Het is dinsdag 21 augustus 2012 wanneer ik om 18u25 in het Stadio Re Cecconi (Nerviano - Milaan) aankom na een oververhitte eerste deelname aan de 1001 Miglia d'Italia... Samen met enkele fietsvrienden nam ik deel aan dit lange-afstandsbrevet dat ons door het noordelijke deel van Italië voerde... Toen was ik niet van plan hier vier jaar later terug te staan, maar wanneer enkele andere fietsvrienden hun interesse toonden om in 2016 ook eens op Italiaans avontuur te gaan had ik al snel zin in een tweede deelname!
Jan (Rigolle) was eigenlijk de "aanstoker"... na het lezen van het verslag van m'n deelname in 2012 was de editie van 2016 het voorbije jaar z'n hoofddoel geworden. Uit onze grote groep Randonneurs-vrienden vonden we nog enkele andere kandidaat-deelnemers, en zo vormden we uiteindelijk een groepje van 6 fietsers die naar Italië zouden trekken half augustus. Die zes waren dus Jan Rigolle, Joris Cosyn, Bart Van Daele, Herman Mandemakers, Koen Lammens en ikzelf. M'n broer Koen ging niet officieel deelnemen aan het brevet, maar wou wel meekomen om nu en dan een etappe mee te fietsen. Dit groepje werd nog aangevuld met m'n vader Maurice die altijd bereid is om met de volgwagen te rijden.
Klaar om richting Milaan te vertrekken
Er werd afgesproken dat iedereen zou samenkomen bij m'n ouders in Kalken op zondag 14/08/16 om 06u00. Iedereen, behalve Joris en Koen, want die zouden door omstandigheden pas een dag later naar Milaan reizen met het vliegtuig. Bij het krieken van de dag werd de minibus - een Opel Vivaro waarvan de laatste rij zetels op onze vraag werd verwijderd - (vol)geladen met fietsen, reservemateriaal, bagage, eten, drinken,... Daarna volgde nog snel een tasje koffie en om 06u30 stonden we vertrekkensklaar om aan ons grote Italiaanse avontuur te beginnen.
De meest logische en kortste weg was om via de E40 naar Brussel en verder op de E411 richting Namen en Aarlen te rijden om zo het Groothertogdom Luxemburg te bereiken. Daar stopten we om 09u00 een eerste keer in tankstation Berchem na 277 km. Na een korte tankbeurt en pauze van een half uurtje reden we verder zuidwaarts Frankrijk binnen naar Metz en volgden de E25/A35 verder richting Straatsburg en Colmar. Door wegenwerken kwamen we na 520 km op de A35 rond 11u45 in een file terecht. Met het zicht op de Vogezen aan onze rechterzijde vorderden we maar zeer langzaan en toen we meer dan een uur later (12u55) amper 22 km verder stonden, werd beslist in het bekende Aire de Koenigsbourg een tweede stop te houden.
Om 13u30 zetten we terug aan en gelukkig was de file intussen ook zo goed als opgelost zodat we 80 km verder om 14u15 in Basel aan de Zwitserse grens stonden. Na aankoop van het verplichte autowegenvignet (€ 38,00) en passage door die Schweitz en de St. Gotthardtunnel reden we via Chiasso Italië binnen en namen de eerste afslag naar het Como-meer. Het is immers een goede gewoonte geworden dat ik steeds een laatste stop inlas in Ristaurante Pizzeria Vecchia Tavernola (913 km) aan het Como-meer vooraleer verder te bollen naar Milaan.
Maar... we waren er een uurtje te vroeg... Het was nog maar 17u35 en de pizzeria ging pas open om 18u30! We beslisten dan maar om het busje op de parking van het restaurant te zetten en een wandeling naast het Como-meer te maken. Die wandeling ging naar het nabijgelegen Cernobbio waar de meesten onder ons in een ijssalon een verfrissend pintje dronken, getrakteerd door onze Nederlandse vriend Herman! Daarna ging het terug naar de pizzeria waar we anderhalf uur de tijd namen voor ons avondmaal. Om 20u05 vertrokken we uit Tavernola en tegen 20u45 waren we aan ons Golf Hotel **** in Lainate, een kleine gemeente gelegen op 20 km ten noorden-westen van het centrum van Milaan. De reis hiernaartoe had dus 14u15 geduurd voor 950 km en was al bij al (de file tussen Straatsburg en Colmar niet meegerekend) vrij vlot verlopen.
Maandag 15/08: vandaag zal ik met m'n metgezellen (met de fiets) de startplaats gaan verkennen, het Stadio Re Cecconi - genoemd naar Luciano Re Cecconi, een Italiaanse oud-international van de Squadra Azzura die in 1948 in Nerviano geboren werd. Tegen 11u00 zijn we er, maar hier valt momenteel weinig te beleven. Enkele mensen van de organisatie lopen hier rond en alles wordt in gereedheid gebracht om de deelnemers morgen te ontvangen. Van het stadion rijden we naar het wat verder gelegen klooster van Olivetani in het centrum van Nerviano. De poorten van het klooster zijn nu gesloten, maar zullen morgen open staan om alle deelnemers aan de 1001 Miglia hun deelnamedocumenten te laten afhalen.
