Parijs - Brest - Parijs, 618 km heen en 612 km terug... deze 4-jaarlijkse wereldwijd gekende afspraak voor lange-afstandsfietsers vond dit jaar plaats tussen 16 en 20 augustus. Samen met m'n broer was ik eerder dit jaar (op 17/01) reeds aanwezig in Parijs op de Jaarlijkse Algemene Vergadering van de Audax Club Parisien (www.audax-club-parisien.com), waar de voorstelling van PBP editie 2015 plaatsvond. Koen en ik waren daar als afgevaardigden van de Belgische afdeling van ACP, Randonneurs.be.
Met enkele andere buitenlandse delegaties (Nederland, Italië, Spanje) trakteerde Jean Gualbert Faburel (ondervoorzitter van ACP) ons eerst op een middagmaal in een klein restaurantje in de buurt van het Espace Charenton, waar we in de namiddag de Jaarlijkse Vergadering zouden bijwonen. Deze vergadering werd geopend door de voorzitter van ACP, Thierry Rivet. Clubs en renners werden in de bloemetjes gezet, er werden bekers uitgereikt, er volgde een kort overzicht van hoe de BRM's wereldwijd aan popularteit winnen, ... zo werden er in 2014 bijvoorbeeld 60.492 brevetten gehomologeerd en werden in deze BRM's niet minder dan 17.696.300 km afgelegd! Na al deze huldigingen ging de organisatie over tot de orde van de dag, namelijk de presentatie van PBP 2015.
Affiche 18e PBP
Een tweede, niet onbelangrijke, wijziging was het parcours. Niet dat er heel veel verschil op zat met voorgaande jaren, maar na de rit was de algemene commentaar van de recidivisten toch wel dat dit, ondanks het hoofdzakelijk droge weer deze keer, een zwaardere editie was dan in 2011. De controleposten waren dezelfde gebleven, maar de verbinding daartussen was hier en daar (lichtjes) aangepast. Enkel de controle in Brest was op een nieuwe locatie gevestigd.
Ook nieuw dit jaar: de deelnemers moesten bij de voorinschrijving reeds een bepaald startuur selecteren. De 3 hoofdcategorieën bleven natuurlijk bestaan: je kon kiezen voor een maximumtijd van 80 uren (start op zondag 16/08 vanaf 16u00), 90 uren (start op zondag 16/08 vanaf 17u30) of 84 uren (start op maandag 17/08 vanaf 4u50). Vroeger moest je bij de start gewoon aanschuiven in je vooraf bepaalde categorie. Was je vroeg aanwezig, dan startte je in de eerste blok van 4 à 500 renners. Stond je wat verder in de massa, dan moest je in één van de volgende blokken starten. Zo gebeurde het dat veel deelnemers anderhalf tot 2 uur stonden aan te schuiven vooraleer ze effectief konden starten... Door bij de voorinschrijving je eigen startuur te selecteren werden nu de lange wachttijden vermeden. Bij de selectie van je startuur kreeg je automatisch ook een bepaald startblok toegewezen. Koos je bvb voor een limiet van 80 uren en 16u00 als startuur, dan zat je sowieso in startblok A en kon je in de allereerste groep vertrekken. Ikzelf wou starten in de categorie 84 uren en koos het laatste vertrekuur (5u30) waardoor ik startblok Z kreeg toegewezen. Met deze nieuwe manier van werken was het nu voldoende om een kwartiertje vóór je starttijd te gaan aanschuiven in je vooraf bepaalde startblok en werd vermeden om eindeloos in de grote massa te staan wachten tot je aan de beurt was.
Een vierde nieuwigheid was ook dat er een fluo-vestje (verplicht in Frankrijk tijdens nachtritten) inbegrepen was in de deelnameprijs van 115,00 Euro, alsook een bonnetje voor een warme maaltijd bij aankomst.
Na de duidelijke presentatie van dit alles werden de aanwezigen nog getrakteerd op een hapje en een drankje en gingen m'n broer en ik nadien nog snel de nieuwe startplaats gaan bekijken. Niet dat er in het donker veel te zien was, maar deze locatie was wel indrukwekkender dan de vorige start en aankomst van PBP. We maakten eveneens van de gelegenheid gebruik om 2 hotels in de buurt te bezoeken en reeds enkele kamers te reserveren. Bij zulke evenementen zijn hotels in de buurt namelijk rap volzet.
