Statistieken - Rittenoverzicht GPSIES - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2

Toen ik vorig jaar deelnam aan de 1001 Miglia werd al reclame gemaakt voor deze 999 Miglia... een nieuwe RM (Randonnée Mondiale) georganiseerd door de Italiaanse Randonneurs! Meteen was ik geïnteresseerd in dit evenement, net als dat ik evenzeer geïnteresseerd ben in wat zij de volgende jaren zullen organiseren aan lange-afstandstochten... kijk hiervoor op L'Italia Del Grand Tour voor verdere uitleg.

Uit de eerste info die we over deze tocht kregen bleek dat er een kleine 1.600 km zou moeten gefietst worden en werd vermeld dat er "meer dan 10.000 hoogtemeters" moesten geklommen worden (het parcours lag toen nog niet vast). "Maar 10.000 Hm voor 1.600 km... dat wordt een makkie" dacht ik nog! Ah ja, op de 1001 Miglia werden over dezelfde afstand 16.000 Hm overwonnen, dus...

Ik ging dus zeker meerijden, en ook m'n broer Koen zou zich wagen aan deze nieuwe Italiaanse RM. Nog 2 andere Belgische Randonneurs (Bart en Toon) waren snel overtuigd van hun deelname en later in het voorjaar contacteerde Rudy (die ik vorig jaar op de 1001 Miglia had leren kennen) mij of hij ook met ons kon/mocht meereizen naar Rome.

Zoals bij voorgaande buitenlandse fietstochten regelde ik de organisatie van vervoer en logement, en intussen werd ook duidelijk dat het aantal hoogtemeters van de 999 Miglia verdubbeld was ten opzichte van wat eerst vermeld was... het ging nu over 20.000 Hm! Die Italianen hadden dat goed gezien... 20.000 Hm is natuurlijk meer dan 10.000 Hm, daar is geen speld tussen te krijgen hé! Soit, sommigen slikten al eens toen dit cijfer bekend werd want dat maakte de uitdaging sowieso een heel pak zwaarder! Toch dachten we allemaal: "het zal wel lukken zeker?". We waren dus met 5 Belgische deelnemers en een 6e bekend gezicht, de Nederlander Herman, zou ons in Rome vervoegen. Hij ging eerst op vakantie in Italië met z'n vrouw om daarna deel te nemen aan de 999 Miglia.

Het is donderdag 22 juni 2017, iets na 6:00, wanneer ik de oprit bij m'n ouders kom opgereden. Hier heb ik vandaag afgesproken met m'n vader, mijn nonkel Freddy (die m'n vader zal vergezellen als co-chauffeur), Bart en Rudy. Samen zullen we vandaag naar Milaan rijden met een huurwagen van www.autoverhuur-martens.be om dan op vrijdag de weg verder te zetten naar Rome. In die huurwagen onder andere de 5 fietsen en de bagage van ons allen. Mijn broer en Toon zullen op zaterdag naar Rome reizen met het vliegtuig.

Naar deze datum keek ik al maanden uit, maar ik had ook m'n twijfels... Op 15 april reed ik samen met Bart de "Duo-Diagonaal Virton - Oostende" (335 km) als kleine voorbereiding op het Italiaanse avontuur waar ik nu voor sta. Het was toen de eerste keer dit jaar dat ik wat hoogtemeters zou rijden, en dat heb ik gevoeld in m'n knieën... na een kleine 150 km begon ik er last in te krijgen! Op karakter reed ik de Diagonaal uit, maar het was met veel pijn. Nadien reed ik op 6 mei nog m'n eigen BRM van 300 km en toen had ik enkel nog pijn in m'n rechter knie, en die pijn is altijd gebleven, vandaar m'n twijfels...

Maar goed, iedereen is op de plaats en uur van afspraak die donderdagmorgen en na het inladen van de fietsen en overige bagage vertrekken we om 6:40 uit Kalken. Richting Brussel en op de R0 hebben we (zoals te verwachten was) wat file, en tegen 10:00 zijn we na 254 km in "Aire de Capellen" in Luxemburg om een eerste keer de wagen vol te tanken en de benen te strekken. We vervolgen vlotjes onze weg en in "Aire de Konigsbourg" nemen we na 509 km om 13:15 een tweede pauze van 45 minuutjes. Dik 3 kwartier later staan we aan de Zwitserse grens waar een wegenvignet dient aangekocht te worden (€ 38,59). Omdat de weg verder vlot verloopt houden we om 15:15 en 17:45 nog 2 korte stops. Na 876 km komen we dan aan in pizzeria Vecchia Tavernola aan het Como-meer, m'n gebruikelijke laatste stop vooraleer verder te bollen richting Milaan. Het is dan 19:05 en tijd om wat te eten.

Op dat uur zijn we de enige gasten en er wordt zowel pizza al steak besteld. We genieten van de rust en kalmte op het terras en rond 20:30 vertrekken we aan de pizzeria om de laatste 42 km van de dag naar het Golf Hotel in Lainate af te leggen, dat we om 21:15 bereiken. We hebben er 918 km opzitten aan een gemiddelde snelheid van bijna 80 km/u en 7,4 liter per 100 km aan verbruik. Terwijl we Bart, die aan het Como-meer geen pizza wilde hebben, hebben afgezet aan een steak-house op amper 300 meter van het hotel, laden wij wat bagage uit de bestelwagen en installeren ons op terras van het hotel om de avond rustig af te sluiten.

