In 2008 werd verteld dat dit 2-jaarlijkse fietsevenement voor randonneurs en wielertoeristen toen om bepaalde redenen voor het laatst zou plaatsvinden... Jammer, want dit was toch een zeer mooie (maar zware) uitdaging!

Ik was toen zeer blij dat ik deze rit op het nippertje nog op m'n palmares kon zetten. Maar zie, na de zomer van 2009 waren hier en daar geruchten dat er in 2010 alsnog een editie zou plaatsvinden! Deze geruchten werden bevestigd op de site van de organisatie...: op 25, 26 en 27 juni 2010 ging wel degelijk voor de 19e keer Bordeaux - Parijs gereden worden!

Lang moest ik er niet over nadenken om terug deel te nemen. Tussen de vele vrienden die ik intussen via WT.be had leren kennen meldden zich nog enkele kandidaten die geïnteresseerd waren in deelname. Op die manier waren we uiteindelijk met 9 renners: Barend (DJ Barend), Daniel (Piano), Ewoud (Teamwollie), Koen (Koen_l), Luc (Vrijbuiter), Norbert (Randonneurken), Peter (PCN), Tom (Tom de Fietsbom) en ik (Jefke06). M'n vader en Eric (boezemvriend van Luc) zouden ons tijdens de rit met de volgwagens voorzien van extra bevoorrading.

De organisatie om aan BP deel te nemen nam ik weer voor m'n rekening: de nodige gegevens en attesten verzamelen, inschrijvingen betalen, hotel boeken, vervoer regelen, ... Alles verliep zonder problemen.

Afspraak van samenkomst was op donderdag 24 juni in Kalken om 08u30. De gehuurde bestelwagen (Mercedes Sprinter met dubbele cabine) was ruim genoeg om alle fietsen en bagage in te plaatsen, alsook 7 personen waaronder de chauffeur. Het was nog even wachten op Ewoud en Tom die in de file zaten tussen Leuven en Brussel en het was 10u00 gespasseerd wanneer we eindelijk konden vertrekken richting Bordeaux.

De rit verliep zeer vlot en na twee tussenstops (om de beentjes eens te strekken) kwamen we tegen 18u50 aan in Tresses (ten Oosten van Bordeaux), net op tijd om onze deelnamedocumenten af te halen en de laatste formaliteiten te vervullen. Vervolgens reden we naar ons hotel, een vijftal kms verderop, het Campanile Bordeaux Est in Artigues Près Bordeaux. Na een verfrissende douche wandelden we naar de plaatselijke pizzeria om ons avondmaal te nuttigen.

Vrijdag 25 juni was een vrije dag voor ons. Wij namen immers deel in de categorie "Randonneurs" (tijdslimiet van 36 uur voor de 620 km). Er bestaat ook een categorie "Cyclotouristes" die een limiet krijgt van 60 uur en dus reeds op vrijdagmorgen om 06u00 vertrokken. De snelste categorie zijn de "Cyclosportifs" die op zaterdag om 14u00 mochten vertrekken en de afstand binnen de limiet van 28 uur moesten afleggen.

Op onze vrije dag had ik een uitstapje voorzien naar een natuurlijk fenomeen uit de buurt: de Dune de Pyla. Dit is namelijk de hoogste duin in Europa, gelegen op een steenworp van Arcachon, aan de Atlantische Oceaan. Deze gigantische duin is 2.700 meter lang, 500 meter breed en 117 meter hoog. Jaarlijks schuift ze 3 à 5 meter verder op naar het binnenland en verzwelgt zo beetje per beetje het bos dat achter de duin ligt. Zeker en vast de moeite om eens te bezichtigen!

Na het bezoek aan deze indrukwekkende duin zakten we af naar Arcachon, waar we in een snackbar / restaurant op de dijk een plaatsje vonden voor een middagmaal. Daarna reden we terug naar Bordeaux waar we ook nog even een wandeling maakten langs de Garonne en door het oude stadscentrum. We waren ook nog op zoek naar een fietsenwinkel...: Barend had immers z'n drinkbussen vergeten thuis, die heb je toch niet nodig wanneer je 600 km gaat fietsen hé... :-)!! Het was niet evident, maar uiteindelijk vonden we toch een winkeltje waar hij 2 drinkbussen op de kop kon tikken. Daarna reden we terug naar Artigues.

Vooraleer we terug naar het hotel kwamen, gingen we eerst nog eens langs in de plaatselijke supermarkt om de hoek...: bedoeling was om onze bevoorrading in te slaan voor de komende 2 dagen. Uit m'n ervaring van twee jaar terug wist ik immers dat we niet te veel moesten rekenen op (deftige) bevoorrading op de controleposten. Er zijn wel enkele kleinigheden voorzien, maar zeker niet te vergelijken met bvb een Parijs - Brest - Parijs...

Na onze terugkomst aan het hotel werden eerst en vooral de fietsen uitgeladen en klaargemaakt: kaderplaatjes ophangen, banden oppompen, lichtjes installeren, alles nog eens nachecken, ... De fietsen werden terug in de wagen geplaatst en nadien konden we genieten van ons "laatste avondmaal". Er werd afgesproken om de volgende ochtend tegen 05u15 paraat te staan om met de fiets naar de startplaats te rijden.