Traditiegetrouw ben je verplicht om voorafgaand aan je deelname van PBP ook weer de nodige kwalificatiebrevetten te rijden, namelijk een BRM van 200, 300, 400 en 600 km. Heb je het jaar vóór PBP ook reeds BRM's gereden, dan kan je (afhankelijk van de gereden afstand) reeds vanaf een bepaalde datum voorinschrijven. Hoe langer het brevet van het jaar voordien, hoe vroeger je mag voorinschrijven. Aangezien ik in 2014 had deelgenomen aan de "Borders of Belgium", een BRM van 1.000 km, had ik het recht om me reeds te registreren vanaf de eerste voorinschrijvingsperiode die opende op 26 april. Wie als langste BRM een 600 gereden had mocht zich melden vanaf 3 mei en wie "maar" een BRM van 200 km gereden had in 2014 mocht zich pas voorinschrijven vanaf 24 mei.
Bij m'n inschrijving koos ik (zoals hierboven reeds vermeld) om te starten in de categorie 84 uren met 5u30 als startuur, dat was dan in de allerlaatste groep, startblok Z. Later kwam ik nog op het idee om ook effectief als allerlaatste deelnemer van start te gaan... als allerlaatste van de 5.870 deelnemers die uiteindelijk gestart zijn. Er waren weliswaar 6.094 inschrijvingen (een nieuw record), maar daarvan zijn 224 deelnemers zelfs niet gestart. Onderweg zijn er om de één of andere reden natuurlijk altijd wel opgaves en dat waren er dit jaar, gezien de tamelijk goede weersomstandigheden, toch wel redelijk veel: namelijk 1.113... En dan waren er ook nog 144 deelnemers die niet opgegeven hebben, maar buiten tijd toekwamen. Om het rekensommeje af te ronden komt het erop neer dat ik op het einde van de rit de 476e tijd neerzette van de 4.610 deelnemers die binnen tijd toekwamen en een homologatienummer kregen. Niet dat ik veel belang hecht aan m'n positie in dit "klassement", maar het is gewoon een leuk weetje.
Tijdens de voorbereidende kwalificatieritten had ik ook al afspraken gemaakt met enkele collega-Randonneurs om samen naar Parijs / Trappes af te zakken en in hetzelfde hotel te overnachten. Trappes ligt net naast St. Quentin-en-Yvelines en de afstand tot de Vélodrome bedroeg maar 5 km.
Op zaterdag 15/08 was het dan zover... samen met m'n broer en m'n ouders vertrokken we omstreeks 8u30 naar de oude Frans / Belgische grenspost in Rekkem, waar we op de parking hadden afgesproken met Michel, Rudy, Bart en Jan. Voor Luc P. en Luc V. had ik ook een kamer gereserveerd in hotel Balladins, maar zij verkozen om er op eigen initiatief naartoe te rijden. Het was regenachtig weer en net voobij Lille kwamen we in een grote file terecht waardoor we anderhalf uur later dan voorzien toekwamen aan de Vélodrome in St. Quentin. Maar dat was nog net op tijd voor de meesten onder ons om zich naar de fietscontrole te begeven die voorzien was om 14u30. Na de fietscontrole, een korte technische controle waarbij vooral de werking van je verlichting wordt nagekeken, mochten de deelnemers die op zondag zouden vertrekken hun startdocumenten gaan ophalen op het binnenplein van de Vélodrome. De renners die voor de limiet van 84 uur gekozen hadden (met vertrek op maandagmorgen), zoals Jan en ikzelf, mochten pas in de loop van zondag hun documenten ophalen. We bleven nog wat rondslenteren aan de Vélodrome en kwamen natuurlijk heel wat bekende gezichten tegen.
Ongeveer de helft van de Belgische deelnemers was aanwezig op de foto-afspraak aan de startplaats: de Vélodrome van St. Quentin-en-Yvelines
Rond 18u00 was ongeveer de helft van de Belgische deelnemers (106 ingeschreven) aanwezig en werd de groepsfoto genomen. Nadien ging iedereen z'n eigen weg en met een klein groepje van +/- 16 man gingen we naar het centrum van St. Quentin om er iets te gaan eten. De avond werd verder afgesloten aan de bar van het hotel...
