Rittenoverzicht - Foto's - Statistieken

Zaterdag 25/06: Alpi 4000 (Bormio - Castellanza - 271,8 km)

Na mijn heenreis naar Bormio en de rustdag gisteren is de tijd aangebroken voor het eerste doel van mijn fietsvakantie... een tweede succesvolle deelname aan de Alpi 4000. Samen met mijn broer Koen, Filip, Christophe en enkele andere deelnemers die ook in "ons" hotel verblijven, nemen we om 05:15 een vroeg ontbijt om daarna naar de sporthal van Bormio te fietsen, waar we tussen 6:00 en 7:00 kunnen starten.

Anders dan andere jaren en andere organisaties krijgen we voor het eerst geen stempelboekje mee, maar moeten we een app (ICRON Checkpoint) op onze smartphone installeren waarmee we een QR-code moeten scannen op elke controle. Voor mij is het 6:10 wanneer m'n tijd officieel begint te lopen. Vanaf nu heb ik maximaal 150 uur tijd om het parcours van 1.445 km af te leggen en de QR-codes op alle checkpoints in te scannen.

Er waren in totaal 261 inschrijvingen uit alle hoeken van de wereld (50 verschillende nationaliteiten) waarvan 220 deelnemers uiteindelijk vertrokken voor dit avontuur. Hierbij 7 moedige Belgische fietsers (Christophe, Filip, Koen, Sven, Tibi, Johan en ikzelf).


We beginnen al meteen met stevig klimwerk naar de Gaviapas die op 2.621 m hoogte ligt. Gedurende de klim heb ik meteen door dat ik een te zwaar verzet heb... met een 52/39 vooraan en 13/28 achteraan wordt het een zware dobber om de komende dagen goed door te komen! Gelukkig heb ik in geval van nood nog m'n reisfiets achter de hand waarop ik een tripel heb vooraan. Die fiets zit in het busje waarmee m'n ouders ons regelmatig zullen treffen.

Na 2u20 klimmen is het 08:30 wanneer ik na een kleine 27 km de top van de Gavia bereik. Daar is een eerste "geheime" controle en krijgen we ook een eerste bevoorrading. Daar ontmoet ik ook Sven, de zevende Belgische deelnemer die ik eigenlijk niet ken. De man woont en werkt namelijk al enkele jaren in Italië, vandaar. Een goede 25 minuten later vertrek ik terug met Koen en na een afdaling van 17 km naar Ponte Legno, op een soms zeer smalle weg met slecht wegdek, gaat het (na een kort klimmetje in Ponte Legno) verder in dalende lijn naar Incudine gedurende nogmaals 17 km (nu richting Passo Mortirolo, ook een bekende col uit de Giro. Het thema van deze Alpi is trouwens beroemde cols die tijdens de Giro regelmatig worden beklommen. Bovenop de Mortirolo (1.852 m) is het einde van de eerste etappe en moeten we na 75,6 km een tweede keer een QR-code scannen. Het is dan 11:30.

Etappe 2 gaat richting Comomeer en na 75 km nemen we ("we" dat zijn dus Koen en ik) een eetpauze van 14:50 tot 15:30 in een cafétje langs de kant van de weg in Valle. Terwijl we daar zitten zien we Tibi voorbij rijden, die we wat later inhalen op weg naar Varenna. Dat we Tibi inhalen komt omdat ik er "de pees opleg" na onze eetpauze... willen we de overzet halen van 17:15 in Varenna, dan moet het wat vooruit gaan, anders moeten we een uur wachten op de volgende overzet.

We zijn net op tijd in Varenna voor de overzet naar Bellagio, en tot onze verbazing zien we daar ook Christophe aanschuiven. Het verbaast ons hem daar te zien omdat Christophe het plan had opgevat om stevig door te rijden en ten laatste tegen woensdagvoormiddag 29/06 terug in Bormio te zijn. Hij wil namelijk met de fiets terug naar België rijden ten voordele van een goed doel (Sportyves tegen kanker), en wil ten laatste op zondagmiddag 03/07 terug thuis zijn! Maar het feit dat hij nu pas in Varenna staat is omdat hij de track van de tweede etappe niet had opgeladen op z'n GPS en daardoor de verkeerde kant van de Mortirolo was afgedaald... Dat misrijden zorgde voor enige vertraging, maar uiteindelijk kwam Christophe terug aan in Bormio op woensdagmorgen rond 04:00 en dat als 4e deelnemer na 3 dagen 22 uur en 1 minuut... Ongelofelijk straffe prestatie dus! Na enkele uurtjes rust vertrok hij dan terug huiswaarts met de fiets...

