Het is eind 2022 wanneer ik een mailtje krijg van de Italiaanse organisatie 6+6 Ajò. Hierin wordt vermeld dat er eind april 2023 terug 2 BRM's van 600 km zullen georganiseerd worden op Sardinië. 4 jaar geleden, in 2019, reed ik al eens 2 brevetten van 600 km van dezelfde organisatie, maar toen werd eerst 600 km op Sardinië gereden, waarna we met een Ferry naar Sicilië werden gebracht om daar ook nog eens een BRM van 600 km af te leggen.
In 2023 zouden we op Sardinië blijven en zou er een BRM plaatsvinden in het zuidelijke gedeelte van het eiland, gevolgd door een BRM in het noordelijke gedeelte. Inschrijven kon vanaf enkele weken later, maar lang hoefde ik niet na te denken… ik was meteen geïnteresseerd. Begin december schreef ik het bedrag van € 190,00 over voor mijn deelname en bestelde meteen ook een wielerbroek en -trui van het evenement voor € 100,00.
Mijn broer Koen was ook snel overtuigd om deel te nemen en samen met onze ouders zouden we er een korte familievakantie van maken. In een latere fase werden nog enkele praktische zaken geregeld zoals de huur van een minibusje, het boeken van ferry's om op Sardinië te geraken en terug te keren, het boeken van overnachtingen onderweg en op Sardinië zelf, een medisch attest verkrijgen bij de dokter voor deelname, …
Op maandag 24 april is het dan zover: met een VW Caravelle die we in Oordegem bij Jan Kennof huren vertrekken we met ons 4 om 6h30 uit Kalken. Vandaag rijden we naar Como waar ik 2 kamers geboekt heb in Hotel Rossovino Como. Volgens de GPS moeten we daarvoor 922 km rijden en zullen we daar reeds tegen 16h00 aankomen, maar da's natuurlijk zonder rusttijden en files gerekend.
Tussen Erpe-Mere en het Leonard Kruispunt voorbij Brussel hebben we al prijs met een eerste file… we verliezen er ruim 45 minuten door de drukte op de autosnelweg. Na ongeveer 155 km houden we snel een eerste plaspauze en rijden verder naar Aire de Berchem in Luxemburg waar we aankomen om 10h30 na 280 km. De gemiddelde snelheid ligt op dat moment op 73 km/u en het verbruik op 8,1 liter/100 km. Buiten is het met 7 graden nog redelijk fris.
Na bijgetankt te hebben en een koffietje vertrekken we er terug om 11h00, Koen heeft inmiddels het stuur overgenomen. In Metz verlaten we even de autosnelweg omdat hij naar een centrum van de Franse péage wil rijden om er een houder voor z'n Bip&Go te kopen, maar het centrum blijkt gesloten. Dan maar plan B en hopen dat er op een péage-post zelf ook een kantoor is om zo'n ding te kopen. En ja hoor, dat lukt op de volgende péage.
In Pisa
Om 14h10 rijden we verder en moeten in Bazel aan de grensovergang met Zwitserland eerst nog een wegenvignet aanschaffen (€ 43,06). Ik zit terug aan het stuur, en vóór de Gothardtunnel houden we om 16h30 na 770 km terug een plaspauze. Onze gemiddelde snelheid is gestegen naar 89 km/u en het verbruik gezakt naar 7,9 liter.
Aan deze Gothard Raststatte houden we terug een chauffeurswissel en we vertrekken er om 16h45. Alles verloopt (buiten de file rond Brussel deze morgen) eigenlijk redelijk vlot, maar met nog 51 km te gaan komen we plots in een monsterfile terecht… Het is 18h05 en op 15 km van Lugano staan we plots gedurende 25 minuten helemaal stil. Wanneer er dan eindelijk beweging in de file komt is het met horten en stoten dat het vooruit gaat. Het is pas wanneer we Chiuso voorbij zijn (grens met Italië) en afslaan richting Como dat we de file-ellende verlaten.
