Maratona dles Dolomites 2012
Frank nam net als vorige jaren de volledige organisatie van onze trip op zich. Maar die verliep niet van een leien dakje! Op het moment dat de online-inschrijvingen open gingen geraakte Frank redelijk snel "binnen"... maar even later blokkeerde de provider volledig en was onze kans op inschrijving, gezien de drukte, plots zeer miniem geworden. Tientallen, honderden keren probeerde hij vruchteloos opnieuw aan te melden maar het lukte niet... Er volgde een moedeloos berichtje aan ons allen dat we maar een andere cyclo moesten zoeken voor onze fietsuitstap.
Maar na wat zoekwerk konden we ons alsnog inschrijven voor de Maratona: via www.holimites.com (sinds 2003 officiële partner en Touroperator van het jaarlijkse fietsfeest) kon een overnachtingspakket van 4 nachten geboekt worden, mét startrecht voor de Maratona. Er werd niet getwijfeld en we boekten meteen zo'n pakket met overnachtingen op vrijdag, zaterdag, zondag en maandag. Dit hield wel in dat we een dagje langer zouden blijven dan oorspronkelijk voorzien, maar dat was voor niemand een probleem! Aangezien enkelen onder ons nog nooit in de Dolomieten geweest waren, zouden we die extra dag nog wel een toerke in de streek doen...
Het geboekte hotel (Hotel Malita) lag in Arabba en was bovendien ideaal gelegen om na de 2e passage over de Campolongo (tijdens de Maratona) eventueel 't één en 't ander van overbodig geworden gerief (arm- en beenstukken) in het hotel achter te laten vooraleer de weg verder te zetten naar de Giau. Dat zat dus allemaal goed...!
De Maratona zelf is met z'n 138 km en 4.000 hoogtemeters een echte (korte) bergrit. Om hier "iets of wat" op voorbereid te zijn probeerde ik enerzijds om wat Ardennenritten mee te pikken en anderzijds om wat gewicht kwijt geraken. Geen van beide doelen konden echter geslaagd genoemd worden... Om het "langere" klimwerk terug gewoon te worden reed ik enkel de Philippe Gilbert Classic en Tilff - Bastogne - Tilff. Daarnaast werden nog wel wat andere cyclo's gereden (Peter Van Peteghem Classic, Ronde van Vlaanderen, Superklassieker, Gouden Flandrien, Parijs - Roubaix)... Ik had dus wel genoeg kms in de benen (10.544 vooraleer naar de Dolomieten af te zakken) maar een echte berggeit zal ik nooit worden! Als ideale startgewicht had ik 75 à 77 kg vooropgesteld (ben 1m81 groot), maar ik bleef hangen op 83 kg (komende van 86 kg). Maar ja... ik geniet dan ook graag van het goede leven en een kilootje meer of minder... boven geraken doe ik toch!
Mario, Koen, Frank, Benny en Herman op terras na aankomst in 't hotel
Na een goede 330 km werd een eerste keer kort gestopt in Winningen (Duitsland) om de beentjes te strekken. We genoten er eveneens van een prachtig zicht over de Moezelvallei! Daarna ging het verder naar Gruibingen (voorbij Stuttgart en reeds ruim voorbij halfweg onze rit) waar we rond 12u30 een uurtje stopten voor een gezellige pick-nick.
Bij het binnenrijden van Oostenrijk (822 km) werd het tijd om eens te tanken en werd meteen ook een 10-dagen wegenvignet aangekocht dat je nodig hebt om op de Oostenrijkse snelwegen te rijden. Nadat we de tunnel van Lermoos gepasseerd waren sloeg het weer ineens om... De rit was tot nu toe in droog en zonnig (+/- 31°C) weer verlopen, maar toen we uit de tunnel kwamen richting Fernpass begon het plots te regenen en daalde de temperatuur tot 19°C... Wat een verschil op zo'n korte tijd en afstand! Maar goed, na de passage over de Europabrug en Brennerpas was het weer opgeklaard en flirtten we terug met de 30°C... Wat later verlieten we de autosnelweg en moesten nog goed 70 km afleggen op binnenwegen. Om in Arabba te geraken moesten we door Badia, La Villa, Corvara... allemaal dorpjes die deel uitmaken van het Maratona-evenement! En dat was er aan te zien... wat een fietsverkeer op deze weg! Er was hier precies iets te doen...
