Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2 - Foto's 3 - Foto's 4 - Foto's 5 - Foto's 6 - Foto's 7 - Foto's 8 - Foto's 9

Intro

Vroeg of laat moest het er eens van komen, al jaren zat ik ermee in m'n hoofd... Ondanks de Noordkaap geldt als één van de klassieke bestemmingen van een fervente vakantiefietser is het toch een niet alledaagse bestemming, een zekere "to do" dus!

Maar telkens ik reisverslagen las van mensen die al naar het Hoge Noorden gereden waren begon ik te twijfelen. In hun verslagen kwam ik nogal regelmatig de termen "regen, koud, winderig, mistig,..." tegen! Niet onmiddellijk de weersomstandigheden waar ik van droom op een fietsvakantie... Vandaar ik steeds snel de knop omdraaide en gewoon een bestemming in zuiderse contreien opzocht: Rome, Venetië, Madrid, Málaga, Ronde van Frankrijk, ... gebieden en streken waar het tijdens de zomer "bijna altijd" mooi weer is!

Alles veranderde echter 2 jaar geleden tijdens m'n fietstocht naar Santiago de Compostela en Málaga. Tijdens deze reis bezocht ik immers het meest westelijk gelegen punt (Cabo da Roca in Portugal) en het meest zuidelijk gelegen punt (Tarifa in Spanje) van het Europese vasteland! Logisch dat ik daar een vervolg aan wilde breien en ook naar het meest noordelijk gelegen puntje van Europa moest trekken... de Noordkaap dus!

En hoewel de Noordkaap (gelegen op 71°10'21" NB) traditioneel beschouwd wordt als "de top van Europa" is het dat in feite niet... De Noordkaap ligt namelijk op het eiland Magerøya en is dus, in enge zin, geen vasteland meer van Noorwegen! Indien men eilanden meetelt is Kaap Fligely (op Rudolfeiland van de eilandengroep Frans Jozefland, zo'n 600 km ten noorden van de Noordkaap) zelfs het meest noordelijk gelegen puntje van Europa, Eurazië en Rusland.

Magerøya was vroeger enkel bereikbaar met een ferry, maar sinds 1 juni 1999 zorgt de Noordkaaptunnel voor een verbinding met het vasteland. Maar zelfs op het eiland is er een landtong dat noordelijker ligt dan de Noordkaap, namelijk Knivsjelodden (71°11'08" NB) dat goed anderhalve kilometer verder in de Bartenszee ligt en goed zichtbaar is vanaf de Kaap. Deze plaats is echter enkel te voet bereikbaar via een 9 km lange wandeling. Het échte noordelijkste punt van het Europese vasteland ligt op deze manier gezien nog elders: dat is dan Kinnarodden (op 71°08'01" NB), gelegen op het schiereiland Nordkinn ten oosten van de Noordkaap en ook enkel te voet bereikbaar na een wandeling van ruim 24 km! Men heeft als (toeristisch) noordelijkste punt dus duidelijk gekozen voor een plaats die vlot bereikbaar is en waar de nodige ruimte beschikbaar was om enige vorm van infrastructuur neer te zetten. De 3 verdiepingen tellende Noordkaaphal bevindt zich echter ook in een landschappelijk beschermd gebied en werd daarom grotendeels in de rotsen uitgehouwen! Meer daarover verder in dit verslag!

Planning en voorbereiding

Zoals hierboven al verteld vreesde ik vooral het natte weer in Noord-Scandinavië! Bij het bepalen van m'n route was de beslissing dan ook snel genomen: ik zou door Zweden (tussen de 2 grootste meren) naar de Botnische Golf fietsen en dan de kust verder noordwaarts volgen, een stukje door Finland rijden om tenslotte de laatste honderden kilometers in Noorwegen te fietsen. Noorwegen zou veel mooier zijn van natuur, maar de kans op regen is er ook heel groot. Ook het feit dat daar veel tunnels zijn en ferry's moeten genomen worden (= tijdverlies) waren een negatief puntje. In Zweden daarentegen heerst een landklimaat met mooie zomers en het is er een stuk warmer en droger dan buurland Noorwegen. Hier ook geen ferry's, maar gewoon steeds "rechtdoor" fietsen door de vele naaldbossen.

Net als bij m'n vorige reizen maakte ik ook hier een gedetailleerde planning op. Door familiale omstandigheden had ik "maar" 3 weken tijd om de Noordkaap te bereiken en terug te keren. De afstand tot de Kaap werd berekend op goed 3.500 km, dat moest in 18 dagen "te doen" zijn... (+/- 195 km gemiddeld per dag). Dan wilde ik zeker nog een dagje ter plaatse blijven en om terug te keren naar België moest er wat gepuzzeld worden. Omdat, volgens de info die ik toen had, er geen mogelijkheid was om met de fiets op het vliegtuig te vertrekken uit de kleine luchthaven van Honningsvåg (de stad die het dichtst bij de Noordkaap ligt), moest ik eerst een boottocht maken naar het 400 km zuidelijker gelegen Tromsø. Deze tocht zou goed 18 uur in beslag nemen en na een overnachting in Tromsø zou ik dan met het vliegtuig, met een tussenlanding in Oslo, naar Zaventem vliegen. Achteraf las ik in één of ander reisverslag dat het blijkbaar toch mogelijk is om je fiets mee te nemen van uit Honningsvåg, maar goed... daar was het nu te laat voor!

De routeplanning en reservaties van hotels, jeugdherbergen en Bed & Breakfasts waren dus ruim op voorhand in orde... restte nog enkel het laden van de fiets en te vertrekken.
Veel vakantiefietsers zijn dagen of weken op voorhand bezig met het sorteren van wat ze al dan niet meenemen op de fiets. Bij mij verloopt dit enigszins anders: ik maak m'n bagage de dag op voorhand... Gewoon in gedachte chronologisch overlopen van wat ik wanneer zou kunnen nodig hebben. Deze zaken worden verzameld en na een tijdje heb ik dan fietskledij, vrijetijdskledij, schoeisel, toiletgerief, elektronische apparatuur, herstelmateriaal voor de fiets, paperassen, ... en dergelijk op een hoopje liggen.
Dan is het kwestie van alles te sorteren en nog eens te filteren vooraleer het in m'n fietszakken verdwijnt. Uiteindelijk blijk ik een kleine 20 kg bagage mee te hebben (inclusief wat extra drank). En steeds kom ik na m'n reis tot dezelfde conclusie: namelijk dat ik zaken meehad (vooral kledij) die ik van gans de reis niet nodig had...
Op gebied van geldzaken had ik, ondanks de wetenschap dat je zo goed als overal in Scandinavië met je bankkaart kan betalen, toch wat cash geld voorzien. In Finland kan je met Euro's betalen, maar in Denemarken, Zweden en Noorwegen is het nog altijd met Kronen te doen!


DE REIS

Dag 1 (zaterdag 13/07/13): Schellebelle (6u00) - Gorssel (18u30): 249,8 km

Zaterdag 13 juli, eindelijk is het zover... daags na m'n laatste werkdag kan ik op de fiets stappen om richting het hoge en (vooral) verre noorden te fietsen. Die eerste etappe zou volgens m'n planning ook de langste worden: ik kan van thuis vertrekken wanneer ik wil en de route is zo goed als biljartvlak, dus meteen al een voorsprong nemen op m'n gemiddelde dagafstand is de bedoeling. Om 6u00 stipt sluit ik m'n garagepoort en weg ben ik! Het is nog frisjes (heb mouwstukken nodig) en bewolkt maar gelukkig blijft de regen uit... Via Dendermonde gaat het naar Temse en Antwerpen om dan verder naar Hoogstraten en Baarle Hertog te rijden. Daar hou ik na 100 km een eerste keer halt voor een korte bevoorrading. Een broodje ham met kaas en een cola zorgen ervoor dat ik weer een eindje verder kan geraken. Doordat de zon nu steeds meer aanwezig is kan ik m'n mouwstukken uit doen en vervolg verder m'n weg naar Tilburg en 's Hertogenbosch om later in de namiddag in Megen het veerpont over de Maas te nemen. Intussen eet ik de bevoorrading op die ik van thuis meeheb. In Arnhem blijf ik in noord-oostelijke richting rijden en tegen 18u30 kom ik aan in Gorssel, waar ik een overnachting geboekt heb in de Stayokay (Jeugdherberg).
In de Jeugdherberg beschik ik over een 4-persoonskamer met toilet en douche op de kamer. Zoals ik de komende dagen en weken zal doen, was ik m'n fietskledij tevens mee onder de douche. Nadien geniet ik nog van een simpel avondmaal in de herberg en blijf nog wat aan de bar plakken.