In Como stoppen we bij ons "vast" Pizza-restaurant Vecchia Tavernola. Het is 20h05 en de teller staat op 923 km… we deden dus 2 uur over de laatste 43 km. Gemiddelde snelheid is hierbij serieus gezakt naar 76 km/u en verbruik ligt op 7,8 liter.
Na een lekkere pizza en bijhorend pintje vertrekken we om 21h20 voor de laatste 8 km naar het hotel waar we aankomen om 21h35 en afklokken op 931 km. Totale rijtijd vandaag is 12u22. Hopelijk morgen minder file want we moeten op tijd in Livorno zijn om de overzet naar Olbia te halen.
Dinsdag 25 april. Na het ontbijt vertrekken we om 9h35 uit het hotel en gaan eerst in de buurt nog tanken vooraleer we de autosnelweg op rijden richting ring rond Milaan. Geen file vandaag en dat verwondert ons een beetje… tot mijn frank valt: deze morgen zag ik live beelden van de Italiaanse president in Rome bij een soort ceremonie: vandaag is Bevrijdingsdag, een nationale feestdag in Italië.
We rijden dus probleemloos rond Milaan en verder richting Parma. Van daar rijden we verder westwaarts richting La Spezia aan de kust en dan gaat het naar Pisa. Daar komen we om 13h10 aan na 329 km vandaag en houden er onze middagpauze. Eerst kuieren we natuurlijk wat rond op het Plaza del Duomo en gaan die scheve toren daar eens goed bekijken, daarna gaan we een lekkere pizza eten in de buurt en sluiten de pauze af met ijsje.
Om 15h35 vertrekken we uit Pisa en rijden een kleine 25 km verder naar Livorno waar we deze avond een Moby (Italiaanse rederij die veerdiensten verzorgt op de Mediterraanse zee) nemen richting Olbia op Sardinië. In Livorno tanken we onze Caravelle eerst nog eens vol omdat we denken dat de diesel op Sardinië toch wel wat duurder zal uitvallen dan op het vasteland. Daarna gaan we nog op verkenning waar we deze avond moeten inchecken.
Wanneer de verkenning erop zit rijden we tot in het centrum van Livorno waar we de wagen achterlaten in een parkeergarage en ons opmaken voor een wandeling door de havenstad. Het is nu 16h30 en we zullen hier een kleine 2 uur doorbrengen.
Omdat we zeker goed op tijd willen zijn en tijd willen hebben om eventuele administratieve problemen op te lossen zijn we om 18h40 reeds aan de pier waar we moeten inchecken voor de overzet. Maar zie… alles verloopt vlotjes en er staan pas 7 wagens vóór ons. Tijdens het wachten stuur ik een berichtje naar Johan De Geest, een Randonneur uit Laarne die ook zou deelnemen aan de 6+6 Ajò. Ik zeg hem dat wij aan het wachten zijn om in te schepen en ik krijg al snel antwoord dat hij met z'n vrouw Annick daar ook is en wat verderop in de rij staat. We komen elkaar tegemoet en praten wat bij.
Vanaf 19h45 gaan de poorten van de parking open en mogen we gestructureerd het Moby-schip binnenrijden. Aan de receptie op de boot krijgen we onze kajuiten toegewezen en gaan daarna in het selfservice restaurant nog een hapje eten. De Ferry zelf begint om 22h10 met 10 minuutjes vertraging aan z'n vaart over de Middellandse Zee. Eens we de haven uitgevaren zijn voelen we ook hoe woelig de zee wel is… maar goed, zo geraken we misschien wel rapper in slaap.
Woensdag 26 april, het is 6h00 wanneer er op de deur van onze kajuit geklopt wordt… tijd om op te staan en onze kajuit te verlaten, en liefst zo rap mogelijk! Ondanks de druk van het kuispersoneel neem ik nog een douche en gaan we samen met ouders en broer nog gaan eten. Pas tegen 6h45 verlaten we de kajuit en gaan op een ander dek gaan wachten tot de boot aanmeert in de haven van Olbia.
