Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2 - Foto's 3 - Foto's 4 - Foto's 5 - Foto's 6

Dinsdag 04/07: Schellebelle - Rochefort (162,9 km)

Dinsdag 4 juli, de dag waar ik al een tijdje naar uitkijk… Reeds van in het begin van het jaar staat mijn route vast en zijn alle hotels onderweg geboekt, een klusje dat toch enkele dagen in beslag nam om dat voor te bereiden.

Vandaag is dan de dag dat ik eindelijk kan starten aan mijn jaarlijkse grote fietsvakantie. Mijn wekker gaat af om 7:30. Ik neem rustig m'n ontbijt, ga naar toilet, neem de vaat uit de vaatwasser en sluit de water- en gastoevoer af. Daarna vertrek ik naar het dorpsplein waar ik mijn "vertrekfoto" neem. Ik zet m'n GPS en de app van www.locatoweb.com aan en vertrek om 09:05 voor mijn grote avontuur.

Het is droog maar niet al te warm, toch vertrek ik met m'n mouwloos truitje van Randonneurs.be. De wind komt uit het westen en zit regelmatig fors zijwaarts te blazen, maar evengoed soms in de rug… daar kan ik dus niet van klagen.


Tot Ninove verloopt de rit vandaag grotendeels vlak, daarna gaat het lichtjes heuvelachtig naar Halle, en voorbij Halle begint dan het zwaardere klimwerk (16 kg bagage achteraan de fiets + 4,5 liter watervoorraad is niet niks).

Ik volg de GPS naar Nijvel en Sombreffe en kom zo in de Ardennen terecht. Vier keer probeert m'n GPS me langs onverharde wegen te sturen… de eerste keer doe ik dat nog, maar de 3 volgende keren verkies ik een (kleine) omweg te doen om die onverharde wegen (die soms echt wel slecht liggen) te vermijden.

Om 13:35 hou ik mijn eerste en enige eetpauze vandaag. Ik stop na 86 km aan een bushokje in Bothey en eet er enkele sandwichen op die ik deze morgen klaargemaakt heb. Een kwartiertje later ben ik terug aan het fietsen op kleine binnenwegen en op 20 km van m'n dagbestemming Rochefort begint het lichtjes te regenen. Het zijn grote druppels, maar gelukkig met weinig in aantal.

Het is 18:15 wanneer ik m'n hotel voor vanavond in Rochefort bereik. Ondanks het niet echt zeer warm en dorstig weer was vandaag neem ik toch een half litertje Jupiler mee naar de kamer. Na een douche en het wassen van mijn wielerkledij ga ik naar het restaurant van 't hotel en bestel daar een Rochefort 6… Pizza's zullen er in de loop van komende weken wel genoeg volgen, dus blijf ik "gezond" op hotel eten: een groentensoepje, een vis (Truite Meunière) en een Panna Cotta met aardbeien als dessert. Daarna kijk ik op de kamer nog naar Vive le Vélo en ga om 22:30 slapen.

Woensdag 05/07: Rochefort - Trier (167,4 km)

Vanaf 08:00 kan ik aan het ontbijt, dus staat m'n wekker terug op 7:30. Deze nacht heeft het fel geregend en wanneer ik opsta hangt nog een dik wolkendek boven Rochefort, ook de wind is hoorbaar aanwezig.

Wanneer ik om 9:20 aan het hotel vertrek is het amper 13 graden. De wind komt net als gisteren uit het westen en zit "half en half goed". Gisteren had ik een rustige aanloop, met de zwaarste kilometers en hoogtemeters in de laatste 110 km… vandaag is het omgekeerd: ik begin met 110 lastige kilometers (+/- 2.000 Hm) en zal eindigen met 50 vlakke kilometers langs de Sauer en de Moezel.

In de voormiddag en een stukje na de middag moet ik regelmatig m'n windstopper aantrekken omdat het echt wel fris is, maar wanneer na 14:00 de zon er goed doorkomt wordt gemakkelijk de 25 graden bereikt en is het al aangenamer fietsen.

Om 13:10 hou ik na 66 km een eerste eetpauze van 20 minuten net over de Luxemburgse grens aan een Panos. Een goede 3 uur later (km 122) doe ik dat nog eens in Bollendorf wanneer ik op weg ben naar Echternach langs de Sauer.

Het is 18:50 wanneer ik aankom aan het B&B Hotel van Trier net buiten het centrum van de stad. Het ziet er regenachtig uit waardoor ik niet veel zin meer heb om het centrum in te trekken na m'n douche, dus besluit ik maar pizza en een Bitburger te laten leveren op m'n kamer. De rest van de avond wordt gevuld door m'n dagelijks verslag bij te werken en naar Vive le Vélo te kijken. Morgen kan reeds ontbeten worden vanaf 6:30, dus hoop ik ook wat vroeger te kunnen vertrekken. Om 23:15 ga ik dan ook al gaan slapen.

Donderdag 06/07: Trier - Mannheim (171,9 km)

De dag begint prima vandaag… ik sta op om 6:30, ga ontbijten, sorteer op m'n gemakje m'n bagage en vertrek om 8:25 aan 't hotel. De hemel kleurt mooi blauw en de verwachtingen zijn dat het tegen de 30 graden wordt in de loop van de namiddag.

Ik verlaat Trier en volg de track die ik begin dit jaar voorbereid heb. Nog geen 15 km verder leidt die track me naar een zijwegje, dat lijkt me allemaal nog ok. Maar wanneer ik wat verder plots aan de ingang van een bos sta en de asfaltweg verandert in een single track die steil bergop loopt begin ik te twijfelen of ik die track wel zal volgen… Op mijn GPS zie ik dat die bosweg maximum 2 km lang is en dan uitkomt op een asfaltweg wat verder, dus besluit ik om toch het risico te nemen en verder te fietsen. Na de steile bergop (nog net te doen op mijn tripel) blijf ik het padje in het bos gewoon volgen en vlakt de weg wat af. Wat verder zie ik dat ik eigenlijk niet meer op m'n track zit, maar dat die een tiental meter parallel loopt van waar ik nu fiets.


Uiteindelijk kom ik op een punt terecht waar geen pad meer te vinden is en het zodanig steil geworden is dat ik mijn fiets moet vooruit duwen. Het komt er dus eigenlijk op neer dat ik verdwaald ben en me gewoon een weg probeer te banen tussen de bomen en struiken op de steile helling.

Gelukkig hoor ik af en toe een auto in de verte waardoor ik me kan oriënteren waar ik ongeveer naartoe moet stappen. Na veel zwoegen (gelukkig zonder vallen op die steile helling) kom ik aan een paardenweide en weet ik dat ik bijna gered ben. Om op de weide te komen moet ik wel nog mijn fietszakken volledig afhalen en zo onder de electrische draad manoeuvreren. Na een korte wandeling door de paardenweide kom ik eindelijk terug op een asfaltweg terecht… en blij dat ik ben want 'k heb hier in dat bos toch een klein uur verloren.

De rest van de rit verloopt vlot… ik hou een korte eetpauze van 12:05 tot 12:20 na amper 43 km (dat gedoe in het bos heeft me veel energie gekost) en doe dat nog eens van 15:35 tot 15:50 aan een tankstation in Kaiserslautern na 111 km.

Aankomst om 18:50 aan m'n hotel in Mannheim waar ik na een deugddoende douche nog een korte wandeling maak in het centrum van de stad.

Vrijdag 07/07: Mannheim - Geislingen an der Steige (168,4 km)

Terug uit bed om 6:30 en een vroeg ontbijt genomen. Wanneer ik mijn fiets uit de garage van het hotel haal kom ik een man tegen die in het Nederlands tegen mij begint te praten. Het is m'n vlag van de Vlaamse Leeuw op de fiets die hiervan de aanzet is.

De man, Simon, is momenteel thuis aan het verbouwen maar zou zeer graag beginnen bike-pakken. Bike-pakken is eigenlijk een lichtere vorm van vakantiefietsen waarbij je op de racefiets een frametas en zadeltas voorziet met een minimum aan gerief (ikzelf ben als vakantiefietser redelijk goed geladen). We praten wat en aan de hand van ons gesprek kan ik afleiden dat Simon echt wel zeer geïnteresseerd is om op fietsavontuur te gaan na z'n verbouwingen. Ik geef hem nog de link van mijn website en die van www.randonneurs.be door en dan wordt het tijd om afscheid te nemen, ik moet nog een dikke 168 km tegenwind fietsen vandaag hé.

Het is uiteindelijk 8:40 wanneer ik vertrek voor een warme en lange dag. Warm omdat in de loop van de dag de temperatuur oploopt tot meer dan 30 graden, en lang omdat ik een ganse dag moet opboksen tegen de wind.

M'n rit wordt zelfs nog langer dan verwacht omdat ik veel tijd verlies aan rode lichten en het aanpassen van mijn parcours. In Duitsland liggen veel fietspaden naast grote wegen, maar ik ben nooit 100% zeker of dat fietspad wel degelijk dezelfde bestemming heeft die ik voor ogen heb… vandaar soms verwarring en twijfel.

Door het warme weer hou ik ook extra drankpauzes omdat het echt nodig is (7 liter drank tijdens de rit vandaag). Uiteindelijk heb ik 4 stops gehouden, terwijl ik het anders op één of maximum twee stops hou. Daarbovenop verlies ik ook nog wat tijd door hier en daar te stoppen aan een winkel om een nieuwe power-bank aan te schaffen. Diegene die ik mee heb doet het niet meer: de aan- uitknop weigert dienst en ik kan er dus niks meer mee doen. De winkels waar ik stop hebben niet in huis wat ik nodig heb, dus gaat m'n zoektocht morgen verder.

Door al die tegenvallers (wind, lichten, hitte) is het pas 20:10 wanneer ik aankom aan Hotel Krone in Geislingen an der Steige. Volgens mijn info is de kamer voorzien van een mini-bar, maar die staat niet aan… de geplande frisse pint op de kamer valt dus in het water. Maar geen nood, na een deugddoende douche ga ik een kleine 100 meter verder naar Pizzeria Europa en drink daar 2 halve liters koud bier terwijl ik een lekkere pizza Prosciuto e Funghi naar binnen werk.

Morgen fiets ik naar München, naast Ljublijana en Zagreb is dat één van de drie steden die ik per se eens wil bezoeken met de fiets. Gelukkig eens een dag met wat minder hoogtemeters dan de voorbije dagen.

Zaterdag 08/07: Geislingen an der Steige - München (164,7 km)

Het feit dat mijn power-bank niet meer werkt zorgt er voor dat ik dus een nieuwe wil hebben. Op een goede 600 meter van 't hotel is een electrowinkel waar ik mijn gerief allicht wel zal vinden, maar die winkel gaat pas open om 9:00. Omdat de rit vandaag relatief gemakkelijk is, weliswaar een dikke 160 km, maar met een pak minder hoogtemeters dan de voorbije dagen, besluit ik dus de opening van de winkel af te wachten om een nieuwe power-bank te kopen en daarna pas aan te zetten.

Gelukkig is het aanbod uitgebreid genoeg en schaf me voor € 20,99 een nieuw toestel aan van 10.000 mAh. Uiteindelijk is het 9:10 wanneer ik Geislingen an der Steige verlaat. Het parcours gaat meteen de hoogte in deze morgen, naar bijna 700 meter, maar blijft de rest van de rit schommelen rond de 500 meter. Het is alweer droog en zonnig, wel een beetje minder warm dan gisteren, maar dat geeft niet.


Ik fiets door steden zoals Langenau, Günzburg en Augsburg naar München en vandaag hou ik, in tegenstelling tot gisteren, maar één echte eetpauze halfweg in Horgau na 81 km. Eerder stopte ik na 43 km al even in Leipheim voor de aankoop van 2 1/2 liters cola en doe dat na mijn eetpauze ook nog eens over in Bitburg (km 88).

Eens ik in München ben wil ik er per se het Olympiapark (gebouwd voor de Olympische Zomerspelen van 1972) zien, en dat is indrukwekkend! Het is een park waar natuurlijk het Olympisch Stadion gevestigd is en waar Duits recordkampioen Bayern lange tijd z'n thuiswedstrijden afwerkte (van 1972 tot 2005), maar het is bovenal een plek waar de inwoners van München kunnen relaxen: groot, veel ligweiden, mooie wandelpaden, mooi onderhouden, … ben echt blij dat ik dit hier gezien heb.

Daarna gaat het richting hotel, dat totaal niet in een toeristische zone gelegen is. Gelukkig is er op een kleine 500 meter Pizzeria Pinocchio, waar ik de vierde pizza van m'n reis (ik zit reeds aan dag 5) kan gaan eten. Daarvoor was ik al even naar de Penny Market achter de hoek geweest om wat sandwichen, salami en cola te kopen zodat ik morgen al zeker voor geen verrassingen kom te staan onderweg wanneer ik honger heb, 't is namelijk zondag morgen.

Ontbijt morgen is trouwens vanaf 6:30, maar aangezien de rit naar Salzburg maar een kleine 140 km bedraagt, denk ik niet dat ik zo vroeg aan de ontbijttafel zal zitten.

Zondag 09/07: München - Salzburg (140,8 km)

Het is 7:20 wanneer ik aan de ontbijttafel plaatsneem en om 9:00 verlaat ik het hotel. Ik volg m'n parcours verder richting centrum van de stad waar ik even de tijd neem om de Hofgarten, het Residenzmuseum, de Frauenkirche en de Marienplatz te bezichtigen. Daarna fiets ik München oostwaarts uit richting Salzburg, het is dan al 9:35.

Vandaag is het alweer warm, tot eind de 30 graden in de loop van de namiddag, waardoor ik terug een extra drankstop moet inlassen. Een eerste (lange) pauze is er om 13:10 in Obing na 77 km waar ik wat sandwichen met salami eet die ik gisteren in München kocht. De cola's die ik daarbij drink komen fris uit de shop van het tankstation.

Na 108 km hou ik een korte drankstop waarbij ik mezelf ook trakteer op een halve liter fris bier (en een cola)… dat doet deugd! Wanneer ik verder fiets rijdt er een Volkswagen minibusje voorbij met Oostenrijkse nummerplaat dat claxonneert. Nu, het gebeurt wel vaker dat chauffeurs eens claxonneren om me aan te moedigen (of om van hun oren te maken dat ik niet op het fietspad rijd), dus zwaai ik vriendelijk terug. Een kleine 2 km verder staat het busje aan de kant en staat de chauffeur met een blikje bier te zwaaien.

Het is warm en ik heb dorst, dus stop ik. Het is een Oostenrijker die zelf ook wel eens op fietsvakantie gaat en die pas sinds 2 maand terug is van een reis die een jaar duurde… Hij trakteert me op een blikje Gösser (Oostenrijks bier) van 50 cl, een biertje met verfrissende citroensmaak. We praten wat over zijn en mijn fietsavonturen en na een kleine 20 minuten besluit ik het gesprek toch af te ronden. Het is nog maar een kleine 15 km naar mijn logement van de avond, en die wil ik in alle rust en kalmte doorbrengen.

Na een korte rondrit in het centrum van Salzburg is het 17:15 wanneer ik aan Pension Elisabeth aankom. De kamer die ik vanavond heb is ongeveer de helft zo klein als m'n kamer van gisteren in München, maar wat voor mij nu van belang is, is dat er een airco aanwezig is die goed werkt! En gelukkig is er rechtover het pension ook een pizza-tent waar ik m'n 5e pizza van de reis kan gaan eten.

Voor morgen staat het ontbijt gepland om 8:00 en is de rit is net geen 100 km lang, naar Obertauern, maar wel met bijna 2.000 hoogtemeters waarvan de laatste 6 km de steilste zijn.

Maandag 10/07: Salzburg - Obertauern (98,5 km)

Het uur voor mijn ontbijt moest ik gisteren bij het inchecken al doorgeven, en ik koos voor 8:00. De ontbijtruimte is hier namelijk aan de kleine kant, dus moet er in shiften ontbeten worden.

Na het ontbijt pomp ik eerst mijn banden nog eens op, smeer mijn ketting en om 9:05 zit ik op de fiets. Het is terug zonnig en mooi weer, maar de wind zit wel serieus tegen. Daar is niks aan te doen natuurlijk… liever wind tegen dan regen.

Om 11:50 hou ik na 48 km een korte drankstop in Werfen. In de plaatselijke supermarkt haal ik 2 halve liters cola en een calippo die me wat moet verfrissen. Een dikke 21 km verder (km 69) hou ik dan m'n eetstop om 13:25 in Eben.

Daarna gaat de rit verder naar Radstadt van waar de eigenlijke klim naar Obertauern begint. Die eerste kilometers naar Untertauern gaan relatief vlot, maar daarna begint het lastiger te worden met vanaf 8 km van de top klimpercentages tussen de 8 en de 10 procent. Om die laatste 10 km af te werken was ik 1,5 uur onderweg, weliswaar met een plaspauze en enkele fotopauzes inbegrepen.

Om 16:15 ben ik dus aan het Alpina Hotel waar ik meteen een drankje van het huis krijg aangeboden. In de zomer valt hier blijkbaar weinig te beleven want het is hier zeer rustig. Rond 19:00 ga ik in de Lazy Flamingo (Amerikaans restaurant net naast het hotel) een dubbele hamburger met frietjes eten samen met een half litertje Trumer Pils… daarmee is mijn maag ook alweer gevuld.

De rest van de avond dood ik op m'n kamer met m'n I-Pad en bekijk meteen ook eens de rit van morgen op mijn RouteYou-account… en dat is even schrikken. De rit van morgen gaat in dalende lijn naar Villach, maar er zit wel één beklimming tussen (de Katschberg) die maar 5,5 km lang is, maar wel een gemiddeld stijgingspercentage heeft van bijna 12% met hier en daar stukken aan 18 tot 20%!

Ook al fiets ik met een tripel vooraan, dit gaat zeer lastig worden en ik heb nu al een vermoeden dat ik zal moeten afstappen… ik zie wel wat het wordt morgen.


Dinsdag 11/07: Obertauern - Villach (106,4 km)

Het ontbijt kan deze morgen genomen worden vanaf 8:00 en om die tijd sta ik ook effectief in de ontbijtzaal. Niet dat ik vrees om lang onderweg te zijn vandaag (de rit naar Villach is maar 106 km lang en vooral in dalende lijn) maar er wordt weer warm weer voorspeld en dan ben ik ook graag niet te lang onderweg in de namiddag.

