Schellebelle - Salou - Schellebelle 2015

Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2 - Foto's 3 - Foto's 4 - Foto's 5 - Foto's 6 - Foto's 7

Intro

Het moet ergens in het voorjaar van 2014 geweest zijn... Patrick had samen met Koen DC de Tour de France Randonneur gereden in juli 2013 en ik was dat jaar naar de Noordkaap gefietst. Patrick had de smaak van "op fietsvakantie gaan" te pakken en peilde naar m'n interesse om met hem een Vuelta te rijden, een ronde van Spanje dus. Hij is een groot Spanje-liefhebber, meer bepaald van de Costa Brava, en wilde dolgraag ooit eens met de fiets naar ginder rijden. Om dat alleen te doen zag hij niet zitten, daarvoor beheerst hij niet genoeg de Franse en Spaanse taal. Maar met mijn fietsvakantie-ervaring en Franse talenkennis (Spaans spreek ik ook niet - ik kan enkel een grande cerveza bestellen) was ik een "ideale" reiscompagnon voor hem.
Op het moment van z'n voorstel had ik m'n zinnen echter al gezet op een trip naar Palermo in Sicilië voor de zomer van 2014. Het voorstel om een ronde van Spanje te rijden interesseerde me wel, maar dat zou dan maar ten vroegste in 2015 zijn. Dat was geen probleem voor Patrick, dus werd de afspraak gemaakt om tijdens de zomervakantie van 2015 die Vuelta te rijden...

Zaterdag 06/06: samen met Patrick op laatste lange training
Zo gezegd zo gedaan... reeds in het najaar van 2014 begonnen we concrete afspraken te maken. Aangezien we beiden maar maximum 3 weken tijd hadden om uit te rekken voor deze vakantie konden we onmogelijk van thuis naar Spanje fietsen, het Iberisch schiereiland rondrijden en daarna terugfietsen naar België... Hiervoor zouden we ongeveer 5 weken tijd nodig hebben! Mijn idee was dus om met het vliegtuig naar Barcelona of Valencia te vliegen, dan die ronde van Spanje (en eventueel door Portugal) te rijden gedurende een kleine 3 weken en daarna met het vliegtuig terug te keren.
Het idee om een stuk met het vliegtuig te reizen vond Patrick niet ideaal. Stel dat de fietsen niet op het vliegtuig zaten bij vertrek, of zwaar beschadigd zouden worden tijdens het transport, dan zouden we in Spanje niet op tijd kunnen vertrekken volgens onze strakke planning. De hotels zouden immers op voorhand voor de ganse reis reeds geboekt worden. Zelf heb ik het al enkele keren meegemaakt dat ik met het vliegtuig terugkwam van fietsvakantie, maar dat m'n fiets niet ingeladen was op het vliegtuig, en dat die pas enkele dagen later werd meegeleverd. Wanneer je terugkeert van fietsvakantie is dat niet erg, maar wanneer je in het buitenland nog op reis moet vertrekken en je fiets staat nog in België... tja, dan heb je een probleempje natuurlijk!

Geen sprake dus om met het vliegtuig te reizen... dan bekeken we maar de mogelijkheden om met de fiets thuis te vertrekken en terug te komen met de fiets. Uiteindelijk vonden we dat Valencia een doenbare bestemming was: bijna 1.800 km enkele reis, dus ongeveer 3.600 km af te leggen heen en terug op 20 dagen tijd. Dat is een gemiddelde van 180 km per dag (geen rustdagen voorzien) en was zeker een haalbare kaart voor ons beiden!

Goed, over de reisbestemming waren we dus overeen gekomen. Nu moest er nog een gedetailleerd traject uitgestippeld worden en de nodige reservaties in hotels gemaakt worden, daar zou ik me wel mee bezig houden. Patrick gaf me wel wat "tips" om het parcours langs een aantal dorpjes en steden te laten lopen die hij graag wou bezoeken. Zo wilde hij in Spanje onder andere langs Pals, Begur, Parador in Aiguablava, Llfranc en Palamos rijden. Ook in z'n lievelingsbadplaats Platja d'Aro wilde hij zeer graag overnachten.

Rekening houdend met Patricks wensen bepaalde ik het parcours dat we zouden volgen en reserveerde daarbij reeds de nodige hotels. De heenreis zou 10 dagen duren waarbij we ongeveer 1.845 km zouden afleggen: dwars door Frankrijk, het Centraal Massief en dan via de Spaanse Costa's tot Valencia. Voor de terugreis zouden we langs de kust terugrijden tot Tarragona en dan via het binnenland naar Andorra la Vella klimmen, om daarna via Toulouse en Clermont-Ferrand noordwaarts naar België terug te keren langs een andere weg dan de heenroute. Terugreis was ook vastgelegd op 10 dagen met ongeveer 1.780 km geplande kilometers. De lengte van de ritten zou variëren tussen de 130 en 268 km, afhankelijk van de streek die we zouden doorkruisen...

Ook interessant om te vermelden: via een vriend op het werk kwam ik in contact met een zekere Kristoff Van Rattinghe... Deze man werkt aan een nieuw product, StickNtrack genaamd. Een kort woordje uitleg hierover: "Dit is een GPS-tracker van Belgische makelij dat werkt met satelliet (GPS) en een nieuw communicatienetwerk (dat voorlopig enkel aanwezig is in Frankrijk en Spanje). StickNTrack is ongeveer 40 keer meer energie-efficient dan andere GPS trackers. Het is zo groot als een pakje sigaretten en stuurt elke 10 minuten een nieuwe positie naar het internet, en dit gedurende meer dan 6 maanden zonder opladen (!). Het product zit in testfase (2015) en is zeer complex op fietsen." Kristoff was dus op zoek naar iemand die met de fiets door Frankrijk en Spanje ging fietsen om z'n product te testen... en daarvoor was ik nu de ideale persoon!

Dag 1 (zaterdag 11/07/15): Schellebelle - Château Thierry: 268 km / 2.304 Hm

Die zaterdag stond ik om 4 uur op... het was immers de bedoeling om reeds om 5 uur te vertrekken! Meestal voorzie ik de eerste reisdag al "redelijk wat" kilometers omdat ik dan van thuis (zeer) vroeg kan vertrekken. Onderweg is dat minder evident omdat we in alle hotels steeds overnachting met ontbijt boekten, en het onbtijt niet zo vroeg geserveerd wordt. Omdat ik met een overschot van wat kaas en ham zat, had ik de avond voordien nog wat croque-monsieurs gemaakt, die ik nu deels gebruikte als ontbijt en deels als bevoorrading voor onderweg.

De bagage voor op m'n fiets had ik pas de dag voordien samengesteld en na alles te hebben gechecked en ge-dubbelchecked was ik er klaar voor... Die bagage bestond hoofdzakelijk uit reserve-fietskledij, gewone kledij, 1 paar schoenen, 1 paar slippers, wat herstelmateriaal voor de fiets, landkaarten (voor het geval de GPS het zou begeven), bevestigingen van hotelreservaties, allerhande laders voor electronica (GSM, I-Pad, fototoestel, batterijen voor GPS), toiletgerief, 2 flessen van 1,5 liter reservedrank, ... Enfin, alles samen zat ik toch aan goed 119 kg die ik moest vooruit duwen (bagage + drank = 22 kg / fiets = 15 kg / mezelf = 82 kg)... Op zaterdag om 5u00 stipt kon ik dus met een gerust gemoed op m'n fiets stappen en richting Wetteren vertrekken.

Op terras aan de kathedraal van Laon hadden we een aangenaam gesprek met wielerfan Amélie
Een kleine 17 km verder, in Oombergen, had ik afgesproken met Patrick die uit Erpe vertrokken was. Samen reden we verder over de N42 richting Geraardsbergen, Lessen en Chièvres. Net vóór Chièvres, na amper 55 km, zette Patrick zich aan de kant... z'n bagagedragersysteem stond niet 100% op punt en een zijzak dreigde in z'n achterwiel te komen wanneer we over slechte fietspaden reden (en die zijn er met hopen hier in België). Hij haalde wat zaken uit de zakken en bond deze in een aparte zak met een snelbinder bovenop z'n draagsysteem. Zodoende zat er minder gewicht in de zijzakken en konden we verder.

Op enkele kilometers van de Franse grens namen we een eerste korte pauze in Boussu. Het was 8u25 en we hadden reeds 79 km gefietst. In een cafétje dronken we een cola / koffie en een kwartiertje later waren we weer op pad richting Dour en Bavay (FR). Na een stuk lange rechte baan van 27 km (D932) naar Le Cateau Cambrésis sloegen we af naar Wassigny en Guise (151 km). Daar hielden we om 11u35 een tweede pauze van 25 minuten aan de plaatselijke Carrefour. Volgens de Polar van Patrick bedroeg de gemiddelde temperatuur tijdens onze rit goed 28° (met een maximum van 41°), we moesten dus zeker genoeg drinken!

Door grote open graanvlaktes reden we van Guise verder naar het zuiden, naar Laon. In Laon staat een Onze Lieve Vrouwekathedraal, één van de oudste gothische gebouwen van het land, en die wou ik wel eens van nabij bekijken. De kathedraal werd tussen 1155 en 1235 gebouwd en staat op de top van een heuvel waarop en waarrond de stad is gebouwd.
Aan de voorzijde van de Kathedraal ligt een restaurant / taverne met ruim terras en we beslisten om daar ook nog een pintje te nuttigen. Het was inmiddels 13u50 en we hadden toen 193 km in de benen. Ondanks het daar de duurste 1/2 liters van onze reis werden (€ 7,00 't stuk) hadden we daar ook wel één van de aangenaamste gesprekken... Onze uitrusting en het Belgisch vlagje op m'n fiets trok namelijk de aandacht van Amélie, een jonge vrouw die daar opdiende. Zij bleek een gepassionneerd wielerliefhebster te zijn die vooral grote fan was van Tom Boonen! Na een klein half uurtje babbelen over Parijs - Roubaix, Ronde van Vlaanderen, Tour de France, ... werd het voor ons echter wel tijd om verder te rijden! We hadden nog 75 km voor de boeg!

