Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2

Zondag 7 augustus 2005. Elf jaar geleden reed ik tijdens mijn 4 weken verlof al eens "de Ronde van Frankrijk", nu ben ik net terug van een fietsvakantie van 1 weekje naar Erquy in Bretagne (1.400 km heen en weer op 6 fietsdagen. Het was een geslaagde trip, waarna ik onmiddellijk besluit om het jaar daarop, zomer 2006 dus, opnieuw met de fiets op reis te gaan. Een bestemming vinden is niet moeilijk... alle wegen leiden immers naar Rome, niet...?

Eind februari, begin maart start ik reeds aan de praktische voorbereiding van m'n reis: waar ga ik overnachten, langs waar ga ik rijden, hoeveel km per dag...? Lid zijnde van de Vlaamse Jeugdherbergen is de logementskeuze snel genomen. Ik stippel een route uit met telkens een Jeugdherberg als overnachtingsplaats. De dagafstand van de ritten ligt tussen 144 en 217 km, afhankelijk van de streek die ik doorkruis.

Doordat ik elke dag met de fiets naar het werk kom en in het weekend ook regelmatig eens een afstandje ga rijden, vind ik een bijkomende fysieke voorbereiding niet nodig. Normaal gezien zou ik ook alleen reizen, maar collega Marnix komt me vragen of hij me mag vergezellen. Hij was op zoek naar een compagnon om naar Santiago de Compostella te rijden, maar hoorde van Hugo over de plannen van m'n Rome-reis en ik laat hem natuurlijk toe om mee te rijden...

Zaterdag 15 juli 2006 is de grote dag. Marnix komt van Ertvelde naar me thuis gefietst en heeft er dan al 35 km opzitten.
De eerste rit brengt ons bij Godfried, in Bouillon. Na 87 km (in Binche) rijdt Marnix lek. Het oponthoud kost ons niet te veel tijd vermits we net van plan waren om onze middagpauze te nemen. Het is zonnig en warm weer, maar we genieten ten volle van onze eerste 200 km van de reis. Naar het einde van de rit begint Marnix het toch lastig te krijgen. Wat zou je willen...? We zitten in de Ardennen en in Bouillon zou blijken dat hij die dag 252 km aflegde... Chapeau voor deze "oude" man... Bij aankomst in het centrum van Bouillon wacht ons trouwens nog een stevige klim naar de JHB. Hier gebruik ik voor het eerst mijn "tripel"... Het voordeel van zo hoog gelogeerd te zitten is dat je een mooi uitzicht hebt op de stad of, zoals hier, op het kasteel van Bouillon.

De etappes naar Nancy en Mulhouse zijn goed voor respectievelijk 199 en 198 km. Net na ons vertrek uit Bouillon moeten we wat klimmen, maar dan volgt natuurlijk een afdaling, en zo gaat het een hele tijd op en neer. Na 36 km stoppen we eventje aan de Abdij van Orval, kwestie van er eens geweest te zijn hé. De rest van de rit verloopt tamelijk vlot, behalve dan dat Marnix na een pauze iets vroeger dan mij vertrekt en ik hem voor de rest van de rit niet meer weer zie. Bij het binnenrijden van Nancy blijkt dat de JHB in één of andere buitenwijk van de grootstad ligt en het is al 19h00 wanneer ik er toe kom. 's Avonds bezoeken we de Place Stanislas. In een zijstraatje gaan we in "Le Druide" eerst iets gaan eten, en daarna doen we nog een terrasje op de Place, waar een zanger live muziek en liedjes bracht.

Vóór we in Mulhouse toekomen moeten we eerst over de Vogezen. Dag 3 stond alvast aangeduid in m'n agenda als één van de hoogtepunten van de reis. Vooral de prachtige bergachtige landschappen dat de Vogezen zijn spreken me aan. Ik geniet er echt van (ook dank zij het prachtige weer dat we hebben) om over deze bergen te rijden. Door alweer een "communicatiestoornis" splitsen Marnix' en mijn weg echter in Gérardmer. Marnix rijdt een 5-tal minuten voorop en terwijl ik volgens mijn planning de Col de la Schlucht ga beklimmen, gaat Marnix volgens zijn info via la Bresse richting Mulhouse rijden. Op de kritieke plaats waar de weg splitst had ik verwacht dat Marnix op mij zou wachten, maar hij was nergens te zien. Achteraf zou blijken dat hij wat verder op mij stond te wachten, terwijl ik op het kruispunt ben afgeslaan. Ik dus de Col op, naar 1.139 hoogtemeters, waarna ik de Route des Crêtes volg. Dat is een weg die, zoals de naam het zegt, over de toppen van het gebergte loopt. De weg die Marnix neemt via La Bresse is een 10-tal km korter waardoor hij ook een half uurtje vóór mij in Mulhouse toekomt.