Herman, ik en Jan aan de Dom van Milaan
Een uur later zetten we ons ontspanningsritje voort en even verderop rijden we langs de Arco della Pace (Vredesboog), gelegen aan de zijkant van het Parco Sempione. In dit Sempionepark ligt ook het Castello Sforzesco, een kasteel waarin verschillende musea gehuisvest zijn en die onder andere kunstcollecties van Michelangelo en Leonardo Da Vinci omvatten. Met onze fiets aan de hand stappen we door het kastelencomplex en komen aan de andere kant uit aan de hoofdingang van het kasteel. Het is ook hier, op het Piazza Castello, dat elk jaar (halfweg maart ongeveer) de start gegeven wordt van de meest prestigieuze Italiaanse klassieker: de Primavera, oftewel Milaan - San Remo.
Langs de verkeersvrije Via Dante gaat het verder naar dé trekpleister van de stad... de Duomo Santa Maria Nascente, de Dom van Milaan dus (de grootste kathedraal van Italië trouwens)! We nemen er de tijd om uitgebreid foto's te nemen en stappen ook even de Galleria Vittorio Emanuele II binnen. Dit is de beroemdste overdekte winkelstraat van Milaan en hier zijn natuurlijk enkele wereldberoemde en dure winkels à la Louis Vuitton en Versace terug te vinden.
Via dezelfde Via Dante verlaten we wat later het centrum van Milaan en stoppen wat verder toch nog even op terras voor een (zeer duur) ijsje met pint. Maar ach... wat zou ons tegenhouden? We zijn hier op vakantie en proberen van het leven te genieten, toch...?
Om 17u00 zijn we terug aan het hotel, we hebben er vandaag op 't gemakje goed 56 km opzitten en installeren ons nu voor een tijdje aan het zwembad. Jan haalt enkele flesjes Blauwe Chimay boven en we genieten allen van dit leuke ontspannen vakantiesfeertje...
Later die avond gaan m'n vader en ik onze 2 nakomers gaan ophalen aan de luchthaven Malpensa. Koen en Joris worden tegen 21u25 verwacht en hun vlucht is mooi op tijd. We rijden terug naar het hotel en sluiten de avond af op terras met een pilsje en het maken van plannen voor de komende dagen...
Dinsdag 16/08, vandaag is D-Day! De start van de 1001 Miglia d'Italia wordt pas deze avond gegeven vanaf 20u15, maar alle deelnemers moeten wel eerst hun deelnamedocumenten gaan afhalen in het klooster van Olivetani (vanaf 9u00). Terwijl vader Maurice in het hotel blijft, rijden wij met ons zessen in het minibusje naar Nerviano. Tegen 9u45 zijn we ter plaatse en kunnen onze startdocumenten ophalen: een kadernummer, kontrolekaart voor de stempels, deelnemerskaart met barcode, roadbook en nog wat prullaria. Ook de bestelde wielerkledij kan hier afgehaald worden: de trui (€ 30,00) en broek (€ 45,00) bestelde ik reeds online bij m'n inschrijving en krijg deze nu eindelijk ter beschikking. Er heerst een ontspannen sfeer op het binnenplein van het klooster en we ontmoeten er nog 2 andere Belgen (er zijn er 7 ingeschreven): David Hermans en Rudy Verheyen, 2 hardrijders zou later blijken... David zou immers als 5e eindigen met een tijd van 83u07 en Rudy 29e met een tijd van 92u46.
In totaal waren trouwens 477 deelnemers ingeschreven, waarvan er uiteindelijk 387 de start genomen hebben. De inschrijvingen werden door 37 verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd: de grootste groep waren uiteraard de Italianen (195) gevolgd door Duitsers (69), Fransen (28) en Spanjaarden (23). Een overzicht van de andere nationaliteiten is onderaan dit verslagje terug te vinden.
Ikke, Joris en Jan aan de start
Terug in het hotel, het is inmiddels 12u30, gaan we eerst een broodje eten op terras aan het zwembad. In "normale" omstandigheden moeten gasten tegen de middag (of zelfs vroeger) de kamer van een hotel verlaten, maar wij konden van het management bekomen dat we enkele uurtjes langer (tot 16u00) gratis op de kamer mochten blijven. Dat kon door onder andere de zeer lage bezetting van het hotel in die periode, maar ook omdat we beloofden om na de 1001 Miglia hier terug te komen overnachten voor 1 of (voor sommigen) 2 nachten... Na de pick-nick bleef ik dus nog een tijdje aan het zwembad in een ligstoel rusten, terwijl anderen de koelte van de kamer opzochten.
Rond 15u00 keer ik ook terug naar m'n kamer en begin me klaar te maken. Herman, met wie ik de kamer deelde, is al een tijdje bezig met z'n voorbereiding en oogt wat nerveus. Wat nemen we mee op de fiets en wat geven we mee met het busje (dat we enkel zullen zien op de controleplaatsen)...? Ook in het minibusje proberen we de bagage te sorteren: gerief dat we de komende dagen niet nodig hebben tijdens het fietsen mag achteraan tegen de zetels gestapeld worden, gerief dat we wel nodig hebben (zoals reservekledij) moet makkelijk bereikbaar zijn... niet altijd evident om zoiets deftig te organiseren wanneer er met 5 renners moet rekening gehouden worden!