Zondag 16/08... voor de renners die deze namiddag en avond zouden vertrekken was het nu kwestie om zich niet te veel meer te vermoeien... gewoon rusten en tijdig eten en drinken. Alle anderen (die op maandagmorgen gingen starten) konden vandaag hun documenten gaan ophalen. Om 11u00 werd, voor de afwezigen van gisteren, nog snel een (kleine) groepsfoto genomen en dan was het alweer middag en tijd om de maag te vullen. Met Jan reed ik terug naar Restaurant l'Oliveto in het centrum van St. Quentin waar we afgesproken hadden met Bart, Ewoud, m'n broer en m'n ouders. Op terras genoten we van het zonnetje en een lekkere pasta-maaltijd. Nadien ging ik met Jan en Ewoud eens een kijkje nemen naar de vroegere startplaats aan het Gymnase des droits de l'Homme en op de terugweg naar de Vélodrome beslisten Jan en ik om nog een terrasje te doen en opnieuw zaten we dus in l'Oliveto. We ontmoetten er enkele Braziliaanse deelnemers, Marcel, Etienne en Peter kwamen er ook even iets drinken en tenslotte kwam er nog een groepje Italianen naast ons zitten. Eén daarvan leek ik te herkennen... het was Luigi Candeli, een randonneur die ik al eerder ontmoette tijdens de 1001 Miglia d'Italia (2012) en Madrid - Gijón - Madrid (2013). Intussen was het al ruim 16u00 gepasseerd en waren de eerste deelnemers al van start gegaan. Dat waren de renners (ongeveer 1.200) die voor een limiet van 80 uren hadden gekozen en waren vanaf 16u00 t.e.m. 17u00 om het kwartier gestart met telkens ongeveer 240 deelnemers per blok. Om 17u15 waren de speciale fietsen aan de beurt... tandems, tripletten, singlespeeds, Elliptigo's, ligfietsen, ... alles samen bijna 250 stuks. Vanaf 17u30 mochten dan de deelnemers met "normale" fietsen en een limiet van 90 uren de baan op. Zij vetrokken met meer dan 300 renners per blok (meer dan 3.700 renners in totaal) en de laatste startgroep vertrok om 20u00.
Na de leuke babbels op terras waren Jan en ik rond 18u00 naar de Vélodrome vertrokken om m'n broer, Bart en Ewoud aan te moedigen bij hun start. Nadien reden we naar het hotel om ons wat op te frissen en keerden later die avond terug naar l'Oliveto voor een laatste avondmaal. Aangezien het morgen vroeg dag zou zijn (we moesten om 5u30 starten) maakten we het niet te laat op restaurant. Eens terug in onze kamers op hotel werd het hoog tijd voor een laatste check-up van de fiets en werd alles klaargelegd om de volgende ochtend na het ontbijt snel te kunnen vertrekken. Het was uiteindelijk 23u00 toen we gingen slapen.
Die volgende ochtend ging de wekker af om 4u00... Wat later zaten we aan de ontbijttafel en tegen 5u00 vertrokken we met de fiets naar de startplaats aan de Vélodrome. We zagen er om 5u15 nog net startgroep Y vertrekken en daarna was het aan ons... als allerlaatste deelnemers van deze PBP. Eén van de weinig andere Belgen die in het Z-blok startten was Daniel (de vierde was Yves), die we dan ook snel terugvonden aan de start. Die maandagochtend waren we trouwens met 782 renners die van start gingen, waaronder 29 speciallekes die om 4u50 mochten starten. De overige 753 deelnemers vetrokken in blokken van +/- 260 om 5u00, 5u15 en 5u30. Zoals eerder al gezegd had ik er een punt van gemaakt om echt als allerlaatste deelnemer van start te gaan, maar een Duitser (Matthias) was dat ook van plan... Wanneer ik dacht dat iedereen over de startstreep gereden was, vertrok ik ook om 5u31'15". Maar de slinkse Duitser, waarmee ik zaterdag een praatje had gemaakt, had zich ergens langs de kant verscholen en riep triomfantelijk "Ik ben de laatste!" toen hij me over de streep zag rijden. Nu, niet getreurd... want achteraf gezien was hij ook niet de laatste vertrekker... om 5u35 vertrokken immers nog 2 Taiwanezen waarvan er maar één de finish bereikte, en om 5u45 vertrok nog een Fransman die zelfs de eerste controle niet haalde!