Die 75 km werden verder zonder problemen afgehaspeld en op amper 14 km van onze dagbestemming Château Thierry hielden we zelfs nog even halt in Beuvardes. We passeerden er een fonteintje en door het zeer warme weer was het verfrissende water van de fontein zeer welkom. Het water zelf was echter niet drinkbaar, maar aan de andere kant van de straat stond het gemeentehuis waar we aanklopten en waar een vriendelijke burgemeester ons aan drinkbaar water hielp.

Om 18u15 arriveerden we dan aan de Campanile van Château Thierry, 2 km ten noorden van het stadscentrum gelegen. Die eerste rit was al meteen goed voor de langste van de reis... 268 km! Vooraleer in te checken in onze kamer bestelden we eerst een deugddoende 1/2 liter op terras... dit zou een dagelijkse gewoonte worden! Nadien namen we een douche, wasten onze fietskledij (en hingen deze te drogen) en bleven 's avonds koud buffet eten in het hotel. De eerste dag zat erop, hoewel het warm tot heet weer was geweest met redelijk wat tegenwind, was alles vrij vlot verlopen...

Dag 2 (zondag 12/07/15): Château Thierry - Belleville sur Loire: 228 km / 1.720 Hm

Vandaag stond weer een rit van meer dan 200 km op het programma, dus waren we vrijwel de eerste gasten die terug te vinden waren aan het ontbijtbuffet. Om 8u00 verlieten we het hotel en vervolgden onze weg naar het zuiden. Het werd weer een redelijk warme dag (gemiddeld 28°) die zonder noemenswaardige problemen verliep. We stopten pas een eerste keer in Bray sur Seine, na 90 km, voor een eetpauze. Het was inmiddels 11u45 en in een parkje naast de Seine vonden we een mooi plekje voor een korte pick-nick van een half uurtje.

De wind blies die dag weer in het nadeel, maar dat deerde niet, de zon scheen immers. In Sens reden we dwars door het centrum van de stad waar we op de Place de la République de Kathedraal konden bewonderen. Dit is de oudste Kathedraal in gothische stijl van Frankrijk... geen wereldnieuws natuurlijk, maar gewoon een leuk "wistjedatje".
Daarna reden we een tijdlang naast de Yonne om wat verder richting Toucy te volgen door grote zonnebloemvelden en talrijke bossen. Na 177 km hielden we in Toucy onze tweede stop van de dag om 16u10. We installeerden ons op het terras van de Bistro de l'Hôtel de Ville en "genoten" er van de veel te luide muziek die een live band daar aan het spelen was. Tegen 16u35 lieten we het optreden voor wat het was en vertrokken we terug om de resterende 51 km naar Belleville sur Loire te fietsen.

Terrasje in Vichy
Belleville sur Loire is maar een klein dorpje, gelegen aan de Loire niet ver van een electriciteitscentrale van de EDF. Goed 2 uur na ons vertrek uit Toucy kwamen we om 18u40 aan in Hôtel Terre de Loire. De 228 km van vandaag zaten erop en we konden meteen genieten van een welverdiende frisse pint op het mooie terras. De kamers van het hotel waren niet genummerd, maar hadden allen een naam van een bepaalde muzikant... Wij kregen de kamer "Michel Portal" toegewezen, een bekende Franse multi-instrumentalist en blijkbaar ook boegbeeld van de Europese jazz.
Hier bleven we 's avonds eveneens in het hotel eten (er was anders toch geen eetgelegenheid in het dorp) en konden ons zo na het eten rustig met wat "sociale media-activiteiten" bezig houden.

Dag 3 (maandag 13/07/15): Belleville sur Loire - Vichy: 185 km / 1.150 Hm

Na een stevige start van de reis (496 km op 2 dagen) zouden we het de komende dagen wat rustiger aan doen... Vandaag was een hoofdzakelijke "vlakke" rit, weliswaar in licht stijgende lijn, naar Vichy, richting rand van het Centraal Massief. We volgden een tijdlang de Loire om rond 11u55 een eerste keer te stoppen in Nevers na 73 km.
Onze stop duurde er bijna een uur, maar we namen dan ook ruim de tijd voor bevoorrading (croque monsieur met frieten) op een terras in het centrum van de stad.

Vervolgens reden we over een lichtglooiend parcours verder. Het was weer een zonnige, warme dag (31° gemiddeld) en de passages door grote bossen zorgde er voor dat we nu en dan wat in de schaduw van de bomen konden rijden. In Moulins, na 130 km, hielden we om 15u10 een tweede keer halt vandaag. Door het warme weer snakten we echt wel naar een verfrissing, ik bestelde dan ook een lekkere crème glace. Een half uurtje later trokken we ons terug op gang en toen ging het snel... De wind zat nu in de rug en het stuk tussen Moulins en Varennes op de N7 werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van ongeveer 35 km per uur...

De resterende kilometers naar Vichy werden dan weer iets rustiger afgelegd en tegen 17u50 stonden we na 185 km vandaag aan het hotel Kyriad in het centrum van de stad. Daar bleken m'n reservatiewensen niet echt goed opgevolgd te zijn... we kregen er namelijk een kamer met één tweepersoonsbed, terwijl ik in alle hotel 2 single bedden gevraagd had. Dit "probleem" werd echter snel opgelost door naar een andere kamer te verhuizen.

Na de douche zochten we een terrasje op aan de andere kant van de straat en gingen wat later iets verderop naar een pizzeria voor ons avondmaal. Na het eten maakten we nog tijd voor een korte wandeling door het centrale park (Place Charles de Gaulle) waar het oude Casino / Congrespaleis / Operagebouw van Vichy staat, blijkbaar redelijk gekend in de streek.

Dag 4 (dinsdag 14/07/15): Vichy - Bizac: 173 km / 2.400 Hm

De rit van vandaag werd deel één van onze passage door het Centraal Massief, dat wilde dus zeggen dat we relatief veel hoogtemeters zouden verzamelen op een "beperkt" aantal kilometers. Daarom wilden we ook wat vroeger vertrekken en zaten we om 6u30 reeds aan de ontbijttafel. Om 7u45 vertrokken we uit Vichy.

Via de D906 reden we eerst naar Puy Guillaume, Thiers en Courpière... Tot daar (+/- 45 km) fietsten we steeds op een hoogte van ongeveer 300 meter, en pas na Courpière begon het zwaardere gedeelte van de rit met een klim naar boven de 1.000 meter. Deze hoogte werd 30 km verder bereikt in St. Eloy la Glacière.

Het werd alweer een warme, zonnige dag (30 graden gemiddeld) met bijna geen wolkje aan de lucht. In Fournols hielden we om 11u45 (na 82 km) een aangename pauze in een klein café-restaurantje. We bestelden er een grote sandwich met hesp en kaas en genoten volop van het zonnige weertje op het kleine terras.
Tegen 12u30 vertrokken we terug en bleven op een hoogte van ongeveer 1.000 meter rijden. De eerste col van de reis werd iets verderop bereikt: "Le Suc des Trots", 1.115 meter hoog. We fietsten nu middenin het Parc Naturel Regional du Livradois-Forez, een groot park van bijna 3.200 km² dat zich uitstrekt over 3 departementen: Puy de Dôme, Haute Loire en Loire.

Een tweede stop hielden we vandaag in Le Puy en Velay na 159 km. Het was intussen 16u00 en we waren terug gedaald tot op een hoogte van ongeveer 600 meter. Le Puy en Velay is bij velen allicht gekend omwille van z'n unieke ligging en uitzonderlijk heilig erfgoed. Dit is onder andere de startplaats van de Via Podiensis, een pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Typisch aan de stad is ook de kapel van Saint Michel d'Aighuile die gebouwd is op een vulkanische rots van 85 m hoog, net als het indrukwekkend grote Mariabeeld bovenop de rotsen. In het centrum van le Puy vonden we een terras waar we even konden uitrusten vooraleer de laatste 14 zware kilometers naar Bizac aan te vatten.

In de Gorges du Tarn... temperatuur loopt op tot 47°C!
In de bar had men ons al verwittigd dat we ons aan een "zware" klim mochten verwachten om Bizac te bereiken. En dat bleek niet gelogen... bij het verlaten van Le Puy (16u20) namen we eerst nog een foto van de mooie fontein Crozatier op de Place du Breuil waarna die klim onmiddellijk begon, met op een bepaald moment een piek van 18%! Dat stijgingspercentage was één ding, maar het was daarbij nog eens ruim 35°... Niet te verwonderen dus dat mijn beide drinkbussen van 1 liter (die bijgevuld waren tijdens onze pauze in Le Puy) na de klim zo goed als leeg waren.
Om 17u20, een uur na ons vertrek uit le Puy, bereikten we dan Hôtel La Diligence, gelegen aan de drukke N88 op 1.010 meter hoogte. Net als de vorige dagen installeerden we ons eerst op terras om na te genieten van de rit en bleven nadien in het restaurant van het hotel eten... steak met frietjes...

Dag 5 (woensdag 15/07/15): Bizac - Camarès: 215 km / 2.225 Hm

Deel twee van onze passage door het Centraal Massief en een dag waar we naar uitkeken! Ik had voor vandaag immers een passage voorzien door de Gorges du Tarn, een kloof die in de regio Cévennen ligt. Nadien zouden we ook nog de brug van Millau kunnen bewonderen.