Maar goed, tegen 16u30 vertrekken we met de fiets naar de startplaats van de 1001 Miglia, het Stadio Re Cecconi in Nerviano. Er wordt beslist om onderweg eerst nog eens te stoppen aan de Auchan voor een laatste lichte maaltijd en het is ongeveer 18u30 wanneer we in het stadion zijn. Nu zijn we er natuurlijk niet meer alleen... vele andere deelnemers zijn een pasta-maaltijd aan het eten (kon besteld worden bij inschrijving) en de meesten lopen relax rond. Het is duidelijk dat iedereen hier aanwezig uitkijkt naar dit avontuur! De atletiekpiste (waarop de start gegeven wordt) is nog afgesloten en tijdens het wachten kom ik terug de 2 andere Belgen tegen: David en Rudy. We slaan nog een babbeltje en het is me dan al duidelijk dat ik deze twee niet meer zal terugzien... die mannen gaan rijden en blijven rijden! Ook Luigi Candeli kom ik er tegen... dat is een oudere Italiaanse kennis (69 jaar) die ik regelmatig tegenkom op zulke evenementen (Parijs - Brest - Parijs, Madrid - Gijón - Madrid, deze 1001 Miglia, ...). Altijd leuk om deze man terug te zien!
Om 20u00 mag iedereen dan verder op de piste aanschuiven naar de startstreep. Hier geldt de regel: wie eerste staat, mag als eerste vertrekken. Het is dus best dat je ergens vooraan of in het midden van het peloton kan aanschuiven (afhankelijk wat je ambities zijn natuurlijk) zodat je, in geval van pech de eerste 200 km bvb, nog kan opgevist worden door een achterkomend peloton. De eerste 450 km van deze 1001 Miglia zijn namelijk zo goed als vlak en dan wordt er flink doorgereden. Wanneer je dan bvb in de allerlaatste groep moet starten en je hebt een lekke band na 50 km, wel dan sta er zo goed als alleen voor de rest van de etappe en kan je, met wat geluk, misschien aanpikken bij achterblijvers op de volgende controlepost. Ook voor deelnemers die een bepaalde snelheid niet aankunnen kan het een lastige (en vooral zeer lange) zaak worden wanneer zij in het laatste peloton starten.
Deze raad had ik al aan Herman meegegeven en hij heeft zich dan ook al wijselijk vooraan in de rij wachtenden gepost, hij startte aan zijn 1001 Miglia om 20u35. Met de rest van de groep stonden we niet helemaal vooraan, maar ook niet achteraan, goed genoeg volgens mij. Tijdens het wachten kwam ik trouwens ook de 7e Belgische deelnemer tegen: Franck Leruse, een Waalse Randonneur. Per peloton startten ongeveer 30 renners en om 21u10 was het onze beurt! We nemen nog snel een foto aan een Belgische vlag en weg zijn we... de donkere Italiaanse nacht tegemoet!
Fietsen naast de Po bij zonsopgang
Maar goed, om 00u25 staan we op de eerste controle in Fombio en hebben een gemiddelde snelheid van 32,8 km/u. Na een korte bevoorrading starten we om 00u45 voor de tweede etappe, nog steeds door de Po-vlakte, naar het 80 km verder gelegen Colorno. Tijdens deze etappe verlaten we regio Lombardije om nu in Emilia Romagna te fietsen. De rit naar Colorno verloopt zonder problemen en met gemiddeld 30,6 km/u gaat het nog steeds snel. Aangekomen in het centrum van Colorno (woensdag 17/08 - 03u25) zien we een mooi verlicht Hertogelijk Paleis...! Ook hier nemen we ruim de tijd voor de bevoorrading en vertrekken terug om 03u55.
De derde etappe, naar Massa Finalese, is er eentje van 120 km lang en nog steeds vlak. Hier en daar fietsen we zelfs op een jaagpad naast de Po, wat bij zonsopgang mooie plaatjes oplevert. Net voor we het jaagpad naast de Po verlaten is er echter nog een geheime controle... Omdat ze geheim is komt ze dus totaal onverwacht (we hebben ook nog maar 270 km gereden), maar het is alleszins een prachtige locatie: op een boot gelegen aan de oevers van de Po, en dit net bij zonsopgang! Van 6u45 tot 07u05 houden we er onze bevoorrading om daarna verder te rijden naar de controle in Massa Finalese.
Die controle in Massa Finalese bereiken we om 08u20. We hebben inmiddels 305 km afgelegd en zijn reeds 11u10 onderweg, waarvan 09u50 op de fiets. Tijd voor een power-nap denken Jan, Joris en Bart... M'n fietsgezellen nijpen gedurende een half uurtje de ogen toe en tegen 09u30 is iedereen terug "fris" om de volgende etappe aan te vatten, naar Lugo.
De rit naar Lugo is 108 km lang en wordt nog steeds op het vlakke gereden. Het is mooi, warm weer en we fietsen eigenlijk de hele tijd zo goed als alleen. De verschillende pelotons zijn tijdens de voorbije controles namelijk volledig uit elkaar geslagen omdat de ene renner maar 2 minuutjes op een controle blijft, terwijl een andere er een half uurtje blijft hangen. Iedere groep of renner zoekt nu gewoon z'n eigen tempo om verder te rijden. Onderweg naar Lugo (provincie Ravenna - nog steeds regio Emilia Romagna) besluiten we om in Argenta (379 km) een extra stop te houden, het is middag en we willen iets eten en fris drinken. Bij een temperatuur van bijna 37° leggen we na een half uurtje pauze de laatste 34 km naar Lugo af.