Dag 2 (zondag 14/07/13): Gorssel (9u10) - Hude (18u25): 208,4 km (+ 4 km extra in stad)

Na het ontbijt op zondag 14 juli verlaat ik de JHB van Gorssel om 9u10. Via Almelo en Tubbergen rijd ik na 54 km Duitsland binnen en blijf zo verder noord-oostwaarts rijden naar Meppen en Wardenburg om daarna toe te komen in de JHB van Hude. De rit vandaag verloopt voorspoedig en zonder moeilijkheden, de zon laat zich maar af en toe eens zien maar van regen is geen sprake. In de JHB krijg ik een 2-persoonskamer toegewezen en ben de enige klant die avond.
Doordat ik alleen ben in de JHB wordt er ook geen avondeten geserveerd... maar er is wel een mogelijkheid om in de stad iets te gaan eten, dat is geen probleem. Tijdens m'n voorbereidingswerk thuis had ik ook al opgemerkt dat er, op een boogscheut van de JHB, ruïnes konden bezichtigd worden van het oude klooster van Hude. En da's nu net iets wat ik graag doe... ruïnes gaan bekijken! Na een bezoekje aan de restanten van dat klooster neem ik wat later plaats aan tafel van restaurant / pizzeria Zorba's. Op het menu: eerst een tomatensoepje, gevolgd door een spaghetti bolognaise en daarbij twee maal een halve liter bier... gezonde rennerskost dus :-)

Dag 3 (maandag 15/07/13): Hude (8u55) - Bad Segeberg (19u30): 196,2 km (+ 5 km extra in stad)

Ondanks ik de enige gast van de JHB ben, wordt me de volgende ochtend wel degelijk een uitgebreid ontbijt gepresenteerd (dat is dan ook in de prijs inbegrepen...). Daarna kan ik tegen 8u55 onder een stralende hemel m'n weg verder zetten, hier en daar op stukken onverharde weg, maar meestal op goed berijdbare wegen. Een kleine 18 km verder moet ik de Weser oversteken, de langste rivier die in Duitsland begint (Thüringer Woud) en eindigt (Noordzee). Met de ferry geraak ik aan de andere oever, in Vegesack, en kan dan richting Zeven rijden waar ik een afspraak heb...

Vandaag is trouwens "ontmoetingsdag"... Tijdens eerdere BRM's in België had ik al eens de Duitser Bernd Kaminski ontmoet en tijdens Parijs - Brest - Parijs van 2011 (waar hij uiteraard van de partij was) trokken we samen ook een tijdje op. Een joviale man die ook heel wat presteert op z'n fiets! Ik herinnerde me dat hij in de "buurt" van Hamburg woonde en had hem op voorhand gecontacteerd om eventueel eens af te spreken tijdens m'n rit van vandaag. Dat vond hij een uitstekend idee en zo geschiedde ook.
Iets na de middag rijd ik door Zeven (z'n woonplaats) en groot is m'n verbazing wanneer ik op de marktplaats een Vlaamse Leeuw aan een mast zie hangen! Bernd heeft deze daar opgehangen om me welkom te heten in z'n stad... prachtig! Samen met z'n vrouw en jongste dochter zit hij op terras waar ik getrakteerd word op een broodjesmaaltijd. We praten wat bij en na drie kwartiertjes wordt het alweer tijd om verder te rijden... ik heb immers nog een afspraak op m'n agenda staan!

Die volgende afspraak heb ik in Buxtehude, daar woont namelijk m'n nicht met haar vier zonen. Zij trouwde indertijd met een Duitser en is hem naar z'n geboortestreek gevolgd! Het is járen geleden dat we elkaar nog zagen en het weerzien is bijgevolg zeer hartelijk! Ook hier wordt snel wat bijgepraat, maar ik moet jammer genoeg verder met m'n reis.

Bernd, die een dag verlof genomen heeft voor m'n bezoekje, begeleidt me trouwens naar Buxtehude en verder naar Hamburg. Hij kent de streek hier als z'n broekzak en we rijden via rustige wegen naar de Duitse havenstad. Hoe dichter we bij de stad komen, hoe drukker echter het verkeer op de weg en hoe meer de industrialisering van het gebied opvalt. In Hamburg rijden we recht naar het grote marktplein en bijhorend indrukwekkende stadhuis. Op een steenworp van de grote markt ligt het Binnenalster, een klein meertje waarrond heel wat te doen is. Velen komen hier een terrasje doen of gewoon langs de oevers flaneren of wandelen...

Hier wordt het ook tijd om afscheid te nemen van Bernd, hij moet nog goed 70 km terug huiswaarts rijden, en ik moet nog een kleine 60 km verder naar Bad Segeberg. Het is intussen ook al 17u00, dus moeten we het hier niet te lang meer rekken! Via de B432 geraak ik vrij vlot op m'n dagbestemming, waar ik in JHB Karl May verblijf. Ook hier alweer een tweepersoonskamer voor mij alleen en een zeer rustige ligging van de JHB, naast het Bad Segeberg Meer.

Na een deugddoende douche rijd ik met de fiets terug naar het centrum van de stad, op zoek naar een eetgelegenheid (het is al 21u00). En die vind ik nogal snel, want pizzeria's vind je gewoon overal terug...! Achteraan de zaak installeer ik me op het kleine maar gezellige terras en bestel een karaf rosé. M'n pizza met ham en champignons gaat vlot naar binnen en aangezien deze nogal aan de kleine kant is bestel ik meteen een tweede...! De dienster kijkt me eerst vragend aan, heeft ze dat wel goed begrepen... iemand die hier 2 pizza's opeet...? Ik maak haar duidelijk dat dit geen grap is en daarna schrijft ze m'n tweede bestelling toch maar op! Grappig toch om telkens de reacties te zien wanneer ik een tweede pizza bestel!

Dag 4 (dinsdag 16/07/13): Bad Segeberg (8u55) - Vordingborg (17u10): 186,1 km (+ 6 km extra in stad)

Dinsdag 16 juli... de dag begint met het ontbijt in de eetzaal, waar keuze en eten genoeg is om als fietser al een eindje verder te geraken. Bij het ontbijt maak ik ook steeds wat extra broodjes klaar die ik in een plastic zakje steek om mee te nemen onderweg. Da's dan mijn "noodbevoorrading" voor het geval ik onderweg geen winkels tegenkom of plots een hongerklop krijg!

De rit van vandaag zal me naar Denemarken brengen, naar Vordingborg. 's Ochtends is het nog iets of wat bewolkt, maar al snel nemen de zonnestralen de bovenhand en is het een prachtig fietsweertje. En ook de wind zit mee (komende uit het zuid-westen), wat op het einde van de rit resulteert in een gemiddelde snelheid van bijna 26 km/u.

Om in Denemarken te geraken moet ik eerst naar Fehmarn rijden, het op twee na grootste Duitse eiland in de Oostzee. Het eiland wordt bereikt door over de 1.300 m lange Fehmarnsundbrücke te rijden dat het eiland met het vasteland verbindt. Maar de naam Puttgarden zal waarschijnlijk sneller een belletje doen rinkelen... da's namelijk het dorpje waaruit een dagelijkse veerdienst naar Rødby in Denemarken verzorgd wordt.

Om 13u15, na 106 km, arriveer ik aan de terminal van Scandlines. Daar moet ik € 11,00 betalen voor de oversteek naar Denemarken en mag dan aanschuiven in de eerste rij, de rij voor motorfietsen en fietsen. Na een half uurtje wachten is de volgende ferry klaar om passagiers te ontvangen. M'n fiets krijgt een aparte plaats toegewezen, waar hij met een riem nog eens wordt vastgegespt. Tijdens de vaart mogen de passagiers niet in de laadruimte verblijven dus trekt iedereen naar boven, naar het "sun-deck" of naar bars en restaurants op het taksvrije schip.
Nieuwsgierig als ik ben laat ik m'n GPS aanstaan en kan op deze manier zien dat het schip op z'n kruissnelheid tegen +/- 31 km/u naar Denemarken vaart. De oversteek is 20 km lang en duurt ongeveer 45 minuten.