Via de drukke N88 vertrokken we uit Bizac verder zuidwaarts naar Pradelles en Langogne om nadien, nog steeds op de N88, naar Mende te fietsen. Op dit stuk reden we eveneens over 2 cols... de Col du Rayol (1.240 m) en de Col de la Pierre Plantée (1.264 m). In Mende hielden we na 78 km, om 11u10, een eerste keer halt aan de plaatselijke Intermarché om wat bevoorrading op te slaan. De pick-nick zelf hielden we op de trap van een zij-ingang van de Kathedraal van Mende. Bij het binnenrijden van de stad vielen ons meteen ook al opmerkelijke vlaggen op: de Tour de France had hier blijkbaar een aankomst voorzien op 18 juli (3 dagen na onze passage) en start van de volgende etappe naar Valence op 19 juli. Na onze pauze op de trappen van de Kathedraal was het 11u55 wanneer we terug de fiets opstapten om naar Ste. Enimie te rijden en vanaf daar in de Gorges du Tarn te fietsen.

Om Ste. Enimie te bereiken moesten we via de D986 eerst over de Causse de Sauveterre, een kalkplateau van ongeveer 600 km² dat deel uitmaakt van de Grands Causses, een regionaal natuurpark dat bestaat sinds 1995. De temperatuur steeg vandaag alweer vlotjes voorbij de 35 graden waardoor we in het pittoreske Ste. Enimie, amper 27 km ten zuiden van Mende, terug een half uurtje drankpauze hielden. Dat was tussen 13u15 en 13u45 met 104 km op de teller... we waren nog net niet halfweg de rit van vandaag.

Wanneer we na de drankpauze verder reden in de Gorges bekeek ik regelmatig de temperatuur op m'n fietscomputertje... en die duidde op een bepaald moment meer dan 47 graden aan (de Polar van Patrick gaf zelfs een maximum aan van 51 graden!). Nu weet ik wel dat deze gegevens met een grote korrel zout moeten genomen worden, maar het duidde toch aan dat het verschrikkelijk heet was daar in die kleine Canyon!
Maar ondanks die hitte was het prachtig rijden in de Gorges du Tarn, een kloof die gelegen is tussen 2 grote kalkplateaus: de Causse de Sauveterre in het noordwesten en de Causse de Méjean in het zuidoosten. De weg zelf bleek relatief vlak, maar op het hoogteprofiel van de rit is eigenlijk te zien dat de 35 km die we in de kloof reden hoofdzakelijk neerwaarts gingen. Doordat de weg door de Gorges du Tarn zowel halverwege de helling als onderin door de kloof loopt werden we voortdurend met allerlei steile rotswanden en andere steenmassa's geconfronteerd... indrukwekkend!

In Le Rozier eindigde de Gorges en zetten we onze weg verder naar onze volgende bezienswaardigheid: het viaduct van Millau. Dit viaduct is momenteel de hoogste brug ter wereld (in constructiehoogte) en is er gekomen om het verkeer in Millau te ontlasten. Vóór de aanleg van het viaduct moest al het verkeer van Parijs naar Perpignan immers door Millau heen, of een omweg nemen naar het oosten via Lyon, of naar het westen via Brive la Gaillarde en Toulouse. Met het viaduct in Millau, ingehuldigd door de toenmalige president Jacques Chirac op 14 decemeber 2004, kan het verkeer nu gewoon "rechtdoor" over het dal rijden naar het zuiden. Nog een leuk wistjedatje: met z'n 343 meter is de hoogste brugpeiler net iets hoger dan de Eiffeltoren!

Nadat we deze indrukwekkende constructie hadden gezien werd het tijd voor een derde drank/eetpauze. Deze hielden we in St. Georges de Luzençon tussen 17u05 en 17u25. De teller stond op 172 km en we hadden nog 43 km voor de boeg. Ons logement in Camarès bereikten we om 19u10 en was in feite een klein kasteeltje, achteraan voorzien van een grote eetzaal, ruim terras en een buitenzwembad! Ik moet er geen tekeningetje bij maken dat het niet lang geduurd heeft vooraleer we in het zwembad lagen natuurlijk! Gemiddelde temperatuur vandaag bedroeg namelijk 35 graden volgens Patrick z'n Polar! Nadien genoten we nog van een welverdiende frisse pint op terras en bleven 's avonds in het restaurant van de Résidence du Rougier eten. De avond werd nog afgesloten met een lang terrasje waarbij we onze "social media" up to date hielden. 't Was uiteindelijk 0u45 toen we gingen slapen...!

Dag 6 (donderdag 16/07/15): Camarès - Argelès Plage: 201 km / 1.550 Hm

Door het "late" uur gisterenavond bevonden we ons deze morgen pas om 8u00 aan de ontbijttafel. Het latere vertrekuur (8u40) was op zich geen probleem aangezien de kilometers en vooral de hoogtemeters eerder beperkt zouden zijn vandaag. Omdat we in een dal zaten moesten we weliswaar na 12 km (na Brusque) terug klimmen naar een hoogte van bijna 900 meter. Na de Croix de Mounis (809 m) volgde een afdaling van ongeveer 12 km waarbij we een zeer mooi uitzicht kregen op de Falaises d'Orque, een aantal kliffen in het Parc Naturel Régional du Haut Languedoc. Wat verder hielden we om 11u05 reeds een eerste keer halt in St. Gervais sur Mare, met amper 40 km op de teller. Net als de voorbije dagen was het alweer zeer warm (gemiddeld 30 graden) en wilden ons wat verfrissen met een cola op terras. Eén van de klanten wist ons meteen ook te vertellen dat onze volgende col, de Col des 13 Vents, niet van de poes was... De afstand naar de top was amper 3,6 km, maar er moesten wel 300 hoogtemeters overwonnen worden op die afstand! Da's dus een stijgingspercentage van 8,3%.

De Lydia, oud cruiseschip op het strand van Port Barcarès
Na de Col des 13 Vents volgde een afdaling naar Hérépian waar we een eetpauze hielden. Het was net middag geworden en in een beenhouwerij konden we een lekkere sandwich met plaatselijke vleeswaren bestellen. We hadden er 53 km op zitten en tegen 12u30 trokken we weer verder, het Centraal Massief stilletjes aan achter ons latend. Er volgde nog één kort klimmetje waarna het vrijwel in dalende lijn richting Béziers ging.

Via de drukke N9 vervolgden we onze weg van Béziers naar Narbonne en Sigean. Het was op deze drukke weg, net vóór Coursan (tussen Béziers en Narbonne), dat Patrick een technisch defect had aan z'n fiets. Na 106 km (+/- 15u10) hoorde hij een krak achteraan z'n wiel... spaak gebroken! Geluk bij een ongeluk: het was een spaak aan de linkerzijde van het wiel... de pion moest dus niet gedemonteerd worden. We beslisten om het euvel ter plaatse te herstellen en een klein half uurtje later konden we verder.

De zon die deze morgen scheen was intussen vrijwel volledig verdwenen en er hingen veel wolken aan de horizon. Het zag ernaar uit dat we nog in de regen zouden rijden vandaag (gelukkig bleek dat achteraf niet het geval). In plaats van de N9 verder te volgen naar Perpignan, sloegen we ter hoogte van Caves af naar de D627 om langs de kustlijn via Port Leucate, le Barcarès, Canet Plage en St. Cyprien naar Argelès Plage te fietsen. Via een vriend was ik intussen op Facebook ook te weten gekomen dat er in Port Barcarès een bijzondere attractie te zien was... Daar ligt namelijk een oud cruiseschip, de Lydia, dat in 1931 in Denemarken gebouwd werd. De pakketboot werd uit dienst genomen in 1967 en is vandaag een attractie in Barcarès, waar het dienst doet als museum, restaurant, discotheek en casino. Het blijkt ook het enige schip ter wereld te zijn dat op deze manier "verzand" ligt...

Het latere vertrek deze morgen enerzijds, de tegenwind, de spaakbreuk en het bezoek aan de Lydia anderzijds waren enkele factoren waardoor we wat achterop geraakt waren op ons "fietsschema" (ik reken een gemiddelde verplaatsing van 20 km per uur, pauzes inbegrepen). Dus in plaats van rond 18u40 aan te komen in ons hotel in Argelès Plage was het pas 19u35 toen we daar arriveerden. Maar ach... wat gaf het... 't was vakantie en we hadden tijd hé! Na 2 halve liters op terras (getrakteerd door Patrick voor mijn hulp om een nieuwe spaak te steken) gingen we ons douchen en daarna op zoek naar iets deftig om te gaan eten op de drukke dijk van Argelès. Na het eten genoten we die avond nog van een artiest die er optrad en die de ambiance er goed wist in te brengen! Pas om 1u45 zijn we die avond gaan slapen...

Dag 7 (vrijdag 17/07/15): Argelès Plage - Platja d'Aro: 132 km / 1.233 Hm

Platja d'Aro... de favoriete vakantiebestemming van Patrick! Vandaag zou z'n droom waarheid worden: met de fiets van België naar de Costa Brava rijden. Vandaag was dus ook de rit die hij ruim op voorhand had aangestippeld en waarvoor hij me gevraagd had een aantal dorpjes en plaatsen in m'n parcours te voorzien.
Omdat het één van de kortere ritten zou worden namen we rustig de tijd voor het ontbijt en vertrokken pas om 9u15 uit Argelès. Het weer zag er niet goed uit: veel wolken en geen zon te zien. Via Banyuls sur Mer volgden we de rotsachtige kust en na ongeveer 30 km stonden we aan de Frans / Spaanse grens, net voorbij Cerbère. Daar brak ook de zon pas volledig door.