Zaterdag 26 juni ging de wekker van m'n GSM af om 04u30. We zouden weliswaar een ontbijtpakketje krijgen aan de start, maar dat stelde ook niet veel voor, dus had ik aangeraden om vóór ons vertrek uit het hotel een eigen ontbijt op de kamer te nemen! De fietsen werden uitgeladen en we vertrokken samen richting start. Met ons bonnetje gingen we het ontbijtpakket afhalen en dronken nog snel een koffie of thee. Toen we ons tegen 05u45 gingen melden voor de startstempel was m'n verbijstering groot...: zo weinig volk had ik niet verwacht...! Er bleek een "kleine" aanpassing gebeurd te zijn van het startuur. De gezamenlijke start was immers voorzien om 06u00, maar om grote pelotons op de openbare weg te vermijden werd blijkbaar beslist dat de renners al vroeger mochten vertrekken. De meeste deelnemers waren dus al weg toen wij met onze groep om 06u00 startten...

Norbert had op voorhand al laten weten dat hij voor een "mooie tijd" zou rijden, die zagen de meesten dus pas terug aan de aankomst, in Ballainvilliers. Ook Peter en Daniel waren meteen goed aan het doorfietsen. Luc, toch ook een fameuze kilometervreter, was een tijdje geleden nog geopereerd aan z'n knie en zou het eerst rustig aan doen en bij mij blijven. Met Koen, Tom, Ewoud, Barend, Luc en ik reden we dus de dageraad tegemoet.

Maar na 12 km dook het eerste serieuze probleem op: een aantal spaken van Barend's achterwiel sprongen af en hij kon onmogelijk verder fietsen. Ik liet de rest van de groep rijden en bedacht met Barend wat we konden doen. Eerst werden onze volgers verwittigd en er werd ook om raad gevraagd bij de organisatie. Een hulpwagen werd op pad gestuurd en bracht Barend bij een fietsenmaker die z'n wiel herstelde. Onze volgwagen mocht hem nadien terug afzetten op de plaats waar hij gestopt was. Alles samen had hij toch een goed uur verloren... Ik was intussen al lang terug op weg en enkele tientallen kilometers voor de eerste controlepost in Marthon (km 133) stonden Koen, Ewoud en Luc me op te wachten. M'n vader had hen verwittigd dat ik niet ver achter zat... Tom had intussen gekozen om sneller te fietsen. Om 11u00 kwamen we aan op C1 en een klein half uurtje later vertrokken we terug. Net op dat ogenblik kwam Barend aangefietst en liet onmiddellijk weten niet verder te rijden. Hij was dan ook door bepaalde omstandigheden niet echt voorbereid om deze zware klus tot een goed einde te brengen en zat er niet mee in om de rest van de rit in de wagen door te brengen.

Intussen hadden we ook al ondervonden dat de wind uit het N-O kwam, volledig tegen dus... Het was geen sterke wind, maar wanneer je 600 km met wind op kop moet rijden voel je dat toch hoor... De temperatuur ging ook steeds verder de hoogte in. 's Morgens vertrokken bij een kleine 19°C, en in de loop van de namiddag werd vlot de 34°C bereikt. Toen we op een kleine 20 km van C2 door St. Germain de Confolen reden beslisten we een extra stop in te lassen in het plaatselijk cafeetje. Door de hitte had ik het lastig om te eten, maar een pintje ging er wel vlot binnen!

Om 15u45 (na 230 km) werd C2 bereikt (l'Isle Jourdain) waar we Peter terugzagen. Die had een tijdje met de snellere mannen meegereden maar wou het nu iets rustiger aan doen. Met bijna 2.000 hoogtemeters op 230 km zat het zwaarste deel van het parcours er nu op, maar toch voelde ik me steeds slechter! Bij de plaatselijke bakker op C2 kocht ik een stokbroodje met hesp maar kon er amper de helft van opeten. Ik kon nog goed en voldoende drinken, maar dat eten verontrustte me... Als dat maar goed zou aflopen...

Tussen C2 en C3 (Martizay) ging het van kwaad naar erger. Ik zag af als de beesten en reed enkel nog op karakter. Op een extra tussenstop halfweg l'Isle Jourdain en Martizay scheelde het niet veel of ik smeet m'n fiets in onze bestelbus... zo diep zat ik! Ik begon zelfs al na te denken om een andere hobby te zoeken: gaan vissen of gaan biljarten of zo... Dank zij m'n wielervrienden zette ik echter door! Nog een kleine 40 km naar Martizay en dan zou ik daar enkele uurtjes proberen slapen en hopelijk terug op krachten komen. Net voorbij Angles sur l'Anglin stopten we nog eens en deed ik een poging om een stukje appelsien op te eten, zonder succes echter want ik braakte het meteen weer uit...