Aangekomen in Rødby stop ik natuurlijk eerst aan het "landenbord" van Denemarken voor een soevenirfoto... het is immers de eerste maal dat ik me in dit land bevind! Ik vervolg m'n weg verder door het zeer vlakke landschap en het is even wennen aan de verkeersborden en Deense schrijfwijze van dorpen en steden. Net voor Vordingborg moet ik nog over de 3 km lange Storstrømbrug die de eilanden Falster en Seeland (waar Vordingborg ligt) verbindt. Dank zij de rugwind en de mindere kilometers (wanneer ik tijdens een fietsvakantie grote ferry's moet nemen voorzie ik altijd wat minder kms) ben ik reeds om 17u10 in de JHB van Vordingborg. Jeugdherbergen worden doorgaans aanzien als goedkope overnachtingsplaatsen, maar in deze JHB is dat alleszins niet het geval: 1 overnachting met ontbijt kost me hier € 70,00... Maar goed, ik heb hier weer een vier-persoonskamer voor mij alleen met toilet en douche op de kamer.
's Avonds ga ik weer op stap in het centrum van de stad... ook hier zijn ruïnes te bezichtigen van een oud slot. Daarna heb ik keuze tussen enkele pizzeria's en laat me een dubbele pizza Hawaï welgesmaken!

Dag 5 (woensdag 17/07/13): Vordingborg (9u10) - Helsingborg (18u10): 159,2 km (+ 7 km extra in stad)

Aan de ontbijttafel, buiten op het terras van het hoofdgebouw, zit ik deze ochtend samen met een oudere Duitse man. Z'n naam is Gert en hij is bezig met de verkenning voor een fietsvakantie met een groepje ouderen volgend jaar. Hij luistert met veel bewondering naar m'n reisplannen en wenst me nadien nog veel succes.

Iets na negen uur verlaat ik de JHB en fiets op de kaarsrechte "151" met wind op kop naar Køge, gelegen in de regio Seeland aan de Baltische Zee (of Oostzee). Vanaf daar volg ik de kustlijn, waar ik geen zicht op heb, tot ik de Deense hoofdstad Kopenhagen bereik.

In Kopenhagen wil ik zeker 2 "monumenten" gaan bekijken, zijnde het restaurant "Noma" en de Kleine Zeemeermin. Niet dat ik een culinair expert ben, of een verwoed restaurantbezoeker (helemaal niet zelfs), maar nu ik hier in Kopenhagen ben kan ik evengoed dit wereldberoemde restaurant, met 2 Michelinsterren, eens gaan bekijken. Noma werd drie jaar na elkaar (2010, 2011 en 2012) uitverkozen als beste restaurant ter wereld en staat vooral bekend om het gebruik van ingrediënten uit Scandinavië. Ik had dan ook op voorhand (thuis) al eens bekeken waar dat restaurant juist lag (in de wijk Christianshavn op het eiland Amager). Aan de buitenzijde valt het restaurant eigenlijk helemaal niet op, alleen de letters "Noma" aan de inkom maken duidelijk dat het hier te doen is.

Ondanks het de bedoeling is om enkel Noma en de Kleine Zeemeermin te zien blijf ik toch wat in de stad rondfietsen. Het is prachtig, zonnig weer en het oude beursgebouw in het centrum van de stad is ronduit indrukwekkend mooi. Ik fiets op m'n gemak van het ene monument naar het andere en plots sta ik in Nyhavn (Nieuwe Haven), dé toeristische trekpleister van Kopenhagen! Nyhavn is een haven in de stad waar heel wat rondvaartboten hun aanlegplaats hebben. De kleurrijke huizenrijen, de oudste zijn meer dan 300 jaar oud, vormen een prachtig decor en de terrassen van bars en restaurant zitten overvol!

M'n rit door de stad gaat verder... ik zie het moderne operagebouw, kom op Amalienborg (het Koninklijk Plein) terecht, sta voor de Frederikskirken (kerk hoofdzakelijk gebouwd met Deens en Noors marmer) en rij tenslotte verder langs de kade op zoek naar dat kleine, maar o zo beroemde standbeeldje van de zeemeermin. Wanneer ik wat verder een horde toeristen samengetroept zie is het meteen duidelijk... daar, op een rotsblok in het water, poseert ze... de Kleine Zeemeermin. Ze stelt de hoofdpersoon voor in het gelijknamige sprookje van Hans Christian Andersen en werd gemaakt in opdracht van Carl Jacobsen (brouwerij Carlsberg). Dit kleine beeldje van amper 1,25 meter groot is ongetwijfeld de topper van toeristische attracties in deze stad!

Nadat ik de zeemeermin op de gevoelige plaat heb vastgelegd fiets ik verder langs de kade, waar enkele indrukwekkende cruiseschepen aangemeerd liggen. Op het einde van de Langeliniekaj neem ik even rust... het is warm en ik profiteer er van om in een kiosk wat te eten en te drinken. Daarna verlaat ik de Deense hoofdstad om via een grote en brede boulevard van 38 km (Strandvejen) naar Helsingør te rijden. Wat een gevoel van vrijheid en veiligheid om op deze boulevard te fietsen (hier werd trouwens de aanloop van het WK Wielrennen in 2011 gereden)...!

Ik fiets naast de Øresund, één van de drie zeestraten die het Kattegat (en daarmee ook de Noordzee) met de Oostzee verbindt. Aan de andere kant van het water ligt Zweden, waar ik straks voet aan grond zal zetten. In Helsingør neem ik eerst nog een kijkje aan het Kasteel Kronborg om daarna met Scandlines de 4,5 km lange overtocht naar het Zweedse Helsingborg aan te gaan. Hiervoor betaal ik 30,00 DK, ongeveer € 4,00. Deze doorgang tussen het Deense eiland Seeland en de Zweedse provincie Skåne is tevens één van de drukst bevaren waterwegen ter wereld. Skåne is ook de zuidelijkste provincie (van de 21) van Zweden.

Aangekomen in Helsingborg begeef ik me meteen naar de JHB. Hier geen kamer voor mij alleen, maar ik moet ze delen met een oudere Zweedse man, een Deens en een Duits meisje. In de loop van de avond ga ik nog wat fietsen in het centrum van de stad en op de promenade langs de kust. Hier heerst een gemoedelijke en ontspannen sfeer, mensen wandelen hier op 't gemak op en neer of vleien zich neer in de graskant. Eten doe ik in de kleine pizzeria recht over de JHB, amper 65,00 DK (bijna € 9,00) voor een pizza met cola... veel goedkoper zal je hier niet vinden denk ik!

Dag 6 (donderdag 18/07/13): Helsingborg (7u10) - Öreryd (16u55): 202,4 km

Het ontbijt in de JHB van Helsingborg kan reeds vanaf 6u00 genomen worden, wat me de kans geeft om ook vroeg te vertrekken deze morgen. Wat de weersomstandigheden betreft: betrokken maar warm! In de loop van de dag, wanneer ik door het binnenland van Zweden trek, zal de zon volledig doorbreken en alweer voor een mooie fietsdag zorgen.

Eerst moet ik richting Halmstad rijden, noordwaarts, maar na amper 40 km hoor ik een korte "krak" in m'n achterwiel. Ik besef onmiddellijk dat dit een spaakbreuk is, ik herken het geluid immers van vorige spaakbreuken... Omdat de "slag" in m'n wiel nogal meevalt besluit ik om gewoon verder te rijden. Maar wat me vooral verontrust is dat er na een eerste spaakbreuk meestal snel een tweede volgt. M'n wiel was de week vóór m'n vertrek nochtans volledig herspaakt en het is frustrerend om te weten dat zo'n breuk na ongeveer 1.030 km van m'n reis reeds voorvalt!

Gelukkig heb ik een aantal reservespaken mee en, geluk bij een ongeluk, is het een linkerspaak ter hoogte van de as die afgebroken is. Een spaakbreuk aan de kant van de pion zou erger zijn omdat ik geen gerief meeheb om m'n pion te demonteren... Wanneer ik in Snöstorp, na 86 km, stop om wat te eten profiteer ik er meteen van om m'n kapotte spaak te vervangen. Met de spaakspanner probeer ik m'n wiel zo goed mogelijk terug recht te trekken en kan dan verder.