Enkele kilometers verder hielden we onze eerste pauze van de dag in het Spaanse Portbou (11u10 - 11u30). Vervolgens reden we verder naar Llançà en verlieten we even de kuststreek om naar Castelló D'Empúries en Sant Pere Pescador te fietsen. Door het dorre en vrij vlakke landschap bereikten we wat verder Torroella de Montgrí waar we om 14u40 (na 98 km) nog eens stopten voor een bevoorrading aan de plaatselijke Carrefour. Zoals eerder gezegd was de zon goed doorgebroken en kregen we weer een gemiddelde temperatuur van boven de 30 graden. De rest van het parcours vanaf Torroella was eigenlijk de "toeristische rondrit" die Patrick me gevraagd had om in te plannen. Zo was het voorzien om door Begur te rijden en ook een terrasje te doen in Hotel Parador in Aiguablava, dat blijkbaar uniek gelegen is (op een rots boven de kust) en dus een prachtig uitzicht biedt op de Costa Brava. Daarvoor moesten we echter een klein omwegje doen, en dat zag Patrick plots niet meer zitten... de drang om in Platja d'Aro toe te komen en daar in zee te gaan zwemmen was groter dan een terrasje te gaan doen in Hotel Parador. We lieten het toeristisch gedoe dus voor wat het was en reden rechtstreeks door naar Palafrugell, Palamós en Platja d'Aro.

Patrick op het strand van Platja d'Aro
Om 17u00 zijn we dan aangekomen in Hotel Bulevard, een klein hotelletje in het centrum van Platja d'Aro, op 200 meter van het strand. Dit was ook het eerste hotel van de reis waar geen plaats voorzien was om onze fietsen veilig te stallen. Men stelde ons voor om naar een "zusterhotel" wat verderop te verhuizen (waar wel een garage was voorzien) of we konden onze fietsen meenemen op het terras van de kamer. Aangezien de drang voor het zwemmen en het strand echt wel groot was kozen we voor de fietsen op terras. Dan waren we daar toch van af en een half uurtje later lagen we dan eindelijk op het stand... Patrick z'n doel was bereikt!
Na de zee en het strand maakten we nog een korte wandeling in de binnenstad en botsten daarbij op een geweldige promotie... op het terras van een café werd reclame gemaakt voor 6 flesjes bier (Cruzcampo) in een ijsemmer én daarbij nog een tapa (Spaans aperitiefhapje) voor maar € 5,50... Dit konden we echt niet laten liggen hé!

Terug in het hotel bleek de Wi-Fi niet te werken... niet dat dat een ramp was, maar toch... Men verwees ons alweer door naar het "zusterhotel" wat verderop waar de Wi-Fi wel werkte en waar we ook een avondmaal konden nuttigen. Tijdens het diner kwam de rest van onze fietsvakantie ter sprake en kwam het erop neer dat Patrick de trip tot Valencia niet meer nodig vond! Van Platja d'Aro naar Valencia waren nog 3 ritten voorzien (510 km), maar Patrick had daar nog weinig zin in... te warm volgens hem. Ikzelf wou eigenlijk wel tot ons "keerpunt" verder rijden, maar aan de andere kant zag ik één of twee dagjes strandvakantie ook wel zitten. We namen de beslissing om toch nog wat verder te rijden, naar Miami Platja (25 km verder dan Salou), daar 2 dagen strand in te lassen en dan onze terugweg verder te volgen zoals voorzien. Alle overnachtingen van de reis had ik geboekt via www.booking.com en kon dus ook gemakkelijk de overnachtingen in Peñinscola en Valencia op 19 en 20 juli gratis annuleren. In de plaats daarvan boekte ik 2 extra overnachtingen in Miami Platja, waar op de terugreis voorzien was om 1 maal te overnachten.

Dag 8 (zaterdag 18/07/15): Platja d'Aro - Sitges: 164 km / 1.582 Hm

Na één week fietsen stond onze teller op 1.402 km. Door het inlassen van de korte strandvakantie zou er komende week heel wat minder gefietst worden en konden we het dus iets rustiger aan doen. Om 9u00 vertrokken we uit Platja d'Aro om vervolgens langs de prachtige kustlijn van de rotsige Costa Brava richting Lloret de Mar te fietsen. Na 30 km waren reeds 600 hoogtemeters overwonnen... 't was er dus zeker niet vlak!

Onze eerste pauze van de dag hielden we in Lloret de Mar, in Bar Cristina. Da's een taverne die Patrick kende van eerdere vakanties in de buurt en daar wilde hij zeker een terraske doen. We hadden nog maar 38 km gereden en het was 11u20 toen we plaatsnamen op het overdekte terras van de bar. Na een halve liter Estrella (Catalaans bier) en een cola zag ik plots op de kaart dat er ook enkele goede Belgische bieren beschikbaar waren zoals Chimay, Duvel, Leffe, ... Tja, als goede Belg drink je dan natuurlijk ook nog een Belgisch biertje hé, en het werd een Blauwe Chimay.

Maar hoe aangenaam het er ook was, een goed uur na onze aankomst in Bar Cristina werd het wel tijd om verder te fietsen, naar Barcelona. De bergachtige kustweg stopte in Lloret en vanaf nu was de weg hoofdzakelijk vlak. Dit stuk kustweg is zeker niet overal even aantrekkelijk, maar is wel de enige weg om langs de kust naar de Catalaanse hoofdstad te rijden.

Hoewel ik in 2007 al eens in Barcelona had rondgefietst wou ik zeker de Sagrada Familia eens terugzien en over de Rambla fietsen. Rond 16u10 stonden we aan de wereldberoemde Sagrada Familia, de basiliek die ontworpen werd door Antoni Gaudí, en nog steeds in opbouw is! De eerste steen werd gelegd in 1882 en het is voorzien dat de bouw ervan definitief zou af zijn in 2026. Maar intussen zijn wel al restauratiewerken nodig voor de oudere gedeeltes van de basiliek...
Wat later reden we over de drukke "La Rambla", de immens populaire straat van ongeveer 1.200 meter in het centrum van de stad waar dag en nacht wel wat te beleven valt. Een derde "to do" in Barcelona (wat ik in 2007 niet gedaan had) was een verkenning op de Montjuïc, een 213 meter hoge heuvel in het zuidwesten van Barcelona en vooral gekend omwille van de Olympische Zomerspelen die er in 1992 werden gehouden. Tijdens de beklimming hadden we een mooi zicht op de immense stad en bezochten ook even het Olympisch Stadion en bijhorende site. Na de afdaling van de Montjuïc kregen we de Venetiaanse Torens te zien op de Plaça d'España en reden wat verder langs Camp Nou, de voetbaltempel van FC Barcelona. Het was intussen al 18u00 geworden (we verloren veel tijd aan de vele rode lichten) en hoog tijd om verder te fietsen naar onze dagbestemming Sitges.

Sitges behoort door het behoud van z'n kleine historische centrum weliswaar tot één van de mooiste plaatsen aan de Spaanse kust, maar zal voor de meesten wel een belletje doen rinkelen als populaire vakantiebestemming voor homoseksuelen (sinds eind jaren 70). Dus niet echt een ideale overnachtingsplaats voor 2 vakantiefietsers, maar toch wou ik eens zien hoe het daar aan toe ging, de sfeer eens opsnuiven.
Door allerlei extra's (binnenzwembad, "gratis" buffet op het dak van het hotel tussen 2u00 en 6u00 's nachts, grote spiegels in de kamer, cava bij het ontbijt 's morgens, ...) werd dit met 152,00 Euro de duurste overnachting van onze reis. We kregen er ook al meteen een scheve opmerking van een homo dat het niet hoorde om hier met de fiets op vakantie te komen...

Hartelijk weerzien in Tarragona met een vriend uit m'n jeugdjaren in Afrika... Kurt
Gelukklig bleef het bij die ene "vijandige" opmerking en genoten we 's avonds van een zeer lekkere maaltijd op terras van het hotel. Daarna maakten we nog een wandeling op de dijk en liepen even door de smalle straatjes van het centrum waar tientallen gaybars, discotheken en clubs terug te vinden zijn. Op een bepaald moment liepen we over een pleintje waar alle banken en stoelen (allemaal bezet door mannen) naar het centrum van het plein gericht waren. Hier werd elke passant letterlijk en figuurlijk gekeurd en voelde ik me plots niet meer op m'n gemak... Sitges ademt werkelijk uit waarvoor het zo bekend staat!

Dag 9 (zondag 19/07/15): Sitges - Miami Platja: 93 km / 629 Hm

Na een zeer uitgebreid ontbijt deze morgen namen we nog even de tijd voor een babbel met een koppel Antwerpse vrouwen die op het terras aan het ontbijten waren. Zij vonden het zeer uitzonderlijk dat wij met de fiets van België tot hier gereden waren! Bij hun vraag hoeveel maanden we al onderweg waren moesten Patrick en ik natuurlijk even lachen... Toen we antwoordden dat dit nog maar onze 9e fietsdag was werd hun bewondering voor ons alleen maar groter!

Door de aanpassing van onze reis werd de rit vandaag plots een heel stuk korter! In plaats van naar Peñinscola te rijden (bijna 200 km), werd het een rit naar Miami Platja, amper 93 km via Tarragona en het populaire Salou... Zoals eerder verteld werden de ritten naar Peñinscola en nadien naar Valencia geschrapt en het was nu de bedoeling om enkele dagen hier aan de kust te verblijven.

Dank zij Facebook wist ik ook al langer dan vandaag dat er een goede "oude" vriend, Kurt, van tegenwoordig in Tarragona woont en als vertaler/tolk werk. Met hem zat ik 30 jaar geleden nog samen in de klas in Rwanda. Nadien zagen we elkaar in België nog één keer terug op een reünie in Oud-Heverlee maar daarna vervaagden onze contacten. 22 jaar later werd het dus tijd om hem eens een bezoekje te brengen...

Via FB wisselden we wat berichtjes uit zodanig dat we vandaag konden afspreken, in het centrum van Tarragona aan het Plaça de la Imperial Tarraco. Het was 12u35 wanneer Patrick en ik de plaats van afspraak bereikten na 56 km en het werd een hartelijk weerzien! We namen ruim 2 uur de tijd om wat bij te praten en daaruit bleek onder andere dat de definitieve verhuis van Kurt naar Spanje voornamelijk te maken had met het weer en het vakantiegevoel dat je hier aan de Spaanse kust bijna dagelijks hebt... en ik kan hem daar natuurlijk geen ongelijk in geven!