Tegen 7h30 liggen we aangemeerd en mogen het schip verlaten om 7h50. Op de eerste beste parking die we daarna tegenkomen gaan we langs de kant staan en laden m'n broer en ik onze fietsen uit… vanaf hier zullen we de 111 km naar het appartement in Dorgali met de fiets afleggen.
Het is mooi, zonnig, weer en met wind in de rug is het warm genoeg om zonder arm- of been stukken te rijden. De rit verloopt vrij vlot en ongeveer halfweg houden we halt in La Caletta voor een korte bevoorrading. Wanneer we later terug vertrekken komt Johan ons wat verder tegemoet gereden. Hij was met z'n vrouw met de wagen naar Dorgali gereden, maar wil toch nog even de beentjes testen.
Samen rijden we naar de startplaats, Hotel Il Querceto, waar we ons roadbook en deelnamenummer gaan ophalen. Daarna rijden we verder naar het appartement dat we geboekt hebben voor de rest van de week.
Na een douche en wat boodschappen rijden we terug naar de startplaats waar we om 17h15 een briefing van de organisatie bijwonen. Daarna gaan we in 't stad nog pizza eten en gaan terug naar het appartement om op tijd in ons bed te liggen… morgen wordt de start van de eerste BRM "Sardinië Zuid" reeds om 6h00 gegeven.
BRM Sardinië Zuid
Donderdag 27 april. De wekker gaat af om 05h00, Koen en ik nemen een vroeg ontbijt en fietsen omstreeks 05h45 naar de start in Hotel Il Querceto een kleine 2 km verderop. Daar krijgen we een stempel in ons "Rando Book" en moeten ook een foto nemen van een QR-code. Op elke controlepost onderweg zal namelijk een QR-code terug te vinden zijn waarvan we een foto moeten nemen en die we telkens via een What's App berichtje naar een nummer van de organisatie moeten sturen… dat is dan in feite het bewijs dat je daar effectief gepasseerd bent.
De eerste etappe is met 96 km en 1.950 Hm meteen de zwaarste… ze brengt ons via het binnenland naar Belvì. We fietsen onder andere door Orgosolo (bekend om z'n muurschilderijen) en Fonni, het hoogste dorp op het eiland dat in de winter zelfs dienst doet als ski-resort. Wat verder, na 77 km komen we boven op de Tascusi Pas (1.231 m). Daarna volgt een lange afdaling naar CP 1 in Belvì waar we om 11h30 aankomen. In het begin van de rit was het deze morgen nog redelijk fris, maar wanneer de zon volop schijnt na de middag worden gemakkelijk temperaturen bereikt tussen 25 en 30 graden, echt zomers weer dus.
Het natuurpark Supramonte di Baunei
Om 17h10 vertrekken we voor de kortste etappe van dit "Sardinië Zuid" brevet, amper 61 km lang met "maar" 526 Hm naar Villacidro, waar we aankomen omstreeks 19h50 in CP 3. De controle en bevoorrading is er gewoon buiten op een pleintje en we krijgen er onder andere pizza en cola.
Om 20h20 starten we dan aan onze laatste etappe van vandaag, terug een vrij vlakke rit van 88 km met ongeveer 543 Hm. Omdat de avond gevallen is, is het frisser geworden en heb ik terug m'n arm- en beenstukken aangedaan. Onderweg is er, na 286 km vandaag, een extra bevoorrading voorzien in Villamassargia. Het is een Street Food Truck waar we terug wat krachten kunnen opdoen. We blijven er van 21h55 tot 22h05 amper 10 minuutjes zitten en drinken er enkel een cola. Vanaf hier is het nog een dikke 50 km naar het volgende CP in Cagliari.