Vertrokken voor m'n derde deelname aan PBP
Na het verlaten van St. Quentin / Trappes wordt er stevig doorgereden en al snel halen we vele deelnemers in. Jan, Daniel en ik rijden samen en we doen ook het meeste kopwerk. Velen pikken aan, maar voor de meesten gaat het te snel en vallen dan weer af... Het is net 10 uur gepasseerd wanneer we aan de eerste bevoorradingspost komen in Mortagne au Perche na 140 km (geen controle). M'n gemiddelde snelheid ligt een stuk boven de 30 km/u en alles verloopt goed. In Mortagne lopen we de gebroeders Vanmarsenille tegen het lijf, die in blok Y om 5u15 waren vertrokken. Na een cola en een broodje vervolgen we een goed kwartiertje later onze weg en rijden nu naar de eerste echte controlepost in Villaines la Juhel. Jan en Daniel raken echter snel aan de praat met enkele andere deelnemers en voor ik het goed en wel besef heb ik een gat geslagen. Die 80 km naar Villaines leg ik bijgevolg zo goed als alleen af en kom er aan om 13u10. Er staan 221 km op de teller en ik ben 7u40 onderweg. In de zaal waar ik m'n controlestempel moet halen zitten Norbert en Patrick, zij vetrokken deze morgen om 5u00 en gingen nu net verder rijden naar de volgende controle in Fougères. Ik ga wat koeken en een taartje halen en wacht op Jan en Daniel, die een kleine 10 minuten na mij arriveren. Nadat we onze bussen bijgevuld hebben met water trekken ook wij een half uurtje later (13u40) verder naar de volgende controle. Doordat Jan een, laten we zeggen vlotte babbelaar is, kom ik ook nu terug snel alleen te vallen. Ik ontwikkelde een bepaald tempo waarbij ik me goed voelde en wou dit dan ook aanhouden. De controle in Fougères bereik ik na 311 km om 16u45 en m'n gemiddelde snelheid ligt nog steeds boven de 30 km/u, ik ben 11u13 onderweg.
Fougères ligt iets over halfweg richting Brest en ik voel me nog steeds opperbest. Dit is ook één van de betere controleposten waar een deftige bevoorrading te verkrijgen is en ik neem er dan ook rustig de tijd om genoeg te eten en te drinken. In de kantine kom ik Patrick en Norbert terug tegen, met hen gaat alles ook nog prima! Terwijl zij weer vertrekken geniet ik van het lekkere eten, maar wanneer ik naar buiten kijk word ik minder vrolijk... Er waren zich al een tijdje donkere wolken aan het verzamelen en dat was geen goed teken! Het is dan ook in de lichte motregen dat ik rond 17u30 uit Fougères vertrek om naar de volgende controle in Tinténiac te fietsen. Gelukkig is die regen van zeer korte duur en wanneer ik het stadscentrum verlaten heb is het eigenlijk al gedaan met regenen. Het is 19u30 wanneer ik in Tinténiac aankom en er staan inmiddels 362 km op de teller, goed 14 uur onderweg. M'n gemiddelde snelheid is nu wel gezakt tot 29,3 km/u. Ook daar loop ik Norbert en Patrick terug tegen het lijf. Zij staan op het punt om te vertrekken en terwijl ik met hen wat sta te babbelen komen ook Jan en Daniel aan.
Na een gezamenlijke bevoorrading vertrekken Jan, Daniel en ik terug samen naar de volgende grote controle in Loudéac, 85 km verder. Deze keer blijven we wel samen rijden en omstreeks 20u30 komen we onderweg de eerste renners tegen die reeds op hun terugweg zijn. Het zijn deelnemers die op zondag om 16u00 en 16u15 vertrokken zijn in startblokken A en B en waarvan sommigen winst ambiëren. Eén renner echter, de Duitser Björn Lenhard, reed een kleine 10 minuten vóór het jagende pelotonnetje van ongeveer 15 man en kon deze voorsprong zelfs uitdiepen tot uiteindelijk 42 minuten aan de finish!
