Startplaats: Gymnase des droits de l'Homme
Na m'n vorige deelname aan PBP in 2007 was ik er (ondanks de zeer slechte weersomstandigheden) van overtuigd dat ik aan de 17e editie ook zeker wilde deelnemen! Deze 4-jaarlijkse internationale en wereldberoemde lange-afstandsklassieker (er wordt ook wel eens gezegd dat dit de Olympische Spelen voor Randonneurs zijn) laat je immers niet zomaar links liggen...!!
De Franse organisator (Audax Club Parisien) had voor dit jaar enkele regels aangepast. Er werd onder andere een quotum per land ingevoerd opdat het totale deelnemersaantal niet uit z'n voegen zou barsten. De evolutie van het aantal deelnemers de laatste jaren is immers duidelijk te merken aan de statistieken: in 1995 namen nog 2.860 fietsers deel, in 1999 waren er dat 3.573, in 2003 werd de kaap van de 4.000 (4.069) gehaald en in 2007 stonden er reeds 5.159 randonneurs aan de start...
Het maximum aantal deelnemers wordt vanaf nu beperkt tot 6.000. Dit om vooral de wegen en passages door de vele dorpjes en steden niet te overbelasten zodat het hele gebeuren nog op een veilige manier kan verlopen.
Om dat quotum per land te bepalen werden 2 parameters in rekening gebracht: enerzijds de resultaten van het betreffende land tijdens de vorige editie van PBP en anderzijds de evolutie van het aantal deelnames aan de BRM's (Brevets Randonneurs Mondiaux) tussen 2 edities van PBP door... Met andere woorden: hoe meer deelnemers er meerijden (en gehomologeerd worden) tijdens de BRM's die jaarlijks tussen februari en oktober gereden worden, hoe meer deelnemers dat bepaald land mag afvaardigen voor deelname aan PBP! Voor België werd het deelnemersaantal dit jaar bepaald op 114, "net" voldoende want er schreven zich 104 Belgische randonneurs in, waarvan er uiteindelijk 97 echt de start namen... Zeven anderen konden omwille van verschillende redenen (kwetsuur, ziekte, ...) jammer genoeg niet starten. In 2007 had België nog 120 inschrijvingen (waarvan 6 vrouwen). Een overzicht van de beschikbare plaatsen per land vind je terug bij de statistieken.
Samen met de 2 bovenvernoemde parameters werd er dit jaar eveneens een systeem van voorinschrijving ingevoerd. Hoe langer de afstand van een BRM die je in 2010 reed, hoe vroeger je in 2011 kon voorinschrijven om zeker te zijn van een plaatsje in het deelnemersveld. Wie bijvoorbeeld een BRM van 1.000 km gereden had in 2010 kon reeds vanaf 3 april 2011 voorinschrijven. Wie maar een BRM van 200 km gereden had moest wachten tot 29 mei. En wie helemaal geen BRM's gereden had kon zich pas vanaf 1 juli inschrijven, en hopen dat er nog een plaatsje beschikbaar was in het landenteam... De voorinschrijvingen moesten achteraf, na het behalen van de 4 verplichte kwalificatie-BRM's, evenwel nog omgezet worden in een definitieve inschrijving. Deze moest ten laatste op 19 juni bevestigd worden, anders werd je plaats gewoonweg vrijgegeven en was je je 30,00 Euro voorinschrijvingsgeld kwijt...
Bij die voorinschrijving moest je ook al aangeven in welke groep je wenste te starten. Er zijn namelijk 3 mogelijkheden, die elk een verschillende tijdslimiet hebben. Je hebt de keuze tussen 80 uren, 84 uren en 90 uren, met elk een verschillend startuur. Bij m'n vorige deelname in 2007 wist ik totaal niet wat er me te wachten stond, dus schreef ik me toen in in de tijdscategorie van 90 uren en eindigde met een tijd van 87u43 (waarvan 55u03 gefietst). Nu, 4 jaar later en heel wat ervaring rijker, besliste ik om in de categorie van 84 uren te starten. Het grote verschil is natuurlijk dat je 6 uur minder tijd hebt om de 1.230 km te rijden, maar een groot voordeel is wel dat je nog een nachtje kan slapen vooraleer te vertrekken. De "90 uren" vertrokken immers op zondagavond 21/08 tussen 18u00 en 20u00 (je bent dus al een hele dag wakker, al proberen de deelnemers gedurende die dag natuurlijk niet te veel inspanningen meer te leveren), terwijl de "84 uren" op maandagmorgen 22/08 vanaf 5u00 vertrokken (en dus reeds van enige nachtrust genoten hadden vóór het vertrek). Dan was er ook nog de categorie "80 uren" waarin de snelle mannen starten, die vertrokken op zondagnamiddag 21/08 tussen 16u00 en 17u00.