Na de uitgebreide babbel zetten we om 15u00 onze koers verder door Salou en Cambrils naar Miami Platja. Doordat we toch genoeg tijd hadden koos ik ervoor om vanaf Salou op een zeer rustig tempo via het fietspad naast het strand verder te rijden. Het hotel in Miami bereikten we om 17u00, maar de stad was eigenlijk niet wat ik ervan verwachtte... Met een naam als Miami dacht ik hier een levendige, populaire badplaats te vinden, maar buiten een mooi strand viel hier voor de rest weinig te beleven! Sowieso zouden we hier morgen een dagje de luie strandtoerist uithangen, maar ik wou daarnaast nog wel 't één en 't ander zien, en dat was hier het geval niet. Daarom overlegde ik met Patrick om onze derde nacht hier te annuleren en op dinsdag de verplaatsing naar Salou te maken. Daar zou wel wat meer te beleven vallen...

Dag 10 (Maandag 20/07/15): Rustdag in Miami Platja: 0 km / 0 Hm

De enige echte rustdag vandaag, waarbij we onze fietsen niet aanraakten. Na het ontbijt deden we eerst wat boodschappen voor een pick-nick 's middags: stokbrood, ham, kaas, boter en drank. Ikzelf had ook geen strandhanddoek mee dus moest me er nog eentje aanschaffen en tegen 10u45 lagen we geïnstalleerd op het strand Platja Cristall, onder een parasolbeschutting waarvan we ons afvroegen of deze betalend was of niet... Normaal gezien is zoiets altijd betalend en komt men direct geld innen, maar hier zagen we niemand, vandaar de twijfel. We bleven dus liggen, gingen af en toe wat zwemmen in zee om dan terug onder de beschutting te gaan liggen. Rond 12u15 kwam er dan toch iemand af... We moesten 7,00 Euro betalen voor ons beiden omdat we de schaduw van de parasols opzochten, die prijs viel dus eigenlijk wel goed mee. Daarna werd het tijd om een terrasje te doen, waarna we naar 't hotel sloften voor onze pick-nick die middag.
Nadat we onze broodjes opgegeten hadden op terras van onze hotelkamer keerden we terug naar het strand om er de rest van de namiddag rustig te blijven liggen, met nu en dan een drankbevoorrading op de dijk. En ondanks ik een hele dag goed de beschutting tegen de zon opzocht bleek ik toch redelijk verbrand te zijn op borst en billen die avond.
Kort samengevat: het werd dus een dagje niks doen en morgen zouden we de kortste verplaatsing van de reis maken...: van Miami Platja naar Salou, goed voor amper 25 km!

Dag 11 (Dinsdag 21/07/15): Miami Platja - Salou: 25 km / 203 Hm

Door de ultrakorte rit vandaag én het feit dat we pas vanaf 14u00 mochten inchecken in ons hotel in Salou, vertrokken we deze voormiddag pas om 10u20 uit Miami. Aan een zeer gezapig tempo bereikten we na 9 km Cambrils en reden toen terug over het slingerende fietspad naast het strand richting Salou. Ons hotel **** Las Vegas lag aan de oostkant van de stad, op het einde van de grote, brede dijk. Omdat het nog te vroeg was om in te checken zochten we in afwachting een rustig terrasje op waar we 2 broodjes tonijn aten en ook wat bleven drinken natuurlijk.

In Salou
Rond 13u30 zijn we dan hotel Las Vegas gaan opzoeken. Daar aangekomen was er een groot probleem: er was geen plaats voorzien voor onze fietsen... geen parking, zogezegd geen bagageruimte, de fietsen mochten niet mee op de kamer,...! Enfin, het kwam er gewoon op neer dat we onze fietsen simpelweg op straat moesten laten staan! Daar waren wij natuurlijk helemaal niet mee akkoord! De receptioniste deed wel nog een inspanning door ons door te verwijzen naar het naburige hotel waar we, mits betaling, misschien een plaatsje in hun garage konden huren. Maar na me daar te hebben geïnformeerd bleek dat niet mogelijk... Dan maar terug naar Las Vegas waar men ons fietsenprobleem ging doorspelen aan één of andere manager. Terwijl Patrick en ik reeds onze intrek namen in de kamer bleven de fietsen voorlopig buiten tegen de gevel van het hotel staan. Dan kregen we een telefoontje dat men ons probleem niet kon oplossen... de fietsen konden nergens terecht, enkel maar op straat (en dit voor een 4* hotel). Tijdens al m'n fietsreizen doorheen Europa had ik nog nooit meegemaakt dat men nergens plaats had voor m'n fiets! Na danig aandringen dat we onze fietsen zeker niet op straat zouden achterlaten en dat we desnoods zouden verhuizen van hotel mochten we onze fietsen uiteindelijk wel in de (ruime) bagageruimte achterlaten (die er dus degelijk wél was). Ze hadden het daar blijkbaar wel hoog in hun bol want we moesten onze fietsen ook nog eens opheffen om door de lobby te stappen... de banden (ondanks deze droog en volledig proper waren) mochten de vloer niet raken...!! Wat een gedoe toch!

Maar goed, na ons te hebben verfrist maakten we nog een korte wandeling door de stad en zijn daarna op hotel blijven eten (12,00 Euro p/p voor buffet, dranken niet inbegrepen). Tijdens het diner bespraken Patrick en ik hoe we onze reis zouden verder zetten... De planning was om verder te rijden naar Tarragona en van daar landinwaarts te trekken naar Valls, Cervera, Guissona en Ponts om dan naar mini-staat Andorra la Vella te klimmen. Maar op het nieuws hadden we eerder al gezien dat er in de buurt van Andorra en de zuidelijke kant van de Pyreneeën hevige onweders woedden, onweders die ook voorspeld werden voor de komende dagen! De TV-beelden lieten niks aan de verbeelding over: modderstromen uit de bergen, overstromingen, omgewaaide bomen, ... helemaal geen omgeving om daar veilig door te fietsen! Dus moesten we een andere oplossing zoeken om vanaf Toulouse terug op ons voorziene parcours te komen. Patrick z'n optie was om een stuk met de trein te reizen, van Tarragona naar Perpignan, Carcassonne en zo naar Toulouse. Daarmee zouden we ook 2 dagen vroeger kunnen thuis zijn, maar deze optie bracht wel een hele hoop extra administratief werk mee: alle verder geboekte hotels moesten eerst geannuleerd worden en daarna opnieuw geboekt op een andere datum, op zoek gaan naar treinverbindingen waarbij de fiets mocht meegenomen worden, ... ik zag daar allemaal wat tegenop. Neen, liever met de fiets verder rijden naar Toulouse via een andere weg!

De hotels in Guissona en Andorra werden dus geannuleerd, waarbij de annulatie voor Guissona 0,00 Euro kostte, maar voor Andorra wel de volledige overnachting moest worden betaald (84,80 Euro)... een gratis annualtie kon er alleen maar ten laatste één maand vóór aankomst! Jammer van het geld, maar helaas... Daarna bekeken we op de landkaart hoe we best verder naar Toulouse reden, rekening houdend met de af te leggen afstand en mogelijkheid tot logies. En al snel lag een nieuw stukje parcours vast: Salou - Blanes - St. Paul de Fenouillet - Toulouse, samen goed voor een kleine 550 km op 3 dagen.

Dag 12 (Woensdag 22/07/15): Salou - Blanes: 182 km / 1.057 Hm

Deze morgen om 8u55 vertrokken voor een rit waarvan we eigenlijk niet goed wisten hoe lang hij precies zou zijn... er was immers geen track van voorbereid. Door de rugwind ging het meteen snel vooruit en zoefden we bij manier van spreken langs de Costa Daurada. Pas om 12u40, na 93 km, pauseerden we voor het eerst een kleine 20 km vóór Barcelona in Gáva. We volgden net een fietspad waarvan ik hoopte dat het tot Barcelona zou leiden, maar dat was vekeerd gehoopt... het fietspad liep dood! En het is daar dat we aan een strandbar even de tijd namen voor een frisse pint en een broodje om er terug tegenaan te kunnen tijdens de volgende kms...!

Een kleine 40 minuten later fietsten we verder langs de C-31, wat je in België een autosnelweg zou noemen, maar hier in Spanje mag je op sommige stukken van deze Autovias wel degelijk fietsen. Zo reden we langs El Prat, de luchthaven van Barcelona, en reden in één rechte lijn dwars door de Catalaanse hoofdstad! Het was weer zeer warm vandaag (max 46° en gemiddeld 36° volgens de Polar van Patrick) en hielden daarom nog een korte drankstop aan een klein winkeltje in Barcelona.

Het was 17u05 wanneer we in Blanes toekwamen, waar we Hotel Costa Brava redelijk gemakkelijk terugvonden. Na het inchecken en de gebruikelijke halve liters op terras wandelden we nog naar het strand voor een verfrissende duik in de zee. Vooraleer terug te keren naar het hotel beslisten we om op de dijk eerst nog de maag te gaan vullen en daarna pas terug het hotel te gaan opzoeken.

Dag 13 (Donderdag 23/07/15): Blanes - St. Paul de Fenouillet: 188 km / 1.745 Hm

We verlaten Blanes om 8u35 in een alweer zeer mooi weertje (we zijn niks anders meer gewoon de laatste 2 weken). De temperatuur was deze morgen wel opvallend frisser dan de laatste dagen, veel aangenamer om te rijden.
Op weg naar Girona was op een bepaald moment niet goed duidelijk welke weg we juist moesten volgen: we kwamen nu namelijk wel een stukje autosnelweg tegen waarop we niet mochten fietsen, maar een andere mogelijkheid om met de fiets Girona te bereiken was niet aangeduid. Even was er verwarring maar toen zag Patrick een parallelweg aan de autosnelweg liggen, en die bleek tot Girona te leiden.

