Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's

Nadat ik deze zomer de Tour de France Randonneur reed en eind september / begin oktober een soort Ronde van Nederland (naar Amsterdam, rond het Ysselmeer tot in Leeuwaerden en terug) kon een Ronde van België niet uitblijven hé... Met hetzelfde principe van de TdFR (de landsgrenzen ongeveer volgen) tekende ik een route uit die me dus rond heel België zou leiden.

Op dinsdagmiddag 13/10 vertrok ik om 12u30 thuis richting Oostende. De koningin der badsteden leek me wel een mooie startplaats. Het weer viel de eerste 3 uren evenwel tegen: donkere bewolking, veel motregen en door al dat nat ook redelijk fris, maar daar trekt een echte Randonneur zich natuurlijk niks van aan... Ik reed m'n ronde in wijzerszin, dus ging het vanaf Oostende naar Knokke Zoute om dan oostwaarts af te draaien tot in Maldegem, waar ik overnachtte in de Jeugdherberg.

Woensdag ging m'n tocht verder en ik kwam regelmatig grenspaaltjes tegen (lijkt me logisch hé...). Langs Sas van Gent reed ik verder oostwaarts en via De Klinge kwam ik in Doel terecht. Nadat ik een deel van het Antwerpse havengebied gepasseerd was kon ik via de St. Annatunnel de Grote Markt van de Sinjorenstad bereiken. Daarna ging het weer verder naar het noorden op (Essen). Kalmthout en Loenhout lagen ook nog op m'n route en het stukje België in Nederland (Baarle Hertog) was m'n dagbestemming. De hele dag prachtig weer gehad: mooi, droog, zonnig, maar wel koud...

Dag 3 dan... Wegens m'n "vroege" vertrekuur (+/- 7u30) werd m'n ontbijt in Den Bonten Os (hotel waar ik logeerde) reeds de avond voordien voor m'n deur klaargezet. Dat werd dus een ontbijt op bed... Het was nog donker toen ik vertrok en via een stukje Nederland kwam ik aan het Kanaal Herentals - Bocholt terecht, dat ik een hele tijd volgde. Voorbij Bocholt werd dit de Zuid Willemsvaart en ter hoogte van Lanaken was het het Albertkanaal dat ik verder volgde. Tot Wezet reed ik dus altijd langs het water. En toen was het gedaan met "plat" rijden. De rit ging verder door de Hoge Venen en Duitstalig België. Van Welkenraedt reed ik naar Eupen om dan naar het hoogste punt van België te klimmen: via Baraque Michel naar het Signal de Botrange (694 m). Toch leuk meegenomen om tijdens een Ronde van België ook over 's lands hoogste punt te rijden vind ik... Bij het vallen van de duisternis bereikte ik dan de JHB van Sankt Vith. De weersomstandigheden waren dezelfde als de dag voordien: droog, zonnig maar koud.

Tijdens m'n 4e rit was van dit mooie weer niks meer te merken...: de eerste 100 km werden in de motregen afgelegd en het parcours ging nu (uiteraard) altijd op en af: Sankt Vith - Houffalize - Bastogne - Aarlen - Virton - Bouillon. Toegekomen in Aarlen klaarde het even op, maar later die namiddag kreeg ik toch nog enkele lichte buitjes te verwerken. Een dag om snel te vergeten dus... en dan had ik nog eens de pech dat de verantwoordelijke van de JHB in Bouillon net vertrokken was om te gaan eten toen ik aankwam. Er zat dus niks anders op dan te wachten tot die weerkwam vooraleer ik kon inchecken. Een koppel uit Brussel met kinderen merkte me op (met natte kledij) en nodigden me uit aan hun tafel. Zij hadden pasta met zalm klaargemaakt en er was nog wat overschot die ik met dank veroberde. Omdat er weinig volk in de JHB was kreeg ik bovendien een kamer alleen. Dat kwam van pas om m'n nat gerief wat open te hangen en te laten drogen in de grote kamer.

Eerste half uurtje van de 5e rit verliep alweer in de regen, en in het donker... Aangezien dit m'n langste (244 km) en lastigste rit van de reis zou worden was ik immers vroeg vertrokken (6u30). Het geritsel in de onzichtbare grachten zorgde evenwel soms voor "bange" momenten (zijn het maar ratten of ongedierte in de gracht, of is het een wild everzwijn of honden...?) maar het blijft een unieke ervaring om in 't donker door de Ardennen te rijden. Na Gedinne reed ik westwaarts, door een stukje Frankrijk en kwam zo in Fumay terecht. Net over de grens (terug in België) staat daar een monument in Oignies (Viroinval). In 1996 werd immers bepaald dat hier het aardrijkskundig centrum van Europa lag (met toen nog 15 lidstaten). Intussen zijn er Oost-Europese staten de unie komen vervoegen en ligt het centrum ergens in Duitsland. De rit ging daarna verder door Chimay, ten zuiden van Bergen en door Doornik naar Roncq, een satellietstad van Rijsel, waar ik een Première Classe hotel had geboekt.

Zondag 18/10 werd dan m'n laatste rit van deze Ronde van België. Het eerste deel van de rit (Menen - Ieper - Poperinge - Westvleteren) kende ik, gezien m'n 9 passages aan de St. Sixtusabdij dit jaar, zo goed als van buiten... En nu was ook m'n 10e bezoekje een feit. Daarna reed ik verder door Veurne naar De Panne, waar ik vanaf het monument van Leopold I de zeedijk opzocht. Dit standbeeld is een herinnering aan Koning Leopold I die op 17 juli 1831 voet aan wal zette in De Panne en er voor het eerst zijn toekomstige koninkrijk betrad.

Van De Panne reed ik nadien verder naar Nieuwpoort om wat later Oostende te bereiken... de cirkel was rond! Maar veel tijd om uit te blazen was me niet gegund aangezien ik vóór donker wou thuis zijn, en naar huis was nog een kleine 95 km.

En de dag daarna...? Wel, dan mocht ik nog eens gaan werken... in de vroegen...