Met Mic, Bart en Bernd aan de Eiffeltoren tijdens ons uitstapje naar Parijs
Maar eerst terug naar zaterdag 20/08... We hadden met een groot deel van de Belgische groep Randonneurs afgesproken om in de loop van die namiddag reeds samen te komen aan het F1 Hotel in Trappes, op een 5-tal km van startplaats Guyancourt. We vertrokken om 13u30 uit Kalken (Peter reed met ons mee) en net voor de Franse grens hadden we ook afgesproken met Mic (Bigmoustache) die ons samen met z'n vrouw en dochter zou volgen naar Trappes.
Rond 17u00 kwamen we toe in Trappes en werden er ontvangen door Jan, die het logement had geregeld. De meesten onder ons (oa. m'n broer Koen en Peter) moesten in de loop van zaterdag ook naar de technische controle van de fiets. Daar wordt vooral de werking van de fietsverlichting nagekeken en moet je aantonen dat je een fluovestje bijhebt. Na die controle mag je pas de nodige documenten zoals het kaderplaatje, chip, controleboekje en dergelijke gaan afhalen in de zaal van het "Gymnase des Droits de l'Homme". Ondanks mijn fietscontrole pas gepland was op zondagmiddag kon ik ook probleemloos de technische controle ondergaan. Maar in de zaal waren m'n deelnamedocumenten evenwel nog niet ter beschikking. Op zaterdag werden enkel de 80 en de 90 uren bediend omdat deze op zondagavond vertrokken. Aangezien de 84 uren pas op maandagochtend van start gingen, werd het gerief van deze deelnemers pas op zondag uitgedeeld...
Die zaterdagavond gingen we ook nog met onze groep Randonneurs gezamenlijk iets gaan eten in het centrum van Guyancourt. Met de ongeveer 28 aanwezigen maakten we er een gezellige avond van.
Vermits ik dus pas maandagmorgen aan het grote avontuur begon, had ik zondag "vrij" en profiteerde ervan om met Mic, Bart (Duction) en de Duitser Bernd Kaminski eens met de fiets naar Versailles en het centrum van Parijs te rijden. We bezochten er in de rapte de kathedraal van Notre Dame, het Louvre, de Champs Elysées, de Arc de Triomphe en de Eiffeltoren.
In een taverne in de Jardin des Tuileries (tussen het Louvre en de Place de la Concorde) werd even halt gehouden voor een snelle hap, net toen het wat lichtjes begon te regenen. Na dat tussendoortje was het gestopt met druppelen en tegen 16u00 waren we na een ritje 69 km terug in Guyancourt, mooi op tijd om de groep van de 80 uren te zien vertrekken.
Een verfrissende douche later ging ik nog met Koen, Peter en m'n vader (die m'n broer en Peter zou volgen met de volgwagen) een hapje gaan eten in Pizzeria Pino. Om 19u30 werd het dan hoog tijd om ons naar de start te begeven. Eigenlijk wel slim gezien want op deze manier werd vermeden om urenlang te staan aanschuiven (zoals ik hier en daar al las in andere verslagen). Een half uurtje later waren Koen en Peter vertrokken voor hun PBP! Met de wagen reed ik met m'n vader en Bart nog snel naar een grote rotonde wat verder in St. Quentin en Yvelines om daar de starters van daarnet te zien voorbijrijden en aan te moedigen! Mic had daar samen met z'n vrouw en dochter ook al langer plaatsgevat.
M'n vader passeerde daarna nog even langs het hotel zodat ik mijn bagage met de wagen kon meegeven. Ik zou starten met een rugzakje waarin reservekledij en wat bevoorrading zat en zou wel zien wanneer ik de volgwagen inhaalde... Rond 23u00 was het hoog tijd om zelf m'n bedje en wat rust op te zoeken.