In Lugo loopt het echter weer mis met de bewegwijzering... de track stopt in het centrum van de stad, maar daar is een markt aan de gang en er staat niks van bepijling naar de controle! Na wat zoeken, rondvragen en bellen komen we dan toch op de juiste plek terecht... Het is 14u05, hebben 413 km gereden, zijn 16u55 onderweg en hebben daarvan 13u31 op de fiets gezeten. De gemiddelde rijsnelheid na 400 km bedraagt nog steeds 30,6 km/u en we hebben er "amper" 1.178 hoogtemeters opzitten!
In Lugo houden we opnieuw een ruime pauze van 01u15. Tijdens onze "rustdag" maandag hadden we immers een soort van planning gemaakt hoe we de 1001 Miglia zouden aanpakken. Volgens die planning zouden we elke nacht (uitgezonderd die eerste) enkele uurtjes kunnen slapen en voor de rest vooral grotendeels overdag kunnen rijden (dat was 4 jaar geleden wegens de grote hitte niet altijd evident). Het plan was dus om nu een laatste etappe te rijden naar Dicomano (103 km) en daar te blijven slapen. Omdat de rit "maar" 103 km lang was waren we dus niet gehaast om erg vroeg te vertrekken... Aan de andere kant was het nu wel gedaan met vlak rijden! Vanaf Lugo reden we namelijk recht op de Apenijnen af. Na 413 voornamelijk vlakke kilometers, zouden de volgende 1.000 wel andere koek worden!
Op weg naar Chiusi Montallese
Daar komen we aan om 20u50 na 516 km. We hebben daarvoor net geen 18u00 gefietst maar zijn wel reeds 23u40 onderweg. Onze "hoogtemeterteller" is tijdens deze laatste etappe wel meer dan verdubbeld: van 1.178 Hm naar 2.656 Hm. Na wat te hebben gegeten en een deugddoende douche gaan we slapen. Jan en Joris zoeken de slaapzaal op, m'n vader en broer hebben een tentje mee en ik... ik zal op een veldbed in open lucht naast ons minibusje slapen! Het is ongeveer 22u45 wanneer ik eindelijk in bed kruip en de afspraak is dat we de volgende morgen reeds om 04u00 opstaan!
Het is intussen donderdag 18/08 en zoals afgesproken verzamelen we om 04u00 aan ons busje. We nemen een ontbijt en om 04u45 zitten we terug op de fiets voor de volgende, kortste, etappe van deze 1001 Miglia... amper 33 km lang naar Vallombrosa. Van deze 33 km zijn de eerste 8 km vlak, maar in de 17 daaropvolgende kms moeten we wel bijna 850 hoogtemeters overwinnen, da's dus een gemiddeld stijgingspercentage van 5% gedurende die 17 km! Tot de voet van de klim blijven we samen en wat verder neemt Joris, echt wel een klimmerstype, alweer een korte voorsprong. Zelf begin ik als laatste aan de klim en zit meteen ook in een goed ritme. Ik ben zeker geen berggeit, maar dit type klimwerk dat niet té steil is, dat ligt me blijkbaar wel... Koen, Jan en Bart haal ik dan ook snel in en tot mijn grote verbazing kom ik ook steeds dichter bij Joris! Wat later haal ik hem in en fiets de rest van de beklimming alleen verder. Om 06u40, net geen 02u00 na m'n vertrek in Dicomano, bereik ik de controlepost in Vallombrosa op +/- 1.000 meter hoogte. Daar wacht ik terug op de rest van m'n compagnie en het is toch al 07u35 wanneer we er terug vertrekken!
De volgende etappe naar Chiusi Montallese (provincie Siena) is dan weer een pak langer... 121 km. Na de afdaling tot Regello blijven we de rest van de rit op een hoogte van +/- 300 meter fietsen en is het dus vrij vlak, al kunnen we deze vlakte niet vergelijken met de Po-vlakte! Om 10u05 bevinden we ons aan de rand van de stad Arezzo (provincie Arezzo) en beslissen daar een koffiepauze te houden in een cafeetje langs de kant van de weg. Deze uitgebreide pauze neemt 50 minuutjes in beslag en om 10u45 staan we terug paraat om verder te rijden. Om 12u55 arriveren we op de volgende controle, op de wielerpiste van Montallese. De teller staat daar op 670 km waarvoor we 39u45 onderweg waren (24u21 op de fiets). De totale gemiddelde snelheid blijft intussen ook zakken (nogal logisch met die bergen...) en staat hier op 27,1 km/u. Er zijn reeds 4.301 hoogtemeters overwonnen, maar er zullen er nog meer dan 11.000 volgen... we hebben dus iets om naar uit te kijken!