Vrijdagochtend 23 juni hebben we afgesproken om tegen 8:30 te gaan ontbijten en na het afrekenen van de kamers is het 9:35 wanneer we vertrekken. Maar vooraleer de autosnelweg op te rijden stoppen we eerst nog even aan de plaatselijke Lidl om wat drinken in te slaan. Om 10:00 zijn we uiteindelijk definitief vertrokken en zitten meteen in een file richting Milaan... Deze file blijft aanhouden tot we ten zuiden van de stad zijn en dan pas kunnen we file-vrij naar Rome rijden.
Na 228 km houden we om 12:40 eerst nog een tank-stop in Bologna om daarna rond 15:35 een uitgebreide pauze te nemen aan een snelwegrestaurant in Tevere Ovest (494 km). Rome is nu niet ver meer, maar het kost heel wat tijd om ons hotel te bereiken door de grote drukte en files in de stad... Pas om 18:00 komen we aan in het hotel en hebben er vandaag exact 600 km opzitten.

Van temperatuur heb ik in dit verslag nog niet gesproken, maar de laatste 2 dagen liep de buitentemperatuur gemakkelijk op tot boven de 35 graden. Bij onze aankomst in Rome was het ook nog 34 graden... hopelijk zullen de komende dagen toch íets frisser zijn...!
Gewoon voor de statistiekjes: de gemiddelde snelheid vandaag lag ook op net geen 80 km/u en het gemiddelde verbruik was net iets minder dan gisteren: 7,3 liter per 100 km. Op deze 1.518 km tijdens onze reis naar Rome verbruikten we dus zomaar even 112,4 liter diesel...

's Avonds gaan we in de buurt van het hotel op zoek naar een pizzeria / restaurant waar we zowel pizza als vlees kunnen eten. Zulke zaken vinden we wel, maar we willen graag buiten op terras eten en dat blijkt nergens mogelijk... alle tafels op terras zijn gereserveerd! Omdat we allemaal honger hebben zoeken we niet verder en gaan dus binnen in pizzeria / restaurant La Villetta. Na dit gezellige avondmaal keren we terug naar het hotel en zoeken ons bedje op... tijd om te gaan slapen!

Dag 3 van de reis intussen (zaterdag 24 juni)... vandaag is in principe een rustdag, maar ik profiteer ervan om met de fiets een bezoekje te brengen aan de stad. Na het ontbijt worden de fietsen uit ons busje geladen en staan we tegen 10:30 met z'n vieren klaar om te vertrekken. Rudy, Bart en Herman (die sinds gisterenavond is komen aansluiten) zullen rechtstreeks naar La Mirage Club rijden. Dat is de plaats waar de overhandiging van de deelnamedocumenten plaatsvindt en ligt net buiten het centrum van Rome aan de oevers van de Tiber. Ikzelf zal dus eerst een klein toerke doen in stad waarbij o.a. het Circo Massimo, de Boog van Constantijn, het Colosseum en Trevi-Fontein op het programma staan...

Nadat ik al dat moois gezien heb rijd ik ook naar de Mirage Club. Ik ontvang er mijn stempelboekje, een foldertje met wat uitleg over de streken waar we zullen doorfietsen, een road-book en nog allerhande andere info. Aan de "merchandising-stand" kan ik mijn fietsuitrusting afhalen die ik bestelde... een fietsbroek en -trui. Veel meer valt daar niet te beleven en in het terugkeren naar het hotel ga ik nog even langs het Stadio dei Marmi, het Olympisch Stadion en natuurlijk mag Vaticaanstad ook niet ontbreken wanneer je in Rome bent...!

Wanneer ik terug in het hotel ben is m'n vader reeds vertrokken om m'n broer en Toon (die met het vliegtuig aankwamen deze namiddag) te gaan oppikken aan het Station Termini. Zij zullen van daar rechtstreeks naar La Mirage rijden. 's Avonds spreken we met z'n allen tegen 19:00 terug af aan de receptie en gaan in de oude binnenstad nog wat gaan eten. Zelfde verhaal van gisteren... alle terrasjes van de restaurants zijn gereserveerd! We zitten nu in een andere wijk van de stad maar het stoort ons eigenlijk niet om binnen te zitten, zolang we maar gezellig samen zijn en goed kunnen eten en drinken...

Zondag 25 juni, D-Day... vandaag is de grote dag voor ons, en voor alle andere deelnemers ook natuurlijk! In totaal werden 367 inschrijvingen geregistreerd, waarvan 120 buitenlanders die 26 nationaliteiten en 5 continenten vertegenwoordigden. Uiteindelijk zouden daarvan 270 deelnemers starten: 191 in de categorie BRM (maximum limiet van 150 uren) en 79 in de categorie BRI (maximum limiet van 168 uren). Die 79 deelnemers met een limiet van 168 waren gisterenavond reeds vertrokken, de 191 anderen vertrokken deze morgen vanaf 7:00, verdeeld over 3 grote groepen.