P-B-P
Maandag 22/08 om 3u30 ging de wekker af en na een douche om wakker te worden kon ik aan m'n eigen ontbijt op bed beginnen. Een stuk of 8 chocoladebroodjes en een liter chocomelk waren alvast genoeg om m'n maag goed te vullen zodat ik er al "een tijdje tegenaan" zou kunnen... Tegen 4u15 vertrokken we met een groepje uit het F1 hotel om aan te schuiven aan de start. Blijkbaar waren er toch heel wat deelnemers voor de 84 uren, want we werden in 2 groepen losgelaten op de Franse wegen. Samen met m'n kompanen van gisteren Mic, Bart en Bernd en onder andere nog Rohnny, Francis, Jan en Patrick startte ik in de 2e groep om 5u20.
Het was nog donker, maar een zwakke wind zat vanaf de start in de rug en dus ging het redelijk snel vooruit... te snel voor mij want na +/- 70 km haakte ik wijselijk af (gemiddelde lag rond de 30 km/u). Ik wou liever wat zekerheid inbouwen in plaats van me meteen te "verbranden"... De rit was immers nog (zeer) lang en ik heb vanaf dan de resterende 1.150 km eigenlijk zo goed als alleen gereden.
Voor het gemak had ik het volledige parcours van PBP op m'n GPS gedownload, zo kon ik zeker nooit verkeerd rijden... Maar toch ben ik erin geslaagd een omweg van een kleine 12 km te maken! Even uitleggen: ongeveer 10 km nadat ik het snellere peloton had laten rijden kwam ik in het dorpje Chateauneuf-en-Thymerais aan. Daar was blijkbaar een pijltje van "PBP Aller" van een verlichtingspaal "gevallen". Een vrouw was net bezig het plakje terug omhoog te hangen en deed teken dat ik rechtdoor moest rijden. Samen met een Noor die in m'n wiel zat reed ik dus rechtdoor... Wat verder moet ik dan blijkbaar een afslag naar links gemist hebben (m'n GPS stond toen gewoon aan, zonder dat ik de track geselecteerd had...). Nadat ik voor het rode licht gestaan had vond ik het normaal dat ik niet onmiddellijk andere deelnemers voor me zag uitrijden, maar bij het verlaten van de dorpskern was er echter verdacht weinig beweging te bespeuren op de weg die ik volgde. Wanneer ik de volgende kilometers geen pijltjes meer tegenkwam en in de verte achter mij niemand (behalve die Noor) anders nog zag fietsen besefte ik pas goed dat ik verkeerd zat. Aan een volgende zijweggetje stopte ik en wachtte op de Noor. Intussen had ik de te volgen track op m'n GPS geselecteerd en toen zag ik klaar en duidelijk dat we een stuk van het correcte parcours verwijderd waren. Via een binnenbaantje geraakten we terug op het parcours en van sindsdien heb ik de tracks tussen de verschillende controleposten steeds op m'n GPS zichtbaar gemaakt...
Zwaar onweer op komst
Dat plezante weertje duurde zo voort tot ik om 21u10 in Tinténiac (375 km) toekwam. Zoals op alle controle- en bevoorradingsposten nam ik daar ruim de tijd om een warme maaltijd te gaan eten.
Toen ik rond 22u00 terug vertrok was het gelukkig gedaan met regenen en kon in droog weer verder westwaarts. Maar omstreeks 00u30 begon het plots weer hevig te regenen. En deze keer waren de fotografen meegekomen... Er gingen geen 30 seconden voorbij of je zag hier of daar wel een bliksemschicht door de donkere hemel klieven, dit samen met zware donderslagen. Ik was daar letterlijk in een hel aan het fietsen! Die tweede regenzone duurde toch ook een kleine 2 uurtjes, waardoor ik in totaal dus al 11 uren in de regen had gefietst.