In Quédillac, amper 26 km na de controle van Loudéac, is een extra bevoorradingdpost voorzien. Omdat de bevoorrading in Loudéac me wat tegenviel beslis ik hier ook te stoppen. Jan en Daniel hebben wel nog een goed gevoel en rijden verder. Ik bestel me er een (kleine) portie stoofvlees met pasta en wat gekookte aardappelen. Nadat m'n drank op is (pintje en een cola) zet ik m'n rit verder naar Loudéac, waar ik om 0u25 's nachts aankom. Jan en Daniel zijn hier een half uurtje vóór mij toegekomen, maar ik zie ze niet... die zijn waarschijnlijk al terug weg of zijn even gaan slapen. Loudéac: 450 km en bijna 19 uur onderweg.
Pont de l'Iroise... bijna in Brest
Anderhalf uur later gaat om 6u00 m'n wekker af. Na een ontbijt op de kamer doe ik verse wielerkledij aan en vertrek rond 6u30 in de nog kille en mistige ochtend naar Carhaix, de volgende grote controlepost. De dikke mist blijft hardnekkig hangen en ik moet regelmatig stoppen om die natte mist van m'n bril te verwijderen. Carhaix ligt amper 33 km verder en tegen 8u05 laat ik me daar registreren. Bijna halfweg (525 km) en al 26u33' onderweg.
Na de bevoorrading in Carhaix kan ik beginnen aan de laatste 89 km van de heenrit. Wanneer ik vertrek is de mist nog steeds aanwezig, maar de zon breekt toch ook stilletjes aan door zodat ik ter hoogte van Huelgoat kan genieten van het mooie meertje en de prachtige streek waardoor we moeten fietsen. Even voorbij Huelgoat begint ook de klim naar het hoogste punt van PBP, de Roc'h Trevezel, zo'n 384 meter hoog. De beklimming van de Roc'h is zeker niet steil, waardoor ze aangenaam aanvoelt. En wat ook helpt zijn de vele supporters die iedereen luid staan aan te moedigen... prachtig!
Na de afdaling van de Roc'h volgt wat verder de passage door het leuke en pittoreske dorpje Sizun. Hier is telkens weer veel animo en velen houden hier dan ook een korte pauze vooraleer de laatste 35 km naar Brest aan te vatten. Die resterende kilometers naar deze belangrijke havenstad in de Finistère verlopen vlotjes en wanneer de Pont de l'Iroise in zicht komt is het keerpunt nu ook écht zeer nabij. Ik kom toe in Brest op dinsdag 18/08 om 12u33 na 618 officiële kilometers en ben dus reeds 31u02' onderweg.
Op het keerpunt in Brest hou ik het kort... ik laat me registreren, ga een stempel halen en zoek even het toilet op. Eigenlijk zou ik hier ook graag wat eten, maar er staat een grote file aan te schuiven in (en buiten) de kantine. Dus beslis ik om aan de terugrit te beginnen en onderweg ergens te stoppen voor bevoorrading. En enkele kms verder heb ik prijs: een pizzeria! Ik ben er niet de enige PBP-deelnemer die er stopt en vind gelukkig nog een tafeltje vrij. Het duurt wel even vooraleer m'n bestelling klaar is, maar daar zit ik niet mee in... 'k heb toch tijd genoeg! Na dit middagmaal rijd ik verder en stop regelmatig om foto's te nemen van deelnemers die langs de kant van de weg liggen te slapen. Onvoorstelbaar in welke houding of op welke plaatsen die vermoeide fietsers soms liggen, het is soms lachwekkend.
Ook al ben ik als bijna laatste deelnemer uit St. Quentin vertrokken, op m'n terugweg zal ik nog lange tijd vele honderden deelnemers tegenkomen die nog niet halfweg zijn. Dank zij hun kaderplaatjes (met vermelding van hun startblok) kan ik ook een inschatting maken van wie de tijdslimiet zal halen en wie niet. Bij het overgrote deel zit het wel snor, maar bij sommigen stel ik me wel vragen. Enfin, ze zullen allemaal wel weten met wat ze bezig zijn veronderstel ik dan. Met mezelf gaat het gewoon goed, al heb ik wel soms wat pijnscheuten in m'n linkerknie. Da's dan volgens mij van op een te groot verzet te rijden en dan schakel ik een tandje kleiner zodat ik wat soepeler draai. Zo bereik ik probleemloos Carhaix omstreeks 17u00. Teller staat op 703 km en ben 35u26' onderweg.