In Chiusi Montallese nemen we alweer een uitgebreide pauze en het is al 14u15 wanneer we vertrekken voor de volgende 80 km naar Todi, regio Umbrië - provincie Perugia. Een half uurtje later krijgen we een mooi zicht gepresenteerd op het Lago di Chiusi en nog verder rijden we langs het Lago di Trasimeno. Dit meer is met z'n 128 km² het 4e grootste meer van Italië (na Garda, Maggiore en Como). Vanwege het mooie uitzicht houden we hier weer een pauze van een kleine 25 minuten (15u50 tot 16u15) om daarna verder zuidwaarts te rijden naar Todi. Het fietsen op zich verloopt vlot, maar er troepen donkere wolken samen... het ziet ernaar uit dat het gaat regenen! Hopelijk zijn we vóór de regen op de volgende controle... Maar op een bepaald moment krijgt Joris een hongerklop, hij moet dringend iets eten en drinken. We zijn nog 27 km van Todi verwijderd wanneer we in Cerqueto een korte stop houden van een kwartiertje, genoeg voor een korte bevoorrading. Om 17u30 vertrekken we terug en zijn de regenwolken dreigender geworden. Het begint dan ook effectief te regenen wanneer we door Marsciano rijden en we twijfelen om even te schuilen... Joris rijdt verder terwijl Jan en ik even gaan schuilen aan een tankstation. Het is wel wat aan het regenen, maar niet van die aard om hier veel tijd te verliezen, dus beslissen we na 10 minuten om toch maar verder te rijden. Wat verder in het centrum komen we Joris terug tegen... die was ook even gaan schuilen en stond ons op te wachten. Samen rijden we dus verder in een lichte regen, die even later volledig stopt, naar Todi. Daar aangekomen is het 18u45, hebben we 750 km gereden (nog niet halfweg dus...) en zijn reeds 45u35 onderweg.
We verlaten Todi (Santa Maria della Consolazione) bij valavond
Die eerste 1,5 km vanaf de pizzeria gaan wat op en af, daarna volgt een mooie afdaling van 3,5 km gevolgd door een vlak stuk van ongeveer 4 km waarbij we de rivier Tevere volgen. Maar dan verlaten we de grote baan en moeten rechts inslaan... met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,4% worden de volgende 6 km zwaar, zeer zwaar... Het is donker en (gelukkig) zien we de steile weg niet, maar we voelen hem natuurlijk wel in de benen! Over benen gesproken: Joris heeft die van hem teruggevonden en zien we pas terug boven op de top. Intussen steken wij ook andere deelnemers voorbij... velen onder hen al zwoegend en al kreunend, sommigen zelfs te voet! Op de top hergroeperen we ons en blijven de resterende 51 km samen, ook al volgt er na een afdaling van 9 km terug een klim van 13 km, maar dan aan een percentage van maar 3,4%... Rond middernacht, op 7 km van Bolsena rijden we regio Lazio binnen, provincie Viterbo.
Bolsena, we rijden er een klein stukje door de stad en verlaten die ook redelijk snel. De controle bevindt zich namelijk net buiten het centrum in een groot sportcomplex. We komen er aan om 00u15 en hier zijn we ook halfweg de 1001 Miglia, dus tijd om nog eens wat cijfers te bekijken: 816 km, een totale rijtijd van 31u19, gemiddelde snelheid van 25,8 km/u, 6.633 hoogtemeters, reeds 51u05 onderweg, waarvan 04u31 rust tussen de controleplaatsen (plaspauzes, stoppen aan lichten, terrasjes onderweg, fotopauzes, ...) en 15u15 échte rust op de controles zelf.
Hier in Bolsena gaan we ook een tweede keer slapen... Jan vindt een massagetafel in het douchegebouw prima, Joris kan daar ook ergens op één of andere tafel terecht, vader en broer installeren zich weer in hun tentje en Bart en ik gaan op de tribune binnenin de sporthal slapen. Bart heeft genoeg aan de stoffen zakken die we meehebben in het busje om de fietsen te beschermen tijdens het transport van en naar huis, ik ben blij dat ik m'n veldbed ter beschikking heb... Afspraak enkele uurtjes later om 05u30 aan het busje voor het ontbijt!
Vrijdag 19/08 om 05u30 staan we dus terug paraat aan onze mini-bus voor de 10e etappe: van Bolsena naar San Quirico d'Orcia, 123 km lang en voorzien van 1.817 hoogtemeters. Het ontbijt (stokbrood met ham en kaas, meloen, chocolade, melk, water, ...) neemt een goed half uur in beslag en om 06u15 zijn we weer vetrokken! We rijden nog een klein stukje door de regio Lazio, maar zullen dan de volgende honderden kilometers verder fietsen in Toscanië. 33 km verder zitten we reeds in Toscanië, in de provincie Grosseto, en kijken we uit op één van Italiës mooiste dorpjes: Pitigliano. Jammer van het wolkendek boven het dorp, anders had het uitzicht waarschijnlijk nog indrukwekkender geweest! Bij m'n vorige deelname in 2012 reed ik hier 's nachts langs en toen waren de stadswallen prachtig verlicht, echt zeer mooi! Maar ja, het is nu niet anders... In het centrum van Pitigliano houden we onze eerste stop van de dag (08u05 - 08u25) voor een tasje koffie en rijden daarna verder noordwaarts, via Sorano naar de provincie Siena.
Het Toscaanse landschap is heuvelachtig maar prachtig om te zien, dit is werkelijk een mooi stukje Italië, ook het wegdek lijkt hier in betere staat dan in sommige voorgaande provincies... Via dorpjes met namen als Radicofani, Contignano en Pienza (10 minuutjes pauze om wat drank te kopen) komen we om 13u00 aan in San Quirico. Na een korte bevoorrading op de controlepost zoeken we hier terug een pizzeria op die wat verder gelegen is, kwestie van genoeg calorieën binnen te hebben hé...