Na m'n stop in Snöstorp zal ik nu een tijdje in noord-oostelijke richting fietsen, om op deze manier Zweden "schuin" door te steken (tussen de 2 grootste meren van het land: het Vänern- en het Vätternmeer) en zo de Botnische Golf te bereiken. De rit verloopt een hele dag door grote naaldbossen en tussen talloze meertjes. Het gaat ook steeds op en af en op het einde van de rit heb ik dan ook bijna 1.000 Hm verzameld.

Wanneer ik in Öreryd toekom valt me meteen op dat hier weinig te doen is... Er staan wat huizen, hier en daar verspreid op een heuvelrug, maar van commerciële activiteit is hier niet veel te merken. "Hopelijk is hier tenminste ergens een klein restaurantje of pizzeria" denk ik, want avondeten heb ik niet bij!

Op de JHB hangt een papiertje met een telefoonnummer waarnaar ik moet bellen bij aankomst. Nog geen 5 minuten later is de dochter van de eigenaar met haar man daar. Bij het inchecken informeer ik naar de mogelijkheden om iets te gaan eten en, zoals ik al vermoedde, kan dat hier blijkbaar niet! In Hestra daarentegen is er wel een pizzeria en supermarkt, maar da's toch een kleine 10 km terugrijden... Al snel volgt een oplossing: ik mag van het aimabele koppel de wagen van de vrouw gebruiken om naar Hestra te rijden om daar te gaan eten en inkopen te doen voor m'n ontbijt morgenvroeg (da's hier immers niet inbegrepen in de prijs).
Zo gezegd zo gedaan... na me te hebben verfrist wordt om 19u00 het wagentje (een Suzuki Swift) aan de voordeur geparkeerd en kan ik ermee naar Hestra rijden.

Dag 7 (vrijdag 19/07/13): Öreryd (6u45) - Lerbäck (17u25): 212,2 km

Doordat ik gisteren vroeg in bed lag, kan ik deze morgen ook vroeg ontbijten, met als gevolg dat ik om 6u45 reeds de deur van de JHB achter me dichttrek om naar m'n volgende dagbestemming te fietsen. Alweer hangt er deze morgen een dik wolkendek boven m'n hoofd, maar alweer wordt dit enkele uren later doorbroken door warme zonnestralen.

De rit van vandaag leidt me eerst naar Jönköping, een relatief grote stad die in het zuiden van het Vätternmeer ligt. De wind zit volledig tegen en waait behoorlijk hard. Dit, samen met het heuvelachtige parcours, zorgt ervoor dat het een lastige dag wordt. De weg loopt langs de westkust van het meer, dat zo'n 130 km lang is. Intussen maken de wolken gelukkig plaats voor het leuke zonnetje, maar het blijft wel even hard waaien! Soms heb ik mooie uitzichten over het meer, maar op vele plaatsen ook niet omdat de weg een eind van het meer vandaan ligt. Hier kom ik ook voor het eerst ergens een waarschuwingsbord voor rendieren tegen, al zal ik op dat eerste rendier nog enkele dagen moeten wachten.

Ongeveer halfweg het meer ligt wel een klein pittoresk dorpje waar het de moeite loont om even halt te houden: Hjo. Het is kort na de middag wanneer ik daar ben, dus ideaal als stopplaats om de innerlijke mens terug te versterken. Na deze korte onderbreking rijd ik verder noordwaarts via Karlsborg naar Askersund. De weg ligt in dit gedeelte veel dichter tegen het meer en het is hier dan ook mooier fietsen.

In Askersund bevind ik me nu helemaal in het noorden van het Vätternmeer en is het niet ver meer naar m'n dagbestemming, hotel Per Olofgården in Lerbäck, waar ik om 17u25 aankom. Ik word er zeer vriendelijk ontvangen door de Nederlandse uitbater en zie in de wandkast achter de receptie meteen al enkele interessante biertjes staan... La Chouffe, Chimay, Westmalle, Duvel,... "Zo'n Duvel zal me straks wel smaken tijdens het eten" vertel ik de man. En warempel, wanneer ik wat later aan m'n gereserveerde tafeltje ga zitten voor het avondeten wordt me meteen een Duvel uitgegoten... ik hoef zelfs niet meer te bestellen!
Vandaag is het ook eens iets anders dan pizza dat me voorgeschoteld wordt: een voorgerecht met meloen en rauwe ham, vis met groenten en gegratineerde aardappelen als hoofdgerecht en als dessert nog enkele bollen ijscrème. Tussendoor kon ik het trouwens niet laten om een tweede Duvel te bestellen...

Dag 8 (zaterdag 20/07/13): Lerbäck (7u35) - Näs Bruk (18u30): 217,2 km

Doordat het vandaag zaterdag is (weekend dus) wordt het ontbijt pas vanaf 8u00 opgediend. Voor mij is dat wat aan de late kant aangezien er weer een rit van meer dan 200 km gepland staat. Gisteren heb ik dit reeds met de hotelbaas besproken en de oplossing was simpel: hij zou er voor zorgen dat al het nodige voor m'n ontbijt beschikbaar was in een apart kamertje! Dank zij deze regeling kan ik dan ook zelf het uur van m'n ontbijt bepalen en rond half acht zit ik terug in het zadel om verder rijden...

Ik zei het misschien al eerder, maar Zweden is in feite één groot bos... Je kan er geen 5 kilometer rijden of je rijdt ergens door een bos! En in deze bosrijke omgeving vervolg ik m'n weg verder noordwaarts, waarbij ik alweer van een mooie fietsdag en het stralende zonnige weertje geniet! Via Åsbro rijd ik naar Kumla om na een kleine 43 km Örebro te bereiken. Met meer dan 100.000 inwoners is dit de op 5 na grootste stad van Zweden. Ik fiets er door het centrum op zoek naar een fietsenmaker, sinds een dag of 2 merk ik immers dat er wat speling op het balhoofd van m'n stuur zit...

Tijdens m'n zoektocht naar een fietsenmaker ontdek ik het slot van Örebro, een kasteel dat gebouwd is op een eiland in de rivier Svartån. Zeer mooi allemaal...! In een Trek-fietsenwinkel laat ik de kleine herstelling aan m'n stuur uitvoeren, waarna ik met een gerust gemoed verder kan.

Vanaf Örebro fiets ik een tijdje in oostelijke richting naar Köping, gelegen aan de westoever van het Mälarmeer, om wat verder ter hoogte van Hallstahammar terug het noorden te volgen. Op 40 km van m'n dagbestemming Näs Bruk hoor ik echter weer een kleine "krak" in m'n achterwiel... alweer een spaak gebroken! Deze keer zit er wel een slag in m'n wiel, zodat ik besluit de spaak meteen te vervangen (gelukkig is het alweer de linker kant). Voorlopig dus 2 spaakbreuken op 1.587 kms deze reis.

Op de camping in Näs Bruk, nabij het Färnebofjärden Nationaal Park, zal ik vandaag voor het eerst in een stuga overnachten. Op m'n reservatiepapieren staat ook dat er eetgelegenheid is op de camping, in de vorm van een pizzeria. Gelukkig dat die er is, want voor de rest stelt het dorpje niet veel voor... enkele huizen en de camping, that's it! Maar wanneer ik bij het inchecken (bij een Nederlands koppel) naar de pizzeria informeer, blijkt deze reeds enkele jaren verdwenen... Oei, dat wordt een probleem voor het avondeten! Gelukkig zijn er snacks, zoals "toastie's", beschikbaar aan de receptie. Na installatie in m'n stuga en verfrissende douche in het sanitair blok begeef ik me terug naar het terrasje aan de receptie en bestel 4 toastie's, crocque-monsieurs zoals wij ze noemen. Daar kan ik ook wel op overleven... De rest van de avond geniet ik van een korte babbel met de uitbaters en een mooie zonsondergang aan de oevers van het meer.