Iets na middernacht (het is 00h15) komen we na 337 km aan in het Caesar's Hotel waar CP 4 gevestigd is. Het is ook de enige plaats waar een slaapplaats voorzien is van de organisatie. De keuze om te slapen is simpel: ofwel in de slaapzaal (gratis), waar tientallen andere renners proberen te slapen, ofwel kon je op voorhand een kamer boeken in het hotel (€ 138,00 voor één kamer met 2 personen). Mijn keuze was bij m'n inschrijving snel gemaakt: kamer boeken in het hotel zodat je deftig kan douchen en geen last hebt van snurkende deelnemers in de zaal of ander lawaai.
Bij aankomst aan het CP nemen we eerst onze bevoorrading en gaan dan naar onze kamer. Nog goed dat we voor de kamer kozen want achteraf hoorde ik van andere deelnemers (die voor de gratis slaapzaal kozen) dat zij verplicht waren om daar te vertrekken om 4h00, de sluitingstijd van de controlepost. Het is namelijk zo dat de controleposten volgens het reglement maar een beperkt aantal uren open zijn. Wanneer je je buiten tijd aanmeldt op een CP, dan word je normaal gezien ook niet gehomologeerd.
Maar goed, Koen en ik kunnen dus 3,5 uur "rustig" slapen, en dat is welkom nadat we vandaag 337 km reden met 3.882 Hm. Enkele uurtjes later, om 5h00 gaat onze wekker af. Na een klein ontbijt in het hotel vertrekken we terug om 5h50 naar CP 5 dat 83 km en 890 Hm verder ligt, Muravera. We fietsen er voor een groot stuk op de SS 125, de Orientale Strada, waarbij we aan onze rechterzijde de zee hebben en links van ons de bergen liggen. Met een opgaande zon erbij krijgen we hier een prachtig stukje Sardinië te zien. Om 9h45 komen we aan op CP 5 en blijven hier en een kleine 35 minuten rusten.
Het is dus 10h20 wanneer we uit Muravera vertrekken, op weg naar het volgende CP in Torre di Bari. Doordat het zo zonnig en warm is houden we om 12h45 (na 56 km in Tertenia) een extra kleine drankstop voor een fris blikje cola en onze drinkbussen bij te vullen.
CP 6 in Torre di Bari ligt in een strandhotel en we komen daar aan om 14h20. De bevoorrading die ik daar aangeboden krijg (koude pasta en water) sla ik over… ik heb zin in een warme pizza. Koen blijft hier de pasta eten en ik ga op terras van het volgende hotel pizza gaan eten. Daar zitten ook m'n ouders die ons tegemoet zijn gereden.
Na de pizza, een grote Ichnusa (plaatselijk Sardiens bier) en een cola is het om 15h10 terug tijd om aan te zetten voor de laatste 81 km naar Dorgali van het brevet "Sardinië Zuid". Een laatste etappe waarbij ook 1.377 Hm moeten overwonnen worden. Die Hm worden in "trapjes" in het Supramonte-gebergte afgelegd en als beloning sta je na +/- 40 km klimmen op de 1.021 meters hoge Ghenna'e Silana Pas.
Tijdens de beklimming van de pas stoppen Koen en ik nog voor een kort terrasje en een fris drankje in Baunei en rond 19h00 staan we boven op de pas. We doen terug arm- en beenstukken aan en dalen de laatste 22 km af naar de aankomst in Dorgali waar we om 19h50 aankomen in Hotel Il Querceto. De 587 km en 6.731 Hm van dit brevet werden afgelegd in 37h46 en dat is "ruim" binnen de limiet van 40 uur voor een BRM van 600 km… opdracht geslaagd dus!
Terwijl Koen zich laat ophalen door ons vader fiets ik terug naar het appartement waar we ons verloren zoutgehalte terug bijvullen door gezouten chips en pindanootjes te sneukelen, samen met een grote frisse Ichnusa natuurlijk! Na een deugddoende douche volgt nog pizza en tegen 22h30 kruip ik in bed… want morgen start om 6h30 het tweede brevet van 600 km op dit eiland: "Sardinië Noord". Koen heeft intussen aangegeven dat hij past voor dit tweede brevet, hij heeft het even gehad met die hoogtemeters.