In Carhaix zie ik Jan en Daniel zitten in de kantine... zij waren hier 20 minuutjes vóór mij en staan op het punt om te vertrekken. Even denk ik eraan om rap rap een belegd broodje te kopen en met hen verder te rijden, maar vind het dan toch beter om op m'n gemak in de kantine een warme pasta te gaan bestellen. Wat later vetrek ik dan weer alleen voor een verbinding van bijna 80 km naar Loudéac. Net als bij het vertrek uit Brest is het retourtraject niet 100% hetzelfde als dat van de heenrit, maar de bevoorradingspost in St. Nicolas du Pelem is wel nog dezelfde. Vanaf St. Nicolas zie ik nu ook meer van de omgeving waarin we fietsen (heenrit was tijdens de nacht) en ontdek zo onder andere dat we langs het kasteel van Corlay rijden.
Jan heeft slaap nodig, hier in de kantine van Tinténiac
Het eten in de kantine was me tijdens de heenrit echter niet goed bevallen, dus beslis ik na de stempelcontrole alsnog om alleen terug te keren naar de pizzeria. Jan, Daniel en Bart hielden het bij een korte bevoorrading in de kantine en zouden dan verder fietsen. Aangekomen aan de pizzeria moet ik even wachten... de zaak is immers volzet, vooral met PBP-renners! Een kleine 10 minuten later mag ik me dan installeren en bestel een grote pizza Reine met extra champignons en ansjovis. Tijdens het wachten op m'n bestelling geraak ik aan de praat met 2 andere deelnemers die een tafeltje verder zitten. Ze zijn uitgedost in wielerkledij waarop de Belgische driekleur te herkennen is, dus ga ik ervan uit dat het Belgen zijn... Het blijken echter 2 Amerikanen te zijn, 2 fietsfanaten die vooral fan zijn van Sven Nys en Tom Boonen. De nationale kleuren op hun kledij danken ze aan een Belgisch bedrijf in de VS waardoor ze gesponsord worden...
Na de gezellige babbel en de lekkere pizza is het al 22u30 gepasseerd en wordt het eens tijd om verder te fietsen. De Amerikanen waren al eerder vertrokken en ik start met een goed gevoel voor m'n 2e nachtrit, richting Tinténiac 85 km verder. En dank zij die goed gevulde maag gaat het vlot, zeer vlot! Ik barst van de energie en rijd alsof ik pas gestart ben. Ik voel niks van vermoeidheid of die vele kilometers die al in de benen zitten... Ergens onderweg vlam ik ook m'n 3 Belgische compagnons van eerder die dag voorbij. Zij waren in één of andere dorpje gestopt voor een warme tas soep, maar de fut was er volledig uit. Niemand kan m'n wiel houden, dus beslis ik te temporiseren en rijden we samen verder op een gezapig tempo naar de controle in Tinténiac. Het is 2u06' woensdagmorgen 19/08 wanneer ik me laat registreren na 867 km, ik ben reeds 44u35' onderweg.
In de kantine van de controlepost gaan we samen eten, maar het is duidelijk dat m'n fietsmakkers nood hebben aan wat slaap. Na de bevoorrading leggen ze zich dan ook gewoon neer tussen de tafels en stoelen, weliswaar zonder andere deelnemers in de weg te liggen. Gelukkig ligt hier wel een vloermat, en iemand die dit evenement niet kent zou hiervan raar opkijken, maar wees gerust... zulke taferelen zijn in alle controleposten te zien: mensen slapen gewoon waar ze een plekje vinden. Is het niet op de vloer van de kantine, dan is het in de gang, of buiten op het gras, of op een bankje, of onder de trap... eender waar ze zich maar kunnen neerleggen!
Ondanks het feit dat ik op die 44u35' amper anderhalf uur geslapen heb voel ik me niet moe dus beslis ik om verder te rijden naar de volgende controle in Fougères, een kleine 55 km verder. Jan, Daniel en Bart zal ik tijdens de terugweg naar St. Quentin niet meer terugzien, zij zullen pas 3,5 uur na mij aankomen. Ik rijd dus zo goed als alleen naar Fougères, waar ik na 921 km aankom om 5u27'.