Rudy Verheyen, een ex-renner uit Turnhout, is eigenlijk de enige uit onze groepje die hier met een "missie" is gekomen... hij wil hier namelijk een mooie tijd neerzetten! Rudy is echt bezeten van de fiets! Nadat hij een artikel over mij had gelezen eind 2009, over het feit dat ik op één jaar tijd meer dan 50.000 km had bijeen gefietst, wilde hij hetzelfde doen! En of hem dat gelukt is... reeds 5 jaar na elkaar rijdt deze man meer dan 50.000 km per jaar, getraind is hij dus wel!
Omdat er al een hele hoop deelnemers aan de start (Circo Massimo) staan wanneer wij daar aankomen, zijn we te laat om in de eerste groep te starten. Zelfs de 2e groep lijkt niet meer haalbaar, maar Rudy was wat vroeger vertrokken van het hotel en hij kan wél in groep 2 starten! Ik wens hem nog snel veel succes en zie hem pas 6 dagen later terug...! Groep 1 startte rond 6:50, groep 2 volgde een half uurtje later en groep 3 (waar wij allen in zaten) kon van start gaan om 7:50.
Rudy ging, samen met enkele Italiaanse renners, meteen op zoek naar de kopgroep en na enkele honderden kilometers reed hij reeds alleen op kop! Die koppositie behield hij tot de eindstreep in Rome, waarbij hij een tijd neerzette van 86u10 minuten. 9,5 uren later volgden 4 renners die beslag legden op de 2e plaats met een tijd van 95u40. Klik hier voor de uitslag van de BRM-categorie. Na z'n terugkomst in België verscheen zelfs een artikel in de Gazet van Antwerpen over Rudy's uitzonderlijke prestatie... neem hier maar een kijkje!

Bij de rest van ons groepje ging het er veel gemoedelijker aan toe... ik vertrok gewoon met het idee dat dit een intensieve fietsvakantie was! Genieten tijdens het fietsen is voor mij belangrijker dan te koersen om één of andere ereplaats! Al moet er natuurlijk wel rekening gehouden worden met de opgelegde tijdslimieten op de controleposten! Het is niet zo dat je zomaar eventjes 8 uurtjes op je gemak ergens kan gaan slapen op hotel... neen, er moet een tijdslimiet gerespecteerd worden waaraan elke deelnemer zich moet houden: de controleposten zijn vanaf een bepaald uur open en sluiten ook op een op voorhand bepaald uur. Wie na sluitingsuur aankomt zal dus geen stempel ontvangen en kan bijgevolg ook niet gehomologeerd worden!

Maar goed, ik had samen met m'n companen een schema bedacht om zoveel mogelijk overdag te rijden (om te "genieten" van het landschap) en elke nacht enkele uurtjes te kunnen slapen. Het hele parcours van de 999 Miglia bestond uit 17 etappes die gemiddeld "ongeveer" 100 km bedroegen per etappe. Al waren er ook enkele uitzonderingen met als kortste rit een verbinding van 43 km tussen 2 controles, en als langste etappe eentje van 155 km... Het kwam er eigenlijk op neer dat we de eerste 5 dagen telkens 3 etappes zouden rijden (met een gemiddelde van 281 km per dag en 3.663 Hm) en de 6e dag op 't gemak de laatste 200 km. Op deze manier zouden we op vrijdag 30/06 in de loop van de dag finishen, terwijl de uiterste aankomsttijd op zaterdag 1 juli om 14:00 was! In geval van grote vermoeidheid hadden we dus ruimte om extra bij te slapen. Een ruim overzicht van het verloop van deze etappes vind je onderaan dit verslag.

Zoals hierboven reeds vermeld vertrok ik samen met Toon, Herman, Bart en Koen in de derde en laatste startgroep om 7u50 aan het Circo Massimo. We zouden proberen om zoveel mogelijk samen te rijden, maar het werd snel duidelijk dat dit niet echt mogelijk was... Bart en ik waren sterker tijdens het klimwerk en de anderen moesten meteen lossen. Telkens wachten op de top van een beklimming was ook niet echt aangenaam voor ons, daarom dat we beslisten om door te rijden naar de controle en elkaar daar op te wachten. Tijdens deze eerste etappe reden we trouwens door Castel Gandolfo, vooral gekend omdat het buitenverblijf van de paus daar ligt.

Na 83 km was ik om 11:25 in Anagni en nadat de anderen ook toegekomen waren vertrokken we 40 minuten later terug samen naar de volgende controle, naar Sperlonga gelegen aan de kust. Die verbinding van 102 km liep onder andere door de Monti Lepini, een gebergte dat deel uitmaakt van de Apennijnen in de regio Lazio. Om 16:00 ben ik in Sperlonga, waar de controlepost op een andere plaats staat dan oorspronkelijk voorzien. Die controle moest normaal gezien aan de Piazza Fontana liggen, aan het strand, maar blijkbaar was er in laatste instantie een probleem met het gemeentebestuur om die controle daar te laten doorgaan. Gelukkig ligt de geïmproviseerde controle op het parcours naar het strand zodat iedereen er sowieso langs rijdt (vorig jaar was het tijdens de 1001 Miglia soms anders...). De bevoorrading is er "gene vetten" en ik moet lang wachten op de anderen. Het is al 17:35 wanneer we terug starten voor de laatste etappe van de dag, 115 km naar Ruviano. Het zal dus al lang donker zijn wanneer we daar aankomen... Eerst volgt een vlak stukje langs de kust waar het redelijk druk is qua verkeer. Bart heeft dit jammer genoeg toen aan den lijve mogen ondervinden: bij het inhalen van een file botste hij bijna op een wagen die uit de tegenovergestelde richting kwam en een straat insloeg. Bij het ontwijken van die wagen kwam hij ten val en verwondde daarbij in mindere mate z'n knie en elleboog, maar vooral z'n handpalm zag er niet echt proper uit! Maar Bart maalde er niet om... zonder z'n wonde echt te verzorgen reed hij verder! Ikzelf was iets eerder (18:50) al gestopt voor een pizza-stop in Scauri. Door de povere bevoorrading in Sperlonga had ik nood aan een deftige maaltijd... pizza dus! Ik hou er een pauze van 45 minuten (tot 19:35) en wordt intussen per SMS geïnformeerd over Bart z'n val. Onderweg naar Ruviano kom ik later die avond (op km 252 om 21:15) Koen en Bart tegen die net op een terrasje zitten om iets te drinken... Bart z'n hand ziet er echt slecht uit, als dat maar goed komt! Een cola later rijden we samen verder naar Ruviano waar we om 23:25 aankomen met 300 km en 3.348 Hm in de benen.