Tegen 18u50 (1.066 km op de teller) kwamen we aan in ons hotel in Arabba waar we de kamers op voorhand al hadden ingedeeld: Benny en Herman zochten de "Competitiekamer" op, m'n broer en ik kregen de "Randonneurskamer" en het vriendenduo Mario en Frank sliep in de "Gewonestervelingskamer"... Na een kleine verfrissing op terras werden we voor het avondmaal verwacht en sloten de avond verder af op terras. Die eerste reisdag was alvast goed verlopen!
Dag 2, zaterdag 30 juni, begon met een ontbijt in het hotel. Vandaag moesten we onze startdocumenten afalen in Badia. Frank en Mario wilden het rustig aan doen en zouden met het busje naar Badia rijden. Benny, Herman, Koen en ik daarentegen wilden wel al een stukje fietsen en maakten onze tweewielers dus rijklaar. Het leek me ook een goed gedacht om de kleine ronde (Sella Ronda) al eens te verkennen, kwestie van al wat parcourskennis op te doen...
Om 10u00 vertrokken we aan het hotel, reden over de Passo Campolongo (1.875 m) en daalden dan naar Corvara, La Villa en Badia San Leonardo waar we onze startdocumenten konden afhalen. Na 3 kwartiertjes aanschuiven hadden we alles wat we nodig hadden (rugnummer met vermelding van naam en chip voor tijdsopname). Ik was echter de enige van onze groep die de voucher (die recht gaf op ontvangst van het startpakket en op voorhand werd opgestuurd) niet had ontvangen! Maar daar was men natuurlijk op voorzien... Met m'n medisch attest en identiteitskaart bij de hand moest ik me eerst aanmelden aan een apart bureautje waar m'n inschrijving gechecked werd en kon ik nadien zonder problemen m'n startpakketje afhalen!
Terwijl Benny, Herman, m'n broer en ik terug de fiets opstapten om de Sella Ronda te rijden gingen Frank en Mario nog even in de Maratona Village wat rondneuzen. En daar liepen ze warempel 5-voudig Ronde van Frankrijk winnaar Miguel Indurain tegen het lijf! De man was daar samen met z'n zoon Miguel Junior op uitnodiging van Pinarello om deel te nemen aan de Maratona... Je moet het maar treffen hé...!
Samen aan het Fausto Coppi monument op de Passo Pordoi
Van de Passo Gardena werd de afdaling ingezet naar Santa Cristina Val Gardena waar we op een terrasje belandden om er te genieten van een biertje en lekkere Italiaanse ijscrème. Benny besliste dat hij genoeg losgefietst had en de resterende kms verder in het busje zou afleggen (Benny is trouwens Belgisch Kampioen veldrijden 2012 bij de Masters B van de V.W.F.!). Met z'n drieën reden we dan maar verder, de Passo Sella (2.244 m) naar omhoog. Na een korte afdaling volgde en nieuwe klim van +/- 6 km, naar de Passo Pordoi (2.239 m) deze keer. Daar werd opnieuw tijd gemaakt voor een terrasje (we waren tenslotte op vakantie hé) en nadien volgde nog een fotosessie aan de gedenksteen van Fausto Coppi. Er restte ons nu nog enkel de afdaling naar Arabba en tegen 16u50 zat de trip van vandaag, goed voor 78 km en 2.112 Hm, erop! Gemiddelde temperatuur tijdens de rit bedroeg 33°C en na een verfrissende douche werd terug het gezellige terras opgezocht. Omdat het ontbijt de volgende ochtende reeds vanaf 4u00 geserveerd werd, werd ons gevraagd om tijdig naar het avonddiner te komen. Daarna volgde nog een kort slaapmutsje en omstreeks 22u30 lagen we allen onder de wol!