Nu we na een half uurtje varen (17:40) in Bellagio aan de overkant van het Comomeer staan start etappe 3, maar eerst gaan we nog een broodje eten in een restaurant/cafetaria. Tegen 18:20 trekken we ons weer op gang en fietsen nu richting het wereldberoemde kerkje van Madonna del Ghisallo, de beschermheilige van de wielrenners. Hier was ik eerder al geweest toen ik eens de "Ronde van Lombardije" reed, maar stap toch nog eens binnen in het kerkje. Daar hangen tal van fietsen, truitjes, medailles en allerhande relikwieën van gewezen wielerkampioenen, echt de moeite waard om eens te bezichtigen!

Na 44 km in deze 3e etappe gaan we van 21:00 tot 21:30 nog pizza eten in Asnago en om 22:25 arriveren we op het volgende checkpoint in Rescaldina. Terwijl Tibi daar de slaapzaal opzoekt, fietsen Koen en ik nog naar een hotelletje dat we enkele kms verder geboekt hebben in Castellanza. Hier zullen we alleszins veel meer rust hebben dan op de checkpoints. Op bepaalde checkpoints kan je als deelnemer namelijk slapen, maar daar doe je dat bijlange zo goed niet dan op een hotel, vandaar wij bij zulke evenementen steeds een hotel boeken in de buurt van de controleposten waar we voorzien om te overnachten. Hier houden we ermee op voor vandaag: bijna 272 km gefietst met meer dan 4.000 Hm in 3 van de 14 etappes.

Zondag 26/06: Alpi 4000 (Castellanza - Ceresole Reale - 203,2 km)

Vandaag starten we om 06:15 uit Castellanza en zijn er minder kms en hoogtemeters voorzien dan gisteren, maar wel met een pittig einde. Etappe 4 heeft Biella als bestemming en na amper 33 km houden Koen en ik een eerste korte pauze van 07:40 tot 08:00 in Momo. Tibi was op het checkpoint in Rescaldina blijven slapen, maar was reeds vroeger terug vertrokken omdat er te veel lawaai was in de slaapzaal.

Om 10:15 komen we aan in Biella, waar we na wat bevoorrading terug vertrekken om 11:00 voor een 3-sterren etappe van 118 km met meer dan 2.500 Hm! De verschillende etappes hebben van de organisatie namelijk sterren gekregen volgens de moeilijkheidsgraad: 1 ster = gemakkelijk, 2 sterren = middelmatig en 3 sterren = moeilijk.

We staan dus voor een moeilijke 5e etappe waarbij we eerst naar het Santuario di Oropa fietsen, een groep rooms-katholieke gebouwen en structuren niet ver van Biella. Via een "ambetante" weg door bossen en een lang stuk onverhard gaat het daarna verder westwaarts naar beneden. Na 58 km houden we terug een drink- en eetpauze (14:40 - 15:20) in Samone. De laatste 50 km gaan geleidelijk de hoogte in, waarvan de laatste 20 km naar Ceresole Reale de zwaarste zijn. Een kleine 30 km van Ceresole houden we nog een korte drinkpauze (16:55 - 17:10) in Sparone en om 19:30 zijn we na 203 km en bijna 2.900 Hm vandaag aangekomen op CP 9 in Ceresole Reale. Daar eten we eerst een warm bord tagliatelle, want het plan is om van hieruit reeds een gedeelte van etappe 6 te doen, heen en weer naar de Colle del Nivolet op 2.612 m.

Maar het is intussen zwaar beginnen regenen, en dan weet je dat het zeer koud zal zijn bovenaan op de col, dus bergen we dit plan op. Het zal dan maar morgen moeten gebeuren, wat de dag extra zwaar zal maken. Vanavond kunnen we trouwens op de CP zelf blijven slapen, want deze is ondergebracht in het Rifugio Massimo Mila waar we dus ook een kamer geboekt hebben.