Hier zullen we zoals gepland onze eerste nachtrust houden, maar we manen Bart aan om eerst en vooral naar z'n hand te laten kijken! Er wordt een dokter gecontacteerd en hij mag zonder problemen voor verzorging langskomen. Intussen gaan wij wat eten en drinken, nemen een douche en zoeken uit waar we kunnen slapen. Toon en Bart vinden een plaatsje in de slaapzaal, mijn vader en broer slapen in hun tentje, Freddy slaapt in het busje (en zal dat bij elke "overnachting" doen) en ik installeer m'n veldbed buiten aan de gevel van een naastgelegen gebouw. Het is ruim voorbij middernacht wanneer we eindelijk gaan slapen en spreken af om tegen 05:00 te komen ontbijten.

Maandag 26 juni, na het ontbijt in Ruviano starten we terug om 05:45 voor onze 3 volgende etappes. We vertrekken met zicht op het natuurpark Taburno Camposauro en rijden zo naar Caserta, hoofdstad van de gelijknamige provincie. Caserta is vooral bekend voor z'n immens Koninklijk Paleis (1.200 kamers verspreid over 5 verdiepingen) en achterliggende tuin van 3 km lang. Van Caserta gaat het naar Pompeï, waarbij we steeds zicht hebben op de Vesuvius. Prachtige zichten, dat wel, maar over de staat van de wegen valt niet te discussiëren. Hier en daar ligt een mooi stukje asfalt, maar de meeste wegen liggen er erbarmelijk en slecht bij hier in de buurt van Napels!

Eens we voorbij de Vesuvius gereden zijn en op weg zitten naar Sorrento krijgen we betere wegen voorgeschoteld. Dat moet ook wel om de vele toeristen te blijven aantrekken naar de mooie kustlijn van de Golf van Napels! De wegen zijn hier aan de kust dan wel in perfecte staat, maar het is hier enorm druk qua verkeer. Na 108 km kom ik om 10:40 aan in Meta di Sorrento, controle nummer 4. Het is zeer warm en ik zoek meteen een plekje op in de schaduw. Terwijl ik op de rest wacht neem ik m'n tijd om rustig wat te eten en te drinken. Vooral de watermeloen moet eraan geloven! Tegen dat iedereen van onze groep is aangekomen en zelf bevoorraad is, is het 12:30 wanneer we terug op weg zijn. De volgende etappe naar Paestum is 113 km lang en zou één van de mooiste moeten zijn omdat ze langs de Amalfische Kust loopt!

Eerst rijden we nog door het centrum van Sorrento en volgen de grillige kustbaan op het schiereiland Sorrentina. We rijden op de SS145 die de Golf van Napels met de Amalfische Kust verbindt en worden van het ene prachtige uitzicht in het andere gesmeten. De panorama's zijn werkelijk om duimen en vingers af te likken, maar in Positano krijg ik af te rekenen met pech... Doordat ik regelmatig stop voor een foto is de rest van de bende een stukje vóór mij aan het rijden en rond 14:35 hoor ik plots een "krak" en voel meteen dat m'n achterwiel sleept, dit is niet OK...! Ik stop en kijk wat er scheelt. Het is niet onmiddellijk duidelijk, maar na enkele seconden zie ik dat de bout waarmee de klem van de steun van m'n zadeltas vastzit, is afgebroken! Die steun ligt nu dus volledig op m'n achterband en zo kan ik absoluut niet verder rijden, ik zit dus met een serieus probleem! Gevolg van de hitte of van de slechte wegen die we al hadden... ik weet het niet, maar ik moet een oplossing vinden. Ik stuur eerst een SMS naar m'n broer zodat hij op de hoogte is en probeer de steun van tussen m'n achtervork te halen, maar de klem zit in de weg! Om de klem te verwijderen heb ik een inbussleutel nodig, en die heb ik niet bij... Ik moet dus op zoek naar een garage en doe navraag bij enkele winkeliers. Het resultaat is dat ik doorverwezen wordt naar een parking-uitbater, waar ik inderdaad geholpen wordt. Ik kan de bagagedrager van tussen m'n achtervork verwijderen maar kan die niet meer gebruiken! De inhoud van m'n zadeltas moet ik nu zien te verdelen tussen m'n stuurtas en het rugzakje met m'n camelback. Met wat gewring lukt dat en na een oponthoud van een kleine 40 minuten kan ik verder m'n weg vervolgen.

Een goede 16 km verder, net voor Amalfi, pik ik Bart en Koen op. Na mijn berichtje waren zij aan een cafeetje gestopt om me op te wachten en we vervolgen samen onze weg naar Salerno en Paestum. Tot Salerno blijft het langs de Amalfische Kust steeds op en af gaan, en de rest van de rit naar Paestum is dan weer volledig vlak. Op het vlakke gedeelte langs de kust worden we in Lido Albatros nog getrakteerd op een extra, welgekome, bevoorrading. Om 19:15 bereiken we Paestum, waar we worden rondgeleid langs de oude ruïnes die dateren uit de periode dat de Grieken dit gebied koloniseerden. Paestum is daarom ook één der belangrijkste archeologische vindplaatsen in Italië! Vooraleer de laatste (lastige) etappe van vandaag naar Atena Lucana aan te vatten besluiten we om eerst onze maag nog eens goed te vullen op terras van het restaurant naast de bar waar de controle werd gehouden.