Zondag 1 juli 2012... D-Day voor de Maratona-deelnemers! M'n GSM belde me wakker om 4u00 en nog half slapend begaf ik me naar de ontbijttafel. De fietsen waren reeds de avond voordien in ons busje geplaatst zodat we na het ontbijt en toiletbezoek geen tijd meer verloren en snel konden vertrekken. Om 5u15 vertrokken we dan naar Corvara waar we ons busje relatief gemakkelijk kwijt geraakten op een openbare parking (€ 5,00 voor één dag) op 200 meter van de aankomst! Dan moesten we nog met de fiets naar ons startvak in La Villa. Een massa volk begaf zich, zeer gedisciplineerd, ook naar de hen toegewezen startvakken! Afhankelijk van bepaalde criteria moesten de deelnemers immers uit verschillende startvakken vertrekken: in Rood (Enel-vak) startten de toppers, dat zijn de mannen die minder dan 5u25 rijden over de 138 km en de vrouwen die er minder dan 7u30 over doen. Het Groene vak (Selle Italia-vak) net daarachter bevatte de subtoppers (minder dan 6u00), gevolgd door Blauw (Pinarello-vak, voor deelnemers die minder dan 8u00 zouden rijden en mensen die een arrangement boekten, zoals wij dus) en in het Gele vak (Warsteiner-vak) startten de deelnemers die niet in de hierboven genoemde tijdslimieten vielen...
We stonden ver achteraan ons startvak, maar dat deerde ons niet... We waren hier niet om een scherpe tijd neer te zetten, maar gewoon om ons te amuseren. De enige die wel rekening zou houden met z'n tijd was Benny, maar dat is dan ook een "echte" renner, geen toerist zoals de rest van ons dat is...! We keken ook onze ogen uit op de helikopters die boven onze hoofden zweefden. Met een 3-tal waren ze, die dit groots evenement live in beeld brachten en dat uitgezonden werd op RAI 3. Ook de begeleidende motards van de kopgroep waren uitgerust met camera's, maar die heb ik natuurlijk nooit gezien...
Om exact 6u30 werd het startschot gegeven en konden 8.705 deelnemers (verdeeld over 51 nationaliteiten) eindelijk vertrekken. Toen wij over de mat reden hadden we al een kwartiertje staan aanschuiven: het was 6u45 toen onze chip geactiveerd werd. Benny en Herman waren meteen uit het zicht verdwenen en zag ik pas terug aan de aankomst. De rest nestelde zich in het grote peloton en liet zich meedrijven. Tijdens de eerste beklimming van de Campolongo was het soms drummen om geen voet aan grond te moeten zetten... wat een mensenzee! Maar ook een prachtig overzicht van deze renners in de haarspeldbochten! Na de afdaling naar Arabba moest rechts afgeslagen worden om meteen aan de beklimming van de Pordoi te beginnen. Ook daar hetzelfde beeld als tijdens de vorige klim: filerijden, maar alweer een prachtig zicht zowel op de voorliggende renners als op de renners die achter me reden! Omdat ik als wieler"toerist" altijd m'n fototoestel bij heb maakte ik van de gelegenheid natuurlijk gebruik om regelmatig kiekjes te nemen. De klimmen en afdalingen volgden elkaar nu snel op: afdaling Pordoi, klim naar Sella, afdaling Sella, klim naar Gardena, afdaling naar Corvara... geen meter plat daartussen!