Hier wordt, achteraf gezien, ook de basis gelegd van de splitsing van ons groepje. Terwijl Bart en ik nog pizza aan het eten zijn, vertrekken Jan en Joris reeds naar de volgende controlepost. Jan had gisteren en vandaag een mindere dag en had al voorgesteld om alleen op z'n eigen tempo verder te rijden, maar daar wou ik niet van weten... "samen uit samen thuis" was de afspraak, en het was dus zeker niet de bedoeling om iemand van onze groep alleen achter te laten (met Herman was dat wel het geval, maar dat was op voorhand ook duidelijk afgesproken). Jan wou dus wat vroeger uit San Quirico vertrekken, zodat wij onderweg niet hoefden te wachten op hem, en vertrok in gezelschap van Joris naar Berardenga, 51 km verder.
Op het Piazza del Campo in Siena
Het is 17u00 wanneer we aankomen op controle nummer 11, Castelnuovo Berardenga. We hebben in totaal al 990 km gereden in een tijd van 67u50 (waarvan 38u54 op de fiets). De hoogtemeterteller staat op 9.088 en m'n algemene gemiddelde snelheid is gezakt naar 25,4 km/u. Ondanks de ruime pauze van één uur besluiten Jan en Joris om wat langer te blijven zitten en de rest van de 1001 Miglia samen verder te rijden. Ze willen ons tempo niet "drukken" en Bart en ik hebben sowieso minder nood aan eten of extra stops onderweg, vandaar de beslissing om een half uurtje na ons te vertrekken! Bart heeft hier verder geen problemen mee en voor mij is het dan ook goed... Jan en Joris zien we de komende 2 dagen niet meer terug en zullen uiteindelijk net geen 08u00 na ons aankomen in Nerviano!
Bij m'n vorige deelname aan de 1001 Miglia vertrok ik op deze controleplaats toen het al donker was (22u00)... bijgevolg had ik dan ook maar een beperkt zicht op wat er ons de eerstvolgende kilometers onder de wielen geschoven werd, namelijk een stukje van het parcours van l'Eroica en de passage op het Piazza del Campo in Siena. Vandaar ik voor de langste etappe (141 km naar Staffoli) tijdig (18u00) uit Berardenga vertrek om het centrum van Siena zeker te zien terwijl het nog klaar is... Maar eerst krijgen we dus een stukje parcours van l'Eroica voorgeschoteld, ook wel gekend als Strade Bianche. Vanaf 2017 zal deze Italiaanse wielerkoers van 190 km (waarvan bijna 70 km op onverharde grind- en zandwegen) zelfs deel uitmaken van de UCI World Tour!
Na dit leuke tussendoortje leidt het parcours ons naar het wondermooie centrum van Siena, het Piazza del Campo. Het schelpvormige stadsplein staat wereldwijd bekend om zijn schoonheid en stedenbouwkundig-architectonische zuiverheid en wordt daarom beschouwd als één van Europa's mooiste middeleeuwse pleinen. Daarom is dit historisch centrum ook Werelderfgoed Cultuur van Unesco. Samen met Bart en Koen blijf ik een kwartiertje op het plein rondhangen en genieten van de schoonheid ervan, maar tegen 19u30 besluiten we toch verder te rijden. Jan en Joris zouden een goed half uurtje later op het plein toekomen en er ook een tijdje rondhangen.
Bart, Koen en ik zitten op datzelfde moment 15 km verder op een tweede geheime controle in Rosia. We nemen er een uurtje de tijd (20u10 - 21u10) om ons goed te bevoorraden want er volgen nog 100 kms naar de volgende controle in Staffoli. Terwijl wij onderweg zijn naar die controle komen ook Jan en Joris aan op de geheime controle. Een kleine 500 meter verder gaan zij in hotel / pizzeria le Logge wat gaan eten (pizza voor Joris, pasta en friet voor Jan) en boeken meteen ook een (korte) overnachting. Zij zullen de volgende ochtend rond 06u00 terug vertrekken en wat later Herman nog tegenkomen...
Onderweg naar Staffoli rijden wij intussen langs het mooie stadje San Gimignano, een plaats die veel toeristen aantrekt vanwege de bijzondere middeleeuwse architectuur. San Gimignano is vooral bekend om zijn veertien torens, opgetrokken door rijke families tussen de 12e en de 14e eeuw, die het silhouet van de stad domineren en staat ook op de werelderfgoedlijst van Unesco. Even buiten San Gimignano rijden we verder door een stukje van de provincie Firenze en later nog de provincie Pisa.
01u20... dat is het uur dat we aankomen op de controle in Staffoli. Ook hier gaan we, na 315 km vandaag (met 4.215 Hm), even de tijd nemen om wat te slapen. De kilometerteller staat op 1.131 km, 44u57 op de fiets, 76u10 onderweg en 10.848 Hm. We gaan wat eten in de sporthal, nemen daarna nog een douche en gaan dan in een tentje op een veldbed wat liggen slapen. Afspraak om 06u30 voor het ontbijt!