Daar hielden we een eerste keer halt aan een Carrefour voor extra drinken (10u45 - 47 km). Van Girona reden we in rechte lijn over de N-II naar Figueres waar we na 87 km terug stopten, maar nu voor een uitgebreide eetpauze (12u35 - 13u25). Van Figueres was het daarna nog 24 km fietsen tot aan le Perthus, net over de grens met Frankrijk. Met 271 meter is dit waarschijnlijk ook één van de minst hoge cols om van Spanje naar Frankrijk te rijden of omgekeerd. De weg naar le Perthus was dus eigenlijk niet te lang of te steil... maar er waaide wel een forse tegenwind wat het fietsen er niet gemakkelijker op maakte! In le Perthus heerste een gezellige drukte maar we stopten er niet, we reden gewoon verder richting le Boulou waar we in de afdaling goed moesten bijtrappen om vooruit te geraken, zo hard waaide het!

In Villasavary komen we een bekende Randonneur tegen... André Vaneeckhout is bezig aan de Franse Diagonaal Perpignan - Brest!
We reden verder naar Thuir waar we om 16u05 na 141 km een laatste drankpauze hielden in de Intermarché, de gemiddelde temperatuur van vandaag lag immers weer een stuk boven de 30 graden! Met de nog steeds stevige wind op kop vervolgden we onze weg naar Millas waarna we de laatste col van de dag mochten beklimmen: de Col de La Bataille. De daaropvolgende afdaling en verbinding naar St. Paul de Fenouillet waren nog zeer lastige kms met die tegenwind en het was uiteindelijk net 19u00 gepasseerd wanneer we toekwamen aan het hotel, dat toch enkele kms voorbij het centrum van het dorp lag. Het hotel was voorzien van een mooi buitenzwembad waar we natuurlijk snel een "frisse" duik in namen... Alhoewel "fris" misschien niet de correcte omschrijving is aangezien het water toch zeker 30° graden warm was! Maar hoe dan ook... het deed toch deugd om in het water te liggen na zo'n warme en lastige dag.

Aangezien er voor de rest niks in de omgeving van het hotel te beleven viel waren we zo goed als verplicht om daar te blijven eten ook... Het vochtpeil werd terug op "normaal" niveau gebracht en voor de rest was er weinig of niks aan te merken aan het eten.

Dag 14 (Vrijdag 24/07/15): St. Paul de Fenouillet - Toulouse: 173 km / 954 Hm

Na het ontbijt deze morgen trokken we ons om 9u05 terug op gang voor een simpel ritje naar Toulouse, 4e grootste stad van Frankrijk. De rit begon zoals we hem gisteren geëindigd waren, namelijk met tegenwind. Al was die vandaag niet zo strak... of lag dat gevoel aan het feit dat we nu fris gestart waren?
De D117 leidde gestaag naar omhoog, naar de Col du Camperié op 514 meter hoogte. Daarna volgde een lange afdaling richting Quillan waarbij we eerst nog door de prachtige Défilé de la Pierre Lys reden. Indrukwekkende rotsformaties langs het kleine weggetje... zeer mooi!

Van Quilan reden we verder naar Limoux, waarna we afdraaiden richting Castelnaudary. En dan plots, in het dorpje Villasavary, zag ik aan de kant van de weg een man staan met reistassen op de fiets. Ik belde even om te zwaaien en toen die man zich omdraaide herkende ik hem... het was André Vaneeckhout, Randonneur van de Cyclo Club Aurore van Anderlecht. Van een puur toeval gesproken... André was deze morgen iets vóór 6 uur uit Perpignan vertrokken voor de Franse Diagonaal "Perpignan - Brest". Na een korte babbel gingen we elk onze eigen weg verder en stopten wij een 15-tal kms verder in Castelnaudary (96 km - 13u30) voor een hapje en een drankje. We zaten hier aan het welbekende Canal du Midi en beslisten verder het kanaal te volgen naar Toulouse.

Maar het fietspad naast het kanaal kan je moeilijk een fietspad noemen... De eerste kms vanaf Castelnaudary richting Toulouse lagen er goed bij, maar wat verder moesten we een hele eind over een dikke grindlaag rijden, en dat is niet evident met dunne banden! Nog wat verder werd het fietspad dan plots een single track met veel putten, boomwortels, stenen, ... ideaal voor een mountainbike, maar niet aan te raden voor vakantiefietsers die 200 km per dag willen fietsen! We begonnen eigenlijk te twijfelen om hierlangs verder te rijden, maar van enkele mensen die uit de richting van Toulouse kwamen hoorden we dat het fietspad enkele kms verder, aan de rechterkant van het kanaal geasfalteerd was en volledig verkeersvrij! Met dit gegeven in het achterhoofd beslisten om toch verder te rijden en nog een stukje af te zien op dit zogezegde fietspad.

Toen Patrick ter hoogte van één van de vele sluizen (le Ségala) een foto wou nemen merkte hij op dat z'n toestel niet meer in z'n stuurtas zat...! Zijn fototoestel zat immers los in een zijzakje van z'n stuurtas (om er gemakkelijk aan te kunnen tijdens het fietsen) en was er op één van de vele slechte stukken waarschijnlijk "uitgewipt". Wat nu gedaan...? Eerst wou hij geen tijd verliezen om naar het toestel te zoeken en reden we gewoon door, maar wat verder beslisten we alsnog om terug te keren en aan een hopeloze zoektocht te beginnen. En inderdaad... het werd een hopeloze zoektocht want het apparaatje werd niet teruggevonden! Spijtig natuurlijk van de enkele honderden foto's die zo verloren gingen, maar ja... het was nu niet anders. Door het hele voorval en zoektocht verloren we toch een dik uurtje en het werd hoog tijd om onze rit naar Toulouse verder te zetten, nu gelukkig wel op een goed berijdbaar fietspad.

Tegen 18u35 waren we in Toulouse, dat ook gaststad is voor het EK 2016, en vanaf hier konden we terug het geplande parcours verder naar huis volgen. Even stonden we wel aan het verkeerde hotel dat in dezelfde straat lag en bijna dezelfde naam droeg... alleen was ons hotel het ** Royal Wilson en het andere (verkeerde) hotel het **** Mercure Wilson. 's Avond maakten we nog een korte wandeling door het mooie centrum van de stad (Place Wilson, Place du Capitole, uitzicht op de Garonne, ...) en gingen we pizza eten aan de Allée Jean Jaurès. Voor het eerst tijdens onze reis regende het toen ook even.

Pauze om lasagne te eten in St. Martin Laguépie
Dag 15 (Zaterdag 25/07/15): Toulouse - Aurillac: 224 km / 2.638 Hm

Aangezien het vandaag een lange en lastige rit zou worden vertrokken we deze morgen redelijk vroeg: ontbijt om 7u00 en weg om 7u45. Na de regen van gisterenavond was het weer vandaag een meevaller: het was bewolkt, heel wat koeler dan wat we intussen reeds gewoon waren, maar het regende niet en dat was het belangrijkste.

Van Toulouse reden we eerst naar Gaillac en passeerden wat verder langs het mooie Cordes-sur-Ciel. Vanaf Cordes doken we stilletjes aan terug het Centraal Massief in en goed 13 km later reden we door St. Martin Laguépie waar we beslisten om, na 90 km, te stoppen en een lasagne te gaan eten in een restaurantje naast de D922. Van 11u40 tot 12u25 zaten we daar buiten op een zonnig terrasje te genieten van het lekkere eten. De weg werd daarna verdergezet naar Villefranche de Rouergue en Figeac, en dit met een wind die bijna altijd in het nadeel blies, wat het vooral lastig maakte bergop...! Maar gelukkig konden we genieten van de goed berijdbare wegen en de mooie omgeving waarin we reden. Om 16u20 (171 km) hielden we een tweede pauze in Bagnac sur Celé. Eerst haalden we een belegd broodje bij een bakker, waarna we ons installeerden in een café om de aankomst van de voorlaatste Touretappe (Alpe d'Huez) te volgen. Met nog een kleine 55 km te gaan vertrokken we rond 16u45 terug uit Bagnac en kwamen toe in Aurillac tegen 19u10. Dit was ook de rit waarin we de meeste hoogtemeters van de reis maakten (2.638 Hm).

Na een deugddoende pint op het terras naast het hotel en na een verfrissende douche gingen we in het centrum van de stad nog snel wat eten en pikten we daarna nog een optreden mee van een rock 'n' roll groepje... leuke sfeer daar in het centrum!

Dag 16 (Zondag 26/07/15): Aurillac - Clermont Ferrand: 162 km / 2.510 Hm

Omdat de rit van vandaag een pak korter was (62 km) dan gisteren konden we ons ook veroorloven om later te vertrekken. Het was pas 8u55 toen we aanzetten en we bleven een tijdlang in de Vallée de la Jordanne rijden, wel steeds in licht stijgende lijn tot Mandailles. Vanaf daar ging het steiler omhoog en waren we in feite begonnen aan de 11 km lange beklimming van de Pas de Peyrol, gelegen op 1.589 m hoogte. Net als in de Alpen en Pyreneeën staat ook hier de hellingsgraad van de volgende km aangeduid op bordjes langs de weg, en deze varieerde tussen de 2 en de 8,5 %. Het was alweer een prachtige fietsdag en we ontmoetten veel fietsers die op en af de berg aan het rijden waren. We zaten dan ook in de prachtige Monts du Cantal. Patrick was er in het begin van de klim al vandoor gereden en zou me aan de top opwachten. Ik reed aan een gemoedelijker tempo naar boven en stopte bovendien ook regelmatig om wat foto's te nemen van de omgeving.