Sfeerbeeld beklimming Passo Pordoi
Na de afdaling naar Corvara mochten de deelnemers die voor de kortste versie van het parcours gekozen hadden ("Sella Ronda" - 55 km) rustig over de streep uitbollen... Voor hen zat het erop! Wie voor de tweede maal aan de Campolongo begon, was op weg om de "Medio" (106 km) of de "Maratona" (138 km) te rijden.
In Corvara vond dus nog een tijdsopname plaats, alsook tijdens de 2e passage op de Campolongo. Die 2e beklimming van de Campolongo verliep trouwens veel vlotter dan die eerste klim wegens het intussen verpreidde deelnemersveld. Het verschil tussen Benny en Herman bedroeg daar bijna 2 minuten, terwijl die bij de rest van de groep al uitgediept was tot ongeveer 40 minuten.
In de bevoorradingszone boven op de Campolongo nam ik voor het eerst een uitgebreide bevoorrading. Er lagen broodjes met ham en kaas, koekjes, fruit, fris water en cola, sportdrank, ... je moest al "een moeilijke" zijn om hier je gading niet te vinden! Frank en Mario waren net voor mij de top gepasseerd maar reden door naar het hotel om zich te ontdoen van hun armstukken. Hier konden ze ook hun zelf geprepareerde sandwichen opeten. Na de Campolongo volgde een lange afdaling richting Selva di Cadore aan de voet van Passo Giau (2.236 m). Er waren wel nog 2 kleine knikjes te overwinnen ter hoogte van Cernadoi (waar zich ook de splitsing van 106 km en 138 km bevond) en Belvedere di Colle Santa Lucia.
Aan de voet van de Giau (het "zwarte beest" voor velen wegens een beklimming van 10 km aan een gemiddeld stijgingspercentage van 9,3%) moesten we weer over een mat rijden en kon meteen ook de snelste klimtijd der deelnemers geregistreerd worden. Van onze groep was Benny met bijna 52 minuten de snelste, alweer zeer kort gevolgd door Herman (iets meer dan 53 minuten). Mario was ongeveer 1u05' onderweg, Frank 1u11', Koen 1u17' en ik 1u07' (stops voor foto's inbegrepen...).
Het zwaarste was nu achter de rug en enkel de Passo Falzarego (2.117 m), zeer kort daarop gevolgd door de Passo Valparola (2.200 m), moesten na de afdaling van de Giau nog overwonnen worden. De voet van de klim naar Falzarego ligt eigenlijkt in Cortina d'Ampezzo, maar doordat we van de Giau kwamen moesten we enkel de 10 resterende kms nog beklimmen (de klim is 16,4 km lang vanaf Cortina). Nog vóór halfweg ligt een stukje vals plat van goed 2 km, waarna de stijgingspercentages terug oplopen van 6 tot 8%. Velen zullen ook gedacht hebben dat het na de Passo Falzarego gedaan was met klimmen... maar niks is minder waar! Want na de bocht op de top volgt nog een kort klimmetje naar de hoger gelegen Passo Valparola...! Eens deze top bereikt (waar ook een tijdsopname was) daalde de weg tot in La Villa, waarna nog enkele kms lichtjes moest geklommen worden naar de aankomst in Corvara. De klok op de meet duidde 7u56 aan, maar doordat we 's ochtends een kwartiertje na de eerste starters over de mat reden, werd m'n tijd aangepast naar 7u40 (van start tot finish). M'n werkelijke rijtijd (zonder m'n talrijke fotostops en bevoorradingen) bedroeg 7u08' en ergens onderweg behaalde ik een maximum snelheid van 81 km/u...! De gemiddelde temperatuur tijdens de rit lag rond de 28°C.