Het is 20:45 wanneer we Paestum verlaten en doen reeds ons fluo-vestje aan. Na enkele kilometers vals plat gaat het al wat steiler naar omhoog gedurende goed 10 km. Bart en ik hebben de anderen intussen gelost en samen rijden we verder de donkere nacht in, we zitten in het noordelijk gedeelte van het Parco Nazionale Cilento. Na die klim volgt uiteraard een afdaling en plots staan we voor een "muur"... we zien ze niet (het is donker), maar we voelen ze wel! Niks aan te doen, we moeten afstappen! Zelfs op m'n kleinste versnelling (39x28) geraak ik niet verder dan 40 meter! Na analyse van m'n GPS-gegevens had de weg hier een gemiddeld stijgingspercentage van bijna 27% gedurende 430 meter! Ter info: het is hier dat Rudy z'n Italiaanse metgezellen uit het wiel gereden heeft... hijzelf kon blijven fietsen, terwijl de anderen ook moesten afstappen! Om maar te zeggen: weinigen zullen hier effectief naar boven gefietst zijn!

Dit zeer steile stuk legden we dus te voet af, om wat verder terug op de fiets te kruipen. Maar het leed was nog niet geleden... amper 200 meter verder was er weer een serieuze knik! Bart stapte af, maar hier kon ik met veel moeite wel op de fiets blijven, al had het niet veel verder meer mogen zijn! Amai... wat was dat zeg...! De weg blijft verder naar omhoog gaan (maar dan op een fietsbare manier) en het is net middernacht gepasseerd wanneer ik op de Passo della Sentinella (980 m) sta. Vervolgens duiken we terug naar beneden gedurende 12 km waarbij we 500 meter zakken. De resterende 4 km naar de controlepost in Atena Lucana zijn vlak en ik ben daar om klokslag 01:00. De teller staat hier op 590 km, 6.899 Hm en reeds 41u10 onderweg, waarvan 25u40 op de fiets.

Hier houden we ook onze 2e slaapstop... Na wat eten en drinken (douchen kon hier niet) installeer ik weer m'n veldbedje buiten tegen de gevel van de sporthal en probeer enkele uurtjes te slapen. Aan de ontbijttafel om 05:45 zien we Herman terug, hij heeft problemen met z'n verlichting maar heeft vooral ook een slaapprobleem! Door die oververmoeidheid ziet hij het nut niet om verder te rijden (het zwaarste deel van het parcours moet nog komen) en laat ons weten dat hij hier zal opgeven! M'n vader geeft hem, samen met een Engelsman die hier ook opgeeft, nog een lift naar een nabijgelegen treinstation.

Intussen zijn we reeds dinsdag 27 juni en vertrekken we om 06:20 uit Atena Lucana. We zitten meteen ook in een andere regio, Basilicata, en moeten terug de bergen in. Na 32 km hou ik reeds een korte stop in Satriano di Lucania (8:15 - 8:55), ook Bart en Koen houden daar even halt. Daarna rijden we verder op en af tot we boven op de Tre Cancelli (920 meter) staan om 11:30. Vanaf daar gaat het in dalende lijn naar de volgende controle in Tricarico waar ik om 12:00 's middags aankom. Tricarico is een controleplaats waar ik naar uitkeek omdat daar ook een zwembad ligt, en daar wil ik dan wel eens inspringen! Op het schermpje van m'n kilometriek staat 46,3°C als temperatuur, dat zal wel niet 100% correct zijn vermoed ik... maar het is alleszins zeer warm/heet! Ik bestel me wat te eten en te drinken aan de poolbar en neem dan een verfrissende duik in het gemeentelijk zwembad. Nadat de rest is toegekomen en zich bevoorraad heeft, is het 13:45 wanneer we terug aanzetten voor de volgende 63 km naar Montescaglioso.

De etappe naar deze controle loopt grotendeels in neerwaartse lijn en is maar 63 km lang. We fietsen door het dorre binnenland van de provincie Matera, rijden langs het Lago di San Giuliano en ben om 16:35 in Montescaglioso, dat boven op de top van een heuvel ligt. Zoals op veel andere controles volgt de track voor of na de controle een kleine rondrit in de stad om ons te laten zien hoe mooi deze wel is, al is deze omleiding dikwijls de moeite niet waard... Bijna anderhalf uur later (17:55) vertekken we voor onze derde en laatste etappe van de dag: via Matera (nog altijd regio Basilicata) naar Martina Franca en zo naar Alberobello, goed voor 111 km.

Amper 21 km verder zijn we al in Matera, hier zitten we met 776 km op de teller bijna halfweg de 999 Miglia. Bij het verlaten van Matera krijgt Koen het plots lastig en hij wil een power-nap inlassen. Ik rijd alleen voort (Bart was eerder al eens ergens gestopt) en op de lange rechte wegen naar Mottola (regio Apulië) ben ik getuige van een prachtige zonsondergang. Wat later haalt Bart, die z'n turbo blijkbaar heeft aangezet, me in en weet me te vertellen dat Koen ook op komst is. Bart rijdt op zijn beurt alleen verder terwijl ik m'n broer opwacht en we zo samen verder de Italiaanse nacht infietsen.