BRM Sardinië Noord
Zaterdag 29 april… mijn wekker gaat af om 5h45. Het voorziene vertrekuur is 7h00, maar de organisatie heeft beslist dat er kan vertrokken worden tussen 6h30 en 7h00. Na m'n ontbijt en nog een snel toiletbezoek fiets ik naar de start en vertrek er om 6h50.
Net als 2 dagen geleden is ook hier de eerste etappe de zwaarste: 127 km met 1.842 Hm! Na een afdaling vanaf de start van +/- 4 km begint een klim van 16 km naar Nuoro, een stad die door z'n traditie en cultuur ook wel het "Athene van Sardinië" wordt genoemd. Er volgt dan een afdaling van een kleine 10 km en dan gaat het terug naar omhoog gedurende ongeveer 20 km naar +/- 840 meter hoogte.
In de afdaling die daarop volgt staat terug een foodtruck waar de deelnemers na de eerste 72 km van deze zware etappe zich kunnen bevoorraden. Ik ben daar om 10h50, drink 2 blikjes cola, eet nog wat rozijnenbrood dat ik meeheb, en vertrek terug om 11h05. De rest van de rit naar CP 1 in Nuraghe Losa wordt gekenmerkt door een zeer heuvelachtig parcours en ik bereik het CP om 13h40. De bevoorrading hier bevalt me het meest… een kom lekker gekookte rijst met stukjes vlees, fruit en groenten bij gemengd, een frisse pint en cola (zelf te betalen), jaja… 't is hier in orde!
Ik vertrek terug uit Nuraghe Losa om 14h05 voor een korte en gemakkelijke rit naar Torre del Pozzo, maar 50 km lang met 506 Hm. Deze hoogtemeters worden vooral in het eerste gedeelte van de rit afgelegd, naar het historisch stadje Santu Lussurgiu op 543 meter hoogte. De rest van de rit gaat in dalende lijn, met hier en daar een klein "knikje", naar het terras van een camping op het strand, CP 2. Daar kom ik aan om 16h35. Standaard krijgen we als bevoorrading pasta of een broodje en een flesje water, maar in de meeste gevallen is er wel gelegenheid om andere dranken te kopen aan de bar van de controlepost. Door het warme weer heb ik dan ook snel zin in een frisse pint en een frisse cola.
Mijn pauze in Torre del Pozzo duurt 25 minuten en om 17h00 fiets ik verder naar de volgende controle in Alghero, een zeer toeristische stad aan de westkust van Sardinië en tevens hoofdstad van de Coral Riviera. De etappe is 88 km lang en is met 1.472 Hm alweer niet te onderschatten. We rijden langs steden als Cuglieri, Modolo en Bosa. Vanaf Bosa volgt dan een prachtige panoramische kustweg van 45 km naar Alghero met een mooie zonsondergang als kers op de taart.
Zonsondergang westkust Sardinië, op weg naar Alghero
En wat verder, buiten het drukke centrum, herken ik een pizzeria waar ik 4 jaar geleden (bij m'n eerste deelname aan de 6+6 Isole) ook al eens zat. Ik herinner me dat het daar bijlange niet slecht was en ga er terug op terras zitten. Ik bestel een grote pizza Capriciosa, een groot biertje en cola die me allemaal zeer smaken en verlaat Alghero om 22h50.
CP 4 ligt dus 75 km verder, in Castelsardo. Van de omgeving is nu weinig te zien natuurlijk omdat het nacht is, maar met amper 438 Hm gaat het wel vlot vooruit en kom ik aan op het CP om 01h55. Resultaat van vandaag: 341 km en 4.235 Hm.