Dag 9 (zondag 21/07/13): Näs Bruk (6u50) - Enånger (16u45): 195,7 km

Dag 9 van m'n reis intussen, zondag 21 juli en nationale feestdag. Zoals gewoonlijk overloop ik dan even de plaatsen waar ik de laatste jaren vertoefd heb op onze Belgische feestdag... In 2006 was dat Italië (Milaan), in 2007 Spanje (Barcelona), in 2008 - 2009 en 2010 was dat 3 jaar na elkaar in Frankrijk (respektievelijk Fréjus aan de Côte d'Azur - Le Porge in de Landes en St. Lary in de Pyreneeën). In 2011 bevond ik me in Portugal (Porto Novo), Les Saisies (Franse Alpen) in 2012 en dit jaar dus in Zweden. Dat lijstje herinnert me er steeds aan dat ik toch al een heel groot stuk van Europa heb afgefietst en veel mooie fietsreizen gemaakt heb. Lucky me...!

Maar nu terug naar de camping in Näs Bruk... Ook hier is de uitbaatster bereid m'n ontbijt reeds op voorhand klaar te maken... ik krijg de avond voordien brood, melk, boter, charcuterie en een fruitsapje mee naar m'n stuga en kan dus weer vertrekken wanneer ik daar zin in heb. Ik sta op om 5u00 en maak eerst een korte wandelig naar het zandstrand van de camping om de opgaande zon te bekijken. Daarna neem ik m'n ontbijt op het terras van m'n stuga en iets voor zevenen trek ik me alweer op gang.

Eén van de zaken waar "Zweden-reizigers" me op voorhand voor hebben gewaarschuwd zijn de muggen... Door het vele water in Zweden (meertjes en riviertjes) is de aanwezigheid van muggen ook niet te vermijden! Maar blijkbaar heb ik geluk... het is de laatste weken redelijk droog weer geweest en er blaast een ferme wind. Er zijn bijgevolg ook weinig muggen om me lastig te vallen.

Het droge weer en de weinige muggen zijn natuurlijk mooi meegenomen, maar de wind biedt serieuze tegenstand! Het parcours is heuvelachtig en de wind komt uit het noorden. Deze twee elementen samen zorgen ervoor dat het vandaag een lastige rit wordt naar Enånger, een plaatsje aan de Botnische Golf (het noordelijkste deel van de Oostzee, gelegen tussen de westkust van Finland en de oostkust van Zweden).

Vooraleer ik de Botnische Golf bereik rijd ik eerst nog een kleine 200 km door het Zweedse binnenland. Via steden en dorpen als Österfärnebo, Arsunda, Sandviken, Ockelbo en Bergvik kom ik om 16u45 aan in de Bed & Breakfast van Enånger.

Wat me onderweg ook is opgevallen zijn de talrijke oldtimers en klassieke wagens die hier rondrijden! En dan vooral Amerikaanse modellen zoals Dodge, Pontiac, Buick, Chevrolet, Cadillac, Ford Mustang, Oldsmobile,... De Zweden zijn er blijkbaar verzot op! Men neemt hier dan ook z'n oldtimer om gewoon boodschappen te doen of op restaurant te gaan in plaats van deze prachtige wagens op stal te laten.

In Enånger word ik vriendelijk ontvangen door de huisbaas die me meteen naar m'n kamer begeleidt en me de mogelijkheid biedt om m'n kledij nog eens te laten wassen. Ik bespreek meteen ook de regeling voor m'n ontbijt: dat kan gezamenlijk met de eigenaar en andere gasten vanaf 8u00, ofwel laat ik me een ontbijtmandje klaarmaken. Omdat ik toch weer vroeg wil vertrekken de volgende ochtend kies ik voor het mandje...

's Avonds wandel ik op m'n gemakje naar het centrum van het dorp, waar ik een pizzeria zag liggen bij m'n aankomst. Het wordt dus weer pizza, overgoten met een Martens Lager deze keer... een Belgisch biertje gebrouwen in Bocholt.

Dag 10 (maandag 22/07/13): Enånger (7u20) - Ramvik (18u10): 201,2 km

Vandaag start ik voor de 2e helft van m'n reis. Na 9 dagen ben ik immers over halfweg van de 18 voorziene fietsdagen! Die eerste 9 dagen waren goed voor 1.827,5 "verbindingskilometers", 6.699 hoogtemeters en 36 liter drankverbruik tijdens de ritten. Dat drankverbruik tijdens de ritten is voornamelijk gewoon plat water, maar ook dagelijks één tot anderhalve liter cola.

Dank zij de "ontbijtbox", keurig geprepareerd door m'n gastheer, heb ik alweer de kans om een vroeg ontbijt te nemen en mooi op tijd te vertrekken. De komende 4 dagen zal ik naast de Botnische Golf verder naar het noorden trekken. En hoewel ik naast die Golf rijd zal ik die nooit echt volledig zien... Door de vele inhammen langs de kust is dat ook niet mogelijk natuurlijk.

De wind zit alweer tegen en met 1.844 Hm krijg ik alleszins geen vlakke rit voorgeschoteld vandaag! Maar het weer, alweer zonnig en warm, maakt veel goed. Vanaf vandaag volg ik ook grotendeels de E4, de lange noord-zuidverbinding door Zweden, die in totaal 1.590 km lang is. De E4 start in feite in Helsingborg (waar ik Zweden binnenkwam) en eindigt in Tornio, net over de grens in Finland "bovenaan" de Botnische Golf. Doordat ik een andere route volgde vanaf Helsingborg kom ik nu dus pas op die E4 naar het noorden terecht.

Vanaf Enånger kan ik nog via Iggesund en Hudiksvall op een nationale weg rijden, maar net voorbij Hudiksvall moet ik de E4 op! Deze snelweg is grotendeels ook toegankelijk voor fietsers omdat er geen alternatieve wegen zijn. Maar op sommige, duidelijk aangegeven, stukken is het effectief verboden om te fietsen. Dat is het geval in streken waar men wel de mogelijkheid heeft om via andere wegen verder te rijden. Verwarrend is ook dat je als fietser gedurende vele kilometers een pechstrook ter beschikking hebt, waar je veilig kan fietsen. En dan zijn er soms stroken waar amper een halve meter plaats is tussen de tweevaksbaan en de balustrade aan de zijkant. Dit geeft dan weer een onveilig gevoel wanneer wagens en vrachtwagens je voorbijrazen...

Na Hudiksvall rijd ik dus via de E4 verder naar Sundsvall, waar men een nieuwe brug over de Sätnaån aan het bouwen is. Als afleiding op de saaie E4 besluit ik om een korte sightseeing in te lassen wanneer ik in Sundsvall ben. Wanneer ik later wil verder rijden door de vele wegenwerken net buiten de stad rijd ik even verkeerd... ik zit plots op een stuk snelweg waar ik niet op mag! Maar ik kan deze vergissing snel corrigeren en geraak terug op de goede weg!

Halfweg de dag ben ik ook reeds Ångermanland binnengereden, da's de benaming van het Noord-Zweedse landsdeel Norrland. In deze streek ligt de Hoge Kust, één van de 14 Werelderfgoederen die Zweden rijk is. Ik bespaar jullie de technische uitleg over de bijzondere topografie van dit gebied, maar opmerkelijk is dat het land hier de laatste 9.600 jaar reeds 285 meter gestegen is, en dat jaarlijks nog 8 mm doet, wat de postglaciale bodembeweging genoemd wordt...! Op een kleine 12 km van m'n dagbestemming zie ik ook de Hoge Kustenbrug liggen, 1.867 m lang en daarmee de 2e langste hangbrug van Scandinavië, 3e langste van Europa.

Het officiële adres waar ik vandaag heenrijd is Ramvik, maar in praktijk ligt de Bed & Breakfast toch een heel eind verwijderd van dit stadje. Het is reeds 18u10 wanneer ik op de afgelegen plaats toekom, logies uitgebaat door een Zweed met z'n Thaïse vrouw. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik 's avonds Thaïs eten krijg voorgeschoteld, eten dat me eerlijk gezegd niet goed ligt! Uit beleefdheid eet ik m'n portie vlees, groenten en rijst wel op, maar ben zeer blij wanneer er als dessert een taartje met pudding en wat fruit onder m'n neus geschoven wordt...!

Dag 11 (dinsdag 23/07/13): Ramvik (6u35) - Umeå (17u50): 218,6 km (+ 4 km extra in stad)

Op mijn vraag kan ik 's ochtends zeer vroeg aan tafel voor het ontbijt... met 221 km en 1.596 Hm wacht me immers weer een lastig dagje! De wind zit ook weer tegen maar de uitzichten onderweg maken deze rit toch allemaal de moeite waard.