Om 9:20 verlaat ik Obertauern en het gaat in een snelvaart naar beneden: ik haal snelheden van bijna 80 km/u. Wanneer het minder steil naar beneden gaat verlaagt de snelheid ook natuurlijk, maar het blijft een plezier om in mooi en zonnig weer een berg af te dalen.

Na goed 27 km is het in St. Michael im Lungau even gedaan met het daalplezier… hier begint namelijk de beklimming van de Katschberg, de beklimming waarvan ik gisteren dacht dat ik zou moeten afstappen, maar dat moet ik net niet doen. Op mijn kleinste verzetje (26 x 28) haal ik soms maar een snelheid van 4 km/u op allersteilste stukken en da's net snel genoeg om niet omver te vallen of te moeten afstappen. De beklimming van 5,5 km duurt dan ook net geen uur… blij dat ik hier vanaf ben!

Tijdens de afdaling richting Villach stop ik om 11:40 na 45 km in Kremsbrücke aan een tankstation voor een ijsje en 2 cola's. Net na mij stoppen daar ook een vader met z'n eerstejaars junior (Vlamingen) die daar op vakantie zijn en aan het trainen zijn. Na een korte babbel gaan we elk onze eigen weg en om 14:55 ben ik reeds aan m'n hotel aan het station van Villach.

Al sinds enkele dagen zit ik te denken om wat gerief dat ik te veel meeheb in mijn fietstassen (gewone kledij voor frisse avonden) terug te sturen naar België. Gezien de warme zomeravonden heb ik die kledij eigenlijk niet nodig en is het nu de moment om het één en het ander terug te sturen. Op 200 meter van m'n hotel ligt het hoofdkantoor van de post en ik ga er wat kledij en schoenen afleveren om met een pakketje naar m'n ouders te sturen… da's alvast bijna 2,5 kg dat ik de komende weken minder moet meesleuren.

Na de douche en herinrichting van mijn fietszakken ga ik nog een korte wandeling maken door het historisch centrum van Villach, eet pizza met bijhorend biertje in een Italiaanse pizzeria net achter m'n hotel, en trek me dan terug op m'n hotelkamer om de benen wat rust te gunnen en uit te kijken naar morgen, dan gaat het naar Ljubljana, hoofdstad van Slovenië.

Woensdag 12/07: Villach - Ljubljana (122,6 km)

Deze nacht werd ik wakker van het regengekletter tegen het raam van mijn kamer, en ook wanneer ik om 7:00 opsta ziet het er buiten nog dik bewolkt uit. Ik kijk even op de Buienalarm-app, en er is inderdaad een grote onweerszone die ten zuiden van Villach aan het voorbij schuiven is… afwachten wat het in de loop van de dag wordt.

Na het ontbijt vertrek ik om 8:45 uit m'n hotel dat aan het treinstation van Villach gelegen is. Ik fiets rechtstreeks naar de grens van Slovenië, maar moet daarvoor eerst over de Wurzenpass, een pas die ook effectief de grens tussen Oostenrijk en Slovenië bepaalt. De klim is maar goed 7 km lang, maar bevat zeer steile stukken die tegen de 18% aanleunen… da's dus weer al zigzaggend naar boven kruipen.

Na een uurtje duwen, trekken en veel zweten ben ik eindelijk boven… een kleine 200 meter verder ligt de grens. Vanaf nu gaat het in grote lijnen bergaf en da's tof natuurlijk, alleen zie ik dat de hemel volledig aan het overtrekken is achter mij.

Ik fiets oostwaarts, lichtjes bergaf en verhoog mijn snelheid om zo de regenzone voor te blijven. Ondanks het lichtjes begint te druppelen lukt me dat aardig want wanneer ik in Blejska Dobrava terug het gebergte induik richting Meer van Bled ziet de hemel er minder dreigend uit. Maar enkele kilometers verder is de situatie weer helemaal anders: wanneer ik op amper 500 meter van het meer ben begint het pas goed te regenen. Ik fiets verder langs de boorden van het bekende meer en zie vele toeristen hier en daar schuilen (het Meer van Bled is namelijk een grote toeristische trekpleister). Nu en dan is er een serieuze donder te horen, maar ik vind het nog te doen om verder te fietsen.

De regen duurt net geen 3 uur (van 11:00 tot ongeveer 13:45), daarna klaart de hemel weer helemaal op en is het een plezier om verder naar Ljubljana te fietsen. Om 14:20 hou ik na een dikke 90 km toch nog een eetpauze van 20 minuten en profiteer ervan om zelf een beetje op te drogen en mijn laatste melkbroodjes van vorige week op te eten.

Om 16:20 ben ik aan m'n hotel, net buiten het oude centrum van de stad gelegen, en kan daar op mijn kamer nog naar de laatste 40 km van de 11e rit van de Tour de France kijken. Na m'n douche ga ik een wandeling maken in het mooie centrum van Ljubljana, eet er ergens pizza in een Italiaanse pizzeria, wandel wat verder en ben tegen 21:00 terug op m'n kamer. Jammer van de regen deze middag, maar het is anders een mooie dag geweest!


Donderdag 13/07: Ljubljana - Zagreb (147,5 km)

Het ontbijt gaat deze morgen door op de 7e verdieping van het gebouw waar het Ibis Styles zich bevindt. Het is 8:55 wanneer ik het hotel verlaat en fiets dan via het centrum de Sloveense hoofdstad uit. De temperatuur zit goed maar het is redelijk bewolkt en de wind zit ook tegen vandaag. Wanneer ik na 55 km een kleine supermarkt tegenkom in Dolenja Nemska Vas hou ik er om 11:45 een eetpauze. Daarna gaat het verder in rechte lijn naar Kroatië.

Bij het verlaten van een Sloveense heuvelzone is het nog een kleine 20 km naar de Kroatische grens en pakken zich donkere wolken samen achter mij. De wind is inmiddels gekeerd en het stormachtig weer nadert gevaarlijk dichtbij… ik fiets op een baan net naast de autosnelweg en door de sterke wind vallen takken van de bomen op straat. De hevige regenval blijft gelukkig op enkele honderden meters ten noorden van mij.

Zonder goed en wel te beseffen sta ik wat later plots in Kroatië, nog 26 km ongeveer naar m'n hotel in Zagreb. In de stad is het verkeer redelijk druk en pas om 17:20 sta ik aan m'n hotel in het centrum van de Kroatische hoofdstad. Ik besluit om eerst in te checken en te douchen, en dan vanavond een wandelingetje te doen in het oude stadscentrum een kleine 300 meter verder.

Maar zover komt het niet… wanneer ik rond 19:00 op wandel wil gaan begint het plots hevig te regenen, en dat blijft een hele avond duren tot 22:30 ongeveer. Resultaat: geen wandeling in de stad en een pizza in de kamer laten leveren. Ik zal dan morgen bij m'n vertrek wel eens even door het oude centrum rijden.

Vrijdag 14/07: Zagreb - Rijeka (189,6 km)

Het ontbijt kan pas vanaf 8:00 genomen worden en om 9:05 zit ik vertrekkensklaar op de fiets. Omdat ik gisteren dus de oude binnenstad van Zagreb niet heb kunnen verkennen door het regenweer, doe ik dat vandaag dan maar vooraleer aan m'n rit naar Rijeka te beginnen. Maar ik wil hier ook niet te veel tijd verliezen omdat er me nog een lange en zware rit te wachten staat naar de Adriatische kust.

Ik fiets onder andere even naar het centrale plein (Trg bana Josipa Jelacica) en de Kathedraal die helemaal in een stelling staat voor renovatie nadat een aardbeving in maart 2020 de Kathedraal beschadigde.

Daarna gaat het richting de track die ik voor vandaag voorzien heb. Zolang ik in het centrum van de stad rijd is dat geen probleem, maar eens ik over de rivier Sava gereden ben heb ik de indruk dat ik op een autosnelweg terecht gekomen ben, ook al heb ik nergens borden gezien dat ik hier niet mag fietsen. Toch besluit ik om wat verder een parallelweg te nemen, de weg waar ik nu op fiets lijkt me iets te gevaarlijk.

De eerste 90 km zijn vandaag redelijk vlak, het venijn zit hem in de laatste 100 km van de rit… wanneer ik door de Dinarische Alpen moet om aan de kust te geraken. Vandaag zal ik dan ook iets meer dan 2.000 Hm bijeenfietsen!

Het is warm en zonnig… en de wind zit voor de verandering nog eens tegen. Na 30 km stop ik snel in een winkeltje om er 2 frisse cola's te kopen. Pas om 14:10, na 97 km, hou ik een stop om wat te eten, maar dat valt tegen! In het tankstation waar ik stop hebben ze alleen drank en wat snoepgoed, geen broodjes met beleg. Gelukkig heb ik nog één pistolet met salami over van een vorige aankoop en eet deze dan maar op.

Om 14:30 zet ik mijn rit voort en amper 10 km verder sta ik voor een twijfelgeval… de track die ik voorbereid heb zegt dat ik de weg links moet inslaan, maar een wegwijzer naar Rijeka zegt dat ik rechtdoor moet rijden. Indien ik mijn track volg weet ik dat ik nog een beklimming moet doen naar 1.079 meter, indien ik de wegwijzer volg weet ik niet wat me te wachten staat… Ik neem het risico om de wegwijzer te volgen, gewoon omdat ik denk dat die weg aangegeven staat omdat die niet zo lastig is en meer afgevlakt is.

Uiteindelijk denk ik dat dit een goede keuze was, want als hoogste top fiets ik op die weg over 888 meter, al is hij wel een kleine 10 km langer dan de route die ik voorzien heb. Naast het feit dat dit waarschijnlijk een gemakkelijkere weg was, hoor ik op een bepaald moment (km 123) een hevige "knak" in m'n achterwiel. Ik weet meteen wat dit betekent: een spaakbreuk. Wat verder stop ik op een plekje met wat schaduw en bekijk wat de schade is… en die kan ik zelf niet herstellen omdat het een spaak betreft aan de rechterkant van mijn wiel, dus aan de kant van de pion. En om daar een spaak te vervangen heb ik geen gerief bij. Ik verwijder wel de gebroken spaak, zorg ervoor dat mijn wiel terug ongeveer recht loopt en fiets verder.

In Delnice (km 144) hou ik nog een korte pauze om 17:15 omdat ik nu echt wel iets moet eten, het worden een soort Prince-koeken met chocolade en een blikje Stella van 50 cl… dat fris biertje doet alleszins deugd!

Goed, het was hoe dan ook een lastige rit vandaag, vooral door de vele hoogtemeters in deel 2, maar om 19:20 ben ik dan toch aan het grote Continental Hotel van Rijeka. Net achter de hoek ga ik later die avond pizza eten en maak daarna nog een zeer korte wandeling in de buurt van het hotel.

Morgen fiets ik Italië binnen en kan ik beginnen aan het echte doel van mijn reis… een Ronde van Italië langs de kustlijn fietsen.

Zaterdag 15/07: Rijeka - Latisana (150,0 km)

Vandaag neem ik mijn tijd voor het ontbijt en mijn vertrek. Het zal namelijk geen al te lastige rit worden. Maar wanneer ik om 9:15 het hotel verlaat duurt het niet lang vooraleer er stevig moet geklommen worden. Na goed 3 km ben ik al kletsnat van het zweet door mijn inspanningen om de weg naar boven te klauteren. Om Rijeka richting Slovenië en Italië te verlaten gaat het inderdaad flink bergop, tot ongeveer 700 meter na een dikke 30 km.

Daarna gaat het gelukkig terug naar beneden tot ik Trieste bereik. In plaats van mijn GPS-route te volgen sla ik vroeger af richting kust, waardoor ik op het einde van de rit enkele kms meer heb dan voorzien.

Tot mijn klim boven aan de grens van Slovenië heb ik de wind in de rug, daarna heb ik hem vreemd genoeg tegen. Dat komt nog eens bovenop het warme (hete) weer hier van tegenwoordig. Ik las een extra drankpauze in in Monfalcone (na 102 km) waar ik een Birra Moretti van 66 cl op geen tijd opdrink. Dat doet deugd zeg…


De rest van de rit is vlak, maar lastig door de tegenwind en de hitte. Om 17:55 bereik ik mijn hotel in Latisana. Ik neem er 2 biertjes mee naar de kamer en verkoel me met de airco. Het restaurant van het hotel is (zoals in vele hotels tijdens de zomer) gesloten en ik ga dus enkele honderden meters verder een pizzeria opzoeken… volgens mijn boekhouding is dit vanavond de 10e pizza op 12 reisdagen.

Omdat hier in Latisana niks speciaal te beleven of te zien valt wandel ik daarna terug naar m'n hotel en geniet van de rust.

Zondag 16/07: Latisana - Sottomarina (136,0 km)

Een rustig dagje vandaag: niet te ver (136 km) en helemaal vlak (amper 133 Hm). Toch ben ik vroeg wakker en vertrek reeds om 8:55 uit Latisana. Een buitenthermometer wat verder op de weg geeft al 35 graden aan, dat belooft voor de rest van de dag.

Eigenlijk is het saai rijden vandaag: heel veel lange rechte wegen waar niks te zien is… enkel velden, akkers en bomen. De wind zit meestal wel in de rug, da's alvast een meevaller. Maar de temperatuur blijft wel stijgen tot een dikke 40 graden, en dat zorgt ervoor dat ik na amper 34 km al eens een drankstop hou voor een frisse cola.

Vandaag rijd ik zo goed als langs Venetië, dus kan ik evengoed eens tot daar rijden ook. Nadat ik over de Via della Libertà (de brug van het vasteland naar Venetië) ben gefietst, geraak ik niet verder dan het Piazzale Roma, tenzij ik mijn fiets daar ergens op een parking achterlaat, maar dat vertrouw ik niet.

Het blijft dus bij een zeer kort bezoek aan Venetië en daarna gaat het verder naar het zuiden richting overnachting voor vanavond… Sottomarina. Het is zondag vandaag en dan zijn (bijna) alle shops aan de tankstations gesloten, maar na bijna 99 km heb ik geluk… ik kom er eentje tegen waar de shop/bar wel open is. Gelukkig maar, want ik ben al een tijdje op zoek naar iets om te eten en te drinken. Ik bestel me er een grote Birra Moretti van 66 cl, een blikje cola en 2 broodjes met ik weet niet wat tussen… Da's uiteindelijk voldoende om verder te fietsen naar Sottomarina waar ik op de Ponte Translagunare nog volop wind op kop heb.

Om 15:40 ben ik dan aan het hotel en geniet ongelooflijk van de 2 frisse pinten en de koelte op de kamer, ook al staat de airco niet aan. In de loop van de vooravond maak ik nog een korte wandeling op de dijk, ga net buiten het drukke centrum ergens pizza eten en zoek daarna terug de friste van m'n kamer op.

Maandag 17/07: Sottomarina - Rimini (156,6 km)

Terug een vlakke rit op het programma vandaag. Wanneer ik om 9:20 uit Sottomarina vertrek is het gelukkig bewolkt, dat scheelt een pak in temperatuur… want het zal weer een warme / hete dag worden vandaag.

Die bewolking is een uurtje later al volledig verdwenen, waardoor het weer puffen is. Net als gisteren, gaat het veel rechtdoor op lange rechte wegen en het valt me op dat hier ontzettend veel (vracht)verkeer is richting Ravenna. Ook nu hou ik na 34 km al snel een drankstop voor 2 frisse cola's.

Een kleine 30 km verder is het tijd om te eten en hou ik een pauze aan een tankstation van 12:10 tot 12:30. Daarna gaat de rit verder naar Ravenna waar ik, net buiten het centrum, terug een drank- en eetpauze hou aan de plaatselijke Spar van 14:20 tot 14:35 (100 km). De 2 flesjes koude cola van elk 450 ml die ik daar aankoop gaan vlot binnen, maar amper 8 km veder heb ik alweer verschrikkelijk veel dorst en stop aan een bar voor een koude fles water van 1,5 liter.

Daarna gaat m'n rit verder naar m'n dagbestemming Rimini. Gisterenavond zocht ik via Google nog een plaatselijke fietsenmaker om toch de spaak in m'n achterwiel te laten herstellen, maar wanneer ik daar aankom en m'n probleem uitleg krabt de man even in z'n haar, kijkt wat rond in z'n atelier om dan te zeggen dat hij mijn spaak niet kan vervangen… wat voor fietsenmaker ben je dan vraag ik me af?

Maar goed, na contact met m'n eigen fietsenmaker zegt die dat ik nog wel even kan voortrijden met een spaak minder, maar dat ik gezien het gewicht van m'n bagage op de fiets achteraan en de afstand die ik nog wil fietsen toch best uitkijk om die spaak te laten vervangen. En die gelegenheid komt allicht nog wel.

Wanneer ik in m'n hotel ingecheckt heb duurt het niet lang vooraleer ik een plons in het zwembad neem… wat doet dit deugd na de hitte op de fiets vandaag! Ik informeer ook even aan de incheckbalie waar ik mijn kledij eens kan laten wassen. Hoewel ik mijn fietskleren elke dag meewas onder de douche, wordt het toch eens tijd voor een echte wasbeurt. Ik word doorverwezen naar een wasserette 1,4 km verder maar versta niks van de uitleg die op de borden staat hoe ik de machine moet in gang steken. Ik vraag de hulp van een vriendelijke dame die net voorbij wandelt en zo krijg ik de machine eindelijk in gang, en krijg na een klein half uurtje terug propere en goed ruikende kledij!

Deze ga ik nu eerst op het terras van mijn kamer te drogen hangen, waarna ik nog een kleine wandeling maak in het drukke toeristische Rimini om nog ergens een pizza op de kop te tikken. Omwille van de hittegolf hier in Italië heb ik ook een fles water van 1,5 liter afgegeven aan de receptie om te laten invriezen… zo heb ik gegarandeerd koud water in de loop van de dag morgen.