Dag 4, en we rijden reeds Zwitserland binnen. Zonder veel klimwerk geraken we in Luzern, gelegen aan het Vierwoudstedenmeer. Alleen in Basel verliezen we wat tijd om de juiste weg te vinden.

Woensdag 19 juli staat reeds lang op voorhand aangeduid als zwaarste rit van de reis. Langs de noordzijde van het Vierwoudstedenmeer (Küssnacht, Weggis, Brunnen) rijden we naar Altdorf om zo in Andermatt te geraken. Deze Alpenrit wordt de lastigste van de reis, "slechts" 180 km, maar waaronder 44 zware klimkilometers tussen Altdorf, Andermatt en zo naar de St. Gothardpas. Eens boven op de pas (2.108 m) is het een kwartiertje wachten op Marnix, waarna we de afdaling inzetten naar Bellinzona, tegen de Italiaanse grens... met tegenwind.

De volgende rit naar Milaan is dan, zelfs met een omweg langs het meer van Lugano en het Como-meer, bijna 30 km korter dan gisteren. Deze omweg heb ik er bewust bijgenomen om van de schoonheid van de natuur rond deze meren te genieten..., en ze is zeker de moeite waard. Tijdens een pauze langs het Como-meer (het is alweer prachtig warm tot heet weer) besluiten we om een duikje in het water te nemen. Schoenen uit, kousen uit en efkes afkoeling zoeken in het water. Dat deed deugd!!

Bij het binnenrijden van Milaan krijgen we hulp van een jonge moeder die haar zoontje met de fiets wegwijs maakt in het verkeer van de stad. Op het voetpad, door enkele rode lichten, tegen de rijrichting in,... niemand die er naar opkijkt, en zo geraken we in het centrum van Milaan aan de indrukwekkende Dom. In het toerismebureau ga ik een stadskaart halen en zonder problemen vinden we onze JHB, gelegen buiten het drukke centrum.

21 Juli, nationale feestdag, dus heb ik een rust- en bezoekdag gepland in Milaan. Op wandelafstand van onze JHB ligt de bekende voetbaltempel San Siro, dewelke we tot onze eigen verbazing kunnen "binnendringen" zonder dat iemand ons tegenhoudt of controleert. De rest van de dag brengen we dan (vooral) door op terrasjes, een bezoekje aan de Dom van Milaan en een wandeling door de Quadriletero d'Oro (de Gouden Vierkante Kilometer), waar alle grote modemerken hun eigen winkel hebben. De liters vocht (lees "bier") die we na de ritten drinken hou ik niet bij, maar de prijs ken ik nog: die varieert tussen de 9,00 en de 13,00 Euro per liter...

Na onze rustdag vertrekken we op 't gemak naar Genua. De aanloop van de rit is vlak (door de Po-vlakte), het zijn pas de laatste 50 km waarin het alweer bergachtig wordt, wanneer we de Apennijnen in rijden. Hier hetzelfde liedje als in Bouillon... om de JHB te bereiken komt er eerst nog een stevige klim aan te pas. Maar vanop het grote terras van de JHB hebben we dan weer een prachtig zicht op deze havenstad.

De rit van Genua naar Marina di Massa de volgende dag loopt dan wel langs de Middellandse Zee, vlak is deze alleszins niet. Maar dat heb ik net graag: op en neer... Pas vanaf de streek rond Sarzana verlaten we het Apennijnen-gebergte en fietsen we op vlakke wegen naast de Middellandse Zee. Volgens mijn info ligt de JHB van Marina di Massa op het strand. Dit is effectief zo, maar ik had me er een groot zandstrand voorgesteld..., en dat was een tegenvaller. De JHB is volledig ommuurd, en het strand dat er achter ligt blijkt niet meer dan een rots- en keienstrand waar een hele hoop afval naast ligt. De mooie zandstranden lagen enkele 100-en meters verderop.