Zoals algemeen verwacht, werd ik dus derde van ons groepje wielervrienden... een dikke 1u50 na Benny! Tien minuutjes na Benny eindigde een sterke Herman en een kleine 20 minuten na mij kwamen Frank en Mario broederlijk naast elkaar over de finish. Daarna was het nog goed 25 minuten wachten op de aankomst van m'n broer. Hieronder trouwens een overzichtje van onze tussentijden en rangschikking in de klassementen...:
| BENNY | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 5662 | Gardena | 2u12'21" | 391 | 94 |
| Categorie | 138 km / Mannen 40-44 jaar | Corvara | 2u24'38" | 406 | 96 |
| Tijd | 5u51'53" | Campolongo | 2u44'55" | 354 | 86 |
| Gemiddelde snelheid | 23,53 km/u | Selva di Cadore | 3u30'15" | 332 | 78 |
| Passo Giau | 4u22'00" | 270 | 65 | ||
| Falzarego | 5u17'34" | 251 | 60 | ||
| FINISH | 5u51'53" | 251 | 60 | ||
| HERMAN | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 6798 | Gardena | 2u13'29" | 440 | 89 |
| Categorie | 138 km / Mannen 45-49 jaar | Corvara | 2u25'47" | 455 | 95 |
| Tijd | 6u01'25" | Campolongo | 2u46'39" | 407 | 78 |
| Gemiddelde snelheid | 22,91 km/u | Selva di Cadore | 3u33'16" | 408 | 77 |
| Passo Giau | 4u26'29" | 351 | 60 | ||
| Falzarego | 5u25'07" | 364 | 61 | ||
| FINISH | 6u01'25" | 371 | 62 | ||
| GEERT | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 6088 | Gardena | 2u45'40" | 2463 | 563 |
| Categorie | 138 km / Mannen 40-44 jaar | Corvara | 2u58'13" | 2381 | 538 |
| Tijd | 7u40'44" | Campolongo | 3u24'50" | 2330 | 532 |
| Gemiddelde snelheid | 17,97 km/u | Selva di Cadore | 4u29'37" | 2539 | 576 |
| Passo Giau | 5u37'04" | 2404 | 547 | ||
| Falzarego | 6u59'30" | 2508 | 564 | ||
| FINISH | 7u40'44" | 2404 | 535 | ||
| MARIO | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 6857 | Gardena | 2u42'41" | 2258 | 337 |
| Categorie | 138 km / Mannen 35-39 jaar | Corvara | 2u59'28" | 2474 | 361 |
| Tijd | 8u00'06" | Campolongo | 3u23'44" | 2268 | 339 |
| Gemiddelde snelheid | 17,25 km/u | Selva di Cadore | 4u27'59" | 2483 | 363 |
| Passo Giau | 5u32'44" | 2280 | 342 | ||
| Falzarego | 7u16'05" | 2856 | 401 | ||
| FINISH | 8u00'06" | 2790 | 396 | ||
| FRANK | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 6592 | Gardena | 2u44'10" | 2361 | 534 |
| Categorie | 138 km / Mannen 40-44 jaar | Corvara | 2u58'33" | 2406 | 547 |
| Tijd | 8u00'08" | Campolongo | 3u24'21" | 2303 | 524 |
| Gemiddelde snelheid | 17,24 km/u | Selva di Cadore | 4u27'59" | 2484 | 565 |
| Passo Giau | 5u39'17" | 2471 | 566 | ||
| Falzarego | 7u16'08" | 2858 | 637 | ||
| FINISH | 8u00'08" | 2791 | 616 | ||
| KOEN | Tussentijd | Algemeen | Klassement | ||
| klassement | categorie | ||||
| Rugnummer | 6089 | Gardena | 2u52'51" | 2909 | 659 |
| Categorie | 138 km / Mannen 40-44 jaar | Corvara | 3u07'30" | 2931 | 656 |
| Tijd | 8u25'52" | Campolongo | 3u37'43" | 2988 | 676 |
| Gemiddelde snelheid | 16,37 km/u | Selva di Cadore | 4u57'27" | 3447 | 749 |
| Passo Giau | 6u14'26" | 3419 | 745 | ||
| Falzarego | 7u39'37" | 3373 | 735 | ||
| FINISH | 8u25'52" | 3300 | 713 | ||
Zowel Benny als Herman hadden dus al een tijdje op ons zitten wachten en beslisten, toen we allemaal aangekomen waren, om met de fiets terug naar het hotel te rijden! Dat was ik ook van plan, maar ging toch eerst samen met de rest van onze groep iets eten en drinken. In het startpakket zaten immers een aantal bonnetjes voor een gratis drankje, pasta-maaltijd, verrassing, ... En toen we onze verrassing (een body van Sportful) gingen afhalen maakten we nog live de prijsuitreiking mee van de eerste vrouw: onze "eigen" Belgische Edith Vanden Brande won de Maratona voor het tweede jaar op een rij! Straffe madam!