Dinsdag 18/07: Rimini - Porto Sant'Elpidio (149,5 km)

Weer een dag verder in mijn reis rond Italië, al begin ik mij wel of te vragen of ik dit ga volhouden… Er heerst hier momenteel een hittegolf en de temperaturen lopen overdag gemakkelijk op tot tegen de 40 graden en meer. In deze temperaturen wordt afgeraden om zware inspanningen te leveren, maar als ik die raad moet opvolgen, dan was ik beter thuis gebleven hé…

Maar toch, die warmte doet me minder goed eten dan ik zou moeten… ik moet me forceren om iets binnen te krijgen qua voeding. Drinken is geen probleem, hier en daar stoppen voor een koude cola of biertje… geen probleem, maar eten, neen, dat gaat niet zoals het zou moeten.

Omdat ik gisteren al 2 keer bot ving bij een fietsenmaker om mijn spaak te herstellen, stop ik nu bij manier van spreken bij elke fietsenmaker die ik tegenkom. En ook vandaag kan er mij niemand helpen bij de eerste 2 fietsenwinkels, tot ik om 10:30 in Gabicce Mare wat oude fietsen buiten zie staan aan een atelier. De man verstaat geen Engels, maar ik kan hem wel duidelijk maken dat een nieuwe spaak aan de rechterkant van mijn wiel dient gestoken te worden. En gelukkig kan hij me helpen… een goede 10 minuten later kan ik weer verder rijden met een wiel waar 36 spaken inzitten.

Vanwege de hitte hou ik terug een drank- en eetstop na 60 km om 12:40. In de kleine supermarkt koop ik een soort stokbrood, wat rauwe ham en 2 Fanta's van 66 cl. Dat drinken gaat gemakkelijk, maar voor dat eten moet ik me (zoals eerder gezegd) redelijk forceren. Een goede 30 km verder stop ik nog eens aan een grotere supermarkt en kap daar 2 drinkyoghurts van 50 cl naar binnen… da's eten en drinken tegelijk hé.

Om 18:05 ben ik dan aan mijn hotel in Porto Sant'Elpidio. Dit is niet de toeristische bestemming zoals Rimini is dus valt er eigenlijk niet veel te beleven in de buurt van het hotel. Ik blijf dan ook op hotel eten vanavond… een spaghetti Vongole als voorgerecht, gevolgd door wat gebakken visjes met salade.

Morgen is er nog een redelijk gemakkelijke rit naar Rocca San Giovanni, maar daarna zou het kunnen dat ik hier en daar een rit inkort indien dat kan, of eventueel een stukje met de trein reis… want met die hitte is het niet meer te doen.

Woensdag 19/07: Porto Sant'Elpidio - Rocca San Giovanni (143,1 km)

Vandaag zou het terug een rustig dagje moeten worden… toch wat de kilometers en de hoogtemeters betreft. Na het ontbijt in Porto Sant'Elpidio zit ik om 9:05 terug op de fiets om verder naar het zuiden te rijden. De wind zit in de rug, het is terug mooi en zonnig weer, maar de temperatuur haalt toch weer vlot 30 graden deze morgen.

Na bijna 56 km hou ik een korte drankstop voor een grote frisse cola (66 cl). Om mijn eetprobleem op te lossen bedenk ik om gewoon een stuk watermeloen te kopen… da's eigenlijk eten en drinken tegelijk.

Ik fiets gedeeltelijk op de SS16 Adriatica, een 1.000 km lange noord-zuidroute langs de Italiaanse oostkust vanaf Padua naar Otranto, maar ook veel op het fietspad tussen de ontelbare stranden en de spoorweg. Vandaag zie ik echt wel duizenden, tienduizenden parasols en strandstoelen aan me voorbij gaan. Het is alleszins leuker fietsen dan enkele dagen geleden toen ik gedurende tientallen kilometers rechtdoor enkel maar akkers en velden zag.

Rond 12:45 koop ik een groot stuk watermeloen in een fruitwinkel. Daarmee fiets ik enkele kilometers verder tot ik aan een tankstation kom met een overdekt terras (km 70,4). Daar koop ik een flesje Birra Moretti van 66 cl en een blikje cola, en installeer me op het terras om mijn meloen op te eten. De eetpauze duurt een half uurtje (12:45 tot 13:15) waarna ik mijn weg verder vervolg.

Zoals eerder omschreven fiets ik soms op de SS16, maar probeer toch om hier en daar net naast de kust te fietsen. Om 15:50 hou ik nog een laatste stop (122 km) voor een frisse cola en een magnum. Op het wegprofiel voor vandaag zie ik namelijk dat de laatste 20 km vandaag bergop zijn naar m'n Hotel Villa Medici in Rocca San Giovanni.

Wanneer ik na m'n eetpauze wil vertrekken komt daar net een man aan op een Vespa die me in het Nederlands aanspreekt… het is een "Vlaamse Italiaan", geboren en opgegroeid in Hasselt, maar intussen terug naar Italië verhuisd. We praten wat en ik vertel wat over mijn reis, en hij vertelt me dat ik met de huidige temperaturen van 40 graden best niet fiets overdag… maar ja, da's gemakkelijk gezegd natuurlijk, ik moet wel verder met m'n reis.

Op een kleine 300 meter van het hotel hou ik nog even halt aan een supermarkt voor inkoop van wat drank, en fiets daarna door naar het **** hotel. Het hotel heeft ook een zwembad en ik geniet uiteraard van de verfrissende plons nadat ik vandaag bijna 150 km fietste in een temperatuur van ongeveer 40° C.

Omdat in de buurt van het hotel niet veel te doen is blijf ik daar maar eten vanavond, en het wordt tagliatelle met champignons als voorgerecht en gebakken zwaardvis met een slaatje als hoofdgerecht.

Daarna ga ik, zoals elke avond, op de kamer nog naar Vive le Vélo kijken en ga op tijd gaan slapen.

Donderdag 20/07: Rocca San Giovanni - Rodi Garganico (159,2 km)

Terug een gemakkelijke rit vandaag, daarmee bedoel ik met weinig hoogtemeters want de temperatuur maakt het natuurlijk wel zwaar. Bij m'n vertrek om 8:40 moet ik eerst nog een klein stukje "gebergte" afwerken, maar na een kleine 12 km ga ik onder andere op de Via Verde fietsen en is de rest van de rit relatief vlak.

De Via Verde is een nieuw en mooi fietspad dat hier in de streek langs de kust ligt en onlangs gebruikt werd in de eerste etappe (tijdrit) van de Giro d'Italia, maar er zijn hier en daar nog werken die moeten uitgevoerd worden. Dus fiets ik afwisselend op dit fietspad en de SS16.

Het begint blijkbaar ook een gewoonte te worden om na een kleine 30 km al eens een frisse cola te gaan drinken… vandaag is dat ook weer het geval. Om 10:10 hou ik een korte drankstop omdat ik nood heb aan koud drinken om wat af te koelen.

Een goede 40 km verder, net voorbij Termoli, stop ik aan een supermarkt om er een kleine watermeloen en wat fris drinken te kopen. Mijn pauze duurt daar een kleine 25 minuten en met die hitte heb ik eigenlijk weinig zin om nog verder te fietsen, maar er staan nog 86 af te leggen kilometers op m'n GPS… dus moet ik wel.


De weg naar Rodi Garganico is terug saai: weinig te zien onderweg, en vooral de wind die tegen zit maakt het nog lastiger! Na 88 en wat verder na 102 km hou ik ook een extra drankstop voor een frisse cola en wat ijs in mijn drinkbussen te doen. Met dat ijs blijft het water in mijn drinkbussen een klein half uurtje fris, maar daarna wordt het terug warm.

De weg op m'n GPS leidt me de laatste 40 km door een gedeelte van het gebergte van Gargano, maar ik neem een secundaire weg die langs de kust loopt en ook naar Rodi Garganico leidt, maar wel met een stuk minder hoogtemeters.

Om 17:40 ben ik aan het hotel, ga later in de avond een kleine wandeling maken in de toeristische haven, ga pizza eten en keer terug naar m'n kamer. Morgen staat een lastige rit op het programma (bijna 2.000 Hm) maar bekijk op m'n kamer wat de mogelijkheden zijn om hem wat in te korten. Door de hitte en bijgevolg het vele zweten begin ik namelijk ook wat last te krijgen aan m'n zitvlak! Deze irritatie van m'n huid zal niet genezen door terug een lange dag in de hitte in het zadel te zitten. Ik zal dus mijn rit zoveel mogelijk proberen inkorten, maar ook mijn andere koersbroek aandoen morgen, en hopen dat mijn zadelpijn snel over gaat.

Vrijdag 21/07: Rodi Garganico - Bisceglie (151,0 km)

Ontbijt deze morgen om 8:00 en het is pas om 9:25 dat ik vertrek uit Rodi Garganico. Ik bekijk na het ontbijt namelijk nog eens goed m'n opties voor een ingekorte rit.

Normaal gezien zou ik de uitstulping van het Parco Nazionale del Gargano via kustlijn volgen en tijdens de eerste 100 km een kleine 2.000 Hm verzamelen, maar wanneer ik via het binnenland een shortcut neem, dan zal m'n rit vandaag goed 20 km korter zijn, maar vooral ongeveer 1.000 Hm minder bedragen. Ik zal wel naar een hogere hoogte moeten klimmen dan langs de kust, maar da's dan maar eenmalig. De beslissing om die shortcut door het nationale park te nemen is dan ook snel genomen, ook al omdat het aan de kust lichtjes aan het regenen is.

Het is pas in San Giovanni Rotondo dat ik een eerste drankpauze hou om 13:05 na 53 km. Ik ben reeds over de top van het gebergte in het Parco Nazionale del Gargano en heb dringend nood aan fris drinken! Ter plekke drink ik een liter cola op en neem nog een frisse fles water van 1,5 liter mee.

Wanneer ik van San Giovanni Rotondo (op +/- 550 meter hoogte) de afdaling naar de vallei aan de kust inzet voel ik de hitte zó op mij afkomen. Ik heb echt het gevoel dat ik een oven binnenfiets! Gisteren haalde ik op de thermometer van mijn kilometriek reeds 45,5 graden… in de vallei waar ik nu infiets komen daar nog een paar graden bij… het wordt 49,3° C op mijn thermometer! Ik weet ook wel dat dat cijfer niet 100% klopt, maar het zal toch niet veel schelen!

Door die hitte ben ik snel door mijn voorraad drinken heen en hou ik opnieuw een drankpauze om 15:30 na 98 km waar ik opnieuw een liter koude cola naar binnen kap en terug een fles fris water koop. Een Magnum daarbij zorgt voor extra verfrissing. Amper 20 km verder is het weer van dat… nu hou ik het op 2 blikjes cola maar heb nu ook honger. Een broodje ham met kaas is voldoende om de resterende kilometers naar Bisceglie af te leggen, waar ik om 19:00 incheck in het hotel.

Nadat ik mijn gerief op de kamer gelegd heb zet ik de airco aan en ga nog snel wat verfrissing zoeken in het zwembad. Wanneer ik terug op mijn kamer kom is mijn teleurstelling groot… de airco doet het niet en het is nog steeds 30° op de kamer. Ook de WiFi heeft zeer slechte verbinding. Ik neem een verfrissend bad en ga daarna toch m'n beklag doen bij de receptie. De man zuigt een uitleg uit z'n duim ivm het niet correct werken van de airco, maar na wat aandringen krijg ik toch een andere kamer waar zowel airco als WiFi wél goed zouden moeten werken.

De WiFi is nu wel ok, maar de airco is nog steeds niet wat ik verwacht van een **** hotel. Dit vind ik niet kunnen en zal dat ook zo omschrijven in m'n review van het hotel op Booking.com. Maar goed, ik ga 's avonds nog op wandel naar de oude haven waar heel wat volk loopt te kuieren en ook nog veel volk op het keienstrand zit en aan het zwemmen is, ondanks het al 21:00 gepasseerd is.

Hopelijk heeft mijn accommodatie morgen wél een goed werkende airco, want na een hele dag in die hitte te fietsen verlang ik 's avonds wel naar de nodige afkoeling.

Zaterdag 22/07: Bisceglie - Brindisi (157,6 km)

Na het ontbijt verlaat ik vandaag m'n hotel om 9:15. Op het programma terug een gemakkelijke rit zonder al te veel hoogtemeters, maar de hitte komt er alweer bij natuurlijk.

Vandaag fiets ik door Bari, en daar hou ik een eerste keer een drankstop (km 36) om 11:10 voor een koude cola. Ik fiets door de oude binnenstad en stop hier en daar voor een foto, maar veel tijd verdoe ik hier verder niet aan. Vanaf Bari fiets ik bijna letterlijk constant naast de rotsachtige kustlijn en gelukkig blaast de wind vandaag wel eens in mijn voordeel.

Na 58 km stop ik nogmaals voor fris drinken aan een tankstation naast de SS16 maar neem er nu een broodje ham en kaas bij. Ik laat er meteen ook wat ijsblokjes in mijn drinkbussen doen. De hitte van gisteren is er vandaag gelukkig niet, maar m'n thermometer flirt toch met de 40 graden, en da's genoeg om na 108 km terug wat fris te drinken… 2 cola's van 450 ml gaan vlot binnen en mijn watervoorraad wordt terug aangevuld met een fles van 1,5 liter.

Het is nog een kleine 50 km naar Brindisi en om 16:50 hou ik een laatste korte drankstop voor een flesje cola van 450 ml. Intussen ben in ook volop aan het communiceren met de verhuurder van het appartement waar ik vanavond in Brindisi zal overnachten.

Nadat ik nog een snelle stop maak op 500 meter van m'n logement om wat bier en cola in te slaan, sta ik om 18:05 aan m'n appartement en ga in de loop van de avond ook nog wat boodschappen doen voor een ontbijt morgenvroeg (er is wel "iets" voorzien, maar da's bijlange niet voldoende).

Daarna ga ik de 15e pizza van m'n huidige reis gaan eten. Dat is in ristorante Brunda en gelukkig kan ik binnen zitten want buiten zweet je gewoon van niks te doen.

De rest van de avond breng ik door op het appartement en bekijk m'n volgende ritten… waar ik eventueel wat kan inkorten of eventueel de trein nemen, want dat zit nog altijd in mijn gedachten.

En ook de airconditioning vanavond voldoet niet aan mijn verwachtingen… daar kan ik mij "ambetant" in maken! Wanneer op de hotelinfo staat dat er airconditioning aanwezig is op de kamer, dan ga ik er ook van uit dat die effectief de kamer kan koelen, en dat het er geen 26 graden blijft. Om iets of wat koelte te hebben verschuif ik het bed in het verlengde waar de airco blaast, daar heb ik nog iets aan. Uiteindelijk kan ik toch de slaap vatten en sta de volgende dag op om 7:00.


Zondag 23/07: Brindisi - Racale (176,6 km)

Het uur van mijn ontbijt en vertrek kies is vandaag uiteraard zelf, maar ik krijg moeilijk m'n eten binnen. Is de pizza van gisterenavond mij misvallen, is het de vermoeidheid of de warmte…? Ik weet het niet maar ik vertrek dan maar om 8:40 nadat ik toch 2 halve liters drinkyoghurt naar binnen heb gekapt, daarmee kan ik al starten.

Wanneer ik Lecce binnenrijd voel ik toch de honger serieus opkomen en stop dan ook aan een Lidl om wat inkopen te doen. Het is 10:45 en heb er al bijna 42 km opzitten. Met een half stokbrood in de maag (belegd met rauwe ham) en een liter fris fruitsap zet ik mijn rit naar het zuiden verder.

De voorbije nacht zette ik een fles water en cola in de diepvriezer van het appartement om zeker nog fris drinken te hebben deze namiddag. Maar voorlopig doe ik nog inkopen op plaatsen waar ik een gelegenheid vind die open is, zoals nu ook in Martano na 64 km. Ik drink er in een mum van tijd 2 blikjes cola op en laat er ook mijn drinkbussen vullen met ijs en water. Zolang dat ijs in mijn drinkbussen zit is het zalig om koud water te drinken, maar met deze temperaturen is het ijs in de bussen binnen het half uur volledig gesmolten.

20 km verder doe ik nog eens hetzelfde in Otranto: 2 cola's drinken en mijn bussen laten vullen met ijs en water. Daarna gaat mijn rit langs de mooie kust in de Hiel van de Laars verder. Op km 112 hou ik nog eens halt in Marina di Marittima, ik moet dringend terug iets eten en fris drinken. Ik hou er een goede 15 minuten pauze waarin ik terug 2 cola's drink en een tweede stuk stokbrood met rauwe ham opeet.

Het plan is om verder langs de kust naar Santa Maria di Leuca te fietsen, maar wegenwerken aan een brug gooien roet in het eten… en op de brug is echt geen doorkomen aan: de werken zijn volledig afgesloten en ik kan er op geen enkele manier doorglippen… dan maar de omweg volgen.

Wat later bereik ik dan toch Santa Maria di Leuca, het uiterst zuidelijke tipje van de Hiel van de Laars. Van hier is het nog een goede 36 km fietsen naar m'n B&B in Racale, waar ik aankom om stipt 19:00. Ik neem er nog een snelle duik in het zwembad en ga daarna achter de hoek terug pizza eten. De airco en de mini-bar doen in deze B&B alleszins wel correct hun werk.

Maandag 24/07: Racale - Tarente (114,8 km)

Voor het eerst deze reis hoor ik mijn wekker deze morgen niet afgaan… is dat een teken van vermoeidheid of had ik hem gewoon niet aangezet? Het is dat laatste, en gelukkig word ik om 8:05 vanzelf wakker want ik kan vanaf 8:00 gaan ontbijten. Maar eigenlijk heb ik geen haast want de rit vandaag is amper 115 km lang.

Na een pover ontbijt verlaat ik de B&B om 9:30. De track die ik voorbereid heb loopt in het begin een stuk door het binnenland, maar na een kleine 8 km pas ik m'n parcours aan en fiets verder langs de kust. Het is weer warm/heet en zonnig vandaag en na 40 km stop ik voor een fris blikje cola in Sant'Isidoro. Het is 11:40 en het water in mijn drinkbussen heeft al lang dezelfde temperatuur als het buiten is… warm dus.