Zaterdag 20/08: m'n wekker loopt af om 06u15 en ik voel me nog altijd redelijk goed! Ik ben totaal niet vermoeid of heb geen last aan het zitvlak... alles verloopt eigenlijk perfect! Na een goed ontbijt starten Bart en ik om 07u15 aan de volgende etappe naar Gorfigliano, goed voor 103 km. De eerste 18 km zijn vooral vlak, maar daarna begint een klim van 18 km naar de Passo del Trebbio, 850 meter hoog (we zitten intussen ook in de provincie Lucca) en met een gemiddeld stijgingspercentage van 3,8%. Na de afdaling van die col zijn we in Bagni di Lucca terug gezakt naar een hoogte van 150 meter en volgen even de Lima (riviertje) tot Fornoli, waarna we een tijdlang de Serchio volgen. De Serchio volgen we hier stroomopwaarts, wat wil zeggen dat we in licht stijgende lijn naar de volgende controle in Gorfigliano (op 685 meter hoogte) aan het rijden zijn. Maar in Ghivizzano (km 56 van vandaag) houden we eerst een half uurtje pauze om in een plaatselijke winkel wat eten en drinken te kopen. Na deze pauze vervolgen we onze weg naast de Serchio verder naar Castelnuovo di Garfagnana (270 m). Wanneer we wat verder het Parco Naturale Alpi Apuane doorkruisen, fietsen we langs de oevers van het Lago di Gramolazzo (604 m) en slaan wat verder links af naar de controle in Gorfigliano.
Pizza eten op de controle in Deiva Marina
Het is 13u35 wanneer Bart en ik uit Gorfigliano vertrekken voor een etappe van 101 km naar Deiva Marina. We moeten een stukje terugkeren naar Gramolazzo en rijden dan verder door het bergachtige landschap van regio Lucca naar Minucciano, Pieve San Lorenzo en Gragnola (provincie Massa-Carrara). Wanneer we in Ceparana zijn, zitten we meteen ook in een nieuwe regio: Ligurië, provincie La Spezia. Even verder houden we van 15u55 tot 16u25 terug een half uurtje pauze in een bar in het piepkleine San Remigio, tijd voor een pintje en een ijsje...! Na die verfrissing vervolgen we wat verder de weg doorheen het Parco Nazionale Delle Cinque Terre, ook opgenomen in de werelderfgoedlijst van Unesco en zien daar voor het eerst de Middellandse Zee opduiken! Van op een hoogte van 550 meter gaat het daarna gedurende 10 km in dalende lijn tot op zeeniveau, naar de kustlijn van Levanto. In deze toeristische badplaats stoppen we ook heel even om wat drinken te kopen en rijden meteen verder, terug het kustgebergte in op weg naar Deiva Marina.
Daar aangekomen (19u25) hebben we "geluk"... De controle was voorzien in een sporthal van het stadje aan de kust, maar om bepaalde redenen kon die daar niet doorgaan en daarom werd de controle 5 km vroeger op het parcours gelegd (we hadden in principe 5 km heen en 5 km terug moeten rijden mocht de oorspronkelijke controle gebleven zijn). Het geluk zat hem ook in het feit dat de controle (op 192 meter hoogte) nu plaatsvond op de parking van een pizzeria, de ideale plaats dus om de maag terug wat te vullen en ons te prepareren voor de 3e en laatste etappe van de dag.
Na een uitgebreide pauze van 01u45 wordt het nu toch stilletjes aan tijd om verder te rijden. We (Bart en ik dus) vertrekken om 21u10 voor de laatste 87 km van de dag en er moet meteen geklommen worden, naar de Passo del Bracco (op de grens tussen de provincies La Spezia en Genua op 615 meter hoogte)... 7,6 km aan een gemiddeld stijgingspercentage van 4,7%. Na die klim volgt natuurlijk een afdaling, terug naar zeeniveau tot Sestri Levante waar we snel nog stoppen in een nachtwinkel om een fles cola te kopen. Dan volgen we gedurende een kleine 6 km de kust via Cavi naar Lavagna om daarna terug het binnenland (en de bergen) in te trekken.
Die eerste 30 km landinwaarts konden eigenlijk vals plat genoemd worden. Maar daarna, vanaf Ferriere, gingen de volgende 11 km naar Sottocolle met gemiddeld 4% naar omhoog. Intussen was er ook wat nevel en mist komen opdagen waardoor het plots fel afkoelde en het effenaf koud werd... Gelukkig zaten we in een beklimming waardoor we onszelf iets of wat warm konden fietsen! Maar blijkbaar had Bart toch meer last van de kou want die begon plots serieus te versnellen en heb ik pas terug gezien aan de top van de beklimming in Sottocolle op 660 meter hoogte. De resterende 18 km in dalende lijn legden we samen af en kwamen om 01u35 aan op controle nummer 15, Casella Ligure, een stadje op 25 km ten noorden van Genua.
Er restten nog 173 km naar de aankomst en hadden dit eigenlijk meteen kunnen uitrijden, maar dan zouden we al rond 08u00 in de morgen in Nerviano toekomen en heb je niks meer aan de rest van de dag wegens vermoeidheid en slaaptekort... Neen, we gaan hier nog enkele uurtjes slapen en morgen overdag verder rijden! De afspraak was om tegen 08u00 terug aan te zetten.
Bart en Koen... in sneltreinvaart naar de finish
Om 10u10 zijn we op de controle en nemen een half uurtje tijd voor bevoorrading. Er is op dat moment ook een loopwedstrijd aan de gang en er loopt dus veel volk rond op de "Fausto Coppi-site". Koen wil de laatste etappe ook meefietsen en maakt zich intussen klaar. Het is 10u40 wanneer we de laatste etappe van deze 1001 Miglia aanvatten, nog 120 km te fietsen!