Na een kleine 30 km krijg ik weer aansluiting met de E4 maar beslis om deze nog links te laten liggen. Op de kaart zie ik namelijk dat ik via een andere (om)weg wat verder ook terug op de E4 terechtkom! Zo geniet ik extra van het mooie landschap op deze rustige wegen! In Ullånger heb ik echter geen keuze meer en moet terug de autosnelweg op voor de rest van de dag, nog 166 km...

Even voorbij Docksta rijd ik langs één van Zwedens 29 Nationale Parken, het Skuleskogens Nationalpark (amper 23,6 km² groot). Volgens oude legendes leefden daar vroeger trollen en reuzen in de bossen...! Een bezoek aan dit park is, wegens tijdsgebrek, niet aan mij besteed en ik vervolg m'n weg naar Bjästa. Daar kan ik alsnog een stukje E4 vermijden door langs een toeristische route (in het groen aangeduid op de landkaart) naar Ornsköldsvik te fietsen.

De waarschuwingsborden voor rendieren komen nu ook steeds talrijker voor, maar een levend exemplaar zag ik nog steeds niet! Eigenlijk is dat niet te verwonderen want het valt me op dat naast de snelweg een afrastering staat, en dit over de hele lengte van de E4, dus duizenden kilometers lang! Daardoor worden allicht een hele hoop ongevallen met deze dieren en wagens vermeden.

Aangekomen in Umeå ben ik zeer benieuwd naar m'n hotel... ik reserveerde namelijk ik het Gamla Fängelset Umuå. Dat is de voormalige gevangenis van de stad (gebouwd in 1861) en die tot 1980 ook effectief als gevangenis gebruikt werd. In 2007 werd het gebouw volledig gerenoveerd en werden de cellen "hotel"kamers. Douches en toilet zijn evenwel gemeenschappelijk op de gang terug te vinden, maar het is toch een aparte ervaring om in zo'n cel te overnachten!

De avond wordt afgesloten met een klein uitstapje in de stad waar ik in een Chinees restaurant pizza blijf eten. Umeå is trouwens de grootste stad van de regio Norrland en één van de snelst groeiende steden in Zweden.

Dag 12 (woensdag 24/07/13): Umeå (8u30) - Skellefteå (16u20): 148,4 km

Vandaag een korte rit, dus kan ik nog eens uitslapen... Na een uitgebreid en lekker ontbijtbuffet verlaat ik om 8u30 Umeå om verder noordwaarts te rijden langs de Botnische Golf. Het begint stilletjes aan een gewoonte te worden, maar het is alweer prachtig zonnig weer... hiervan kon ik alleen maar dromen! Het parcours is licht heuvelachtig en loopt nog steeds via lange rechte wegen door bosrijke gebieden. Nu en dan worden me enkele kilometers onverharde wegen voorgeschoteld, maar door een prima keuze van buitenbanden (Schwalbe Marathon Plus, neem een kijkje op www.schwalbe.com) slaag ik erin om geen enkele keer lek te rijden!

Intussen kom ik ook het eerste in het wild levend zoogdier tegen van m'n reis... een vos! Op een stuk bosweg, niet ver van een dorpje, zie ik 100 meter voor mij de vos de weg op lopen. Die komt gewoon mijn richting uitgelopen en heeft blijkbaar geen schrik. Maar wanneer ik stop om een foto van het dier te nemen, duikt hij plots terug het struikgewas in... Geen foto van de vos dus!

In de loop van de namiddag kom ik op m'n dagbestemming aan: Skellefteå, een vrij "jonge" stad die pas in 1845 werd gesticht! Hier overnacht ik in een hostel net buiten het centrum van de stad. Ik heb een gezamenlijke keuken ter beschikking en kan dus weer volledig zelf bepalen wanneer ik eet. Na een verfrissende douche ga ik wat verder in de ICA-supermarkt inkopen doen voor m'n eten 's avonds en ontbijt morgenvroeg. Als avondeten kies ik voor... rarara... 2 pizza's Capricciosa en 2 x een halve liter Carslberg, en als ontbijt voorzie ik wat broodjes met kaas en ham als beleg, samen met chocomelk.

Dag 13 (donderdag 25/07/13): Skellefteå (6u30) - Kalix (15u50): 217,9 km (+ 5 km extra in stad)

Na de uitslaapdag van gisteren ben ik vandaag extra vroeg uit de veren! Er wacht me immers alweer een rit van meer dan 200 km en de receptie van de JHB in Kalix is maar bemand tot 16u00! Het is niet dat ik in geval van latere aankomst niet meer kan inchecken, maar ik wil toch proberen om daar vóór 16u00 te zijn!

Dat maakt dat ik m'n wekker om 5u00 laat afgaan en, net als gisteravond, helemaal alleen in de keuken zit om m'n ontbijt te veroberen. Zoals de voorbije dagen al het geval was, schijnt de zon ook alweer volop! Het doet raar om zo vroeg in de ochtend het gevoel te hebben dat ik middenin de dag zit... Hoe noordelijker ik me bevind, hoe korter de nachten immers zijn: het is nog klaar wanneer ik ga slapen en het is nog steeds klaar wanneer ik terug opsta!

Via Kåge rijd ik met een klein omwegje naar Byske om dan verder naar Bergsviken te fietsen door het binnenland en op deze manier de E4 te vermijden. Ook hier moet ik over lange stukken onverharde weg, maar zoals eerder gezegd ben ik er gerust in... normaal gezien hoef ik geen lekke banden te vrezen.

Op één van deze stukken onverhard zie ik voor me plots nog twee, met reistassen beladen, fietsers rijden. Het zijn Duitsers, vader en zoon, die (wat had je anders verwacht van fietsers die hier in de buurt rijden?) ook naar de Noordkaap rijden. De zoon rijdt op een mountainbike terwijl z'n pa het met een ligfiets doet! Ik probeer een gesprekje aan te knopen met de zoon, maar heel enthousiast is deze jongeman niet. Z'n vader lijkt ook niet direct een toffe knul te zijn, dus laat ik ze maar achter!

Wanneer ik Bergsviken bereik, niet ver van Piteå, rijd ik wat verder dan toch terug de E4 op. Er is wel degelijk een andere mogelijkheid om via een binnenweg te rijden, maar dat zal m'n rit van vandaag enkel maar langer maken en, zoals eerder gezegd, ik zou graag tegen 16u00 in Kalix zijn! Van Piteå gaat het dus naar Luleå en daar moet ik dan plots de E4 weer verlaten, hoewel m'n GPS-track zegt dat ik de baan mag volgen. Een kilometertje meer of minder, daar zit ik niet mee in, maar intussen loopt de klok wel verder natuurlijk en vrees ik "te laat" toe te komen in Kalix! Maar aan de andere kant... deze kleine omleiding leidt me door Gammelstad (oude stad), een pittoresk dorpje dat in 1996 toegevoegd werd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst, zeer mooi. Zo zie je maar: "elk nadeel heb z'n voordeel" om het op z'n Johan Cruyffs' te zeggen...!

Na dit kleine oponthoud rijd ik wat verder in Brännan terug de E4 op en fiets nu fors door richting Kalix. Ik zit constant te rekenen: nog zoveel kilometer af te leggen, zoveel tijd heb ik nog over, ik moet minstens aan die bepaalde snelheid rijden, ... het moet lukken! En ja hoor, om 15u50 bereik ik dan m'n hostel in Kalix, waar de man aan de receptie net z'n boeltje had gepakt om te sluiten!

In de JHB is alles voorhanden om zelf te koken, maar ik beslis toch om een pizzeria op te zoeken in het centrum van de stad, aan de andere kant van de rivier Kalixälven. Kalix ligt trouwens helemaal ten noorden van de Botnische Golf, op een goeie 50 km van Haparanda aan de Finse grens. In het stadscentrum doe ik meteen ook inkopen voor de volgende ochtend: wat broodjes, een potje Nutella en wat chocomelk zijn voldoende. In de JHB raak ik later die avond nog aan de praat met een Afrikaanse man. Niks speciaal zou je zeggen, maar hij blijkt afkomstig uit Rwanda en is ten tijde van de genocide tussen Hutu's en Tutsi's naar Zweden gevlucht. En in Rwanda heb ik zelf 13 jaar gewoond... het werd dus een aangenaam gesprek vol herinneringen aan vroeger!