De volgende etappe is er eentje van bijna 90 km, naar Villaines-la-Juhel. Bij het ochtendgloren is het nog frisjes, maar wanneer de zon goed en wel opgestaan is zorgt deze voor de nodige warmte en geniet ik ten volle van het mooie landschap in het Pays de la Loire. Op een kleine 30 km van Villaines stop ik even om een foto te nemen van het kasteel in Lassay les Châteaux en kom ik wat verder, in het centrum van het dorp, enkele bekende Randonneurs tegen... Mijn broer Koen, Bart Verhoeven en Ludovic zitten hier zowaar op een terrasje en waren net van plan om verder te rijden. Samen rijden we naar de meest sfeervolle stad tijdens elke editie van PBP. Net als op vele andere controleposten staan hier honderden supporters en sympathisanten en zit de organisatie wel snor, maar hier verdient die plaatselijke organisatie toch wel een extra pluim vind ik. Een speaker onderhoudt het publiek en verwelkomt elke renner die de fietsenparking binnenrijdt, er worden regelmatig statistieken medegedeeld, sommige deelnemers krijgen een micro onder hun neus geduwd voor een kort interview, ... de sfeer zit er goed in hier! Het is 10u37', er zijn 1.009 kms afgelegd en daarvoor ben ik reeds iets meer dan 53 u onderweg.
Het is ook hier dat ik voor het eerst sinds zondag Luc, Luc, Frank en Michel terugzie. Zij zijn hier een half uurtje eerder toegekomen en staan op het punt terug te vertrekken. Na een korte babbel zijn ze weg en ga ik met m'n broer en m'n ouders (die hoofdzakelijk m'n broer "volgden") wat gaan eten in een grote sporthal wat verder. Ook hier word je als deelnemer in de watten gelegd: na de bestelling van m'n eten in de kantine krijg ik de hulp van de plaatselijke jeugd om m'n plateau naar een plaatsje aan tafel te dragen!
Na terug goed te hebben gegeten volgt de op twee na laatste etappe van deze PBP... het einde begint te naderen! Van Villaines-la-Juhel gaat het nu naar Mortagne-au-Perche, waar tijdens de heenrit enkel bevoorrading was voorzien. De verbinding is goed 81 km lang en omstreeks 11u20 vertrek ik samen met Koen, Bart en Vic. Na een kleine 6 km kom ik op een wild idee... Luc, Luc en Michel hebben een goed half uur voorsprong, maar ik wil proberen om ze nog in te halen vooraleer we de volgende controle in Mortagne bereiken! Een snelle berekening leert me dat ik dan, met nog 75 km te gaan, per 5 km 2 minuten moet inhalen! Geen evidente opdracht dat ik mezelf opleg omdat ik ook niet weet hoe snel zij rijden, maar ik geloof er wel in! M'n broer en C° hebben er geen problemen mee dat ik de "jacht wil openen" en ik begin aan m'n versnelling. Vanaf nu ben ik maar op één ding gefocust: snelheid maken, maar ook opletten dat ik mezelf niet kapotrijd natuurlijk! De "jacht" verloopt vlot en op stukken waarvan ik denk dat m'n fietsvrienden het lastig zouden kunnen hebben, probeer ik een tandje bij te steken. Met nog goed 15 km voor de boeg begin ik ook de deelnemers die in de verte voor me uitrijden te taxeren... zijn zij het of niet...? Telkens wanneer het andere deelnemers blijken te zijn motiveert me dat des te meer om door te zetten! En wat verder heb ik inderdaad prijs: op enkele kilometers van Mortagne heb ik m'n collega-Randonneurs ingehaald! "Opdracht" geslaagd! Samen rijden we verder naar Mortagne waar we om 14u30 arriveren met 1.090 km op de teller en waarvoor ik reeds 57 uur voor onderweg ben.