Maar in Mottola scheiden onze wegen alweer... Koen stopt daar voor een extra hapje en drankje terwijl ik daar geen nood aan heb en gewoon m'n weg naar Martina Franca vervolg. Tegen 22:45 ben ik in deze mooie, levendige stad waarvan ik toch een beetje onder de indruk ben... De controle in Alberobello is nu niet ver meer en na een korte drankstop in Martina Franca rij ik voort. Wanneer ik in Alberobello aankom om 23:30 is Bart daar nog niet, die zal onderweg waarschijnlijk ook gestopt zijn voor een extra bevoorrading. Na eten en douche installeer ik terug m'n veldbedje in de zeer ruime en propere sporthal. Intussen zijn Bart en Koen ook aangekomen en via SMS verwittig ik Toon dat we terug afspreken om tegen 05:30 te ontbijten. Ik heb er 866 km opzitten, 10.514 Hm en ben 63u40 onderweg, waarvan 40u15 op de fiets.

Op woensdag 28 juni vertrekken we om 6:20 uit Alberobello voor de kortste etappe van deze 999 Miglia, amper 43 km lang naar Conversano. Eerst rijden we naar Monopoli, van waar we de Adriatische Kust enkele kilometers volgen tot Polignano a Mare, om dan terug het binnenland in te fietsen naar de controle in Conversano. Daar wordt de controle in een fietsenwinkel gehouden waar we watermeloen, koekjes en drank à volonté krijgen. Uur van aankomst is 08:10 en omdat daar voor de rest weinig te beleven valt starten we om 08:35 reeds voor de volgende etappe van 108 km naar Castel del Monte.

De rit naar dit werelderfgoed (cultuur) is eigenlijk maar een saaie bedoening... veel lange rechte wegen, nu en dan een stevig klimmetje weliswaar, maar voor de rest niet veel te zien hier in deze streek van Apulië. Om 14:05 bereiken Bart en ik de controle, wat later gevolgd door Koen en Toon. De temperaturen lopen alweer hoog op en we gebruiken onze tijd om rustig te bevoorraden op de bankjes van de simpele controlepost. We krijgen alweer pasta voorgeschoteld (wat wil je, we zitten in Italië hé) en watermeloen. Toon houdt intussen z'n vrouw op de hoogte van z'n belevenissen, terwijl Koen denkt aan opgeven. Hij heeft last van de warmte en heeft geen fut meer... en dat laatste heeft vooral te maken met een tandontsteking die hij heeft! Hij krijgt nauwelijks nog voedsel binnen en op deze manier heeft het ook geen zin meer. Hij geeft er dus toch de brui aan!

Na de deugddoende bevoorrading vertrekken we met z'n drieën om 15:25 voor de laatste 82 km van de dag naar Melfi. Ook over deze etappe valt weinig te vertellen, er staat meer groen langs de kant van de wegen maar dat is het zo'n beetje... Melfi ligt terug in regio Basilicata en de weg ernaartoe is al iets heuvelachtiger dan de eerste 2 etappes van de dag. Gevolg daarvan is weer dat we hier gespreid toekomen... ik om 19u05, Bart een tijdje later, en op Toon moeten we een hele poos wachten. Z'n GPS zat geblokkeerd en werkte niet meer, waardoor hij helemaal van de track was gedwaald! Om een lang verhaal kort te maken: m'n vader en Freddy zijn hem toen gaan opzoeken, hebben hem terug naar het parcours gebracht en heeft zo uiteindelijk ook Melfi weten te bereiken.

Hier in Melfi was ook onze 4e slaapplaats voorzien en kreeg elke deelnemer bij aankomst een persoonlijke "assistent" toegewezen. Die persoon gaf je een uitleg van A tot Z, hielp je spullen dragen, toonde waar de toiletten, douches en slaapgelegenheden waren,... piekfijn geregeld! Maar doordat m'n vader en Freddy op zoek waren naar Toon had ik mijn douchegerief niet en kon ik verder niks doen dan wachten. Koen was daar wel achtergebleven en hield me gezelschap tijdens het wachten. Na 4 dagen zit ik aan 1.099 km, 12.832 Hm, een totaaltijd van 83u15, waarvan 55u36 gefietst. Door de relatief korte dag vandaag en m'n vroege aankomst in Melfi werd het meteen ook m'n langste stopplaats... exact 10u15 verbleef ik hier!

Pas om 05:20 de volgende dag (donderdag 29 juni) ben ik terug vertrokken voor de 3 zwaarste etappes van deze 999 Miglia. De eerste daarvan is ook de langste en lastigste van alle etappes: 155 km met 2.386 te overwinnen hoogtemeters! Na regio Basilicata fiets ik wat verder terug in Campania, en door de zuidelijke Apennijnen vervolg ik m'n weg. Na 60 km hou ik even halt net voorbij Lioni in een bar aan een tankstation. Omdat ik deze morgen niet echt veel gegeten heb wil ik nu een deftig ontbijt nemen en hou van 08:10 tot 08:40 een half uurtje ontbijtpauze. Daarna bereik ik Benevento, hoofdstad van de gelijknamige provincie. Ik doorkruis de stad en om 13:10 arriveer ik aan de controle van Morcone, deze wordt in het Scardalano Resort gehouden, aan de voet van de heuvel waarop het dorp zich bevindt. Via de aankoop van een bonnetje kunnen we daar iets eten en drinken en om 14:25 vertrek ik terug voor een rit van 54 km naar Letino met 1.428 Hm!