Maandag 27/06: Alpi 4000 (Ceresole Reale - Avigliana - 277,8 km)

Koninginnenrit vandaag... met 2 etappes (146 en 132 km) van 3 sterren kan dat niet anders. We nemen een vroeg ontbijt in de Rifugio waar we geslapen hebben en vertrekken reeds om 05:00. Omdat ik in de eerste etappe al ondervonden heb dat mijn versnellingen niet klein genoeg zijn om het zware klimwerk aan te kunnen wissel ik vandaag van fiets. Mijn koersfiets gaat in het busje en vandaag zal ik met mijn reisfiets rijden, weliswaar 3 kg zwaarder, maar wel met een tripel vooraan, dat zou dus wel moeten lukken.


Na iets meer dan 2 uur klimmen staan we bovenaan de Colle del Nivolet op 2.612 meter en dalen via dezelfde weg terug naar Ceresole. Daar springen we nog eens binnen in de Rifugio voor een extra ontbijtje en een warme thee. De resterende kilometers van deze rit zijn in dalende lijn en relatief vlak. Na 99 km stoppen we van 11:00 tot 11:35 om wat te eten (Villanova Canavese) en om 13:40 staan we aan CP 11 in Bruzolo.

Daar blijven we bijna een uur zitten om terug goed te eten en te drinken zodat we goed "volgetankt" aan etappe 7 kunnen starten, door de meesten een "gevreesde" etappe omdat we de Colle delle Finistre gaan beklimmen vanaf Susa. Vooral gevreesd omdat de laatste 8 km op onverhard wegdek worden afgelegd aan bijna 10% stijgingspercentage!

We vertrekken dus om 14:35 voor een lange namiddag en avond. Na een korte aanloop van amper 10 km begint meteen het zware werk. Op grafieken kan je zien dat in de laatste 15 km van de klim het stijgingspercentage nergens onder de 8% ligt... het gemiddelde van de hele klim is 9,3%! Maar goed, we weten waar we voor staan en doen wat we moeten doen: klimmen! Tijdens de klim (reeds in het laatste onverharde stuk) ligt een klein barretje waar we even stoppen om wat te drinken (17:30 - 17:40). Om 18:35, 4 uur na onze start in Bruzolo, bereiken Koen en ik de top die op 2.176 meter ligt, en we zijn amper 28 km verder.

Er volgt een afdaling van ongeveer 15 km waarna we terug stijgen naar Sestrière. Daar houden we na 55 km deze rit een welverdiende eetpauze in een pizzeria van 20:30 tot 21:10. Vanaf Sestrière volgt een zalige lange afdaling op een meestal perfect geasfalteerde weg... top! CP 13 ligt in Chiusa di San Michele en bereiken we iets voor middernacht. Veel is daar niet te doen, we scannen er enkel de controle QR en fietsen verder naar ons appartement enkele kilometers verder in Avigliana.

Wat een dag vandaag... bijna 278 km en en meer dan 4.200 Hm! Na 3 dagen zitten we met 753 km net over halfweg de Alpi. Ook van hoogtemeters zijn er al meer dan de helft overwonnen (11.157). Op het appartement is geen airco en het is redelijk warm binnen, dus besluit ik buiten op terras te slapen, op een veldbed dat we meehebben in ons busje.

Dinsdag 28/06: Alpi 4000 (Avigliana - Vigano San Martino - 282,9 km)

Omdat het vandaag geen lastige dag wordt qua hoogtemeters besluit ik wat later te vertrekken dan anders. Koen is reeds een half uurtje weg wanneer ik pas om 07:30 van start ga, deze keer terug met mijn racefiets.

Etappe 8 brengt ons van Avigliana naar Viverone, een rit van bijna 100 km die vrij vlak is. Het gaat vlot vooruit en in Venaria Reale haal ik Tibi in, die nu al 3 dagen in het gezelschap van enkele Italianen meefietst. Verder op de route zie ik na 75 km Koen z'n fiets staan in Caravino. Hij is daar gestopt in een bar om wat te eten en een koffie te drinken, en heeft daar ook reeds besloten ermee te stoppen... hij heeft te veel last en pijn in de rug. Jammer, maar als het niet meer gaat moet je ook niks forceren natuurlijk. Na een korte pauze van 20 minuten (10:20 - 10:40) fiets ik verder naar de volgende controle die aan het meer van Viverone ligt en ik om 11:25 bereik. Daar wordt m'n broer opgehaald door m'n ouders en geeft hij officieel op.