Na een laatste korte klim 7 km voorbij de controle is de rest van de rit zo goed als vlak! Op het hoogteprofiel van de GPS zie je wel duidelijk een lichte stijging van 80 meter naar 170 meter, maar in praktijk is deze stijging over een afstand van 75 km natuurlijk totaal verwaarloosbaar! Om 13u10 maken we nog een allerlaatste tussenstop op een terras in het Parco Lombardo Valle del Ticino. We eten er een ijsje en drinken iets fris, waarna we volledig klaar zijn om aan de laatste 51 km te beginnen. In sneltreinvaart, met Bart op kop, gaat het verder... we rapen hier en daar wat andere deelnemers op die proberen om ons wiel te houden, maar daar meestal niet in slagen! En wanneer er toch enkelen zijn die kunnen volgen, dan spelen we een spelletje... Het is namelijk zo dat er niemand wilde overpakken wanneer wij even vertraagden op kop, iedereen wou gewoon profiteren en in ons wiel blijven, tja... zo gaat de vlieger niet op natuurlijk! Vandaar het spelletje: ik liet een gat vallen na Bart en Koen en wachtte tot iemand dat gat zou toerijden. Tot drie keer toe was er iemand die zich "opofferde" om terug aan te sluiten vooraan, maar op kop overpakken... neen, dat gebeurde niet. Bij het vierde gat dat ik wat later liet vallen reageerde niemand meer... dan moest ik dat gat zelf dichtrijden natuurlijk, maar liefst niet met de rest in mijn wiel! Ik plaatste een korte, stevige versnelling en niemand kon volgen... behalve één hardnekkige (en sterke) Italiaan. Die man vond ons spelletje ook wel leuk want hij feliciteerde ons achteraf aan de aankomst hoe we die slepers aangepakt hadden (hoewel hij zelf ook één van hen was).
Maar goed, we hebben ons dus nog kunnen uitleven die laatste kilometers en waren op zondag 21/08/16 om 15u35 terug in het Stadio Re Cecconi. Eindbalans: 1.595 km gefietst, daarvoor zat ik 64u24 op de fiets met als gevolg dat m'n totale gemiddelde snelheid op 25 km/u lag, er werden 15.982 hoogtemeters overwonnen, op weg van de ene controle naar de andere controle nam ik 10u21 aan pauzes (plassen, foto's nemen, terrasjes doen, ...) en op de controleposten zelf verbleef ik 39u40 (inclusief slapen), wat m'n totaaltijd voor homologatie uiteindelijk op 114u25 bracht!
Aan de finish moeten we meteen onze kontrolekaart afgeven en nog geen 10 minuten later krijgen we deze gehomologeerd terug, samen met een diploma en medaille! Op het ogenblik dat Bart en ik onze succesvolle deelname aan het vieren zijn, zijn Jan en Joris nog onderweg naar Castellania. We hebben dus ruim de tijd om terug in te checken in ons hotel, ons te wassen en iets te gaan eten tussendoor...
Koen, Jan, Geert, Maurice en Herman
De volgende ochtend, maandag 22/08, was het dan uitkijken naar de aankomst van Herman, maar daar hadden we geen nieuws van omdat de batterij van z'n GSM leeg was! Het enige wat we wisten was dat hij op zondag om 16u25 aangekomen was in Casella Ligure... Met nog 260 km voor de boeg tot Nerviano, en nog 19 uren tijd om binnen de maximale tijdslimiet van 135 uur binnen te komen zou dat nog wel lukken. Maar blijkbaar had Herman een probleem met z'n track wanneer hij uit Castellania startte voor de laatste etappe... de track stuurde hem totaal de verkeerde kant op met als gevolg dat hij eigenlijk verloren reed en verdwaald was! Die limiet van 135 uur halen werd dus quasi onmogelijk, maar dan was hij daar plots... om 13u53, ruim 2 uur buiten tijd. Na een uitleg te hebben gegeven aan de mensen van de organisatie werd z'n tijd toch nog gehomologeerd: 137u18! En neen... Herman was niet de enige die langer dan 135 uur over de 1001 Miglia reed: er wagen nog 12 andere deelnemers die de limiet van 135 uur overschreden en ook gehomologeerd werden.
Die avond gaan we met onze groep nog gezellig iets eten op terras in het centrum van Lainate, brengen we Koen en Joris terug naar de luchthaven en kruipen zelf allemaal vroeg onder de wol. Morgenvroeg wacht ons namelijk de lange terugreis naar België in het mini-busje...
Op dinsdag 23/08 vertrekken we omstreeks 06u00 terug noordwaarts en bereiken, na enkele tussenstops, redelijk vlot de thuishaven in Kalken om 18u00. Daar worden nog 2 flessen champagne opengetrokken, wordt de mini-bus snel gewassen en opgekuist en keert iedereen nadien met een tevreden gevoel terug huiswaarts...
Yes we can!
Och ja, dan nog dit: op maandag 07/11 ontving Koen nog een mailtje met bijlage van Autoverhuur Martens... op woensdag 17/08 werd ons busje namelijk geflitst! M'n broer (of vader) reed aan 68,1 km/u op een plaats waar blijkbaar maar 60 km/u mocht gereden worden! De boete van de Italiaanse politie bedroeg € 56,00 maar zou verhoogd worden naar € 99,50 indien deze niet binnen de 3 maand betaald werd! Nog goed dat die Italianen hun boetes "tijdig" opsturen... 2,5 maand na datum...!