Tijdens deze 2e dagetappe bereik ik tevens het 2e hoogste punt van de 999 Miglia. Ik bevind me op bijna 1.400 meter hoogte en fiets door het Parco Regionale del Matese. Na deze top daal ik terug tot op een hoogte van +/- 1.000 meter en doorkruis nu een vallei waar ook het Lago del Matese ligt. Wat verder ligt dan de controle in Letino, waar ik als deelnemer terug in de watten gelegd word! Ik ben er om 17:30 en een eerste portie pasta, brood en rauwe ham eet ik gewoon binnen op. Maar wanneer ik een tweede portie buiten op terras wil gaan eten, gewoon op een stoel, dan brengt men onmiddellijk een tafeltje naar buiten zonder dat ik daar om vroeg... Zelfs onze volgers, m'n vader en oom, werden bijna "verplicht" om hier ook te eten! Een goed uurtje later (18:35) neem ik de start voor de laatste 99 km van de dag (1.669 Hm).

Gedurende een goede 25 km fiets ik wat verder even door regio Molise om daarna verder te rijden door de regio Abruzzen. Ik zit meteen ook in het Parco Nazionale d'Abruzzo, bijna 500 km² groot en het oudste nationaal park in de Apennijnen. De Marsicaanse bruine beer leeft hier blijkbaar ook nog in het wild en daar worden wij als passanten via verkeersborden attent op gemaakt... Automobilisten worden aangemaand om hun snelheid aan te passen zodat er geen beren omkomen in accidenten, maar ik voel me toch niet 100% op m'n gemak! Ik moet nog een groot deel van de rit door dit park in het donker rijden en hoop gewoon niet oog in oog te staan met zo'n beer, al zou zo'n ontmoeting natuurlijk voor een mooi verhaal zorgen achteraf! Maar goed, ik kom dus geen beren tegen, al hoor ik wel regelmatig geritsel langs de kant van de weg... Geritsel dat ook afkomstig kan zijn van een wolf, abruzzengems, ree, edelhert, wild zwijn, vos, lynx, das, steenmarter of wilde kat, andere zoogdieren die hier in het park leven!

Levend en wel bereik ik om 23:35 de controle in Pescasseroli. Bart is hier al een tijdje voor mij aangekomen en heeft al wat geslapen... hij wil nu de nacht doorsteken en de laatste 200 km naar Rome uitrijden. Even twijfel ik om mee te rijden, maar ik beslis dan toch om hier wat te slapen en morgen in het daglicht nog te genieten van het landschap en in de loop van de namiddag aan te komen in Rome. De 3 etappes van vandaag waren trouwens goed voor 308 km en 5.483 Hm, wat het totaal op 1.407 km en 18.315 Hm brengt! Dit in een voorlopige tijd van 111u45 waarvan 63u18 op de fiets.

Vrijdag 30 juni, Toon komt enkele uren later aan maar hij weet dat we tegen 06:00 hebben afgesproken voor het ontbijt. Hij heeft dus nog maar zeer weinig geslapen maar staat toch paraat op het afgesproken uur. Hij zou graag die laatste 200 km samen afleggen, maar we moeten starten met een klim van 10 km en hij raakt al direct achterop. Tijdens de klim stop ik regelmatig voor een foto en vertraag wat op bepaalde rechte stukken om te zien of hij in de buurt is, maar er is geen spoor van hem te bekennen, vandaar ik ook beslis om alleen verder te rijden... Het parcours gaat terug naar een hoogte van iets boven de 1.400 meter waarna een afdaling van ongeveer 15 km volgt. Eens het nationaal park achter ons ligt volgt een lang saai stuk door de vlakke akkers van de Piana del Fucino naar Avezzano. 140 jaar geleden was dit nog het 3e grootste meer van Italië, maar werd in 1877 om allerhande redenen drooggelegd. Het meer lag eigenlijk in een endoreïsch bekken, wat wil zeggen dat er geen afwatering is naar een zee of oceaan...

Eens voorbij Avezzano is het weer wat aangenamer qua omgeving doordat we terug een stukje de bergen in moeten. Wanneer het Lago del Turano in zicht komt weet ik dat de controle in Castel di Tora niet ver meer is. Deze bereik ik om 11:25 en biedt een mooi uitzicht op het meer! Op de controle ontmoet ik ook Joo Kihwa, een Zuid-Koreaan die 3 maanden in Europa komt rondtoeren en voor verschillende RM's (deze 999 Miglia, HCH en LEL) is ingeschreven. Lang blijf ik hier niet zitten en om 12:15 trek ik me terug op gang voor de laatste 82 km naar Rome.

Even gaat het weer bergop naar 900 meter hoogte, maar dan volgt een laatste afdaling (met hier en daar nog een bultje tussen) naar zeeniveau. Die laatste kilometers leg ik op m'n gemakje af en het is 15:40 wanneer ik terug aankom in La Mirage, waar de eindstreep van deze 999 Miglia ligt. Uiteraard ben ik blij en tevreden dat alles volgens plan en zonder problemen is verlopen. De eindstatistieken zijn dan ook: 1.607 km, 19.840 Hm, 127u50 onderweg waarvan 71u09 op de fiets.
Voor de volledigheid nog dit: Rudy won dus deze editie (86u10), Bart z'n tijd was 125u55, de mijne 128u00 (53e) en Toon had 130u35 nodig. Van de 191 starters voor de tijd van 150 uur werden 161 homologaties uitgereikt (dus 30 niet aangekomen of buiten tijd), en van de 79 starters voor de tijd van 168 uur werden 58 homologaties uitgereikt (21 niet behaald).

M'n vader en broer zitten me op te wachten (Freddy had een vlucht geboekt om wat vroeger naar huis te kunnen) en ik krijg ook felicitaties van enkele andere deelnemers! Ik laat een laatste stempel in m'n controleboekje plaatsen en krijg onmiddellijk een medaille en diploma uit handen van de voorzitter van Audax Randonneur Italia (ARI) Luca Bonechi overhandigd. We spreken ook meteen af dat ik volgend jaar in Turijn aan de start zal staan van de Alpi 4000!