Op de controlepost laat ik enkel een stempel in mijn Randoboekje zetten en maak een foto van de QR code om door te sturen. Honger heb ik niet, dus fiets ik 300 meter terug naar het plaatselijke Best Western hotel waar ik een kamer boekte voor vannacht (€ 83,00). Gezien mijn late aankomst heb ik niet lang geniet van mijn kamer, maar het doet toch ontzettend veel deugd om een lekkere warme douche te nemen en in een goed bed te gaan liggen, ook al is het maar voor anderhalf uur…
Anderhalf uur slaap inderdaad, omdat ik om 6h00 wil vertrekken naar de volgende controle. Ik ben niet de enige deelnemer die hier blijft slapen, en samen met de anderen, die ook op tijd willen vertrekken, neem ik om 5h30 een klein ontbijt met wat koekjes en fruitsap. Uiteindelijk vertrek ik een kwartiertje vroeger dan voorzien, reeds om 5h45, naar CP 5 in Cannigione dat toch een eind ver ligt: 115 km met 1.221 Hm.
Er wordt langs de Paradise Coast gefietst, maar het weer zit vandaag voor het eerst niet mee… het is dik bewolkt en fris met nu en dan wat miezer. De strakke noordoostenwind helpt niet echt mee en het golvend parcours maakt het er niet gemakkelijker op. Maar ja, het is wat het is en we moeten erdoor! Bij mooi zonnig weer is dit waarschijnlijk ook een prachtig stukje Sardinië, maar nu in deze omstandigheden valt dat toch wat tegen.
Om 11h30 ben ik dan eindelijk op CP 5 in Cannigione in Hotel l'Airone aan de Costa Smeralda, waar ik net nog Johan zie vertrekken. De miezer is intussen motregen geworden maar dat houdt me niet tegen om terug op de fiets te stappen om 11h55.
De volgende etappe blijft verder de Costa Smeralda volgen en brengt me na 82 km en 820 Hm naar het dorpje La Caletta. De kilometers en de vermoeidheid beginnen door te wegen en de beklimmingen, ook al zijn ze maar 200 meter hoog, beginnen steeds lastiger te worden. Gelukkig is het einde nabij.
Op CP 6 in La Caletta bevindt de controle zich in Hotel l'Aragosta (16h05), daar laat ik me enkel registreren en neem het broodje beleg mee dat ik krijg als bevoorrading. Hiermee fiets ik enkele honderden meters verder naar bar Malibu waar mijn ouders en broer me zitten op te wachten. Ik drink er een cola, eet m'n broodje op en vertrek om 16h30 voor de laatste etappe richting finish in Dorgali, nog 53 km met 654 Hm te gaan.
Daarvan gaan de eerste 35 km nog redelijk "vlot" (voor wat je nu nog vlot kan noemen), maar gaan de laatste 18 km toch terug in stijgende lijn tot 350 meter, de hoogte waarop Hotel Il Querceto ligt. Om 19h05 kan ik daar mijn laatste stempel in mijn Randoboekje laten zetten en krijg er nog een medaille en diploma uit de handen van de voorzitter van ARI (Audax Randonneurs Italia).
De cijfers voor dit brevet: 592 km met 6.875 Hm afgelegd in een tijd van 36h18, en dus alweer ruim binnen de limiet van 40 uur binnen. Het pastamenu die de deelnemers bij aankomst krijgen laat ik aan mij voorbij gaan en ik keer terug naar het appartement voor hetzelfde recept als 2 dagen geleden: chips, nootjes, bier en pizza.
Later die avond wordt al een gedeelte van de bagage ingepakt want morgen willen we tegen 7h30 vertrekken om op tijd terug in Olbia te zijn waar onze Ferry naar Livorno om 10h45 vertrekt.
Maandag 1 mei. We staan met z'n allen op tussen 6h45 en 7h00, nemen een snel ontbijt en sorteren onze bagage in de Caravelle. Om 7h35 verlaten we Dorgali en zijn tegen 9h00 aan de haven in Olbia. Na de check-in staan we nog een kleine 25 minuten in de wachtrij, waarna we om 9h30 mogen inschepen.