Na een overnachting in deze JHB (goedkoopste van de reis) gaat het via Pisa naar Firenze. Bij ons bezoek aan de scheve Toren komt iemand naar onze fietsen kijken en een een babbeltje slaan. Het blijkt Ben Rottiers te zijn (Pol uit FC De Kampioenen). Vanuit Pisa volgen we zo goed als de Arno en bij het binnenrijden van Firenze begint het te regenen, de eerste en enige regen die we gedurende de hele reis zullen hebben. Ook hier weer een stevig klimmetje om de JHB te bereiken. 's Avonds gaan we nog met de fiets de stad in waar ik dan m'n enige lekke band zal hebben.

De volgende ochtend vertrekken we naar Perugia, 170 km verder. De hitte is niet te onderschatten, en we zitten midden in de Apennijnen. Het lijkt irreëel, maar die dag drink ik maar liefst 9 liter water tijdens de rit... Het Lago Trasimeno is dan ook welgekomen om er een frisse duik in te nemen. In de JHB van Perugia krijgen we van de receptionist te horen dat er wat verder een leuke en goedkope pizzatent is, waar we dan ook gaan eten 's avonds. En we krijgen er inderdaad een fikse korting omdat we in de JHB overnachten...

In Perugia start dan de laatste (en ook één van de zwaarste) rit om Rome te bereiken. 95% van het traject werken we weer af in het gebergte, en na 209 km die dag komen we eindelijk in Rome aan.

We rijden eerst en vooral naar het St. Pietersplein in Vatikaanstad om de klassieke "Foto-Finish" vast te leggen. Daarna kunnen we inchecken in de JHB en (proberen) genieten van een welverdiende rust. Na die korte nachtrust (we kunnen gewoon niet slapen van de warmte) gaan we Rome bezichtigen... op de fiets... Het is werkelijk opvallend dat Marnix en ik de enige 2 fietsers zijn in de hele stad. Niemand anders die zich met de fiets in het drukke en gekke verkeer van Rome waagt. We kijken er onze ogen uit, maar hebben toch veel fietsplezier tussen die auto- en Vespagekke Italianen. We rijden wat rond in de stad en gaan enkel het Colosseum bezichtigen overdag. Tegen de avond trekken we ook eens naar de Treviso-fontein, waar een zeer gemoedelijke drukte heerst. Ik smijt één Euro in de fontein en zou dus normaal gezien ooit nog eens terugkomen naar Rome...

Om de vrijdag te vullen hadden we voorgenomen een verkenningstocht naar de luchthaven te maken, kwestie van de volgende morgen niet verloren te rijden of te veel te moeten zoeken naar de juiste weg. De luchthaven blijkt op 34 km van de JHB te liggen en we zouden 2 uur vóór ons vertrek moeten aanwezig zijn (vertrek voorzien om 10u25). Dichtbij de luchthaven ligt een groot nieuw winkelcomplex "Leonardo da Vinci" waar we 's midags even afkoeling zoeken. In één van die winkels vind ik warempel een Westmalle Tripel... Terug in de stad gaan we 's namiddags het (privé)zwembad gaan opzoeken dat op 300 m van de JHB ligt. Het blijkt een soort trainingsbad te zijn, maar we kunnen er ongehinderd binnen lopen en brengen enkele uurtjes aan het zwembad door.

Zaterdag 29 juli komen we met een vlucht van Virgin Express terug naar België. Door het uitlopen van het ontbijt en ondanks de verkenningstoch van de dag voordien, moeten we ons toch nog reppen om tijdig op de luchthaven van Rome Fiumicino te zijn. Uiteindelijk redden we het en kunnen onze fietsen vluchtklaar maken (lucht uit de banden, pedalen af en stuur in het verlengde van de kader plaatsen) en inchecken richting Brussel. Na een vlucht van een kleine 2 uur zetten we voet aan grond in Zaventem. Nog 67 km huiswaarts fietsen en m'n ijzeren ros kan wat rusten.

Deze 2 weken zijn mooi geweest, we hebben veel gereden, veel gezien, heel mooi weer gehad en ik kijk nu al uit naar de zomer van 2007 voor m'n volgende fietsvakantie.