Etappe 9 start ik om 11:50 en na een korte hevige klim is de rest van de rit terug vrij vlak te noemen. Het enige dat nu tegenzit is de wind en de motregen die af en toe uit de hemel valt. Verder hou ik na 44 km een korte stop voor een cola en een ijsje (13:45 - 14:00) in Ghislarengo en ben ik om 16:10 op de controle in Rescaldina.

Om 17:00 vertrek ik uit Rescaldina en fiets, uitgezonderd voor een korte stop om 2 flessen cola van 66 cl aan te kopen, in één ruk door naar CP 16 in Trescore Balneario waar ik arriveer om 20:50. Na wat gegeten en gedronken te hebben op de controlepost vertrek ik om 21:20 naar het hotel in Vigano San Martino een kleine 7 km verder op het parcours. Ik haast me want de hemel ziet er dreigend onweerachtig uit en ik haal het net vooraleer het goed begint te regenen.

Aan het hotel moet ik nog een tijdje wachten op het busje, dat op de weg hierheen betrokken was in een kop-staart aanrijding... Een onoplettende chauffeur, die zat te SMS-en achter z'n stuur, ramde een kleine Fiat in een file, dat op zijn beurt tegen de achterkant van ons busje knalde. Gelukkig was er enkel maar blikschade zonder gewonden, maar er werd daar wel veel tijd verloren.

Samen met de verplaatsing naar het hotel in Vigano San Martino reed ik vandaag bijna 283 km met "maar" 1.463 Hm.

Woensdag 29/06: Alpi 4000 (Vigano San Martino - Spormaggiore - 234,9 km)

De 11e etappe is dan weer een 3-sterren rit van dik 160 km, maar gezien de lengte van de beklimmingen beslis ik toch om met de racefiets verder te rijden vandaag, dat moet nog lukken. Ik beslis wel om redelijk vroeg te vertrekken, reeds om 05:20, zodat het vanavond niet té laat wordt. Na 64 km stop ik om 08:30 in Ponte Zanano voor een extra ontbijt in een bakkerij. Na 20 minuten pauze fiets ik verder en stop enkel snel nog een keer om een fles cola te kopen onderweg.

De laatste 55 km van deze etappe fiets ik door het Parco Dell'Alto Garda Bresciano, waarvan de laatste 20 km langs het Gardameer liggen, en met het mooie weer vandaag is het genieten van de prachtige uitzichten die deze omgeving te bieden heeft! Om de controlepost te bereiken in Tremosine gaat het nog bergop door de spectaculaire Brasa kloof en tegen 15:00 kom ik aan op CP 18, Vesio of Tremosine. Daar blijf ik een goed half uur zitten om me te bevoorraden en genoeg te drinken.

De 2e etappe van vandaag start ik om 15:35, daal eerst van Tremosine terug naar het Gardameer om dan via Riva del Garda naar het Lago di Molveno te rijden en verder te klimmen naar 1.036 meter hoogte naar Andalo. Vanaf daar zet ik een mooie afdaling in van 10 km naar CP 19 in Spormaggiore, waar ik om 20:00 aankom. Vanavond logeren we hier in het Alt Spaur - Albergo Ristorante Bar. Toch weer een kleine 235 km met 3.342 Hm vandaag...

Hier wissel ik terug van fiets. Met de Stelvio als laatste beklimming morgen doe ik dat liever op een fiets waar ik m'n tripel kan gebruiken, vandaar.


Donderdag 30/06: Alpi 4000 (Spormaggiore - Bormio - 174,2 km)

Laatste dag van de Alpi vandaag. Ik sta op rond 05:30 en eet alles op wat in de ontbijttas zit die ik meekreeg gisterenavond. Om 06:15 vertrek ik voor nog eens 174 km met bijna 4.000 Hm.