Terug aan de Vélodrome met Luc, Luc en Michel
Daar nemen we tijd voor een kleine, maar deftige bevoorrading zodat we de laatste 65 km zonder problemen kunnen afronden. Met Luc, Luc en Michel rijd ik na de bevoorrading aan een rustig tempo verder naar onze eindbestemming: de Vélodrome van St. Quentin-en-Yvelines. Onderweg zitten nog enkele stevige kuitenbijters maar de sfeer is opperbest! Zonder ongelukken halen Luc V. en Michel hun eerste PBP-trofee binnen, voor Luc P. is het z'n tweede en voor mezelf zal het een derde geslaagde deelname worden. Op woensdag 19/08 om stipt 22u05'56" rijd ik over de "aankomstmat" en word geregistreerd als finisher van deze 18e editie van PBP met een eindtijd van 64u34'41" voor 1.230 officiële kilometers. Er is applaus van de aanwezige supporters en we zetten onze fiets ergens langs de kant. We feliciteren elkaar uitgebreid en wandelen daarna naar de Vélodrome, waar de administratie verder zal afgehandeld worden.
Er zijn dan ook alleen maar blije (en vermoeide) gezichten te zien wanneer de laatste stempel in ons controleboekje wordt geplaatst. Nog blijer worden we wanneer we de tapkranen van de mobiele bar in de gaten krijgen...! Er zijn gelukkig nog enkele tafeltjes en stoelen vrij zodat we meteen kunnen beginnen vieren. De eerste rondjes volgen elkaar snel op en tussendoor sijpelen ook nog andere Randonneurs binnen. Na een tijdje is ons groepje van 4 al uitgebreid naar een stuk of 15 en wordt er uitbundig gepraat en verteld over de voorbije dagen. Het is pas een stuk na middernacht (het bier was bijna op) dat de tijd rijp was om eens wat te gaan rusten. M'n poging om 800 km te fietsen zonder slapen was dan wel niet gelukt, maar m'n vorige record (725 km) had ik wel gebroken. Met de extra kilometers om naar het hotel te fietsen duidde m'n GPS immers 750 km! Er zal nog wel eens een gelegenheid komen om die 800 km (of meer) te halen zeker...?
Ondanks de vele uren slaaptekort was ik op donderdag 20/08 om 9u00 toch alweer "gewoon" wakker... Volgens onze planning hadden we voorzien om pas op vrijdag terug naar huis te keren, maar aangezien m'n broer veel beter gepresteerd had dan voorzien (hij was ook reeds "binnen" op woensdag om 23u06), werd onze terugrit naar huis met een dag vervroegd. Na het ontbijt reden we eerst nog eens langs de Vélodrome om de laatste aankomers te feliciteren... deze hadden tijd tot ten laatste 14u00 om binnen de laatste tijdslimiet aan te komen. In totaal waren er 144 deelnemers die hun tijdslimiet niet haalden (maar die ook niet opgaven) en het opvallendste / meest ondankbare resultaat was ongetwijfeld van een zekere Shen Shangen, een Chinese randonneur die op een einddtijd van 90u00'06" strandde...! Stel je voor: op een rit van 1.230 km ben je 6 seconden te laat om officiëel gehomologeerd te worden, en daarvoor kom je van de andere kant van de wereld... hoe jammer moet dat niet zijn voor die man!
TER INFO: in de officiële resultatenlijst (ter beschikking ruim na het schrijven van dit verslag) staat deze man wel degelijk als "Gehomologeerd" met een tijd van 90u00!
Het aftellen naar de 19e editie in 2019 kan alvast beginnen...
Voor een overzicht van statistieken en interessante gegevens van deze en vorige edities van PBP kan je hier terecht.
Mijn rijtijden:
- heen (Parijs 5u30 - St. Nicolas du Pelhem 3u30): 22u00 voor 495 km (22,5 km/u) waarvan 18u06 gefietst (27,3 km/u)
- geslapen in B&B in St. Nicolas van 4u30 tot 6u00
- verder en terug (St. Nicolas du Pelem 6u30 - Brest 12u30 - Parijs 22u04): 42u34 (inclusief slaaptijd in St. Nicolas) voor 745 km (17,5 km/u) waarvan 30u24 gefietst (24,5 km/u)
- totaaltijd Parijs - Brest - Parijs: 64u34 voor 1.240 km (19,2 km/u) waarvan 48u30 gefietst (25,6 km/u)
- snelste deelnemer aangekomen na 42u26 (Björn Lenhard - DUI) = 29,0 km/u all-in...
- eerste Belg: David Herman aangekomen als 4e met een tijd van 43u08