Om 11u10 stond ik dan boven op de Pas de Peyrol en had op 37 km reeds 1.007 hoogtemeters bijeen gefietst. Nog hoger dan de Peyrol is de Puy Mary, één van de hoogste toppen van het Cantalgebergte van het Centraal Massief en gelegen op 1.783 meter, maar deze top is echter alleen te voet bereikbaar. in de "Châlet du Puy Mary" hielden we nog een korte drank- en eetpauze vooraleer de afdaling door de Vallée de la Cheylade naar Riom-ès-Montagnes en Condat in te zetten.

Bedoeling was om in Condat nog eens te stoppen voor bevoorrading, maar buiten een "Rue de la Soif" was daar geen enkel café te vinden dat open was. In dat geval konden we niks anders doen dan doorrijden en hopen dat er in één van de volgende dorpjes eet- en drankgelegenheden waren! En gelukkig bleek dat het geval in Egliseneuve, op goed 62 km van Clermont Ferrand. We vonden er een bar/restaurant waar we brood met plaatselijk vleeswaren konden eten. Het was toen al 14u40 en hadden 95 km op de teller.

Na 35 minuten pauze reden we verder naar de hoofdstad van de Auvergne en hadden deze keer eens wind in de rug... Om 18u10 stonden we aan Hotel du Puy en hadden vanop het terras van onze kamer een mooi uitzicht op de stad, de bekende Puy de Dôme (allicht de bekendste vulkaan in het Centraal Massief) én de Kathedraal Notre Dame de l'Assomption. Na de was en de plas maakten we nog een korte wandeling door het stadscentrum waarbij vooral de leegstand van vele winkelruimtes opviel! Het ene pand na het andere stond er gewoon te verkommeren... Gelukkig was dit niet het geval met de Kathedraal, die vooral bekend staat omwille van z'n bouw in zwarte lavasteen. De avond werd nog afgesloten met een uitgebreid bezoek aan een pizzeria om de maag terug te vullen.

Dag 17 (Maandag 27/07/15): Clermont Ferrand - St. Amand Montrond: 168 km / 2.386 Hm

De oorspronkelijke bedoeling van onze passage door Clermont Ferrand was eigenlijk omdat we de Puy de Dôme wilden beklimmen met de fiets. Mijn route was dus volledig uitgestippeld en berekend om bij ons vertrek uit de stad eerst de Puy de Dôme te beklimmen, en dan verder naar het noorden te fietsen. Dit allemaal met de gedachte dat deze vulkaan altijd toegankelijk is voor het verkeer. Maar dat was blijkbaar verkeerd gedacht... Bij het opzoeken van informatie over de beroemde berg kwam ik tot de vaststelling dat de Puy enkel maar op woensdag en zondag (tussen 7u00 en 9u30) mag beklommen worden door wielrenners (al ben ik niet zeker of deze info nu nog klopt). De laatste 5 km, de zwaarste en de mooiste eigenlijk, zijn sinds maart 2010 niet meer toegankelijk voor het gewone verkeer. De top is wel nog te voet te bereiken of met een toeristisch treintje.

Clermont Ferrand: zicht op Notre Dame de l'Assoption en de Puy de Dôme vanaf ons kamerterras
Het zou dus bij een zicht op de Puy de Dôme blijven, al zagen we hem deze morgen niet meer liggen door een dik wolkendek dat errond hing. Tijdens het ontbijt op de bovenste verdieping van het hotel (met uitzicht op het stadscentrum en de Puy) begon het zelfs lichtjes te regenen. Maar tegen dat we met de fiets vertrokken (8u30) was het buitje al over. Net zoals we gisteren een lange afdaling hadden om Clermont te bereiken, moesten we nu beginnen met een klim van een kleine 10 km naar een goeie 1.050 meter hoogte, meteen het hoogste punt van onze dag. Eens we boven waren duurde het geen 10 minuten vooraleer het terug begon te regenen, weliswaar motregen, maar het blijft toch regen hé! Een kleine 2 uurtjes reden we daarin, soms in wat fellere regen, soms in minder felle regen. Pas iets voor de middag hield het op met regenen en kwam het zonnetje piepen.

Bij de voorbereiding van m'n reis probeer ik ook hier en daar wat rekening te houden met bezienswaardigheden onderweg, en vandaag was dat onder andere het Viaduc des Fades, een spoorwegbrug over de Sioule om Clermont Ferrand met Montluçon te verbinden. Op dezelfde plaats is ook een stuwdam gebouwd, de barrage de Besserve, voor het opwekken van electriciteit. Spijtig van de vele wolken en het natte weer vandaag want het is hier anders wel een mooi natuurgebied.

Wat verder, in St. Gervais d'Auvergne, stoppen we na 71 km om 13u00 voor een korte bevoorrading van een half uurtje. Het is even zoeken vooraleer we een zaak vinden waar we iets kunnen eten, maar na 10 minuten vinden we dan toch een hotel / restaurant waar we een broodje met wat charcuterie krijgen. Bij het verlaten van St. Gervais rijden we over onze laatste "hoge" col van de reis, de Font Nanaud op 739 meter hoogte, waarna we grotendeels de afdaling inzetten naar Montluçon.

Vanaf Montluçon is het zwaarste achter de rug en is de rest van de rit naar St. Amand Montrond zo goed als vlak... we hebben het Centraal Massief verlaten. Bij het binnenrijden van Montluçon beslissen we evenwel om nog wat krachten op te doen en stoppen aan een broodjeszaak, de Pat à Pain. Het is inmiddels 15u20 en we hebben vandaag al 115 km gereden. Een kleine 25 minuten later zetten we onze weg verder langs het Canal de Berry op een jaagpad langs het kanaal dat we gedurende goed 20 km kunnen volgen tot Vallon en Sully. Het is mooi en rustig rijden op het jaagpad, alleen de vele "poortjes" ter hoogte van kruisingen met andere wegen zijn een kleine stoorzender, maar om ongevallen te vermijden volledig begrijpelijk dat ze er staan natuurlijk...

Vanaf Vallon en Sully verlaten we het kanaal en rijden verder op de D2144 naar St. Amand Montrond waar we om 18u10 aankomen. Het hotel l'Amandois bestaat uit 2 gebouwen en wij zitten in het achterste gedeelte waar we zonder probleem ook onze fietsen mogen plaatsen in een binnenruimte. Later die avond gaan we rechtover het hotel in een taverne wat eten en drinken.

Dag 18 (Dinsdag 28/07/15): St. Amand Montrond - Etampes: 248 km / 1.100 Hm

"Vlakke rit, dus mogelijkheid tot wat meer kilometers..." zo dacht ik erover tijdens het plannen van m'n parcours eerder dit jaar. We zaten reeds aan de ontbijttafel rond 6u30 en een dik uur later waren we vertrokken voor onze 3e langste rit van de reis. Het enige nadeel dat we vandaag eventueel konden ondervinden was tegenwind, maar kijk, zelfs die wind zat grotendeels mee vandaag: die kwam namelijk uit het zuid-westen!

Dat de wind goed zat merkten we al in het eerste uur, waarin we 28 km aflegden (niet vergeten dat we een goede 15 kg bagage meehadden op de fiets). Daarna ging het wat minder snel, maar de bedoeling was om tegen de middag zeker 100 km op de teller te hebben! Nu en dan stopte ik om wat foto's te nemen en na 102 km was het tijd voor een eerste bevoorrading. Het was toen 11u45 en we zaten dus perfect (zelfs vóór) op ons schema. De pauze werd terug in een Pat à Pain (redelijk goed gekend in deze regio's) gehouden in Romorantin-Lanthenay. Een half uurtje later (12u15) trokken we ons terug op gang om naar Orléans te rijden.

Nu volgden regelmatig lange rechte wegen door bossen en door open vlaktes waarbij de wind soms aan de zijkant kwam te staan, en dan ging het iets minder snel, maar na 182 km zaten we om 15u20 toch reeds in Orléans. We reden de stad aan de zuidkant binnen over de Pont Georges V die de brede Loire overbrugt en fietsten verder naar het centrum door de Rue Royale die uitkomt in het centrum van de stad op de Place du Martroi. Hier in het centrum staat een ruiterstandbeeld van Jeanne d'Arc, nationale heldin van Frankrijk omdat ze een beslissende rol gespeeld heeft in de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Maar de belangrijkste toeristische attractie van Orléans is ongetwijfeld de indrukwekkende Kathedraal Ste. Croix. Het is op een klein pleintje naast de Kathedraal dat we onze tweede bevoorrading van de dag hielden (15u20 tot 15u45).

Even buiten de stad hielden we wat later nog een korte plaspauze en met nog 60 km voor de boeg werd er terug serieus doorgereden, al moet ik toegeven dat de omstandigheden ook wel ideaal waren: wind vol in de rug, een lange rechte D97 waar geen verkeerslichten stonden en een zeer goed berijdbare weg! Zo kwam het dat we een uurtje later reeds 34 van de 60 km er hadden opzitten! Daarna zakte het tempo wat terug want in de open vlaktes kwam de wind terug van opzij en werd het lastiger om de snelheid van meer dan 40 km per uur aan te houden. Bovendien begon het wat harder te regenen... het was reeds beginnen druppelen toe we uit Orléans vertrokken, maar stilletjes aan viel er toch meer regen uit de lucht. Al regende het net niet hard genoeg om een regenjas aan te doen.

Pick-nicken aan de Dôme des Invalides, Parijs
Bij aankomst in Kyriad Etampes om 18u10 was het amper 15 graden warm! Dus geen verfrissende douche deze keer dat deugd deed, maar een lekker warm stortbad. Door het koude en regenachtige weer hadden we die avond niet veel zin meer in een wandeling in de stad, en bleven bijgevolg ook rustig in het restaurant van het hotel eten, wat achteraf gezien zeker geen slechte keuze bleek.