Mijn broer en Peter (die zondag om 20u00 vertrokken) waren intussen, tijdens die 2e stortvlaag, gaan slapen in St. Nicolas de Pelhem (+/- 500 km). Na hun korte nachtrust reden ze verder naar Carhaix, waar ze wat later net gingen vertrekken toen ik daar toekwam. Het was toen 6u10 dinsdagmorgen en ik had al 539 km gereden. Even dacht ik eraan om met ze verder mee te rijden naar Brest en daar wat te gaan slapen. Maar die 11 uren "regenfietsen" hadden me wat vermoeid en ik vond het verstandiger om nu een warme douche te nemen, droge kleren aan te trekken (mijn vader stond daar immers ook met de volgwagen) en wat te slapen zodat ik wat kon recupereren.
Na een warme douche kreeg ik in de sporthal een veldbed toegewezen. Tussen 7u00 en 9u00 probeerde ik om de ogen te sluiten, maar op een hard veldbed en enkel een deken om je wat te verwarmen was dat niet evident. Maar toch, die 2 uurtjes rust deden me deugd en om 10u00 trok ik alweer verder naar Brest, tegen de wind in die inmiddels van richting veranderd was.
Hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, van de laatste 93 km naar Brest was de passage over de Roc'h Trevezel. De Roc'h Trevezel maakt deel uit van het Massif Armoricain en heeft z'n hoogste punt op 384 meter. Normaal heb je dan een prachtig zicht over het rondom liggend gebied, maar nu fietste ik in de dichte mist over de top. Tijdens de afdaling naar Sizun kwam ik enkele bekenden tegen die reeds op de terugweg waren: Mic, Etienne, Bart met z'n Rowingbike,...
Kort na de middag, om 14u00, kwam ik toe in Brest en zag daar nog enkele andere Belgische Randonneurs rondlopen. We sloegen aan de praat en zodoende hing ik meer dan 1 uur op de controlepost rond. Brest is het keerpunt van PBP, tijd om dus eens wat gegevens te bekijken... 633 km gefietst, 32u40 onderweg waarvan 24u07 op de fiets, 5.199 hoogtemeters en een gemiddelde van 26,2 km/u. Die tijdslimiet van 84 uren halen zou dus zeker geen probleem zijn...!
Te volgen pijltjes voor de terugweg
"Van die optimale weersomstandigheden en de goede benen moet ik profiteren" dacht ik, dus wilde ik gewoon zo ver mogelijk terug richting Guyancourt rijden... Ik passeerde weer door Carhaix en later Loudéac. In Loudéac had ik nu ook m'n broer en Peter ingehaald. Zij gingen er net gaan eten toen ik toekwam. We liepen er ook pechvogel Toon tegen het lijf. Hij had op 35 km van Loudéac een klapband gehad en kon dus niet verder. In plaats van z'n probleem aan de organisatie te melden (zodat die officiële technische bijstand kon sturen) liet Toon zich echter door een behulpzame chauffeur naar Loudéac voeren met de wagen om daar het euvel te laten herstellen. Daar kreeg hij echter te horen dat hij gediskwalificeerd werd wegens ongeoorloofde bijstand. Jammer om dit evenement op zo'n manier te moeten verlaten!
Zelf trok ik om 23u15 alleen verder de donkere nacht in. M'n broer en Peter zouden het immers wat rustiger aan doen dan ik van plan was.
Illifaut (geheime controle), Tinténiac, Fougères... alle verbindingsritten die nacht verliepen vlekkeloos dank zij m'n uitstekende fietsverlichting (B&M Lumotec IQ Fly Led koplamp van 40 lux - hier meer info)!
Om 05u50 was ik in Fougères aangekomen en nadat ik er gegeten had kwam ik daar ook Marcel tegen. We hadden een korte babbel en daarna was het alweer tijd om verder te rijden. Maar na enkele kms kreeg ik het voor het eerst lastig onderweg. Het is een gekend fenomeen bij lange-afstandsfietsers die een nachtje doorrijden dat bij het opkomen van de dag de vermoeidheid plots toeslaat! Ik had het moeilijk om wakker te blijven en m'n snelheid verlaagde zienderogen. Maar uit ervaring weet ik dat dit overgaat, dus beet ik door en na een kleine 20 km geconcentreerd rijden voelde ik me terug de oude en kon weer alles aan.