Dag 14 (vrijdag 26/07/13): Kalix (6u40) - Pajala (15u10): 193,3 km (+ 5 km extra in stad)

Dag 14 van m'n reis, eentje waar ik al lang naar uitkijk omdat ik over de Poolcirkel zal rijden vandaag... Ik vertrek alweer vroeg in de ochtend en het is alweer lekker zonnig en warm! Eerst rijd ik een stukje richting Finse grens, om dan in Sangis noordwaarts af te slaan.

De weg loopt over een vrij vlak parcours , nog steeds tussen de bossen, naar Hietaniemi. Daar sluit ik aan op de route "99" die van Haparanda (aan de Botnische Golf) naast de Tornionjoki-rivier naar Karesuando loopt, dik 350 km noordelijker. De Tornionjoki is een rivier die 510 km lang is en grotendeels de natuurlijke grens vormt tussen Zweden en Finland.

Sinds gisteren ben ik trouwens al in Lapland aan het rijden. Lapland is geen land op zich, maar is een regio die zich over de noordelijkste delen van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland uitstrekt en bevolkt wordt door de Saamen.

Na 110 km vandaag (2.730 km gedurende m'n volledige reis) bereik ik de Noordelijke Poolcirkel, gelegen op 66°30' Noorderbreedte. Boven deze denkbeeldige cirkel bevindt zich het gebied waar de zon gedurende een aantal nachten rond 21 juni niet meer ondergaat. Dit natuurlijk fenomeen wordt de middernachtzon genoemd. Hoe noordelijker men vanaf die cirkel gaat, hoe meer nachten de zon niet ondergaat 's nachts...! Omgekeerd geldt ook dat hier vanaf 21 december de zon niet meer boven de horizon komt ten noorden van deze Poolcirkel en het gedurende een half jaar zo goed als donker blijft.

Omdat dit tenslotte een speciale plaats is op onze aardbol neem ik even de tijd om er voet aan grond te zetten. Maar vanaf ik stilsta word ik warempel overvallen door de plaatselijke muggen! Ze laten me geen seconde gerust en ik moet ze constant van me af slaan... zeer irritant!

Maar goed, na een aantal obligate foto's en een tiental dode muggen stap ik snel terug de fiets op. Zolang ik fiets heb ik er geen last van... 't is maar wanneer je stilstaat dat ze op je afkomen! De rest van de dag volg ik de Torneälven (in het Zweeds) langs de Zweeds/Finse grens. Op een kleine 50 km van Pajala voel ik plots enkele regendruppels... het is al een tijdje bewolkt en ik vrees een regenbui over me heen te krijgen! Rechts van mij (in Finland) zie ik een serieuze stortbui hangen en links van mij ziet het er ook niet goed uit. Maar gelukkig rijd ik blijkbaar tussen deze 2 buien door en blijft het bij enkele druppeltjes...

Op de camping in Pajala krijg ik een grote stuga toegewezen, verdeeld in drie kamers die allen bezet worden in de loop van de namiddag. 's Avonds ga ik in het stadje inkopen doen voor m'n ontbijt morgenvroeg en ga daarna pizza eten. Het is nog steeds onweerachtig, maar gelukkig blijft het droog!

Met een oppervlakte van 8.125 km² is Pajala trouwens één van de grootste gemeentes van Zweden en in het centrum van het stadje ligt 's werelds grootste zonnewijzer!

Dag 15 (zaterdag 27/07/13): Pajala (8u25) - Muonio (14u50): 130,5 km

Na de onweerachtige avond van gisteren, zonder regen weliswaar, is het weer vandaag volledig opgeklaard! Aangezien ik maar een korte rit voorzien heb sta ik wat later op dan gewoonlijk en neem rustig m'n ontbijt. Het is dan ook reeds 8u25 wanneer ik uit Pajala vertrek.

Dat ik vandaag zo'n korte rit rijd komt door het feit dat ik tijdens m'n voorbereidingen thuis niet onmiddellijk een gepaste overnachtingsplaats vond na +/- 200 km. En aangezien al m'n overnachtingen op voorhand gepland en geboekt zijn moest ik dus kiezen... ofwel nu een korte rit en daarna weer een "normale" rit, ofwel meteen een zeer lange rit om die afstand zonder overnachtingsplaatsen te overbruggen! Omdat ik niet kon voorspellen welk weer het nu ging zijn koos ik veiligheidshalve voor de korte rit. Je zal maar 250 km in de regen moeten rijden hé...

Nog tijdens het opzoeken van informatie voor m'n reis ontdekte ik dat de Jupukkamast in de gemeente Pajala staat. De Jupukkamast is een 335 meter hoge zendmast voor FM- en televisieuitzendingen. Samen met de drie andere, en even grote, zendmasten is dit één van de vier hoogste bouwwerken van Zweden. Deze mast ligt op enkele kilometers ten noord-westen van het stadje, maar er is eigenlijk niks speciaal aan te zien!

En dan plots, na 20 km fietsen, hoor ik weer een krak in m'n achterwiel... Ik dacht van m'n spaakbreuken verlost te zijn, maar neen hoor... het is weer van dat! Nu is het een spaak aan de rechter kant die gesprongen is, en die kan ik zelf niet meteen herstellen aangezien ik er het gerief niet voor heb! Ik kan niks anders doen dan de kapotte spaak te verwijderen en m'n wiel zo recht mogelijk aan te spannen met m'n spaakspanner... en hopen dat m'n wiel het op deze manier (met de 20 kg bagage op m'n stoeltje) nog enkele dagen uithoudt!

Op hoop van zegen fiets ik verder en luister extra aandachtig of er zich nog spaakbreuken voordoen... Gelukkig staat er even verderop plots een rendier in het midden van de baan. Het rare beest loopt op een stuntelige manier voor me uit en gaat wat verder aan de zijkant staan. Door dit dier te zien zijn m'n gedachten niet langer op m'n achterwiel gefocust, maar begin ik naar andere rendieren uit te kijken.

Wat later ga ik naast de Muonio-rivier rijden, dat de rol als "grensrivier" met Finland overgenomen heeft van de Tornionjoki, en zo kom ik na amper 132 km vandaag in het Finse Muonio terecht! Dat de rivier letterlijk de grens is tussen Zweden en Finland wordt duidelijk gemaakt door een grensbord midden op de brug die ik oversteek om naar Muonio te rijden. Aan land staan dan weer de oude douanegebouwen waar schijnbaar niemand meer zit, maar er hangt wel een camera naar de brug gericht die duidelijk registreert wie het land binnenkomt! Door de korte etappe ben ik vandaag reeds om 14u50 (15u50 plaatselijke tijd) aan het SEO-Motel waar ik een kamer reserveerde.

Wanneer ik m'n kamer in het hotel betreed ben ik aangenaam verrast... het is een grote, mooie, moderne en propere kamer die uitgerust is met een kitchenette. Op de badkamer is er zelfs een sauna aanwezig, het is de eerste keer dat ik dat meemaak! Maar ja, ik ben nu in Finland en de Finnen zijn heel sauna-minded natuurlijk!

Zoals gewoonlijk zoek ik 's avonds de plaatselijke pizzeria op en rust de rest van de avond uit op m'n kamer.

Dag 16 (zondag 28/07/13): Muonio (7u10) - Karasjok (19u20): 284,9 km (+ 3 km extra in stad)

Vandaag zal ik Noorwegen binnenrijden... het einde van m'n reis begint dus stilletjes aan te naderen! Ik vertrek niet uitzonderlijk vroeg omdat ik maar 153 km gepland heb. Zoals ik de laatste dagen intussen gewoon ben is het alweer prachtig weer, op dat gebied heb ik het echt wel zeer getroffen! Bovendien zit de wind goed... die komt strak uit het zuiden aangevlogen en ik vervolg m'n weg gezwind uit Muonio op de E8 richting Palojoensuu.