Na 51 km stop ik alweer aan een kleine supermarkt en koop er 2 blikjes Fanta omdat de cola op is. Ik vind er niks dat ik zou willen eten, dus hou ik het op wat chocoladebroodjes die ik eergisteren kocht. Intussen verloopt de rit verder zonder problemen richting Tarente, maar stop ik toch nog even na km 64 voor 2 frisse cola's aan een strandbar.

Het is 15:35 wanneer ik aan het hotel sta waar ik vanavond blijf slapen. Er zijn werken bezig aan het hotel, maar ik ga toch eerst op zoek naar een winkel om wat cola in mijn mini-bar te leggen straks en me ook te voorzien van wat chips. Het is wat zoeken omdat veel winkels nog gesloten zijn nu, maar uiteindelijk vind ik er toch eentje waar ik mijn gerief kan vinden.

Op de kamer van het hotel kijk ik eerst nog naar de finale van de 2e rit van de Tour de France Femmes en ga daarna een uurtje aan het zwembad liggen relaxen. Na m'n bad ga ik aan de overkant van de straat pizza eten en trek me terug op de frisse kamer van m'n hotel waar ik verder kijk naar Zillion, the lost tapes.

Dinsdag 25/07: Tarente - Nova Siri Marina (138,5 km)

M'n wekker gaat al af om 6:30 maar ik blijf nog een half uurtje liggen… geen zin om op te staan… dan tóch de vermoeidheid die begint door te wegen?

Uiteindelijk sta ik toch op want ik moet wel verder hé. Om 8:25 verlaat ik m'n hotel en fiets noordwaarts uit de havenstad. Wanneer ik buiten de stad ben volg ik een hele tijd een via de servicio die net naast de E90 ligt. Volgens ik zie mag ik hier met de fiets wel op rijden, maar zolang ik op een alternatieve baan kan fietsen doe ik dat ook voor m'n eigen veiligheid… want die E90 lijkt wel op een snelweg.

De wind zit redelijkheid goed nu maar ik hou me op m'n gemak… de hitte is namelijk terug op de afspraak. Na 46 km hou ik een korte frisse cola-pauze om 10:40, en da's enkele kilometers vooraleer ik het binnenland moet infietsen.

Tussen Metaponto en Policoro heb ik namelijk geen geschikte weg gevonden om met de fiets over te rijden… Hier is het stuk E90 effectief verboden om op te fietsen, dat staat duidelijk aangeduid wanneer je er zou willen oprijden, maar er is ook niks anders voorzien voor fietsers om naast die E90 te blijven fietsen. Naar kustdorpjes fietsen helpt ook niet, want deze zijn niet met elkaar verbonden door andere wegen… De enige optie is dus om een stuk het binnenland (en daarbijhorende "bergen") in te fietsen.

Er is eigenlijk weinig te zien vandaag, al loopt de rit op zich redelijk vlot. Maar die temperatuur… die stijgt alweer naar "ongeziene" hoogtes, op een bepaald moment haal ik zelfs 49,7° op mijn fiescomputertje! Ik fiets graag in zonnig en warm weer… maar dit begint er toch lichtjes over te gaan!


Na 88,5 km stop ik in het dorpje Peschiera aan een bar voor een panino met ham. Het is 12:55 en ik heb ook dringend nood aan fris drinken. Het doet echt wel deugd om even terug op adem te komen en de batterijen terug op te laden voor de rest van de rit.

Om 16:25 ben ik aan het mooie Best Western Hotel in Nova Siri Marina. Wanneer ik wil inchecken doet de receptionist me een apart voorstel: bij mijn reservatie via Booking.com zit namelijk geen ontbijt inbegrepen. De man stelt voor om mijn reservatie via Booking te annuleren (hij zou dan op zijn beurt aanvaarden om dat kosteloos te doen) en gewoon ter plaatse een nieuwe reservatie te maken rechtstreeks bij het hotel aan dezelfde prijs van Booking, maar dan wel inclusief het ontbijt. Da's op zich een prima voorstel natuurlijk… zo vermijd ik de kost van € 7,50 voor het ontbijt, en vermijdt het hotel de kost die ze aan Booking moeten betalen voor mijn overnachting.

Gezien de warmte buiten blijf ik rustig op m'n kamer en bekijk het einde van de 2e rit Tour Femmes, de laatste aflevering van Zillion, the lost tapes op Streamz en ga daarna om 20:10 naar het restaurant van het hotel om te gaan eten… pizza of course.

De rest van de avond kijk ik nog naar het vervolg van The Last Kingdom op Netflix en ga daarna op tijd gaan slapen. Morgen ontbijt vanaf 7:00 en een rit van bijna 170 km naar Crotone.

Woensdag 26/07: Nova Siri Marina - Crotone (165,0 km)

Voor m'n ontbijt deze morgen moest ik gisterenavond al een lijstje invullen… geen buffet dus, maar op bestelling. Nu had ik gisteren al wat honger toen ik m'n ontbijt bestelde, en het gevolg laat zich raden… er staat wat veel op tafel, té veel om allemaal op te eten. Maar goed, ik doe m'n best en verpak de overschot in enkele servetten. Da's goed om in de loop van de dag op te eten.

Om 8:40 verlaat ik het Best Western Hotel en moet vrijwel meteen m'n route aanpassen. Volgens m'n track moet ik terug de E90 op, maar er staat duidelijk aangegeven dat dit deel hier autosnelweg is… dus verboden voor fietsers. Gelukkig loopt hier wel een via de servicio naast de snelweg waardoor ik al snel de goede richting uitrijd.

Het is redelijk bewolkt, wat ook gevolgen heeft voor de temperatuur. Die ligt toch een dikke 10 graden lager dan de voorbije dagen toen geen wolken te bespeuren vielen. Veel aangenamer om te fietsen dus, alleen waait er een zeer harde wind, en die zit tegen! Het is stampen om een snelheid van 15 à 16 km/u te halen, en ook opletten van zijdelingse windstoten dat ik mijn evenwicht niet verlies. Als dit blijft duren zal het een zeer lange dag worden!

Ondanks het niet snikheet is, heb ik door al dat beukwerk nood aan 2 frisse cola's na 43 km. Wat verder draait de weg een beetje naar het zuid-oosten en plots zit de wind vol in de rug… da's al een stuk aangenamer fietsen nu! Ik zit inmiddels op de SS 106/E90 waar weinig te zien is. Het wordt vandaag gewoon een rit van punt A naar punt B, zonder toeristische stops.

Op de middag hou ik na 64 km terug een pauze aan een tankstation onderweg en eet daar ook mijn broodjes op die ik deze morgen nog over had bij het ontbijt. Daarna gaat de rit verder en door de gunstige rugwind haal ik regelmatig snelheden die tegen de 40 km/u flirten.

De laatste 25 km zit de wind dan weer tegen, maar ik ben sowieso veel vroeger in Crotone dan ik had verwacht… om 16:15 ben ik reeds aan de B&B na 165 km. De check-in verloopt volledig autonoom: via WhatsApp krijg ik namelijk de nodige instructies om de sleutel uit de locker aan de muur te halen, en de betaling is reeds geregeld via Booking.com.

Vooraleer te douchen kijk ik terug naar de finale van de Tour voor vrouwen en ga later op de avond een kleine wandeling maken in het toeristische Crotone. Pizza eten doe ik bij La Gola dat net naast de B&B ligt en ga na een wandelingetje terug naar m'n logeerplek.

Donderdag 27/07: Crotone - Siderno Marina (150,4 km)

Mijn kamer in de B&B bevindt zich op de eerste verdieping, en in de ruimte naast de traphal wordt ook het ontbijt geserveerd. Het ontbijt op zich is ook gene vetten, maar ik kan ermee starten. Vertrek uit Crotone om 9:00 voor alweer een verbindingsrit want de weg die ik neem ligt enkele honderden meters van de kust verwijderd.

Wanneer het water uit mijn bussen leeg is en ik ook een fles cola opgedronken heb onderweg, wordt het tijd om na bijna 72 km halt te houden voor bevoorrading. Ik stop om 12:55 aan een kleine supermarkt naast de weg, haal er 2 flessen cola van 66 cl, wat sandwichen en rauwe ham. Twintig minuutjes later is alles op en fiets ik verder.

Anders dan gisteren is de zon vandaag volop aanwezig en zit ook de wind voor 95% tegen. Na 116 km stop ik om 15:35 nog eens aan een tankstation voor 2 frisse cola's en laat mijn bussen vullen met ijsblokjes.

Om 17:35 ben ik dan aan de B&B in Siderno Marina waar ik in een mooie, grote witte kamer met zeezicht terechtkom. Later op de avond maak ik een korte wandeling op de dijk, ga mijn 20e pizza eten en ga dan rusten op de kamer. Alhoewel er van rust weinig sprake is, er is namelijk een optreden op de dijk (op nog geen 100 meter van mijn kamer) van de Original Blues Brothers-band. Op zich toffe muziek om naar te luisteren, maar wanneer je je nachtrust nodig hebt is dat minder tof. Gelukkig eindigt het optreden iets over middernacht.

Morgen maak ik een "bocht" in de tip van de Laars en daarna zullen een paar lastige etappes volgen met veel meer hoogtemeters dan ik de voorbije week verzameld heb.

Vrijdag 28/07: Siderno Marina - Gioia Tauro (159,1 km)

Het ontbijt deze morgen was weer op z'n Italiaans (hoe zou dat komen?). Ik kreeg een croissant + nog eentje extra, een glaasje fruitsap en vroeg ook een warme chocomelk, en dat was het zoal. Da's dan het verschil tussen een B&B en een hotel: op hotel krijg je hier meestal iets dat op een continentaal ontbijt lijkt (ook niet altijd), in een B&B kan het ontbijt voor een fietser wel eens tegenvallen.

Maar goed, met hetgeen ik binnen heb kan ik alleszins al van start gaan. Om 8:35 verlaat ik Siderno Marina via de enige weg langs de kust, de E90 waar ik nu wél mag op fietsen. Intussen lijkt het er ook op dat de hittegolf voorbij is. De temperaturen zijn nu veel aangenamer en het is leuker fietsen zo, al zit de wind wel terug tegen in dit eerste gedeelte van de rit.

Onderweg stop ik regelmatig om van mijn koele dranken te drinken. Het ontbijt in de B&B was misschien niet wat ik wenste, maar de mini-bar in de kamer deed het uitstekend! In het kleine vriesvak vroor ik een flesje cola en een fles water in, en deze blijven tot een stuk in de namiddag koud. Bij m'n vertrek wikkel ik deze ingevroren flessen eerst nog in een handdoek en plaats ze dan in de fietszak achteraan waar in de loop van de dag het minste zon op komt… het zijn de details die het hem doen hé.

Maar rond de middag begin ik toch honger te krijgen. Ik ben inmiddels door het centrum van Reggio Calabria gepasseerd en na 109 km stop ik aan een Lidl om 13:50. Hier weet ik dat ik kan vinden wat ik wil: 2 kleine stokbroodjes en wat rauwe ham moeten volstaan om mijn honger te stillen. Een fles fruitsap van 1 liter gaat daarbij ook vlot binnen.


Na mijn middagbreak fiets ik om 14:15 verder langs een mooi stukje kust. Ik ben inmiddels de Tip van de Laars voorbij en ik weet van een vorige reis (toen ik naar Sicilië/Palermo gefietst ben in 2014) dat de westkust van Calabrië op bepaalde stukken echt prachtig is… alleszins veel mooier dan wat ik de voorbije dagen in Puglia, Basilicata en de onderkant van Calabrië heb gezien.

Op een kleine 24 km van mijn eindbestemming vandaag moet ik wel nog eens serieuze puist over, van 0 meter naar 543 meter hoogte, om dan terug af te dalen naar Gioia Tauro waar ik om 17:25 aankom. Ik overnacht er vandaag in het **** hotel Palace Hotel, maar zowel de prijs (amper € 54,00) als de ligging en het uitzicht doen dit niet op een 4 sterren hotel lijken. Al moet ik wel toegeven dat de kamer op zich wel ok is.

In de loop van de avond ga ik enkele honderden meters verder terug pizza eten en sluit de avond rustig af op de kamer. De komende dagen worden nog lastig qua hoogtemeters, dus hoop ik dat de temperatuur redelijk blijft.

Zaterdag 29/07: Gioia Tauro - Belvedere Marittimo (171,6 km)

Na een (alweer) simpel ontbijt verlaat ik Gioia Tauro om 8:35. De zon straalt en er is geen wolkje te bespeuren. En ook al is de hittegolf over, toch is het nog altijd warm. Een kleine 14 km verder begint mijn zwaarste opgave van de dag: een klim naar 514 meter hoogte om daarna terug naar zeeniveau af te dalen en hier en daar eens wat kortere puistjes naar boven te klauteren.

Om 12:05 hou ik na 65,5 km een pauze van een kwartiertje voor 2 frisse cola's en een Magnum. Een dikke 35 km verder stop ik opnieuw aan een tankstation voor 2 cola's en eet er het tweede stokbroodje met rauwe ham op dat ik gisteren in de Lidl van Reggio Calabria kocht.

Na ongeveer 60 km door een vlakte te hebben gefietst begint het terug heuvelachtig te worden en de wind zit ook nog eens tegen. De kilometers vorderen langzaam en ik probeer intussen, waar het kan, van het uitzicht te genieten. En soms is dat uitzicht prachtig: de Tyrreense Zee aan m'n linkerkant en wat bergen en dorpjes aan m'n rechterkant.

Maar sommige stukken zijn ook saai… lange rechte wegen tussen akkers waar eigenlijk niks te zien is. Tussendoor heb ik contact met de B&B waar ik vanavond blijf overnachten in Belvedere Marittimo.

Wanneer ik daar aankom om 18:30 vind ik die B&B niet direct in de kleine straatjes van het stadje. Na contact met de eigenaar via WhatsApp geraak ik 20 minuten later dan uiteindelijk toch in mijn kamer. Na dat wachten begint dan de miserie op m'n kamer: eerst is er geen warm water en wat later valt ook de elektriciteit in het volledige gebouw uit! Via de WhatsApp verwittig ik de eigenaar en een klein half uurtje later zijn alle problemen van de baan… warm water is ok en den eletriek is ook terug in gang geschoten.

Na m'n douche kijk ik eerst nog naar de finale van de Classica San Sebastián. Ook al weet ik al dat Remco Evenepoel voor de derde keer gewonnen heeft, toch wil ik de manier waarop dat gebeurde zien.

Het is dan al bijna 22:00 wanneer ik iets verder in het centrum van het dorpje terug pizza ga eten. Bij m'n bestelling wordt ik al verwittigd dat de pizza's voor 2 à 3 personen bedoeld zijn, maar da's ok voor mij… ik zie wel wat ik opeet, en zal de rest dan meenemen. Die overschot zal dan m'n bevoorrading zijn tijdens de rit morgen.

En inderdaad, ik krijg maar de helft van de grote pizza naar binnen, dus neem ik de andere helft mee. Er is vanavond ook een groot dorpsfeest aan de gang waar ik wel eens een kijkje wil gaan nemen, maar de ingang is betalend, dus laat ik dit aan mij voorbij gaan.

Zondag 30/07: Belvedere Marittimo - Paestum (174,8 km)

Voor het ontbijt vandaag moet ik 200 meter verder naar een bar. Gisteren kreeg ik een bonnetje waarmee ik vanaf 8:00 een ontbijt krijg in Gran Caffé l'Impero. Ik zorg dat ik op tijd ben want het wordt een zware rit vandaag met veel hoogtemeters en wil dus niet al te laat vertrekken.

Gisteren viel er dus al het één en het ander tegen, en vandaag is dat ook al het geval bij het ontbijt. Wanneer ik om 8:00 aan de bar sta, is die nog volledig gesloten! Ik wacht nog 5 minuten, maar er is geen beweging te zien in de bar, dus besluit ik maar 2 stukken pizza van gisteren als ontbijt te nemen op de kamer van de B&B. Als drinken heb ik cola staan… da's toch beter dan niks.

Wanneer ik om 8:50 Belvedere Marittimo verlaat is de bar wel open, maar 't is te laat voor mij… ik ben ermee weg. Niet veel later krijg ik een berichtje van de verhuurder met excuses. Door het dorpsfeest gisterenavond was de bar redelijk laat gesloten, waardoor ze deze morgen dus niet op tijd zijn geopend, daar ben ik natuurlijk niks mee geholpen.

Een eerste pauze hou ik na 71 km, net voorbij Sapri, om 12:45 in een tankstation. Ik weet dat nu het bergachtige gedeelte van de rit eraan komt, dus wil ik er kloek op staan! De bar aan het tankstation gaat net sluiten, maar ik kan er dus wel nog 2 crème-croissants eten en 2 cola's drinken. Ik zit buiten op terras en vooraleer ik het besef wordt de zaak gesloten. Eigenlijk heb ik nog water nodig, maar dat koop ik dan wat verder zodat ik voldoende voorraad heb voor de klim die eraan komt.

Wanneer ik m'n track volg, dan stuurt die me naar de Strada Provinciale 430, een snelweg waar fietsers niet toegelaten zijn. Dus bekijk ik m'n GPS om te zien wat de alternatieven zijn, en vind een weg die ongeveer gelijk loopt met m'n track maar uiteindelijk terug op die "verboden" SP430 komt… Ik besluit om die kleine omweg te maken, maar weet dat de kans heel groot is dat, wanneer ik terug op m'n track kom, de SP430 ook daar zal verboden zijn voor fietsers.

En mijn gedacht blijkt juist, wanneer ik na de alternatieve weg terug op m'n track kom, is die SP430 nog altijd verboden voor fietsers! Maar ik zie geen andere oplossing dan deze weg te nemen, ook al is die verboden voor fietsers, want anders moet ik vele kilometers extra omrijden om mijn dagbestemming te bereiken.


Ik ga dus de snelweg op (het is zondag en er is weinig verkeer) en hou om 15:30 een korte pauze onder een brug tijdens de lange beklimming naar de top op 577 meter hoogte. Door de vele tunnels en het verkeer dat aan hoge snelheden voorbij raast begrijp ik nu wel waarom dit een verboden weg is voor fietsers!

Na ongeveer 40 km op de snelweg te hebben gefietst komt dan plots de Carabinieri naast mij rijden om de opmerking te geven dat ik hier niet mag fietsen. Ik doe alsof ik van niks weet maar moet wel de eerste afslag nemen zodat ik via de SS18 verder naar Paestum kan rijden.