Ik voelde me dus terug goed en reed zonder problemen verder van de ene controlepost naar de andere: Villaines la Juhel, Mortagne au Perche, Dreux en Guyancourt... Nergens voelde ik de nood om nog wat te slapen. Misschien was het ook de adrenaline die ervoor zorgde dat ik geen vermoeidheid voelde. Die adrenaline was er omdat ik m'n persoonlijke lange-afstandsrecord met bijna 100 km aan het verbreken was. Mijn vorige record reed ik in 2009, toen ik in één keer van Madrid naar Gijón (623 km) reed tijdens de Spaanse tegenhanger van PBP. Mijn nieuwe record is sinds deze Parijs - Brest - Parijs gevestigd op 715 km! Dat ik zo'n afstand zou kunnen rijden zonder tussendoor te slapen had ik nooit voor mogelijk gehouden, maar zie... het is me toch gelukt!
Op woensdagavond 24/08 liet ik om 19u52 m'n laatste stempel in het Gymnase des Droits de l'Homme zetten. Het gevolg van zo'n lange afstand in één keer te rijden is natuurlijk ook dat er een "mooie" tijd als eindresultaat aan vasthangt: 62u32 voor de officiële 1.230 km (al reed ik in feite 1.254 km). Hier en daar het rondhangen in de bevoorradingszones wat beperken en ik kan ongetwijeld onder de 60 uren duiken! Wie weet misschien over 4 jaar bij de volgende PBP...?
Maar nu moest ik eerst en vooral nog voor logement zorgen. Bij het vastleggen van de hotelreservaties bij Jan (Randonneurs.be) had ik immers gekozen voor de formule van 3 overnachtingen: zaterdag, zondag en donderdag. Ik had er namelijk niet bij stilgestaan dat ik eventueel op woensdag al terug zou zijn.
Samen met Mic, die om 16u46 reeds was aangekomen en daarmee een mooie tijd van 59u26 neerzette, reed ik terug naar het F1 hotel in Trappes in de hoop dat er nog een kamer zou vrij zijn. Maar ik had pech... alle kamers waren volzet! Ja wat nu...? Dan maar op zoek naar een ander hotel. Het was Mic opgevallen dat er een kleine 500 m verder nog een ander hotel langs de grote baan lag, Hôtel Balladins. Daar was gelukkig wel nog plaats en ik boekte dan meteen maar 2 kamers. M'n broer en Peter zouden volgens planning de volgende ochtend aankomen, en dan hadden zij meteen ook een kamer om te gaan slapen. Bij het boeken van de kamers bestelde ik aan de receptie meteen ook een pizza en een fles rosé, kwestie van terug wat op kracht te komen. En ondanks ik de laatste 40 uren wakker was, had ik aan een gewoon nachtje slapen (opgestaan om 9u00) genoeg om terug klaarwakker te zijn!
Dat was een uurtje nadat Koen en Peter aangekomen waren in Guyancourt. Mijn broer was zodanig vermoeid dat hij zich zelfs niet meer douchte, maar als een blok in slaap viel op z'n bed. Peter nam wel een snelle douche, maar ging niet meer slapen... Z'n vriendin en kinderen kwamen hem immers oppikken aan het hotel. Ikzelf ging die donderdag nog wat gaan rondlopen aan de aankomst.
Maar eerst was ik nog langsgeweest aan het F1 hotel en daar was Jan net toegekomen. Ook Guy en enkele anderen kwam ik er terug tegen. Er werd afgesproken dat we die avond, als afsluiter van een geslaagde PBP, nog eens gezamenlijk zouden gaan eten in Guyancourt, bij Pizza Pino. Nadien overnachtten we nog eens in Guyancourt en op vrijdag 26/08 keerden we allen tevreden terug naar huis...!
Mijn rijtijden:
. heen (Parijs - Brest): 32u40 voor 633 km (19,4 km/u) waarvan 24u07 gefietst (26,2 km/u)
. terug (Brest - Parijs): 29u52 voor 621 km (20,8 km/u) waarvan 22u50 gefietst (27,2 km/u)
. totaaltijd Parijs - Brest - Parijs: 62u32 voor 1.254 km (20,1 km/u) waarvan 46u57 gefietst (26,7 km/u)
. snelste deelnemer aangekomen na 44u13 (Tony Largeau - FR) = 27,8 km/u all-in...