Dag 19 (Woensdag 29/07/15): Etampes - Compiègne: 156 km / 1.222 Hm

Voorlaatste rit van de reis vandaag. Daarbij had ik een toeristische rondrit in Parijs voorzien... dus waren er ook niet te veel kilometers gepland. Ik was wel al meerdere keren met de fiets in Parijs geweest, maar nog nooit zoals ik het nu zou doen, als vakantiefietser met bagage op de fiets. En ook al heb ik al die toeristische attracties in de stad ook al meerdere malen gezien, toch behouden die een bepaalde aantrekkingskracht om er telkens opnieuw naar te gaan kijken.

Na een stevig ontbijt (in hotelketens is dit meestal wel in orde) zijn we om 8u20 gestart om via kleine binnenbaantjes van Etampes naar Parijs te rijden. Het was dat of via grote, drukke Nationale wegen naar de Franse hoofdstad fietsen. We reden van het ene kleine dorpje naar het andere en soms moest er nog wat geklommen worden ook... Dat korte draaien, keren en klimmen begon Patrick (een machtmens en "grote plateau-rijder") wel wat op de zenuwen te werken en koppig als hij was weigerde hij op een bepaalde beklimming z'n binnenplaat te gebruiken. Toen de helling echt te steil werd schakelde hij alsnog naar z'n binnenplaat maar het kwaad was al geschied... hij stond bijna stil en moest noodgedwongen voet aan grond zetten! Intussen reed ik zonder veel moeite op m'n "triple" naar boven. En eerlijk gezegd... toen had ik wel een binnenpretje...!

Pas wanneer we de luchthaven van Orly passeerden kwamen we weer op een grote weg terecht (D920) die ons recht naar het centrum van Parijs leidde. Door al dat draaien en keren om tot hier te geraken had Patrick nog weinig zin om m'n toeristische rondrit te volgen, hij wou gewoon zo snel mogelijk het centrum uit en zou me bij het verlaten van Parijs wel verder opwachten. Hij "vreesde" vooral de drukte van het verkeer en het vele stoppen aan de lichten. Toch probeerde ik hem te overtuigen dat alles wel zou meevallen, enfin, we zouden het nog eens bespreken bij onze eerstvolgende pauze.

Onze eerste bezienswaardigheid van de stad werd het Palais de Luxembourg waarna we verder reden naar het Hôtel National des Invalides, de plaats waar het praalgraf van Napoleon ondergebracht ligt. Daar, aan de Dôme des Invalides, hielden we na 63 km stipt op de middag een korte pick-nick. Patrick was intussen al wat bijgedraaid en zou nu toch m'n rondrit meevolgen. Van de Place des Invalides reden we verder naar de Seine, die we naar links volgden om wat verder aan de Eiffeltoren uit te komen. Als symbool nummer 1 van Frankrijk stond daar aan de Jardin du Champ de Mars natuurlijk een hele hoop volk! Van de Eiffeltoren ging het verder naar de Arc de Triomphe (waar we een rondje reden) en daalden dan via de Champs Elysées af naar de Place de la Concorde waar de 23 meter hoge Obelisk van Luxor staat. Vervolgens reden we verder langs de Seine om even naar het binnenplein van het Louvre af te slaan en wat foto's te nemen aan de glazen pyramide. Wat verder staken we de Pont Neuf over naar het Île de la Cité om de Kathedraal Notre Dame van Parijs te zien. Via de Pont Notre Dame reden we terug over de Seine en hadden we even zicht op Paris Plage (zandstrand naast de Seine) om even verderop aan het Hôtel de Ville de Paris te komen. M'n toeristische rondrit liep bijna op z'n einde, maar eerst passeerden we nog langs het Centre Pompidou, de Place de la République en eindigen deden we met een uitzicht over de lichtstad vanaf de Basilique du Sacré Coeur nadat we langs het drukke Place du Tertre gereden waren in Montmartre.

Na het bezoek aan de Sacré Coeur stopten we enkele kilometers verder, aan de Porte de la Villette (14u45 - 85 km), nog even voor een hapje, een drankje en een plasje en zetten daarna via de N II onze weg verder naar Compiègne. Die N II was zeker niet de meest fietsvriendelijk weg, maar wel de kortste om verder naar onze dagbestemming te fietsen. Daarbij reden we onder andere langs de luchthavens Le Bourget en Charles de Gaulle. Het was pas bij het eerste grote bos voorbij Parijs, het Forêt de Chantilly net vóór Senlis, dat we de indruk hadden dat het hier minder gevaarlijk fietsen was. In Verberie, met nog een kleine 13 km te fietsen, hielden we nog een extra korte stop aan de plaatselijke Carrefour om wat drank, chips en nootjes in te kopen. Dat zou(den) onze aperitief(hapjes) worden bij aankomst aan het hotel.

Om 18u15 bereikten we Hotel Campanile in Compiègne en na het inchecken installeerden we ons meteen buiten in het zonnetje om onze aankopen van daarnet rustig te "consumeren". Onze fietsvakantie zat er bijna op, alles was zo goed als vlekkeloos verlopen en de rit van morgen zou geen probleem meer mogen zijn... we konden nu al spreken van een geslaagde vakantie!

Dag 20 (Donderdag 30/07/15): Compiègne - Erpe - Schellebelle: 266 km / 1.670 Hm

De op één na langste rit vandaag (de langste was onze eerste rit, 2 km langer dan vandaag) dus wilden we vroeg genoeg vertrekken om thuis nog wat te kunnen navieren. Bedoeling was om reeds om 6u00 op te staan en ten laatste tegen 7u30 te vertrekken, maar net vandaag was Patrick vergeten om z'n wekker te zetten (ikzelf had dat ook niet gedaan). Resultaat: pas om 7u00 werden we wakker en het was bijna 8u30 toen we uiteindelijk vertrokken uit Compiègne.

Compiègne is vooral gekend om z'n startplaats van de kasseiklassieker Parijs - Roubaix (ondanks Parijs 80 km verder naar het zuiden ligt) en natuurlijk wilde ik als wielerliefhebber aan die startplaats eens passeren: het Kasteel van Compiègne op de Place Général de Gaulle.

Door grote bossen en open velden reden we verder naar Chauny en St. Quentin waar we om 11u50 na 79 km een eerste keer een korte stop hielden van 20 minuten op terras van een thé-café. Toen begon het al lichtjes te druppelen maar we hadden goede hoop dat de regenzone in de verte onze weg niet zou kruisen. Maar neen hoor, een kleine 20 km verder, net voor Bohain en Vermandois, moesten we noodgedwongen gaan schuilen voor een hevige stortbui! Het oponthoud duurde toch een kleine 20 minuten en wanneer de regenbui zo goed als over was reden we verder. Gelukkig kwam de zon daarna snel te voorschijn en konden we ons terug wat opwarmen aan de zonnestralen.

Klinken op een geslaagde fietsvakantie bij Patrick thuis
Op ongeveer 10 km van Valenciennes, na 142 km, hielden we van 15u00 tot 15u20 een tweede pauze aan een bakkerij om de maag nog eens goed te vullen en de resterende 100 km vlot te kunnen verwerken. In Valenciennes zelf reden we dwars door het centrum en konden we het mooie stadhuis bewonderen, waarna koers werd gezet naar de "Trouée de Wallers - Arenberg", beter gekend als het Bos van Wallers in Parijs - Roubaix.

De rit naar huis kon in feite veel korter via Péruwelz, Ath, Lessen en Geraardsbergen, maar Patrick was nog nooit door het Bos van Wallers gereden, en dit vond ik nu eens een mooie kans om hem die wereldberoemde kasseistrook van dichtbij te laten zien...! Ikzelf ben langs die vreselijke kasseistrook al 7 x gepasseerd (ik heb namelijk al 7 x deelgenomen aan de toeristenversie van Parijs - Roubaix) en geef ook eerlijk toe dat ik nog maar 2 keer de 2 km lange kasseistrook volledig heb afgereden (bij m'n 2 eerste deelnames). Tijdens m'n 5 volgende deelnames koos ik na enkele honderden meters voor het grindpadje naast de "slechtste kasseibaan" die ik ooit zag... Wegens de bagage op de fiets reden we ook nu op de grindweg, maar Patrick was evenwel niet onder de indruk van deze gevreesde kasseien! Volgens hem lagen die kasseien nog treffelijk... waarna ik hem uitnodigde om deel te nemen aan de volgende editie van Parijs - Roubaix voor toeristen begin juni 2016. 'k Zal daarna eens luisteren of hij ze dan ook nog "treffelijk" vindt...!

Maar goed, na het Bos van Wallers reden we verder naar St. Amand les Eaux, Doornik, Ruien, Kluisbergen, Oudenaarde, Hundelgem en Borsbeke naar Erpe. Wanneer we op het fietspad tussen Kluisbergen en Oudenaarde in Melden passeerden stelde ik voor om nog eens iets zot te doen... namelijk de Koppenberg beklimmen met onze reisfiets! Maar dat zag Patrick blijkbaar niet zitten, hij wou nu eigenlijk gewoon naar huis. Spijtig natuurlijk want het zou toch iets speciaal geweest zijn om achteraf te kunnen vertellen dat we met onze bagage op de fiets nog even de Koppenberg beklommen hadden... 't zal voor een andere keer zijn misschien...

Tegen 20u15 zijn we dan aangekomen ten huize van Patrick in Erpe, na 253 km. Ik werd er vriendelijk onthaald door Patrick's vrouw en getrakteerd op champagne met hapjes. Natuurlijk werd er intussen veel (na)gepraat over de reis en hoe goed alles eigenlijk verlopen was. Daarna volgde nog een lekkere pizza en als afsluiter dronken we nog een donkere Trappist van Rochefort! Iets na 23u00 vertrok ik dan zelf naar huis en zat de reis er voor mij ook definitief op!

Eind goed al goed zou ik zeggen... ondanks de vooropgestelde planning van de reis niet volledig gevolgd werd vond ik het toch alweer een geslaagde vakantie! Bedankt voor de compagnie Patrick en wie weet... misschien tot een volgende fietsvakantie!