Deze weg is natuurlijk wel wat langer en ik moet nog dubbel zoveel hoogtemeters klimmen dan voorzien om over de bergen te geraken.

Goed, uiteindelijk ben ik om 19:25 aan het Royal Hotel Paestum, een mooi **** hotel dat bovendien nog eens een restaurant heeft met 1 Michelinster met chef Christian Torsiello. Wanneer ik echter de prijs zie van het 8- en 10-gangen menu beslis ik nogal snel dat het vanavond terug pizza zal worden.

Maar eerst ga ik nog een duikje nemen in het zwembad, dat ik helemaal voor mij alleen heb. Na de zwempartij en de douche ga ik rond 22:00 op wandel om wat verder een pizza met zalm te gaan eten. Veel tijd heb ik daarna niet meer over, dus ga ik maar slapen want morgen heb ik terug een lastige dag met veel hoogtemeters, maar dan wel langs (volgens mijn bescheiden mening) de mooiste kust van het land!

Maandag 31/07: Paestum - Napels (137,6 km)

Na een simpel ontbijt deze morgen in de bar van het hotel verlaat ik om 9:30 het mooie Royal Hotel Paestum. De eerste 32 km zijn volledig vlak op lange rechte wegen naar havenstad Salerno.

Eerder deze reis stuurde ik al wat gerief terug naar huis om mijn bagage wat lichter te maken, daar zaten onder andere een trui met lange mouwen bij (voor het geval het fris zou zijn 's avonds) en soepele sportschoenen. Maar omdat ik na de ritten steeds mijn slippers gebruik om te gaan wandelen had ik die schoenen dus te veel mee en stuurde ik ze terug.

Maar gisteren viel mijn frank waarom ik die schoenen meehad: morgen heb ik namelijk een rustdag gepland in Napels, da's dus een dag niet fietsen, maar ik ga wel een begeleide bootuitstap doen met bezoek aan Capri… en daarvoor stond in de voucher dat het aangeraden was om gemakkelijke loopschoenen te dragen.

In Salerno kijk ik dus uit naar een schoenenwinkel en vind er redelijk rap eentje, waar de schoenen dan nog eens in promotie staan. Voor € 29,00 koop ik een paar Everlast sportschoenen en kan dus met een gerust hart verder.

En verder, da's langs de prachtige rotsachtige Amalfikust, volgens mij de mooiste kust die Italië in de aanbieding heeft! De weg loopt op en af langs de steile kust en achter elke bocht heb je de neiging om een foto te nemen, zo verrassend mooi… al is het voor mij eigenlijk geen verrassing meer want ik fietste hier al 2 keer eerder de kust af.

In Maiori stop ik een eerste keer voor 2 frisse flesjes cola na 50 km. 23 km verder ben ik aan het pareltje van de Amalfikust… Positano. Ik fiets niet naar de centrum van het pittoreske dorpje (beneden aan het water), maar blijf hoog op de SS163 fietsen en stop aan een kleine supermarkt om wat inkopen te doen: 2 kleine stokbroodjes, wat rauwe ham en terug 2 flesjes cola. Wat verder stop ik langs de kant van de weg in een plekje schaduw voor mijn middagmaal… het is inmiddels al 14:00.

Daarna vervolg ik mijn weg langs de kust en rij richting Sorrento waar ik niet door het drukke centrum fiets, maar meteen de baan naar Napels volg. En dan begint het… op een bepaald punt kom ik terug aan een verboden voor fietsers-weg, dus zoek ik naar een alternatief, en daarbij kom ik in wat buitenwijken van Napels terecht waar ik me niet echt op m'n gemak voel. Naast een weg in (zeer) slechte staat zit de wind bovendien nog eens tegen… het worden nog 35 lange kilometers naar m'n slaapplaats in Napels.

De kilometers vorderen dus echt heel traag… deels door de slechte wegen, maar er is ook een immens druk en chaotisch verkeer! Al kan ik dat verkeer zonder probleem aan… ik moet me gewoon gedragen zoals een Italiaan: overal tussenkruipen en zelf mijn voorrang opeisen! Maar de staat van de wegen zorgt echt wel voor vertraging!

Het is pas wanneer ik meer in het toeristische centrum van Napels ben dat ik plots op een grote, brede boulevard terechtkom, hier voel ik me al meer op mijn gemak. Uiteindelijk is het 18:45 wanneer ik aan m'n B&B aankom na bijna 138 km. Ik installeer me op m'n kamer en ga rond 22:00 achter de hoek terug pizza eten.

Ondanks ik een rustdag heb morgen zal van uitslapen niks in huis komen. Omstreeks 7:30 word ik verwacht aan de haven voor m'n uitstapje naar Capri, maar da's op een kleine 4 km van m'n B&B! Voor mijn verplaatsing naar daar wil ik mijn fiets niet gebruiken, want wie weet vind ik die nog weer na m'n uitstap, dus moet het te voet… en ik reken op een klein uurtje wandelen naar het vertrekpunt.

Mijn wekker zet ik bijgevolg op 6:00 en hoop tegen 6:30 met mijn wandeling naar de haven te kunnen starten.

Dinsdag 01/08: bezoek aan Capri

M'n wekker gaat af om 6:00 deze morgen… pff, ik heb dus een rustdag vandaag, maar van uitslapen is geen sprake. Om 6:35 vertrek ik dan voor een stevige wandeling van 4 km richting haven. Intussen eet ik m'n 2e stokbroodje op dat ik gisteren in Positano kocht. Het ontbijt in de B&B is namelijk pas vanaf 8:00 en da's natuurlijk veel te laat voor mij. En een geste naar mij toe voor een vroeger ontbijt was blijkbaar ook niet mogelijk. Tegen 7:20 ben ik in de haven en wacht op de plaats van afspraak, net voor de Pic-Nic bar.

Het is me niet duidelijk waar ik nu precies naartoe moet, maar wanneer ik wat gidsen zie toekomen meld ik me aan. De eerste groep waar ik ga luisteren is blijkbaar de verkeerde want mijn naam komt nergens voor op hun lijsten. Dan maar eens gaan luisteren bij een andere groep, en daar ben ik gelukkig wel juist. Na een korte uitleg van onze gids Alberto, die vertelt wat van ons verwacht wordt tijdens de vaart en bij aankomst op Capri, schepen we in op een jetboot (die net geen snelheid van 50 km/u haalt). Na een vaart van een goede 50 minuten meren we aan in Marina Grande, de grootste haven op Capri.

Wanneer onze groep (zo'n 15 personen) verzameld is rijden we met een busje door de smalle straatjes van het eiland Capri naar de stad Capri. Daar worden we gedropt in het centrum en gaan de Giardini di Augusto bezoeken. We krijgen er een prachtig zicht over de zuidkant van het eiland en de luxueuze yachts die er elkaar verdringen. Elon Musk zou hier onder andere dikwijls vertoeven en er zou hier momenteel ook ergens een yacht van Victoria's Secret "ronddobberen".


Na het bezoek aan de Giardini di Augusto hebben we een dik uurtje vrije tijd om wat rond te wandelen in Capri-stad. Alberto heeft ons wel verwittigd dat alles hier in Capri-stad ontzettend duur is. Als voorbeeld vertelt hij dat een espresso die "normaal" € 1,50 kost, hier gemakkelijk € 7,00 kost… gewoon omdat dit Capri is! Je moet hier ook niet verschieten om één of andere ster tegen het lijf te lopen. Gisteren kwam een collega-gids van Alberto gewoonweg Michael Jordan tegen en Keanu Reeves wordt hier ook regelmatig gespot omdat hij hier een villa bezit op het eiland.

In Capri-stad zijn ook alle chique boutiques te vinden: Prada, Gucci, Louis Vuitton, Yves Saint Laurent, Dolce & Gabbana, en ga zo maar door. Het is duidelijk dat Capri-stad een elitestad is!

Na ons bezoek aan de stad nemen we terug de bus en rijden we verder naar omhoog, naar Anacapri. Dit is het tweede stadje op het eiland en hier zijn de prijzen wat normaler. Hier krijgen we opnieuw vrije tijd om wat te winkelen, iets te gaan eten, wat rond te slenteren en ook om met de kabellift naar het hoogste punt van het eiland te gaan.

Voor € 14,00 kan je je heen en weer naar de top (Monte Solaro op 589 m) en terug laten liften (zit niet in de prijs van m'n dagticket van € 160,00 met gids inbegrepen). Nadat ik helemaal boven op het eiland wat rondgekeken heb neem ik de kabelbaan terug naar Anacapri en eet er nog een toast met een cola.

Intussen weten we al geruime tijd dat we de beroemde Blauwe Grot (dé toeristische attractie van Capri) niet kunnen bezoeken wegens ongunstige omstandigheden. Wanneer we de gids hierover wat meer vragen stellen komt het er op neer dat die Blauwe Grot eigenlijk maar gemiddeld 30 dagen per jaar effectief kan bezocht worden. Alle andere dagen is het veel te gevaarlijk om in die zeer nauwe grot binnen te varen met een klein roeibootje. En dan nog… wanneer de grot uitzonderlijk wél toegankelijk is, dan kunnen volgens de gids de wachttijden oplopen van 1 tot 2 uur, enkel maar om 5 minuutjes binnen in die grot te zijn geweest.

Na de lunch rijden we van Anacapri terug naar de haven waar we dan inschepen voor een rondvaart rond het indrukwekkend mooie Capri. We gaan aan de zuidkant onder andere de Witte Grot en de Groene Grot van dichtbij bekijken en varen langs de rotsformatie Faraglioni. Hier is de Faraglione di Mezzo (ook wel de Tunnel of Love genoemd) allicht de bekendste omdat je door een tunnel onder de grot kan varen. Deze Faraglioni staan ook als symbool voor het eiland Capri.

Wanneer we dan aan de noorderzijde van het eiland ter hoogte van de wereldberoemde Blauwe Grot zijn valt deze zelfs niet op omdat de ingang ervan zó klein is. Nu is ook het duidelijk waarom de toegang verboden wordt.

Na een klein uurtje rondvaren zijn we terug in de haven en krijgen we er nog 50 minuten vrije tijd om eventueel naar het strand te gaan voor een zwempartijtje, of te wandelen, of te shoppen. Om 16:35 vertrek er terug een jetboot die ons in snelvaart naar Napels brengt.

Tijdens mijn wandeling naar de B&B stop ik even op het indrukwekkend grote Piazza del Plebiscito waar de Basiliek en het Koninklijk Paleis te zien zijn, waarna ik langs de dijk verder stap naar de B&B. Daar neem ik me eerst een deugddoende douche, bekijk m'n programma voor morgen en ga daarna eten. Heel toevallig ontdek ik dat Pizzeria 50 Kalò van Ciro Salvo op 200 meter van m'n hotel ligt. Volgens recenties is dit één van de beste pizzeria's ter wereld. Als pizza-liefhebber zou ik daar graag eens gaan eten, maar wanneer ik zie hoeveel volk er staat aan te schuiven besluit ik snel om de pizzeria van gisterenavond terug op te zoeken.

Ook al heb ik niet gefietst vandaag, 't was toch een vermoeiend dagje dat met m'n vele wandelkilometers in de benen kruipt.

Woensdag 02/08: Napels - Terracina (131,3 km)

Gisteren had ik door mijn vroege vertrek dus geen ontbijt. Vandaag heb ik dat wel, en 't is weer maar povertjes. Een croissant, een beschuitje met wat aardbeienconfituur, wat fruitsap en een warme chocomelk… en dat is het! Maar goed, we weten intussen dat de Italiaanse ontbijten niet vergeleken kunnen worden met wat we thuis gewoon zijn.

Ik verlaat Napels om 9:10 en begin na een kort vlak gedeelte aan een klim naar Posilippo, blijkbaar één van de betere wijken van Napels... maar da's alleszins niet te zien aan het wegdek! Wanneer ik boven ben heb ik een groot technisch probleem: ik kan niet meer schakelen naar mijn grote plateau. Het probleem is niet nieuw, ik heb er al bijna 3 weken last van, maar op één of andere manier lukte het schakelen uiteindelijk wel nog altijd. Maar nu weigert m'n shifter te doen wat van hem verwacht wordt! Van mijn kleine plateau naar de middelste lukt nog, maar van de middelste naar de grote gaat helemaal niet meer, en da's een probleem natuurlijk. Via Whatsapp neem ik contact op met mijn fietsenmaker en hij belt me 5 minuten later terug met advies.

Na heel wat gepruts besluit ik de kabel van mijn versnelling wat strakker aan te spannen, en daarmee kan ik terug groot schakelen… ook al werkt de versnelling niet zoals het zou moeten. Wanneer ik namelijk van groot terugschakel, kom ik meteen op de kleine plateau terecht, en da's nu ook niet de bedoeling… maar ik kan ermee verder.

Na goed 43 km stop ik even om 12:10 voor 2 frisse cola's. Ik fiets al een tijdje rechtdoor langs de kust op lange rechte wegen die er maar troosteloos bijliggen. Ik zie veel vervallen gebouwen en vuil langs de kant van de straat liggen… het is hier net of de baan een openbare stortplaats is.

Om 14:00 stop ik na 82 km aan een tankstation. Ik begin honger te krijgen en wil iets deftig eten… een broodje tonijn en 2 cola's van 45 cl zijn voldoende. De rest van de rit wordt op 't gemak afgewerkt en om 16:50 ben ik aan de B&B in Terracina. Ik bel nu zelf nog eens naar mijn fietsenmaker en pruts nog wat aan die versnelling. En opeens werkt alles terug zoals het moet, afblijven nu en hopen dat dit minstens in orde blijft tot ik in Plaisir (Parijs) ben.

Zoals vrijwel elke avond wijst Google Maps me naar een goede pizzeria in de buurt en ga daarna met een gerust gemoed naar m'n kamer… de versnellingsperikelen kan ik momenteel uit m'n hoofd zetten.


Donderdag 03/08: Terracina - Rome (152,9 km)

Rustig ontbijt deze morgen, helemaal alleen om 7:30. Er staat enkel nog één ander mandje met ontbijt klaar, dus zijn er volgens mij maar 2 gasten in de B&B vandaag. Het is 8:20 wanneer ik de B&B verlaat in een alweer warm, mooi en zonnig weertje.

Het wordt terug een rustige rit langs de kust en de wind zit mooi in de rug. Vandaag fiets ik terug in een gebied waar veel zandstranden liggen en veel stukken rechtdoor lopen. Onderweg drink ik mijn 2 frisse cola's op van 450 ml die een nacht in de koelkast hebben gestaan in de B&B. Doordat ik die frisse drank in een handdoek wikkel, blijft deze nog een tijdje relatief koel.

Het is pas om 13:45 dat ik na 114 km aan een Conad (Italiaanse supermarkt) stop in Ostia om wat te eten en terug fris drinken te kopen. Tegen 14:10 vertrek ik weer, ik zal de rest van de rit naar Rome wel overleven met de 2 sandwichen met rauwe ham en de liter cola die ik net op heb. Ik fiets nu op de SP8Bis en die is redelijk druk.

Wanneer ik Rome binnenfiets gaat het eerst en vooral naar Vaticaanstad, naar een obligate stop aan het St. Pietersplein. Daarna heb ik nog de Trevifontein en het Colosseum op mijn lijstje staan om te gaan bezichtigen vooraleer ik naar m'n hotel fiets. Ik ben in het verleden al een keer of 4 naar Rome geweest, dus hoef ik hier niet terug uren in de stad door te brengen. Na een extra bezichtiging van het Vittorio Emanuele II-monument en het Forum Romanum ben ik om 17:10 aan m'n hotel.

's Avonds ga ik wat verder in straat terug pizza eten en zie ernaar uit om morgen eindelijk eens uit te slapen. De rit naar Tarquinia is namelijk nog geen 100 km ver, dus hoef ik niet vroeg te vertrekken.

Vrijdag 04/08: Rome - Tarquinia (96,8 km)

Ondanks de airconditioning niet echt veel verkoeling bracht op de kamer heb ik toch nog redelijk kunnen slapen. Om 8:00 gaat de wekker af en ik kan vandaag nog eens van een continentaal ontbijt genieten. Er zijn dus oa. ook broodjes, hesp, kaas en omelet beschikbaar.

Het is 9:30 wanneer ik het hotel in centrum Rome verlaat, fiets eerst nog even langs het St. Pietersplein en volg dan verder de SS1 (Via Aurelia) richting Civitavecchia. Het is een grote baan met 4 rijvakken die wat aan een autosnelweg doet denken, maar ik zie nergens borden staan dat fietsers niet toegelaten zijn. Toch besluit ik wat verder gedurende enkele kms een zijweg te nemen via Castel di Guido, waarna ik terug op de SS1 terechtkom.

Het drukke verkeer blijft duren tot aan de oprit van de E80, de autosnelweg die daar langs de kust ligt. Daarna is het weer rustiger rijden naar Civitavecchia, een belangrijke havenstad voor onder andere cruiseschepen (4 liggen er deze middag aangemeerd in de haven).

Door de korte afstand en de rugwind vandaag ben ik om 14:20 reeds aan m'n hotel in Lido di Tarquinia. Het plan is om na m'n douche nog een rustige wandeling op de lange dijk te maken, maar wanneer ik uit de douche kom zie ik iets wat ik al 3 weken niet gezien heb... regen! Tja, in dat weer ga ik ook niet gaan wandelen natuurlijk. In plaats daarvan bekijk ik dan maar wat series op m'n I-Pad.

In de loop van de vooravond stopt het dan toch met regenen, ga ik eerst pizza eten, en maak daarna toch nog een wandeling naar het verlaten strand.

Zaterdag 05/08: Tarquinia - Piombino (83,8 km)

Wanneer ik deze morgen opsta om 7:00 is het weer lichtjes aan het regenen. Het ziet er naar uit dat dit buitje niet lang zal duren, en wanneer ik om 8:50 het hotel verlaat is het inderdaad gestopt met regenen.