We installeren ons in onze kajuiten en om 10h45 stipt verlaat de Moby Aki de haven van Dorgali. We zijn vertrokken voor een vaart over de Middellandse Zee van 8h30. Tijdens die overtocht haal ik nog wat slaaptekort in en hou me verder nuttig bezig met het schrijven van een groot deel van dit verslag.
Aankomst in Livorno is na 308 km varen om 18h50, 25 minuten vroeger dan voorzien. Aangezien we redelijk achteraan het schip staan met de wagen (in- en uitschepen gebeurt aan de achterzijde van het schip) kunnen we de Ferry ook redelijk snel verlaten, reeds om 19h00. In het havengebied gooien we de tank nog eens vol en rijden noordwaarts naar Marina di Massa om daar wat te gaan eten. Het weer is intussen niet meer wat het was: koud en regenachtig. Na een ritje van een kleine 70 km zijn we in Marina di Massa maar het restaurant dat we op het oog hadden blijkt zeer populair en helemaal volzet. Dan maar een ander restaurant opgezocht (er zijn er genoeg daar langs het strand) waar we van 20h10 tot 21h10 de tijd nemen voor ons avondeten.
Daarna gaat de rit verder naar onze dagbestemming: Hotel Milaan Expo & Spa in Parabiago. Dat hotel kennen we nog van ons verblijf vorig jaar toen we aan de 1001 Miglia deelnamen en we komen er aan om middernacht na een rit van 333 km uit Livorno.
Dinsdag 2 mei: we staan op rond 7h00, genieten van een uitgebreid ontbijt en verlaten het hotel om 8h10. Omdat we op www.autostrade.it vernemen dat er files zijn ter hoogte van Como en Mendrisio besluiten we om via de snelweg eerst naar Varese te rijden, en dan verder via de SS233 naar Ponte Tresa aan de Zwitserse grens. Zo gaat het verder naar Lugano waar we dan op de voorziene snelweg E35 onze weg verder vervolgen naar de Gothard-tunnel. Hiermee maken we weliswaar een kleine omweg, maar worden de files vermeden.
Even voorbij de Gothard-tunnel houden we na 191 km een plaspauze (11h10 tot 11h35) en chauffeurswissel. Koen was startend chauffeur deze morgen en ik neem nu het stuur over. Maar lang duurt mijn beurt niet… ik voel me nog slaperig en moet moeite doen om wakker te blijven. Nog geen uurtje later neemt Koen dus opnieuw het stuur over en rijdt hij tot aan het Aire de Koenigsbourg. Daar houden we na 428 km vandaag terug een pauze van 14h00 tot 14h35.
Omdat we ook merken dat we niet zullen toekomen met onze brandstof om tot in Luxemburg te geraken, besluiten we daar ook nog om 10 liter diesel bij te tanken. Dat zou moeten volstaan om tot in Luxemburg (waar alle brandstoffen veel goedkoper zijn dan in België of Frankrijk) te geraken en daar nog eens vol te tanken.
Mijn vader neemt nu plaats achter het stuur en rijdt naar Aire de Berchem in Luxemburg. Daar zijn we om 17h00 en wordt dus opnieuw volgetankt. We rijden verder met Koen aan het stuur en spreken intussen af dat we in het wegrestaurant van Aire de Wanlin nog iets zullen gaan eten. Het is 18h25 wanneer we daar aankomen na 808 km vandaag. Vijftig minuten later, met onze magen gevuld met eten en drinken, verlaten we Wanlin om 19h15 en leggen de laatste 160 km naar Kalken af in 1h40.
Aankomst thuis dus om 20h55 na 968 km waarbij met een gemiddelde snelheid van 88 km/u werd gereden en 7,7 liter brandstof per 100 km werd verbruikt. De rijtijd bedraagt net geen 11h00. Daarmee zit de uitstap naar Sardinië er volledig op en kunnen we beginnen uitkijken naar nieuwe fietsavonturen...
Brevet 6+6 Ajò Sardegna