Daarna reed ik op 't gemakje met de fiets voor de derde maal die dag nog eens over de Campolongo, richting Arabba en hotel... Daar zat de rest van de bende gezellig naar de Tourrit te kijken met aankomst in Luik. En ook deze avond werd ons gevraagd om tijdig aan tafel te komen... de kok wilde namelijk graag de finale van Euro 2012 volgen: Spanje - Italië (die Italië trouwens met 4-0 verloor).
Frank en Mario hadden, vóór we naar de Dolomieten vertrokken, reeds laten weten dat ze op maandag zouden terugkeren naar huis. Benny, Herman, m'n broer en ik wilden echter ten volle profiteren van onze aanwezigheid in dit gebergte en wilden dus nog een extra nachtje blijven, zoals ook voorzien was in het hotelpakket.
Op zondagavond overliepen we samen nog eens de fietsmogelijkheden in de "streek". Mijn gedacht was om met ons busje eerst naar Merano te rijden (+/- 130 km ten westen van Arabba) en van daar met de fiets richting Stelvio en terug te fietsen (160 km), waarna we met het busje naar Arabba zouden terugkeren. Maar dat idee werd al snel afgevoerd, de lange rit met het busje heen en terug was er teveel aan...
Dan maar de andere richting uit, richting Cortina d'Ampezzo. Met start aan het hotel zouden we eerst een stukje parcours van de 106 km volgen, tot op de Passo Falzarego, en dan afslaan naar Cortina. Vanuit Cortina zouden we dan over de Passo Tre Croci (1.809 m) rijden en dan verder naar Misurina om dan de klim naar Tre Cime di Lavaredo (2.333 m) aan te vatten. Deze rit, heen en terug zou ongeveer 150 km lang worden.
Ruïnes van Kasteel van Andraz
Zo gezegd, zo gedaan en wat later waren we weg! Via de afdaling die we tijdens de Maratona ook gedaan hadden reden we naar Cernadoi. Daar namen we nu de afslag naar de Passo Falzarego. Tijdens de klim naar de top maakten we even een tussenstop aan het Kasteel van Andraz (ook wel Kasteel van Buchenstein genoemd), gebouwd in de 11e eeuw om de grenzen tussen Zuid-Tirol en Venetië te verdedigen.
Intussen was het al een tijdje opgehouden met regenen en waren de wegen snel aan het opdrogen. Dat zag er dus goed uit om toch nog te kunnen fietsen! Aangekomen in Cortina vonden we snel een openbare parking buiten de dorpskern waar we ons busje kwijt konden. Uiteindelijk was het 11u00 toen we op onze fietsen sprongen.
Vanaf Cortina begon de klim naar de 1.809 m hoge Passo Tre Croci vrijwel meteen. Een mooie geasfalteerde weg met haarspeldbochten leidde ons door naaldbossen met hier en daar prachtige uitzichten op bergen of valleien...! Na een dikke 8 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,1% bereikten we de top. Na een korte afdaling moest terug een klein stukje (steil) geklommen worden vooraleer in Misurina toe te komen. Misurina is eigenlijk maar een klein dorpje met een tiental hotels maar staat vooral bekend om z'n meer en de gezonde lucht in de omgeving. Nabij het meer bevindt zich dan ook het enige Italiaanse astmakindercentrum Pio XII.