Maar niet voor lang, want nog geen 3 km verder komt er plots een serieuze bui aangewaaid en ik kan nergens schuilen! Wanneer ik wat verder dan toch wat bomen aan de kant van de straat zie om onder te schuilen neem ik een beslissing die ik nooit eerder nam op fietsreis: ik zal een stukje met de trein afleggen. Ook al is deze bui na 5 minuten voorbij, ik zie de volgende buien in de verte al klaarhangen, en ik heb helemaal geen zin om uren in de regen te fietsen. De combinatie van felle tegenwind, een temperatuur van amper 17 graden, de regen, maar vooral een treinstation in de buurt maakt deze beslissing natuurlijk heel gemakkelijk. Ik neem de eerste afslag naar rechts en begeef me richting Tarquinia, waar ik om 9:30 aan het treinstation aankom.

Het is inmiddels al terug wat opgeklaard en ik begin te twijfelen om toch met de fiets verder te gaan, maar de donkere wolken in de verte en het tijdverlies dat ik intussen opliep nemen m'n twijfels weg, het zal toch een stukje trein worden. De vraag is nu: neem ik de trein tot mijn eindbestemming, of stop ik eerder en fiets dan nog een stukje verder? Ik besluit een ticket te nemen tot in Grosseto (een kleine 90 km), da's tot iets over halfweg m'n geplande rit van vandaag. Daar hoop ik dat de regenbuien zullen over zijn, en kan ik de resterende 72 km naar Piombino alsnog met de fiets afleggen.

Voor m'n trein naar Grosseto moet ik wel nog wat geduld hebben, deze komt er pas aan om 11:28, da's dus nog een kleine 2 uur wachten. En terwijl ik zit te wachten passeren nog 2 regenbuien waarbij ik een goed gevoel krijg... het gevoel van toch een goede beslissing te hebben genomen. Rond 10:45 wordt plots gemeld dat de trein met bestemming Pisa, diegene waar ik op wacht, 35 minuten vertraging zal hebben door werken aan de spoorweg. Het is dus middag wanneer de trein eraan komt en ik opstap met m'n fiets. Na enkele tussenstops zijn we een goed uur later in Grosseto en stap ik weer van de trein.

De hemel is hier helemaal opgeklaard en ik zie het volledig zitten om de resterende 72 km naar Piombino met de fiets af te leggen. Geen regen, terug warm, … maar de wind is er wel nog altijd, en fel! Maar goed, liever tegenwind dan regen. Al heb ik het wel redelijk lastig met die wind!

Om 17:15 ben ik dan aan m'n hotel in Piombino waar ik later in de avond wat ga wandelen in het drukke oude centrum en mijn zoveelste pizza van deze reis ga eten. Morgen terug een rustige dag, naar Pisa.


Zondag 06/08: Piombino - Pisa (106,8 km)

Het weer deze morgen ziet er om te beginnen al veel beter uit dan gisteren… geen wolkje aan de lucht en zonnig. Dat maakt een mens goedgezind. Na het ontbijt en het afrekenen haal ik mijn fiets uit de garagebox (waar men mij € 5,00 extra voor aanrekende trouwens), pomp ik nog even m'n banden op en doe wat olie op m'n ketting (da's nodig na het regenweer van gisteren).

Om 9:20 verlaat ik Piombino, een stukje langs dezelfde weg die ik nam om hierheen te komen. Vandaag fiets ik terug langs mooiere gebieden dan ik tijdens de voorbije dagen gezien heb… leuke dorpjes, mooie stranden en soms ruwe kusten.

Tegen de middag komt de wind opsteken en is duidelijk aan de golven te zien dat de zee wild is. Die wind zit ook nog eens tegen en maakt het me lastig op de open stukken en wanneer het bergop gaat. Maar eigenlijk ben ik blij met die wind… liever dat dan regen!

De rit verloopt verder zonder problemen en iets na de middag fiets ik door havenstad Livorno. Van daar is het nog een goede 20 km naar mijn dagbestemming Pisa. Die laatste 20 km heb ik plots ook de wind in de rug, da's altijd leuk natuurlijk.

In Pisa fiets ik rustig door de oude binnenstad naar het prachtige plein waar het allemaal om te doen is, het Piazza dei Miracoli. Door de massa volk gaat het maar stapvoets vooruit en neem ik wat foto's van die scheve toren, het Baptisterium en de Kathedraal.

Daarna ga ik naar m'n hotel op 100 m van het plein. Vandaag wordt het WK wielrennen voor mannen in Glasgow gereden, en met 2 Belgische topfavorieten wil ik dat niet missen. Maar wanneer ik op m'n kamer kom blijkt de tv niet te werken en de WiFi verbinding is ook maar zozo. Ik ga dit melden aan de receptie en er komt snel iemand langs maar die kan het tv-probleem niet oplossen, dus krijg ik een andere kamer waar de tv wél werkt en waar de WiFi toch iets beter is. Een zeer sterke Mathieu Van der Poel wint uiteindelijk verdiend het WK en Wout Van Aert eindigt als tweede een dikke 37 seconden na hem.

Nu is het tijd om nog eens tussen die prachtige monumenten te gaan wandelen en pizza te gaan eten natuurlijk. Maar wat een verschil met gisteren… de pizza die ik vandaag voorgeschoteld krijg lijkt maar half zo groot dan die pizza van gisteren, en is € 1,00 duurder. Dat heeft te maken met het feit dat ik nu in de drukste toeristische straat van Pisa zit natuurlijk.

Terug op de kamer kijk ik nog wat naar The Last Kingdom en bekijk de rit van morgen. Niet zo heel lang, maar wel een lastige laatste 35 km met heel wat hoogtemeters.

Maandag 07/08: Pisa - Levanto (114,8 km)

Nadat ik gisteren nog wat reviews over m'n hotel in Pisa gelezen heb, heb ik wat schrik voor het ontbijt deze morgen. Maar alles valt uiteindelijk nog goed mee. De tv en de WiFi die gisteren niet werkten werden ook snel opgelost, dus was mijn overnachting hier uiteindelijk nog ok.

Ik verlaat om 8:50 m'n hotel en fiets op de SS1 terug richting kust. De eerste 70 km zijn vrijwel volledig vlak en vanaf Viareggio fiets ik continu kilometers lang naast privéstranden. Op het fiets- en voetpad fietst en loopt overal volk over heel die afstand! Tussen het fietspad en het strand staan de beachhouses, het ene na het andere, dus zie ik eigenlijk maar heel weinig van strand en zee. Dat duurt zo tot ik bijna in La Spezia ben.

Even daarvoor ben ik trouwens na 58 km in Ameglia gestopt voor een korte eetpauze aan een Carrefour Express. Wanneer ik La Spezia verlaat heb ik namelijk wat klimwerk voor de boeg. Uiteindelijk moet ik naar een hoogte van 555 meter langs een zeer mooie maar grillige kustlijn. Ik bevind me hier dan ook in het prachtige natuurpark Cinque Terre. De laatste 10 km van vandaag moet ik dan terug afdalen naar zeeniveau, naar Levanto waar ik vanavond blijf slapen.

Om 16:00 ben ik aan de B&B en ga na m'n douche eerst nog naar een plaatselijke wasserette, hoog tijd om mijn (fiets)kledij nog eens in een deftige wasmachine te steken. De was duurt een goede 35 minuten en die ga ik te drogen hangen in de tuin van de B&B.

Daarna ga ik nog wat wandelen in het mooie Levanto, ga pizza eten en sluit de avond terug met wat te Netflixen.

Dinsdag 08/08: Levanto - Savona (156,0 km)

Het uur van mijn ontbijt kan ik vandaag zelf kiezen. In de B&B zijn maar 2 kamers en in de keuken is alles reeds klaargezet voor het typische Italiaanse ontbijt. Wat voorverpakte zoete croissants, wat fruitsap, wat droge broodjes met confituurtjes, koffie of thee, een yoghourtje, en dat is het zoal.

Ik sta op om 7:00 en ga om 7:30 ontbijten. Tegen 8:35 sluit ik mijn deur en vertrek uit Levanto. Het duurt nog geen 400 meter of ik moet al klimmen. De eerste 9 km vandaag brengen me naar een hoogte van 614 meter, ik doe er iets meer dan een uur over! Daarna volgt uiteraard een afdaling, naar Deiva Marina vanwaar ik volgens m'n geplande route op de GPS een heel stuk vlak naast de kust zal volgen. Maar wanneer ik het dorpje verlaat kom ik al snel voor een verrassing te staan: een tunnel waarbij nog eens een bordje staat dat fietsers er niet toegelaten zijn. Een koppel Fransen staat naast mij voor het rode licht en wijzen me erop dat ik de tunnel niet in mag met de fiets. Ik zeg dat ik wel het risico neem voor die enkele honderden meters tunnel, maar blijkbaar kennen ze de streek hier want ze zeggen dat er na die eerste tunnel nog eentje volgt van meerdere kilometers lang en dat het levensgevaarlijk is om daar met de fiets te rijden (vandaar het verbod natuurlijk).


Een eerste optie is om (terug) een stukje met de trein te rijden, maar het weer is veel te mooi om te treinen, dus kies ik voor optie twee: 5 km terug de berg op en via een andere weg (die natuurlijk verder omhoog gaat) naar Genua fietsen.

Via de alternatieve weg kom ik uiteindelijk wel terug op m'n parcours terecht in Sestri Levante en kan zo verder richting Genua fietsen. Door de vele hoogtemeters in de eerste helft van deze rit heb ik ook sneller nood aan een bevoorrading vandaag. Deze hou ik in Rapallo om 13:35 na 75 km. Dat is net voor een laatste hoge klim vandaag. Het doet me alleszins deugd om een toast te eten (wat wij croque-monsieur noemen) en een liter frisse cola te drinken.

De passage wat verder door Genua verloopt moeizaam door het drukke verkeer, maar ook door het feit dat ik hier en daar m'n parcours niet mag volgen wegens... verboden voor fietsers. Net voorbij Genua hou ik nog een korte drankstop voor 2 flesje frisse cola, die zouden moeten volstaan om in Savona te geraken.

Eens voorbij de drukte van Genua kom ik ook op een parcours terecht waar ik eigenlijk wel graag fiets: langs de Ligurische Kust op een goed lopende baan en hier en daar wat op en af. Het is intussen (volgens ik mij kan herinneren) de 7e keer dat ik langs deze kustlijn fiets, en ik vind het altijd fijn om hier terug te zijn!

Aankomst aan m'n hotel is om 19:00, na toch wel een lastige rit vandaag van 156 km met 2.337 Hm. Veel tijd om de toerist uit te hangen heb ik dus niet… gewoon een douchke nemen, Strava en de sociale media updaten, pizzaken gaan eten en terug naar 't hotel!

Morgen zal wat relaxter zijn normaal gezien: ritje van nog geen 100 km langs dezelfde prachtige Ligurische Kust tot in San Remo.

Woensdag 09/08: Savona - Sanremo (97,8 km)

Vandaag ben ik zeker niet gehaast om te vertrekken vanwege een (zeer) korte rit, een recuperatierit noem ik dat dan. Ik sta pas op om 7:30, ga ontbijten en vertrek uit Savona om 9:10.

Hier heb ik, zoals eerder al gezegd, al enkele keren gefietst en vind het hier prachtig, langs de Bloemenriviera. Mooie vergezichten vanaf de SS1 die dikwijls vlak naast de zee loopt, passages door pittoreske dorpjes, het mooie weer, hier en daar een bult, en dat gaat zo door tot Sanremo, nog geen 100 km verder.

Ik hoef ook niet te snel te fietsen want kan pas inchecken in m'n hotel vanaf 14:00, dus neem ik hier en daar ruim de rijd om rustig te rijden en te genieten. Tegen dat ik bijna in Sanremo ben las ik zelfs nog een korte eetpauze in. Ik heb al een tijdje honger en beslis om in een Carrefour Express twee korte stokbroodjes met rauwe ham en wat cola te gaan halen. Het is 14:10 en heb er net geen 93 km opzitten.

Na m'n eten fiets ik verder naar het hotel via een mooi afgelegen fietspad. Ik heb hier al enkele keren deze kust afgereden en het is vandaag eigenlijk de eerste keer dat ik (door er andere fietsers te zien rijden) dit mooie fietspad ontdek. Het ligt gewoon tussen de kust en de SS1 en loopt langs m'n hotel, dat op amper 100 meter waar de Sanremo-fontein gelegen is.

Na m'n douche kijk ik live naar het WK tijdrijden voor beloften, waar Alec Segaert het nipt moet afleggen tegen de zeer sterke Italiaan Lorenzo Milesi. En daarna maak ik nog een wandelingetje door de oude binnenstad en langs de haven, waarna ik terug op m'n kamer ga rusten.

Donderdag 10/08: Sanremo - Roquebrune-sur-Argens (143,1 km)

Vandaag hoef ik ook niet echt vroeg te vertrekken omdat ik deze namiddag pas vanaf 17:00 kan inchecken in het F1 Hotel van Roquebrune sur Argens, een goede 140 km verder.

Om 9:10 verlaat ik Sanremo en fiets op hetzelfde fietspad van gisteren verder richting Franse grens. Wat verder moet ik door een tunnel van 2 km die dus enkel voorbehouden is voor fietsers en voetgangers… hier is echt wel rekening gehouden met de vele fietsers die hier rondrijden.

Na 25 km, intussen ben ik wel al terug een tijdje op de gewone weg aan het rijden, bereik ik de grens met Frankrijk. Hier komt dus een einde aan mijn Ronde van Italiaanse kusten, maar de reis zit er nog niet op natuurlijk… mijn volgende bestemming is Rambouillet, startplaats van de 20e editie van Parijs - Brest - Parijs. Via de Franse Côte d'Azur zet ik mijn fietstocht verder: Menton, Monaco, Nice, Antibes, Cannes, Théoule, St. Raphaël, Fréjus, … en dan nog een kleine 10 km naar Roquebrune sur Argens.

In Monaco fiets ik natuurlijk even langs het casino om te zien welke auto's daar nu geshowd worden, maar het is middag… dus is er niet veel te zien. Wat Ferrari's, wat Porsches, een Bentley, een Rolls-Royce, en dat is het zoal… Maar wat ik gisteren nog bedacht: ik ga de fietsenwinkel van Philippe Gilbert eens bekijken. Die bevindt zich in een klein straatje niet ver van het zwembad aan de haven. Ik hoop natuurlijk dat Philippe aanwezig is, maar dat is niet het geval.

Daarna fiets ik verder naar Nice waar ik om 13:00 na 60 km een eetpauze hou op de Promenade des Anglais. Ik heb nog frisse cola's in mijn fietszakken (goede koelkast gehad vorige nacht) en een stokbroodje met rauwe ham. Na Cannes en Théoule volgt een stukje ruwe, maar zeer mooie kust met prachtige natuur, dit is het Natuurgebied Cap Roux met grillige roodgekleurde rotspartijen. Vanaf St. Raphaël en Fréjus volgt wel een minder aangenaam stukje weg op de N7 die zeer druk bereden wordt.

Het is 17:45 wanneer ik incheck in het F1 Hotel en ga in het restaurant er net naast gaan eten in de loop van de avond. Voor het eerst sinds lange tijd geen pizza, maar een lekkere Lasagne.

Vrijdag 11/08: Roquebrune-sur-Argens - Aix-en-Provence (119,4 km)

Wanneer ik reservaties maak voor overnachtingen, dan is dat normaal gezien (waar dat mogelijk is) inclusief ontbijt. Ook vandaag heb ik dus een ontbijt inbegrepen in de prijs van m'n kamer, maar verschiet toch even wanneer ik zie dat er € 5,00 extra moet betaald worden om een omelet, kaas en ham bij dat ontbijt te krijgen. Puur uit principe hou ik het dan maar op het ontbijt dat wél inbegrepen is in de kamerprijs: croissant, broodjes met boter en confituur en wat platte kaas.

Om 9:10 verlaat ik het F1 Hotel en fiets terug de N7 op richting westen. Ondanks er nog redelijk wat verkeer is nu, is het toch een stuk rustiger dan gisterennamiddag. De wind zit tegen maar het zonnetje schijnt weer volop en het is normaal warm. Ik fiets door kleine stadjes en dorpjes in de Var en om 11:50 stop ik aan een tankstation in Brignoles na 54 km voor 2 frisse cola's. Ik eet er nog wat verpakte chocobroodjes op die ik al een tijdje in mijn bagage heb zitten.

Wanneer ik in Aix-en-Provence ben drink ik terug 1 liter frisse cola (het is namelijk mooi en warm weer, toch een dikke 30 graden) en fiets door het mooie centrum verder naar mijn hotel dat enkele kilometers verder ligt.


Aankomst daar om 15:15, en da's mooi op tijd om straks live naar het WK tijdrijden te kijken waar een oppermachtige Remco Evenepoel de titel grijpt vóór Filippo Ganna. Wout Van Aert wordt pas 5e… wanneer zal het voor hem eens lukken?

In het hotel zelf (Ibis Budget) is geen restaurant om 's avonds te eten en wat verder in de buurt zijn de meeste restaurants gesloten, maar gelukkig vind ik toch een pizzeria op een kleine 400 meter van 't hotel. De rest van de avond breng ik door op m'n kamer om verder te kijken naar het spannende The Last Kingdom.

Zaterdag 12/08: Aix-en-Provence - Avignon (116,3 km)

Geen verrassing aan het ontbijt deze morgen, er hoeft niks bijbetaald te worden voor iets extra. Om 9:10 verlaat ik het hotel en vervolg gezwind mijn uitgestippelde route. Het duurt niet lang vooraleer ik onder de indrukwekkende Aquaduct van Roquefavour fiets, die gedeeltelijk in de steigers staat voor restauratie.

Vandaag hoef ik maar één klimmetje te doen, na 19 km… naar de Col du Télégraphe. Da's natuurlijk niet die col uit de Alpen die dikwijls tijdens de Ronde van Frankrijk beklommen wordt, maar heeft toch dezelfde naam.

De rest van de rit verloopt gewoon vlot, ook al komt de wind van schuin op kop. Wanneer ik na 70 km in Arles ben ga ik eerst het Amfitheater daar bekijken en hou ik wat verder in de stad een pauze om wat te eten. Het is 12:30, dus tijd voor bevoorrading.

Tegen 12:55 vertrek ik weer en amper 16 km verder stop ik nog eens aan in winkel in Beaucaire. Het is weer zonnig en warm vandaag, en heb terug zin in frisse cola's.