De eerste 10 km gaan zo goed als in dalende lijn, waarna eigenlijk de klim naar de Passo Palade (Gampenpas) begint gedurende een kleine 38 km naar 1.518 meter hoogte. Daarna volgt weer een zalige lange afdaling naar CP 20 in Merano waar ik om 10:30 aankom. Daar eet ik 2 toasts (wij noemen dat croque-monsieur) en drink 2 cola's vooraleer de laatste etappe aan te vatten.

En 't is een laatste etappe die de moeite waard is, met de Stelvio als bekroning van deze "Alpi 4000". Ik vertrek om 11:15 uit Merano en via een mooi afgelegen fietspad naast de Adige gaat het in zeer licht stijgende lijn naar Prato allo Stelvio, waar de eigenlijke klim naar de top van de Stelvio (2.758 m) start.

In Prato drink ik nog even snel een cola uit een automaat en start ongeveer om 14:00 aan deze laatste en waarschijnlijk lastigste klim van allemaal. Het is warm, het gaat traag vooruit, maar ik moet me nergens voor haasten... op de verschillende plekjes waar de bidons kunnen gevuld worden doe ik dat ook. Ook al zijn mijn bussen niet leeg, maar ik heb dan toch terug even fris water. Even voorbij halfweg begint het wat te druppelen en ik krijg bericht van het busje (dat reeds onderweg is naar Bormio) dat het goed aan het regenen is tijdens de afdaling. Maar goed, ik ben nog niet boven... het is pas 4 uur nadat ik uit Prato vertrok dat ik de top van de Stelvio bereik, om 18:00. Lang blijf ik daar niet rondhangen want veel is er niet te doen... snel wat foto's, een windstopper aandoen tegen de kou, en de afdaling naar Bormio kan ingezet worden.

Om 18:48 scan ik m'n laatste QR-code en ben dan officieel finisher van deze 2e editie van de Alpi 4000. Aan de aankomst ontvang ik nog een T-shirt als "Finisher", een diploma met m'n tijd op (5 dagen 12 uur en 38 minuten) en een frisse pint. Er wordt me ook nog pasta aangeboden, maar die sla ik over.

Ik fiets naar het hotel waar de rest van m'n compagnie zit, drink daar nog iets aan de bar en ga me dan douchen. Terwijl ik na m'n douche naar de wasserette ga om terug vers gewassen kledij te hebben voor de rest van m'n reis, gaan de anderen wat verder in een steak house gaan eten. En tijdens het half uurtje dat de wasbeurt duurt, ga ik aan de andere kant van de straat snel een pizza eten. Nadien sluit ik nog aan voor een dessert in het steak house en een drankje aan de bar van het hotel. Deel 2 van mijn fietsplanning voor deze zomer zit erop en kan ik geslaagd noemen. Morgen heb ik een rustdag en zaterdag zet ik m'n reis verder door Zuid-Europa.

Vrijdag 01/07: rustdag Bormio

Vandaag dus een rustdag in Bormio. Gisterenavond laat begon ik al wat kledij te sorteren: wat mag mee naar huis met het busje en wat steek ik terug in m'n fietsreiszakken? Na het ontbijt deze morgen doe ik daarmee voort en geef het gerief dat terug naar huis mag mee met het busje.

Omdat Christophe reeds van woensdagmiddag z'n rit naar huis heeft aangevat is er een plekje vrijgekomen in ons busje en maakt Herman (een bevriende Nederlandse randonneur) daar gebruik van om met m'n ouders, m'n broer en Filip terug te keren naar België. Voor de heenreis was hij met Tibi meegereden, maar voor de terugreis reed hij liever met ons busje mee. Ik wuif hen uit rond 10:30 en fiets dan nog even naar de sporthal van Bormio. Daar kom ik nog net Tibi tegen die eerder deze voormiddag was aangekomen.

De rest van de dag breng ik door op terras van het hotel en op m'n kamer voor het schrijven van dit verslag over m'n Alpi en kan intussen de eerste (tijd)rit van de Tour volgen die verrassend genoeg door Yves Lampaert gewonnen wordt vóór Wout Van Aert en Filippo Ganna. Tegen 19:00 ongeveer heb ik ermee gedaan en ga wat verder nog eens op 't gemak pizza eten, kijk daarna nog wat tv op m'n I-Pad en ga dan slapen.

Vervolg van mijn Fietsvakantie Zomer 2022 kan je hier terugvinden.