Bart was een goede 2 uur voor mij toegekomen maar was al naar het hotel vertrokken om te gaan slapen. Natuurlijk ben ik wat vermoeid, maar niet in die mate dat ik hier onmiddellijk in slaap zou vallen... bijlange niet! Ik geniet eerst nog van een groot bord pasta, een croque-monsieur en 2 grote Birra Moretti's. Daarna is het wachten op Toon, die iets na 18:00 aankomt. Hij is superfier (en terecht) dat hij met relatief weinig training dit heeft kunnen uitrijden en trakteert ons allen op zijn succes!

Een uurtje later ongeveer stappen we toch nog even op de fiets... we moeten nog naar het hotel hé! Op het fietspad langs de Tiber rijden we nog goed 3 kwartiertjes om na 13,3 km aan Hotel Villa San Pio aan te komen. We zien er voor het eerst Rudy terug, die intussen al heel wat slaap heeft ingehaald... Na z'n aankomst woensdag in de late avond heeft hij die ganse nacht én donderdag een hele dag en nacht geslapen! Niet moeilijk als je op 1.600 km fietsen maar 2 keer 2 uurtjes geslapen hebt natuurlijk! En eindelijk kan hij ook andere kleren aandoen, want z'n tas met kleren lag in onze volgwagen... Na wat opfriswerk gaan we die avond nog een korte wandeling maken, op zoek naar een lekker ijsje, en sluiten de avond af op terras van een cafeetje met een slaapmutsje.

De volgende dag, zaterdag 1 juli, had ik terug een rustdag ingepland. Gewoon om niet vermoeid aan de lange terugreis naar België te vertrekken. Na het ontbijt trekt Bart zich terug op de kamer om nog wat slaap in te halen, terwijl ik me klaarmaak om nog eens en rondje Rome af te stappen (dus te voet deze keer). Koen en Toon hadden sowieso hun terugvlucht al geboekt, en ook Rudy had in laatste instantie nog een ticket gekocht, kwestie van ook vroeger thuis te zijn en daar dan terug wat kilometers te kunnen rijden! Mijn vader zou de vliegeniers op tijd naar het Station Termini brengen en de rest van de dag ook rustig op hotel blijven. Maar ik ga dus weer op stap in Rome en ga eigenlijk hetzelfde gaan bekijken van vorige week... Enkel het Stadio dei Marmi en het Olympisch Stadion laat ik links liggen omdat deze te ver uit de buurt liggen. Maar als extraatje loop ik wel eens langs het Piazza Navona, het Pantheon en de ruïnes van Largo di Torre Argentina.

Pas rond 18:00 ben ik terug aan het hotel, neem een douche en kan dan samen met m'n vader en Bart naar restaurant / pizzeria La Valletta wandelen voor ons avonduitje. Vooruitziend als ik was, had ik deze morgen de receptionist van het hotel al laten bellen om een tafel op terras te reserveren op naam van Gerto (Geert kunnen ze moeilijk uitspreken hé). Natuurlijk bestel ik (alweer) pizza en drink daarbij een flesje rode wijn. Als afsluiter nog een lekkere ijscrème en zo zijn we klaar om morgen onze 2-daagse terugreis naar België aan te vatten. Intussen waren er gisteren en vandaag al contacten geweest met Jan (Geerts) die ons wist te vertellen dan een zekere Joo Kihwa naar België zou komen om deel te nemen aan z'n RM "Herentals - Cosne sur Loire - Herentals". Wat een toeval hé... dat was de Zuid-Koreaan die ik op de controle in Castel di Tora tegenkwam! De vraag was of wij hem konden meenemen, en dat was gezien de omstandigheden (Freddy en Rudy waren er niet meer bij omdat zij met het vliegtuig terugkeerden) geen probleem...

Zoals afgesproken stond Joo die zondagmorgen 2 juli om 7:00 aan het hotel. Na het ontbijt laden we zijn gerief in en verlaten Rome. We gaan niet in één keer naar huis rijden, maar zullen overnachten in Rixheim / Mulhouse. De communicatie met Joo verloopt moeizaam omdat hij zeer weinig engels kan, maar we proberen ons plan te trekken. Na enkele korte stops in San Giovanni (10:30 - 256 km), Fiorenzuola (13:10 - 510 km) en San Gotardo Sud (16:40 - 747 km) zijn we om 19:30 in Hotel P'tit Dej (958 km). We hebben er 2 kamers geboekt en blijven er 's avonds ook eten. De volgende ochtend (maandag 3 juli) vertrekken we om 7:10 en stoppen pas een eerste keer om 10:40 (325 km) aan Aire de Capellen in Luxemburg voor een tankbeurt en de beentjes te strekken. Intussen heeft Joo besloten dat we hem in Waver mogen afzetten, en van daar zal hij met de fiets verder naar Herentals rijden. Zo gezegd, zo gedaan... rond 13:15 droppen we Joo na 500 km af in Waver. Ik geef hem nog het juiste adres en telefoonnummer mee van Jan en weg is hij! Zelf komen we om 14:45 terug aan in Kalken (575 km). We laden het busje uit, geven het nog een wasbeurt en brengen het terug tegen het afgesproken uur naar Deinze!

Ziezo... alweer een mooi fietsavontuur dat goed afgesloten werd... volgende afspraak in Italië (Bormio) op 22 juli 2018 voor de Alpi4000.

Diploma 999 Miglia