Wat later ga ik naast de Rhône fietsen, en dat blijf ik doen tot ik om 15:35 in Avignon aankom. Natuurlijk gaat het eerst naar de beroemde Pont d'Avignon (eigenlijk is dat de Pont Saint-Bénézet), waarna ik door de binnenstad naar de andere kant van de ommuurde stad fiets om daar in een Casino wat eten en drinken te gaan halen voor m'n ontbijt morgenvroeg. Vanavond slaap ik namelijk in een appartement, en daar moet ik m'n eigen ontbijt voorzien.

Via een WhatsApp krijg ik de nodige info om de sleutels uit het kluisje aan de deur te halen en wanneer ik binnen ben kijk ik eerst nog naar de laatste 30 km van het WK op de weg voor beloften, waar de Belgen jammer genoeg niet meespelen voor de medailles.

Het appartement beschikt ook over een wasmachine, waar ik dankbaar gebruik van maak om mijn (wieler)kledij nog eens een frisse wasbeurt te geven.

Na mezelf opgefrist te hebben ga ik naar de oude binnenstad om het Palais des Papes te zien en betaal € 5,00 om eens op die beroemde Pont d'Avignon te gaan wandelen. Intussen heb ik ook bedacht om vanavond gewoon zelf pizza op te warmen in de oven van het appartement.

Morgen en overmorgen zal ik nog 2 dagen de Rhône volgen naar Lyon, en zo geraak ik uiteindelijk wel in Rambouillet.

Zondag 13/08: Avignon - Valence (130,6 km)

Deze morgen bepaal ik dus zelf wanneer ik ontbijt en vertrek. Aangezien ik graag nog de finale van het WK voor de vrouwen op de weg wil zien vertrek ik bijgevolg ook niet te laat. Nadat ik mijn broodjes met ham, een drinkyoghurt en een fles fruitsap op heb verlaat ik het appartement in Avignon om 9:10.

Vandaag fiets ik terug voor een zeer groot deel langs de N7, onder andere door Orange en Montélimar. Op het ochtendnieuws dat men dagelijks op Antenne 2 geeft is er sprake van een canicule in de Rhônevallei tot Lyon… da's dus terug een hittegolf. Al is deze hittegolf niet te vergelijken met wat ik 3 weken geleden meemaakte aan de Italiaanse oostkust. Nu loopt de temperatuur op tussen 35 en 40 graden, en da's nog altijd een pak onder die 8 à 49 graden die ik in Italië meemaakte.

Maar toch, ik stop even na een kleine 41 km aan een Carrefour Express om 11:10 in Mondragon om wat extra cola in te slaan. Gisteren legde ik een fles water en 2 flesjes cola in de vriezer van m'n appartement, maar deze zijn nog altijd bevroren, dus kan ik er nog niet van drinken.

Door de rugwind verloopt de rit voor de rest zeer vlot en na een passage door het centrum van Valence fiets ik verder naar het Première Classe Hotel van Valence Nord waar ik om 15:15 aankom na dik 130 km. Ik ben dus nog ruim op tijd om de laatste 60 km van het WK live te zien en Lotte Kopecky vol overtuiging en solo haar eerste wereldtitel te zien pakken.

Op een kleine 200 meter van 't hotel ligt een Amerikaans Saloon & Western Restaurant (Joe a les Crocs) en daar ga ik om 19:00 heen om er voor het eerst sinds lange tijd terug eens ribbetjes te gaan eten… en dat ze gesmaakt hebben!

Maandag 14/08: Valence - Lyon (124,4 km)

Na een simpel ontbijt verlaat ik het hotel om 9:15. Enkele kilometers verder kom ik naast de Rhône fietsen, en die blijf ik vandaag volgen tot m'n dagbestemming Lyon. Soms op een D-weg, soms op een fietspad net naast de rivier.

Bij m'n vertrek is het bewolkt, maar met 25 graden al goed van temperatuur. Tijdens de uren die daarop volgen stijgt de temperatuur wel nog tot een stuk boven de 30 graden en om 12:10 stop ik na 66 km net voorbij Chavanay voor een bevoorrading.


Wanneer ik 20 minuten later vertrek zie ik donkere wolken verschijnen in de verte… het ziet ernaar uit dat het nog zal regenen vandaag. En inderdaad, een uurtje later vallen enkele druppels uit de lucht, maar gelukkig blijft het daarbij, al zie ik wel aan de plassen op de weg dat het hier eerder wel degelijk goed geregend heeft.

Op een bepaald moment haal ik een andere, oudere fietser in die ook met fietszakken aan het rijden is. Ik groet hem even en fiets verder. Maar 100 meter verder moet ik aan een rood licht stoppen en geraken we aan de praat. Net als zeer veel andere mensen de voorbije weken denk de man dat ik een Duitser ben (afgaande op m'n vlag) maar ik maak hem snel duidelijk dat de kleuren van de Duitse vlag horizontaal liggen en dat de vlag aan m'n fiets een Belgische vlag is.

De man zelf is een Nederlander (Gert) die afwisselend in z'n huis in de Ardèche en op z'n woonboot aan de Maas in Nederland woont, en nu is hij dus op weg naar Nederland. Al fietsend praten we wat verder over onze gemeenschappelijke interesse in fietsreizen. Na een kleine 10 minuutjes wens ik de man nog een fijne reis toe en fiets verder naar Lyon op mijn tempo dat toch iets hoger ligt.

Rond 15:00 fiets ik Lyon binnen langs de linkeroever (komende uit het zuiden) van de Rhône. Wat verder volg ik dan de Saône die zich hier met de Rhône vervoegt. Nadat ik de Kathedraal, die aan de oever van de Saône ligt, bekeken heb fiets ik nog een stukje naar boven om daar de Basiliek de Fourvières te bezichtigen. Vanaf daar heb je ook een panoramisch overzicht over de stad Lyon. Ik fiets terug naar beneden en rijd dan door de zeer moderne binnenstad naar de rand van de stad die aan de Rhône ligt. Vanaf daar moet ik nog een stukje terugkeren om naar het Ibis Budget Confluence te rijden waar ik om 15:50 aankom.

Na m'n douche ga ik nog een korte wandeling maken in het Confluence centrum (zeer modern en eigentijds) en ga terug pizza eten bij Ristorante del Arte. Terwijl ik daar wacht op de opening van het restaurant (19:00) komt er nog een lichte regenbui overgewaaid, maar die is ook snel over.

Sinds ik terug in Frankrijk fiets is het me ook al lang opgevallen dat de prijzen van pizza en bier hier duidelijk hoger zijn dan in Italië… maar goed, een mens moet toch eten hé.

Dinsdag 15/08: Lyon - Beaune (160,2 km)

Na een goed ontbijt deze morgen vertrek ik om 8:45, iets vroeger dan de voorbije dagen omdat m'n rit naar Beaune vandaag ook wat langer is. Ik verlaat Lyon via de oevers van de Saône en fiets met de wind in de rug naar het noorden. Wanneer ik net buiten Lyon ben merk ik een speciaal bord op… "Paul Bocuse 400 m". En ja hoor, wat verder ligt het restaurant van de (intussen overleden) beroemde Franse sterrenchef.

M'n route loopt verder naast de Saône en plots zie ik een fietser voor me rijden die ik onmiddellijk herken… het is de Nederlander Gert waarmee ik gisteren al even kennismaakte. Hij heeft ergens voorbij Lyon langs de Saône de nacht doorgebracht in z'n tentje. Ik fiets een eindje op zijn tempo met hem mee en intussen praten we nog wat bij. Na het uitwisselen van zijn blog, mijn website en het nemen van een foto rijd ik weer verder op m'n eigen tempo. De rit naar Beaune is namelijk nog lang.

Wat later, rond 11:00, beginnen er regendruppels te vallen en deze worden intensiever naarmate ik verder fiets, dus beslis ik om even te gaan schuilen. Na 5 minuutjes vermindert de regen en fiets ik verder met m'n regenvestje aan want het is intussen flink afgekoeld.

Een klein half uurtje later zie ik een Netto-winkel die open is en beslis om daar cola te kopen en mijn 2e broodje van gisteren op te eten. Het is intussen ook gestopt met regenen en na m'n pauze kan ik terug verder zonder regenjas… de regenwolken hebben plaatsgemaakt voor de warme zonnestralen, maar de wind is intussen wel gekeerd.

De rit vandaag verloopt ongeveer kaarsrecht naar het noorden op lange rechte en saaie wegen. Na een tijdje krijg ik terug een hongergevoel en stop een tweede keer vandaag om 14:30 na 116 km in Sennecey-le-Grand. Hier eet ik enkele chocoladebroodjes op die ik eerder vorige week reeds kocht als bevoorrading. Dat moet voldoende zijn om de resterende 44 km naar m'n hotel in de omgeving van Beaune te bereiken.

Om 16:35 ben ik dan aan het Campanile hotel dat ook een zwembad heeft waar ik natuurlijk gebruik van maak. Er is niet direct iets te zien in de directe omgeving, dus blijf ik daar ook 's avonds in het restaurant eten… geen pizza hier, maar terug ribbetjes.

Woensdag 16/08: Beaune - Nevers (155,5 km)

Terug een goed ontbijt deze morgen, inclusief omelette en wat charcuterie, en om 8:55 verlaat ik de Campanile. M'n route gaat nu eerst in een zonnig en warm weertje naar het centrum van Beaune, waar het Hôtel Dieu gelegen is, een zeer opvallende liefdadigheidsinstelling die in 1443 werd opgericht maar nu dienst doet als museum. Het veelkleurige dak is één van de zaken die de toeristen aantrekt. Eigenlijk dacht ik even op de binnenkoer van het gebouw te kunnen rondkijken, maar daarvoor moet er € 12,00 inkom betaald worden… en om er even 5 minuten rond te wandelen heb ik dat er niet voor over.

Ik vervolg mijn rit naar het westen door de vele wijngaarden aan de Bourgondische Côtes de Beaune en kom zo op de middag in Autun terecht. Deze morgen zag ik op het weerbericht van Télématin reeds dat er hevig onweer voorspeld werd op de diagonaal van zuid-west naar noord-oost Frankrijk. En nu sta ik blijkbaar op die diagonaal want precies op de middag breekt hier een hels onweer los! Gelukkig kan ik net op tijd gaan schuilen aan de ingang van een parking van een gebouw.

Het blijft gedurende 30 minuten zeer fel regenen en ik ben inmiddels aan het overwegen om de trein te nemen voor de rest van de rit. Wanneer een inwoner van het gebouw komt aangereden vraag ik hem waar het station ligt… indien ik hier een trein kan nemen richting Nevers, dan zal ik dat ook doen.


Maar wanneer ik aan het station aankom blijkt dit al enige tijd in ongebruik. Neen, hier zal ik geen trein naar Nevers vinden. Buiten de optie van een taxi te nemen rest me enkel nog de mogelijkheid om wat af te wachten en hopen dat de regen snel zal ophouden. Na 1 uur 15 regenpauze vertrek ik om 13:15 dan toch terug met de fiets. Het is nog wat aan het regenen, maar hier kan ik nog mee leven. Een klein half uurtje later stopt het zelfs helemaal met regenen en kan ik het de rest van de rit droog houden.

Door het bergachtige parcours (ik fiets nu door de Morvan) én de tegenwind wordt het uiteindelijk wel nog een zware rit vandaag. Om 18:25 bereik ik dan toch het Ibis Hotel aan de oevers van de Loire. Ik fiets nog snel even naar het centrum om de Kathedraal en het Hertogelijk Paleis op de gevoelige plaat vast te leggen en ga me dan een lekkere warme douche nemen op de kamer.

In de onmiddellijke omgeving zijn geen eetgelegenheden, dus bestel ik aan de receptie 2 croque-monsieurs en 50 cl 1664 die op m'n kamer geleverd worden. Morgen fiets ik verder naar Orléans en ik hoop vooral dat het droog blijft.

Donderdag 17/08: Nevers - Orléans (172,0 km)

Zoals de laatste dagen een gewoonte geworden is sta ik vandaag ook op om 7:00. Het ontbijt is terug ok en om 9:15 verlaat ik het Ibis Hotel van Nevers. De eerste 30 km zijn redelijk lastig omdat die constant op en af gaan en ik de tegenwind goed voel, maar vanaf Cosne-sur-Loire wordt het parcours naast de Loire al heel wat vlakker.

Van de Loire zelf zie ik af en toe maar iets, want de D907 ligt er wel naast, maar niet nét naast. Het is al 14:20 wanneer ik na 103 km stop aan een bar naast de Auchan van Gien. Ik bestel er een broodje tonijn en drink er 2 frisse cola's.

Een kwartiertje later zet ik mijn rit naar Orléans verder, maar door de warmte (er is hier ook een hittegolf aan de gang) hou ik nog een extra drankstop op km 134 in Saint-Benoît-Sur-Loire om 16:00. De rest van de rit verloopt vlot en in Orléans hou ik natuurlijk eerst een fotostop aan de Kathedraal en op het centrale plein waar een standbeeld van Jeanne d'Arc staat.

Daarna fiets ik verder naar het Ibis Hotel Centre Foch waar ik om 18:10 aankom. 's Avonds ga ik nog op wandel naar het centrum en eet er terug eens pizza. Morgen volgt nog een korte rit naar Plaisir, waarna een rustdag volgt om dan op zondag 20/08 als fris man aan m'n 5e Paris-Brest-Paris te starten.

Vrijdag 18/08: Orléans - Plaisir (126,2 km)

Voor het eerst sinds lange tijd blijf ik vandaag eens een half uurtje langer in bed liggen, pas om 7:30 sta ik op. Reden hiervoor is simpel: de rit naar Plaisir is maar 112 km lang dus heb ik tijd.

Het is 9:35 wanneer ik Orléans verlaat en dan gaat het via de grote en brede D2020 eerst recht naar het noorden. Het is een saaie baan waar niks te zien is, maar gelukkig is er weinig verkeer en zit de wind in de rug. Vanaf Artenay fiets ik op kleinere binnenwegen door wat men ook wel eens de graanschuur van Frankrijk noemt, dus werkelijk niks anders dan grote graanvelden te zien.

Normaal gezien zou ik rechtstreeks naar het **** Hotel Roi Soleil in Plaisir fietsen, maar gisteren had ik al bedacht om toch even een kleine omweg te doen via Rambouillet, startplaats van PBP zondag. Terwijl ik naar daar fiets krijg ik een berichtje van Yves, een bevriende vrachtwagenchauffeur die in Coignières een vracht moet lossen.

Na een snel bezoek aan Rambouillet fiets ik verder noordwaarts naar Plaisir en krijg nog een update van Yves waar hij zich op dat moment bevindt, en da's amper op 500 meter van waar ik nu aan het fietsen ben. Zo'n gelegenheid kunnen we niet laten voorbij gaan natuurlijk, en wanneer we elkaar tegemoet rijden parkeert Yves z'n vrachtwagen langs de kant en komt hij me hartelijk begroeten met 2 frisse Jupilers in z'n hand. Tof om na al die weken eindelijk nog eens een bekend gezicht te zien! Heel veel tijd om bij te praten hebben we niet want Yves moet z'n rij- en rusttijden respecteren, maar die 2 frisse pintjes heb ik in die tijd wel kunnen leegdrinken.

Wanneer Yves huiswaarts rijdt met z'n vrachtwagen heb ik nog een kleine 10 km af te leggen naar m'n hotel voor vanavond. Daar komen ook m'n ouders en broer aan tegen 18:15. Later die avond gaan we wat verder samen nog naar de Buffalo Grill gaan eten voor m'n vader z'n 85e verjaardag en sluiten de avond af met nog een drankje in de bar van 't hotel.

Zaterdag 19/08: rustdag Plaisir

Vandaag m'n 2e echte rustdag van de reis, een dag zonder fietsen dus. Het is ook de moment om eens uit te slapen, en dat is dan tot 8:30 want om 9:00 gaan we samen ontbijten. Na het ontbijt keren we terug naar onze kamers om er effectief te rusten, met andere woorden niks doen.

Deze rust wordt enkel onderbroken om 's middags in het Italiaanse Restaurante del Arte net naast het hotel te gaan eten.


Tegen 16:15 vertrekken we dan met de wagen uit het hotel naar een Intermarché om er wat water en cola te kopen. Daarna gaat de rit verder naar Rambouillet waar we om 18:00 een afspraak hebben met de andere Belgische Randonneurs voor een groepsfoto aan de vijver van de Bergerie Nationale, de plaats waar alle deelnemers ook hun kaderplaatje en andere documenten kunnen ophalen. Nadat ik gisteren eerst Yves, dan m'n ouders en broer terugzag, is het nu voor het eerst in bijna 8 weken dat ik nog een heleboel bekend volk bijeen zie. De ontmoetingen zijn hartelijk en iedereen is blij om hier aanwezig te zijn.

Na het fotomoment en nog wat babbelen hier en daar ga ik met ouders en broer in Rambouillet nog op restaurant waarna we nog een wandeling maken langs het kasteel en terug naar het hotel in Plaisir rijden.

Zondag 20/08: PBP Rambouillet - Carhaix (516,1 km)

Vandaag is het D-Day voor de meeste deelnemers... Een groep met speciale fietsen (driewielers, tandems, roeifietsen, …) vertrekt om 16:00, gevolgd door de deelnemers die in de categorie van 80 uur starten, en later in de vooravond en avond start het gros van de deelnemers in de categorie van 90 uur tussen 18:00 en 21:00. Mijn broer Koen zal om 20:30 starten en ikzelf om 21:00.

We hebben dus nog wat tijd en gaan tegen 8:30 aan het ontbijt. Koen en ik moeten onze kamer tegen ten laatste 11:00 verlaten, dus gebruiken we onze tijd om ons gerief voor de komende dagen te sorteren en alles naar de aanpalende kamer van onze ouders te brengen (zij blijven hier deze nacht wel nog slapen). De voormiddag wordt nadien nog ingevuld door een winkelbezoek aan de Auchan om wat voorraad in te slaan voor de nachtrit die er aankomt, en de (volg)wagen wordt nog eens volgetankt.