Net buiten de dorpskern (één grote straat naast het meer) staat een grote richtingaanwijzer "Refugio Auronzo - Tre Cime di Lavaredo" naar rechts. Hier was het vandaag om te doen! Benny was hier vorig jaar met z'n gezin al eens geweest en reed de beklimming toen met de wagen. Deze vond hij toen zó indrukwekkend dat hij die ook met de fiets op z'n palmares wilde zetten... De eerste km gaat lichtjes omhoog, maar in de volgende 500 meter liggen er maxima tot 16%...! Dan wordt het weer een stukje plat (ter hoogte van Lago di Antorno) waarna zelfs een lichte afdaling van een goeie km volgt. Daar staat trouwens ook een tolhuisje, want alle gemotoriseerd verkeer moet hier betalen om naar Tre Cime te rijden (22,00 Euro voor een personenwagen). Op deze manier wil men het verkeer op deze klim beperken. Fietsers en voetgangers mogen uiteraard gratis afzien... de laatste 4 km schommelt het kilometergemiddelde immers tussen 11 en 14% met hier en daar stukjes van 18%! Eens we alle 4 boven waren (Benny en Herman als eersten uiteraard) namen we even de tijd om de prachtige natuur rondom ons te aanschouwen en wat foto's te nemen. Het was intussen al bijna 13u30 en onze magen begonnen te grollen... tijd voor een hapje dus! We daalden terug naar Misurina en vonden snel een pizzeria aan de boord van het meer waar we rustig een hapje konden eten.
Profiel ritje naar Tre Cime di Lavaredo, vertrekkende uit Cortina
Benny had de laatste dagen al enkele keren laten vallen dat de Passo di Fedaia (2.067 m) ook zeer mooi was en iedereen was meteen akkoord om deze beklimming ook te doen. De Fedaia ligt ten zuiden van Arabba, op de Marmolada. En omdat de Marmolada de hoogste bergtoppen van de Dolomieten heeft (een 7-tal boven de 3.000 m), wordt deze berg ook wel eens de "Koningin van de Dolomieten" genoemd.
Afdaling Falzarego, klim Fedaia (+ afdaling) en klim Pordoi
Maar uiteindelijk was dit ook geen probleem. M'n broer offerde zich graag op om te volgen... hij had genoeg geklommen de laatste dagen vond hij! Tijd om het wat rustiger aan te doen voor hem.
Wat later vlogen Benny, Herman en ik eerst 20 km naar beneden, tot Saviner di Laste. En dan moesten we, om de top van de Fedaia te bereiken, 1.059 hoogteverschil overwinnen op 14 km... da's een gemiddeld stijgingspercentage van bijna 7,6%. Die eerste 9 kms vielen eigenlijk goed mee: gemiddeld 4,5%. Maar dan weet je natuurlijk dat er nog een (zeer) zwaar stuk zou volgen. En dat was helemaal geen droom want vanaf Malga Ciapela liep de weg gedurende 2,5 km zo goed als rechtdoor (waarvan de laatste 700 m kaarsrecht) met percentages van bijna 16%! Hier geen sprake om eventjes te recupereren in de buitenbocht van een haarspeldbocht... neen, gewoon boem pats rechtdoor die berg op! Tergend langzaam, meter per meter werd hoogte gewonnen (ook al hadden we wind in de rug). Die ellendige baan leek oneindig lang te zijn en op m'n kilometerteller zag ik m'n snelheid regelmatig zakken tot 6 km/u... 't was meer kruipen dan fietsen! Gelukkig zag ik in de verte weer wat haarspeldbochten opduiken. Maar daarom werd de weg niet minder steil! De maxima liepen zelfs op tot 18%! Maar wat een prachtig zicht op de vallei toen ik in deze bochten reed! Dat maakte het afzien ruim goed!