Het was 20u50 toen we met ons drieën (Peter, Koen en ik) in Martizay aankwamen (310 km). De rest van de bende (buiten Norbert) zat daar ook. Zij beslisten allemaal om zo ver mogelijk zonder slapen door te rijden en ik zag ze dus pas terug aan de aankomst. De beide volgwagens waren ook in Martizay en om zo veel mogelijk mensen van onze groep bij te staan werd beslist om ook hier de volgwagens te splitsen. Eric zou met het busje Luc, Tom, Ewoud en Daniel bijstaan. M'n vader zou bij m'n broer, Peter en mij blijven. Er was mogelijkheid tot het nemen van een verfrissende douche en er was een grote slaapzaal voorzien voor mensen die wilden rusten. Nog steeds kon ik niks eten, maar we zouden wel van 22u00 tot 01u00 proberen wat te slapen. En ondanks een zware snurker in de zaal lukte het me toch om in te dutten.

Toen we om 01u00 opstonden ondernam ik een nieuwe poging om te eten. Het ging niet vlot, maar kreeg toch iets binnen en kon het ook binnen houden! Dat was belangrijk! Om 01u30 zetten we aan naar de volgende controle: Noyer sur Cher. Ik voelde me nu alleszins beter dan de laatste 100 km van gisteren! Dat was hoogstwaarschijnlijk te danken aan de koelere temperatuur van de nacht. We fietsten door bosrijke omgevingen en hadden zelfs armstukken nodig om ons warm te houden.

De rit naar C4 was amper 74 km lang en om 04u40 (km 384) waren we in Noyer sur Cher. Dat plaatsje kende ik nog goed, want het was daar dat ik 2 jaar eerder m'n klop kreeg en noodgedwongen 4 uurtjes ging slapen, terwijl m'n broer toen verder fietste. Nu waren de rollen omgekeerd: Koen had op C3 niet kunnen slapen, hij was moe en had het koud! Om ons (Peter en ik) niet op te houden besliste hij jammer genoeg om op te geven. Net zoals in vorige editie at ik hier alweer pasta met kip. Deze keer kreeg ik de helft van m'n bord leeg, wat me goede moed gaf voor de rest van de trip.

De afstand naar de volgende controle in Romorantin (km 422) was de kortste van allemaal: amper 38 km. Ook daar lukte het me om een kleinigheidje te eten, maar bijlange niet genoeg om goed te zijn! Dat ondervond ik al snel verder op de dag toen de kilometers vorderden en het almaar warmer werd.

Het stuk tussen C5 en C6 (Autruy sur Juine) was dan weer het langste van de rit: 136 km. En dit met zeer lange rechte wegen door open vlakten en alweer tegenwind! M'n krachten namen zienderogen af en het werd weer lastiger om vlot rond te draaien. Op de vlakken lukte het nog redelijk, maar van zodra er zich een helling aankondigde was het harken! Gelukkig kregen we een 30-tal km vóór C6 de hulp van m'n broer. Hij had in de wagen wat kunnen slapen, had geen kou meer en was terug op krachten gekomen. Hij zou de laatste 100 km locomotief spelen voor Peter en mij! Op C6 konden we ons verfrissen aan een kraantje en moest ik al m'n moed bijeen rapen om de laatste 70 km verder te rijden.

Ik concentreerde me dan ook volop op de aftellende kms die te zien waren op m'n GPS. Nog 60 km, nog 50 km, nog 40 km, ... Met nog redelijk wat op en af die laatste 70 km werd het nog een serieuze "finale"... Het verwonderde me dat ik, ondanks het te kort aan eten, toch nog kon blijven rijden... De vreugde was natuurlijk des te groter wanneer ik om 16u22 de aankomstlijn passeerde! Dit doe ik nooit meer dacht ik toen... (ben intussen wel terug van gedacht veranderd!)

In de loop van de dag had ik wel al vernomen dat Norbert rond 07u55 was toegekomen, in een groepje van 5 als 18e in de categorie Randonneurs! Sterk gereden zou ik zeggen! Aangezien ik een goede 8 uren na hem ben toegekomen moet het een lange dag geweest zijn voor hem (en de anderen die op ons moesten wachten).

Na een douche en de gratis koude schotel die we kregen aangeboden konden we rond 19u00 (voldaan) huiswaarts keren. Het zat er alweer eens op...

Misschien tot in 2012!!

Klassement van onze groep (Randonneurs): (gemiddelde snelheid wordt berekend tussen start en aankomst)

1. Norbert - 25u57 - 23,9 km/u - 18e
2. Tom - 31u39 - 19,6 km/u - 175e
3. Ewoud - 31u46 - 19,6 km/u - 181e
4. Daniel - 31u45 - 19,6 km/u - 182e
5. Luc - 31u45 - 19,6 km/u - 183e
6. Peter - 34u22 - 18,1 km/u - 262e
7. Ikke - 34u22 - 18,1 km/u - 263e
8. Koen - opgave
9. Barend - opgave

Snelste tijd bij "Cyclosportifs": 17u28... hetzij de 620 km aan een gemiddelde snelheid van 35,5 km/u!!
Snelste tijd bij "Randonneurs": 23u30... gemiddelde aan 26,4 km/u