Daarna volgt nog een middagmaal in hetzelfde Italiaanse restaurant van gisteren (Del Arte) en maken we ons in de loop van de namiddag klaar. Verder proberen we nog wat te rusten en om 18:00 vertrekken we richting Rambouillet. Onderweg gaan we om 18:30 nog iets eten in een andere Del Arte in Coignières, gewoon omdat we weten dat het er goed is.

Aangekomen in Rambouillet hebben we nog even tijd om de fietsen uit te laden, kaderplaatjes aan te brengen en ons naar de startplaats te begeven. Daar worden we opgewacht door de vrijwilligers die de deelnemers in goede banen leiden. Koen start in groep S en ik moet achter de man gaan staan die een groot bord met de letter U vastheeft. Op die manier worden de deelnemers naar de fietscontrole geleid waar men de werking van je fietsverlichting nakijkt en moet je je fluovestje tonen. Daarna is het in de rij staan wachten en aanschuiven tot het uur van vertrek van je groep. Per groep zitten ongeveer 250 deelnemers.

Koen z'n groep vertrekt om 20:30 en een half uurtje later vertrekt groep U als laatste van de dag. Mijn exacte starttijd is 21:02, da's de de tijd dat ik met mijn kaderplaatje door de scanner rijd. Laat het nieuwe fietsavontuur maar beginnen!

Al meteen vormt zich een lange sliert fietsers door de bossen van Rambouillet, en het wordt pas mooi om te zien wanneer het niet veel later donker wordt en iedereen z'n verlichting moet aanzetten. Zelf ben ik niet de man die met Jan en Alleman een praatje begint te slaan, dus fiets ik op mijn eigen tempo gewoon goed door naar de eerste bevoorrading in Mortagne au Perche na 120 km.

Maandag 21/08: PBP Rambouillet - Carhaix (516,1 km)

Het is 1:30 wanneer ik in Mortagne aankom, waar enkel een eerste bevoorrading voorzien is. Via een WhatsApp berichtje weet ik dat mijn broer hier ook net aangekomen is. Ik drink een cola, eet een worstenbroodje en om 2:00 vertrekken Koen en ik naar de controle in Villaines la Juhel, 83 km verder. Het is intussen wat frisser geworden en ik heb mijn mouwstukken aangedaan.

Mijn tempo ligt wat hoger dan dat van m'n broer, en in samenspraak met hem zet ik wat later de rit alleen verder. Het gaat stevig vooruit en om 5:05 ben ik in Villaines-la-Juhel. Daar drink ik terug een cola, een thee en eet er twee stukjes flan-taart. Op het moment dat ik er rond 6:00 wil vertrekken krijg ik bericht van Koen dat hij ook in Villaines is aangekomen. Ik besluit om hem te gaan opzoeken in het restaurant maar vind hem niet… later blijkt dat hij in het andere restaurant zat aan de andere kant van de straat.

Maar goed, ik heb nu ook mijn windstopper aangetrokken omdat het nog kouder geworden is en fiets dus alleen verder naar de volgende controle in Fougères. Bij het ochtendgloren kijk ik regelmatig achterom om een mooie zonsopgang te zien, en wanneer de zon daar is… dan mogen de windstopper en mouwstukken uitgetrokken worden want het wordt snel warmer.

Om 9:35 ben ik in Fougères en na de passage door de controle en bijvullen van mijn drinkbussen ga ik even kijken om iets te gaan eten in het restaurant. Maar wanneer ik de lange wachtrij zie besluit ik al snel om verder te fietsen. De volgende controle in Tinténiac is niet zó ver (61 km), die zal ik wel halen zonder deze bevoorrading.

Een half uurtje na mijn aankomst in Fougères ben ik er al weg en om 12:30 ben ik in Tinténiac. Ik ben hier wel geraakt, maar het is niet op de manier dat ik verwachtte... ik heb namelijk ook last van de hitte (de temperatuur loopt inmiddels op tot dik 35 graden)! Komt daarbij dat ik vorige nacht waarschijnlijk ook wat te wild met mijn krachten ben omgesprongen, en dat bekoop ik nu in die hitte. En de tegenwind helpt zeker niet om de rit wat vlotter te laten verlopen.

Omdat je soms in een lange rij staat te wachten in het restaurant van de controle, maak ik er ook een gewoonte van om even vóór of ná de controlepost wat drank te gaan halen in een winkel, wat ik hier ook gedaan heb in de Lidl enkele honderden meters vóór de controle.


Ook in Tinténiac blijf ik niet lang, amper een goed half uur, en ben dus om 13:05 terug de baan op. Wat verder, na 360 km, stop ik dan wel aan een Carrefour voor een flesje cola en een broodje tonijn. Dik 24 km verder stop ik opnieuw, aan een Lidl, om een liter fris fruitsap te kopen. Met dit warme weer is drinken de boodschap. Om 14:25 krijg ik dan een berichtje van Koen... hij is net aangekomen in Tinténiac, maar het is op en hij gaat opgeven. Hij geraakt nog met moeite vooruit en zo heeft het geen zin meer! Hij boekt een kamer in een hotel wat verder en zal morgen een stukje verder fietsen naar Loudéac, waar we een Chambre d'Hôtes hebben gereserveerd op een kleine 20 km van de stad voor een tweede overnachting.

Om 17:25 ben ik dan zelf in Loudéac waar ik terug vertrek om 18:00, maar eerst nog bij een bakker 2 koeken en 2 cola's ga halen. Dat zou voldoende moeten zijn om de volgende controle in Carhaix (80 km) te halen. En indien dit niet voldoende blijkt te zijn, dan kan je als deelnemer onderweg ook genoeg bevoorrading vinden in winkeltjes, maar vooral ook aan talloze standjes van de plaatselijke bevolking die de deelnemers aan dit evenement enorm steunen en toejuichen! Vooraleer Carhaix te bereiken is er trouwens ook nog een bevoorrading van de organisatie in Saint Nicolas du Pélem.

Nadat ik het in de loop van deze warme dag lastig had om een goed fietstempo te vinden door de hitte, komt het betere gevoel terug rond 18:30 wanneer het wat frisser begint te worden. Om 21:30 ben ik dan in Carhaix waar m'n ouders me opwachten. Het is genoeg geweest voor vandaag (en een stukje gisteren)... 516 km op de teller met 4.711 Hm. Wanneer ik toekom loop ik Ludovic tegen het lijf. Hij vertrok zondag om 16:17, is reeds in Brest gepasseerd en is nu dus op z'n terugweg. Hier in Carhaix zal hij voor het eerst na ongeveer 700 km wat slapen.

In het restaurant van de controle eet ik nog wat kip met rijst, drink een pintje en ga daarna mee met de wagen naar de B&B die we 10 km verder voor deze eerste overnachting voorzien hebben. M'n fiets laat ik op slot achter op de fietsenparking. Het is 23:00 wanneer ik ga slapen.

Dinsdag 22/08: PBP: Carhaix - Brest - Le Cambout (290,6 km)

M'n wekker gaat af om 5:00 en mijn vader brengt mij terug naar Carhaix. Bedoeling is om daar een ontbijt te nemen, maar ik heb eigenlijk niet zo'n honger en vertrek om 6:55. Het is terug warm, zonnig weer en via Huelgoat en Roc'h Bichourel (Parc Naturel Regional d'Armorique) gaat het naar het mooie Sizun waar ik aankom om 9:10. Daar ga ik bij de plaatselijke bakker m'n ontbijt halen: een broodje tonijn, 3 chocoladebroodjes en 3 cola's.

Om 9:30 fiets ik verder naar Brest waarbij het parcours anders is dan de voorgaande edities: nu rijden de deelnemers naar Brest op de weg die vorige keren als terugweg diende.

Het is 11:00 wanneer ik in Brest ben, ga er enkel naar de controle en vertrek terug om 11:10. Nu verlaat ik Brest op de weg die voorheen gebruikt werd om naar Brest te rijden. Om 13:30 stop ik aan een winkel voor bevoorrading (km 134). Franck, die pas maandagmorgen om 5:03 vertrok, is hier ook gestopt om wat te eten en gaat net verder rijden. Ik koop hier een stokbrood, rauwe ham en wat Fanta's… de cola is namelijk uitverkocht.

Daarna wordt de terugrit naar Carhaix verder gezet en daar ben ik dan om 16:30. Ook hier hou ik maar een korte controlepauze en fiets om 16:45 verder. Wat later, terwijl ik een korte plaspauze hou, fietst Stijn me voorbij (vertrokken op maandag om 5:32). Ik fiets een stukje mee met hem maar laat hem rond 18:00 alleen verder rijden omdat ik stop aan een bar om fris drinken te kopen.

De volgende controle in Loudéac bereik ik om 20:45. Daar staan mijn ouders en broer me op te wachten en ook hier hoef ik geen bevoorrading. We hebben namelijk een Chambre d'Hôtes voor vanavond op weg naar Tinténiac, en daar heeft m'n moeder voor pizza gezorgd. Ik drink hier wel 2 pintjes en om 21:20 ben ik weer weg.

Nu moet ik eerst gedurende ongeveer 17 km het parcours volgen, en in Plumieux moet ik dan afslaan om nog een goede 5 km naar m'n overnachtingsplaats in Le Cambout te fietsen. Na 291 km fietsen met 3.236 Hm ben ik daar dan om 22:20. Terwijl ik een douche neem wordt de pizza opgewarmd, daar drink ik een pintje bij en om middernacht ga ik slapen.

Woensdag 23/08: PBP: Le Cambout - Rambouillet (429,6 km)

Vandaag staat terug een lange rit op het programma, en m'n wekker gaat bijgevolg al af om 5:00. Hier kan ik wel een normaal ontbijt nemen, en vertrek om 6:10 terug naar Plumieux om vanaf daar het parcours naar de volgende controle in Tinténiac te volgen. Het is wat bewolkt en net niet warm genoeg om zonder mouwstukken te rijden, en ook de wind zit tegen. Mijn ouders zullen Koen tegen deze middag naar Villaines-la-Juhel brengen van waar hij de laatste 200 km van deze PBP alsnog zal rijden.

Om 9:25 ben ik in Tinténiac waar ik na een broodje ham en cola terug vertrek om 9:55. Hier kom ik ook enkele andere bekenden tegen: Pierre-Yves en Alain zijn hier, en wanneer ik net ga vertrekken komt ook Marc toe.

De volgende 61 km naar Fougères laat ik me nog eens gaan... ik voel me goed en fiets stevig door. Na hier en daar een plaspauze, een fotostop en een WhatsAppstop bereik ik de controle in Fougères om 12:20, waar ik terug enkele Belgen tegen het lijf loop. Hier wil ik me deze keer wel eens deftig bevoorraden en ga in het restaurant meloen, pasta carbonara en een flantaartje eten met daarbij een pintje en 2 cola's. Daarmee kan ik alweer een eindje verder.

Tegen 13:10 vertrek ik uit Fougères om m'n weg naar de volgende controle in Villaines-la-Juhel verder te zetten. Onderweg hou ik in Ambrières les Vallées na 183 km wel nog een korte pauze voor een verfrissend potje ijscrème en een halve liter frisse cola. De temperatuur loopt namelijk terug hoog op deze namiddag. Ook in Lassay les Châteaux (amper 12 km verder) stop ik terug om iets fris te drinken. De halve liters cola zijn ook hier volledig uitverkocht, dan maar een fles van 1,25 liter die ik ook probleemloos opdrink.

Zo geraak ik om 17:50 in Villaines waar ik een broodje ham, een flantaartje en 2 cola's bestel als bevoorrading. Daarna, tegen 18:20, fiets ik de 81 km naar Mortagne-au-Perche in één stuk door. Het is 21:50 wanneer ik daar aankom en herinner me van vorige edities dat ze hier goede pasta bolognaise hebben. Deze bestel ik dus terug, samen met een pintje en 2 cola's. Bedoeling is om niet meer te slapen maar om door te rijden naar de finish in Rambouillet, en da's nog 136 km dus moet ik goed eten om de nacht door te komen!

Om 22:30 vertrek ik uit Mortagne en ben 3u35 later in de voorlaatste controle Dreux.


Donderdag 24/08: PBP: Le Cambout - Rambouillet (429,6 km) + rest van de dag rusten

Om de laatste 42 km naar Rambouillet goed door te komen eet ik in Dreux nog een rijstpapje en drink 2 cola's. Op het moment dat ik wil vertrekken zie ik Daniël aan een andere tafel zitten. Daniël vertrok maandag om 5:19 en heeft nu al enkele uren pijn in z'n rug. De manier waarop hij stapt toont dat ook heel duidelijk. Ik ben van plan om met hem naar de finish te rijden maar hij dringt erop aan dat ik al mag vertrekken, hij wil het rustig aan doen en heeft pas met vrouw en dochter afgesproken rond 7:00 in Rambouillet.

Ik vertrek dan om 2:30 en kom na de laatste 42 rustige en niet al te lastige kilometers aan om 4:28 aan de finish. Na bijna 430 km en 3.620 Hm de voorbije dag en nacht zie ik mijn ouders en broer (die rond 1:00 was aangekomen) die me staan op te wachten.

Mijn 5e PBP zit erop en deze keer reed ik hem in vakantiemodus, dus met veel slaap onderweg, want in totaal 11 uur slapen tijdens een PBP is wel heel veel!

Uiteindelijk was ik voor de 1.236 km (met 11.567 Hm) 79 uur en 26 minuten onderweg. Van die tijd zat ik 51u16 effectief op de fiets en werd de rest (28u10) gespendeerd aan eten, slapen, rust- en plaspauzes. Bij aankomst krijg ik m'n laatste stempel in m'n controleboekje en m'n medaille plus nog een bon om iets te gaan eten in de tent. Veel honger heb ik niet, maar ga toch een stukje vlees met rijst gaan eten. We zitten even aan tafel met o.a. Franck en Yves (samen aangekomen om 3:49) en vertrekken even later naar ons hotel in Plaisir. Nadat Koen en ik een douche genomen hebben gaan we eerst een vroeg ontbijt nemen, waarna we enkele uren onder de wol kruipen om wat slaaptekort in te halen.

Rond de middag staan we alweer op om nog eens met de wagen naar Rambouillet te rijden en daar nog enkele landgenoten te ontmoeten (oa. Luc, Marc en Siegfried). Wanneer het begint te regenen keren we terug naar Plaisir, gaan onze ouders ophalen en gaan in de buurt een hamburger eten. Na het eten keren we terug naar de Campanile waar ik mijn bagage sorteer (ik fiets morgen en zaterdag namelijk nog verder naar huis) en nog wat probeer te rusten.

's Avonds sluiten we onze PBP af bij een Buffalo Grill in de buurt en gaan daarna terug slapen.

Vrijdag 25/08: Plaisir - Amiens (149,5 km)

We spreken deze morgen af om tegen 8:00 naar het ontbijt te komen en wanneer ik daarna klaar sta om met de fiets te vertrekken komen nog enkele Indiërs met me praten. Het waren ook deelnemers aan PBP en één van hen wil graag truitjes wisselen… ik geef hem dus een truitje van Randonneurs.be, terwijl ik er eentje krijg van de Indische Randonneurs.

Om 9:05 verlaat ik dan Plaisir onder een zwaar bewolkte hemel waar wat motregen uitvalt. Er is ook veel tegenwind, maar tegen de middag klaart het helemaal op.

Na 69 km hou ik van 13:00 tot 13:20 een eetpauze in St. Crépin Ibouvillers en fiets daarna verder naar mijn dagbestemming Amiens. Daar ben ik, na passage door het centrum en aan de Kathedraal, om 17:25 aan het Novotel, net aan het centraal station.

Na de douche rust ik wat en ga 's avonds aan de andere kant van de straat bij Domino's Pizza een pizza halen. Er is net een promotie aan de gang: 1 pizza kopen + 1 pizza gratis krijgen… tja, wat moet ik met 2 pizza's? Die ene eet ik op, en de andere is dan goed om morgen mee te nemen en als bevoorrading te gebruiken denk ik dan.

Zaterdag 26/08: Amiens - Schellebelle (189,2 km)

Gisteren had Wouter al contact met me opgenomen. Hij wil me graag tegemoet rijden en me daarna een stuk vergezellen op de laatste rit van m'n reis. Ik liet hem weten dat ik om 8:00 zou proberen vertrekken uit Amiens, maar uiteindelijk was het 8:40 en wanneer ik pas 40 km ver ben komt ik Wouter al tegen. Hij is namelijk om 6:30 al vertrokken van bij hem thuis uit St. Sauveur, en dat was ook vroeger dan voorzien.

Het is alleszins tof om Wouter terug te zien en dat hij een stuk met me wil meefietsen! Vandaag zit de wind ook in de rug, gaat het vlot vooruit en ziet het er deze morgen ook niet naar uit dat het zal regenen.

Op de middag zijn we in Douai en houden er een stop van een kleine 25 minuten op een terras. Daarna gaat het verder naar Orchies, de Belgische grens, Doornik en Ronse. Vanaf hier zal Wouter naar huis fietsen, maar we stoppen nog even (15:00 - 15:45) op een terras aan het station van Ronse. Terwijl Wouter cola drinkt bestel ik een Blauwe Chimay en eten we een croque uit het vuistje.

Nadat we afscheid genomen hebben moet ik de Kruisberg in Ronse omhoog en begint het lichtjes te regenen. Ik doe mijn regenvest aan en fiets dan verder naar Oudenaarde. Wanneer ik in Leupegem ben en de weg naar Nederzwalm insla komt plots iemand naast mij fietsen en zegt Alé proficiat hé... Ik heb het niet direct door, maar 2 seconden later herken ik hem, het is Guy, m'n fietsenmaker uit Kalken. Ik had hem hier helemaal niet verwacht, maar ben natuurlijk aangenaam verrast dat ook hij me nog wat komt vergezellen op weg naar huis. Hij ging zelf op fietsvakantie naar Rome eerder dit jaar en is een trouwe volger wanneer ik op reis ben.

Samen rijden we naar Wetteren waar we ook nog een terrasje doen. Wat later komen ook mijn ouders nog aan op het terras. Zij zijn spaghetti bij me thuis komen brengen omdat ik niks van vers eten in huis heb na bijna 2 maand afwezigheid. Om 18:50 ben ik dan terug thuis, 54 dagen nadat ik er op 4 juli vertrok.