Boven aan de top stonden Benny, Herman en m'n broer me op te wachten en maakte ik dankbaar gebruik van een blikje cola dat ik nog in de frigobox vond, dat deed deugd! Op dat moment ('t was toen al 18u00) waren Benny en Herman er van overtuigd dat we de fietsen in het busje zouden laden en met de wagen terug naar 't hotel zouden keren... Maar ik zag het anders, ik wou eigenlijk nog met de fiets naar Arabba. Even keken ze me aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen...! Maar ik meende het natuurlijk wel. Er restte ons amper 36 km naar 't hotel waarvan enkel de Pordoi nog moest beklommen worden, goed voor 13 km vanaf Canazei. Na een lichte twijfel besloten m'n beide fietsmakkers toch nog mee te fietsen. Eerst reden we gedurende +/- 3 km langs het Lago di Fedaia, een stuwmeer waarin het smeltwater van de Marmolada-gletsjer verzameld wordt. En dan volgde de 11 km lange (en veel minder steile want amper 4,4%) afdaling naar Canazei.
Druilerig weer tijdens m'n laatste klim van de Passo di Pordoi
Toen Benny en Herman aan de top passeerden viel het regenweer nog mee en zij waren dan ook al met de fiets naar beneden gereden! Iedereen geraakte uiteindelijk veilig en wel terug in het hotel en dat was natuurlijk het belangrijkste!
Iets later dan gewoonlijk schoven we die avond onze benen onder tafel en werd er geklonken op het goede verloop van deze 3-daagse! Na ons laatste avondmaal aldaar werden de fietsen alvast stevig vastgegespt in ons busje en sloten we de avond af binnen in de bar.
Na een stevig ontbijt op dinsdag 3 juli verlieten we Arabba om 7u50 en pas een goeie 360 km verder (even voorbij München) stopten we een eerste maal voor een chauffeurswissel. Later volgde nog een noodzakelijke tankbeurt en nog eens een chauffeurswissel... Buiten enkele files ten gevolge van werken (streek van München) of ongevallen (Frankfurt) verliep de rit verder vlekkeloos en waren we iets na 20u00 terug bij Frank thuis.
Bij deze nog een bedankje aan m'n fietsvrienden Frank, Mario, Benny, Herman en m'n broer voor de gezellige (fiets)dagen die we samen beleefd hebben! Ook een dankjewel aan onze afvaller Filip omdat we z'n bestelbusje mochten gebruiken en jammer dat hij er niet bij kon zijn! Vanaf nu kijken we uit naar een nieuwe uitdaging voor volgend jaar!!
En om af te sluiten toch nog even het volgende: deze 3 fietsdagen in de Dolomieten heb ik met m'n nieuwe Eddy Merckx gereden (AMX-1) omdat die iets lichter weegt dan m'n Stevens Roma waarmee ik normaal rijd. In de bergen zou ik daar dus m'n voordeel uithalen aangezien m'n versnellingen op beide fietsen gelijk waren (39x28 als kleinste verzet), dacht ik! Toen ik tijdens de beklimmingen op de steilste stukken vond dat ik nogal hard moest duwen om boven te geraken begon ik echter aan mezelf te twijfelen... zo voordelig was die lichtere fiets blijkbaar niet! Ik maakte me er dan maar gemakkelijk van af door te denken dat het aan m'n gewicht lag. Maar eens ik terug thuis was bekeek ik m'n beide fietsen eens wat nauwkeuriger en wat bleek...: er zat geen 39x28 op m'n Merckx, maar 39x25! Toch wel dag en nacht verschil in een klim! Maar goed, nu weet ik tenminste hoe het kwam dat ik het soms moeilijk had om rond te draaien... :-)