Wat me opvalt is dat de bossen hier niet meer zo intens "gesloten" zijn. De bomen zijn een stuk kleiner dan in Zweden en ze staan niet meer zo dicht op elkaar! Dat komt simpelweg omdat het hier in de winter veel te koud is en hoe meer ik me naar het noorden begeef, hoe minder bomen er te zien zijn. De omgeving verandert langzaam naar een toendra waar op den duur nog enkel maar gras en struikgewas terug te vinden is.

De wegen zijn in het algemeen in uitzonderlijk goede staat en de kilometers tellen snel bij. Hier en daar staat een soevenirwinkel langs de kant van de weg waar allerhande Lapse soevenirs te koop worden aangeboden. Wanneer ik in Palonjoensuu, na 50 km, de E 8 verlaat om oostwaarts naar Enontekiö te fietsen moet ik toch even vloeken... alweer een spaakbreuk! "Gelukkig" is de breuk links en kan ik ze herstellen, maar nu mag het toch definitief ophouden met die breuken, ik heb namelijk geen reservespaken meer. En hier in de streek vind je niet zomaar een fietsenwinkel hé...!

In Enontekiö (schepper van grote rivieren) sla ik terug noordwaarts af, richting Noorwegen. Nu kom ik ook steeds meer rendieren tegen op de baan en zie reclameborden staan die slederitten met huskies aanbieden. De weg ligt er lichtglooiend bij en de naaldbomen worden steeds zeldzamer. Ze maken plaats voor struikgewas en grote grasvlakten.

Om 13u05 bereik ik de Noorse grens en Kautokeino, waar ik zou overnachten, is niet ver meer. Door de zuiderwind en het gemakkelijke parcours sta ik drie kwartier later, om 13u50 en met 153 km op de teller reeds aan de camping waar ik een stuga boekte. "Eigenlijk zonde om zo vroeg, en gezien de ideale omstandigheden, nu te stoppen met fietsen" denk ik bij mezelf. Ik ga naar de receptie en doe m'n verhaal bij de uitbaatster. Deze begrijpt m'n situatie en annuleert probleemloos m'n overnachting (die bijna 100,00 Euro zou gekost hebben). In plaats van hier een hele namiddag te zitten "niksen", ga ik nu nog 136 km verder fietsen naar Karasjok, hoofdplaats van de Noorse Samen en het culturele middelpunt van Finnmark (de noordelijkste provincie van Noorwegen).

De vrouw van de camping verzekert me dat ik zeker logement zal vinden in Karasjok. Dit dorp is immers ook een belangrijk tussenstation voor de Noordkaapreizigers! Nadat ik me terug wat bevoorraad heb trek ik mezelf weer op gang... de drang om de Noordkaap te bereiken wordt groot!

De weg blijft lichtglooiend en vormt geen probleem, maar aan de horizon zie ik nu wel donkere wolken samentroepen! Dat voorspelt alleszins niet veel goeds... Ik denk aan de regen te kunnen ontsnappen omdat ik de laatste 60 km westwaarts moet rijden, en de wind nog steeds uit het zuiden komt, maar het is ijdele hoop...! Schuin voor mij zie ik het donderen en bliksemen, achter mij nadert een zware regenzone en na 225 km vandaag heb ik prijs... Voor het eerst tijdens m'n reis moet ik een stortbui trotseren. Ik zoek naar beschutting langs de kant van de weg (niet evident hier) en zie plots een klein houten barakje staan op 50 meter in de graskant. Ik rijd er naartoe, doe de deur open en schrik me rot... dit is een opslagplaats! Dat kot ligt volgestapeld met rendierhuiden, tot aan het plafond, en ik kan er absoluut niet meer bij! Dan maar gewoon onder het miniskule dakje wat proberen schuilen...

De stortbui duurt maar een kleine 10 minuten en daarna kan ik verder rijden. Toch is de hemel nog niet opgeklaard... er hangen nog verschillende buien rond mij en wanneer ik wat verder een plakkaatje met "Rooms" zie staan overweeg ik om niet verder naar Karasjok te fietsen. Ik heb helemaal geen zin om nog in een regenbui terecht te komen, maar het huisje blijkt verlaten, er valt geen levende ziel te bespeuren en ik rij dan toch maar verder... nog 45 km te gaan. Gelukkig blijft het de rest van de rit droog!

Tegen kwart na zeven rijd ik Karasjok binnen en stop aan het eerste het beste hotel dat ik tegenkom. En dat is het Rica Hotel Karasjok, gelegen naast het "Sami Culture Park". Rica is één van de betere hotelketens uit Noorwegen en gekend omwille van z'n comfort, hoge kwaliteit en uitstekend ontbijt... kostenplaatje: 103,00 Euro voor een overnachting (wel inclusief ontbijt)! Maar daar maal ik niet om, ik vind dat ik na de 285 km van vandaag wel wat "luxe" verdiend heb! Bij het inchecken aan de balie bestel ik meteen ook een biertje... het wordt een flesje Carlsberg van 10,00 Euro!

Ondanks het hotel een zeer goed restaurant heeft waar men plaatselijke specialiteiten serveert, verkies ik toch om een pizzeria in het dorp op te zoeken. Door de lange rit van vandaag het ik grote honger en bestel meteen een familie-pizza! De garçon probeert me op andere gedachten te brengen, volgens hem krijg ik zo'n pizza nooit alleen op nu! Maar ik ben overtuigd van mezelf, die pizza moet eraan! Uiteindelijk heeft de man van de pizzeria gelijk... ik krijg die familie-pizza niet helemaal op, maar mag wel de overschot meenemen...

Dag 17 (maandag 29/07/13): Karasjok (9u05) - NOORDKAAP (22u50) - Honningsväg (03u05): 305 km

Maandag 29 juli... D-Day! De dag begint bewolkt, maar er wordt zonnig weer voorspeld, zo hoor ik het graag! Normaal zou ik vanavond in de JHB van Lakselv overnachten, een goeie 70 km verder, maar aangezien ik gisteren 136 km voorsprong nam op m'n programma zal ik deze overnachting ook annuleren. De Noordkaap vanavond reeds bereiken, dat wordt m'n doel! Een extra motivatie en "attractie" om deze avond aan de Noordkaap te staan is ook het feit dat vandaag de laatste dag van het jaar is dat de Middernachtzon te zien is! De laatste dag dus dat de zon volledig boven de horizon blijft aan de Noordkaap!

Omdat het een lange dag belooft te worden neem ik een zeer uitgebreid ontbijt... tot 4 maal toe schuif ik aan aan het buffet. Het is dan ook 9u00 gepasseerd wanneer ik Karasjok verlaat. De rit begint met een stevige klim naar 350 m hoogte en ben dus al meteen helemaal opgewarmd! Ik rijd nu over de E6, de enige grote baan die naar het noorden leidt. De E6 is met 2.628 km de langste route van Noorwegen die vanaf het zuiden in Svinesund (grens met Zweden) tot in het hoge noorden naar Kirkines (grens met Rusland) loopt.

Onderweg naar Lakselv doorkruist de E6 in de omgeving van Porsangmoen gedurende een kleine 10 km ook een militair domein. Er staan enkele waarschuwingsborden langs de weg die duidelijk maken dat je als toerist in deze zone niet mag camperen, fotograferen en zelfs niet mag stoppen! Maar vanwege de schoonheid van de natuur kan ik me niet inhouden om toch enkele foto's te nemen...

Op de middag, na 70 km, kom ik aan in de JHB van Lakselv. Deze ligt helemaal afgelegen van de stad en de grote baan. Aangezien ik hier gereserveerd heb wil ik ook persoonlijk komen vertellen dat ik liever wens verder te rijden naar de Noordkaap. Maar de JHB ligt er verlaten bij... De deur is wel open en er ligt een enveloppe met een sleutel klaar aan de receptie met m'n naam en kamernummer opgeschreven. Voor de rest is hier helemaal niemand aanwezig! Om het personeel op de hoogte te houden dat ik hier was, maar liever m'n weg vervolg, laat ik een briefje met wat uitleg achter.

Lakselv ligt in het zuiden van de 123-km lange Porsangerfjord (4e langste fjord van Noorwegen) en ik zoek er een supermarkt om nog wat drank- en eetvoorraad aan te kopen... ik heb immers nog 200 km af te leggen tot m'n einddoel van deze reis. De eerste kilometers uit het stadje lopen vlak naast de prachtige fjord, de wolken hebben intussen plaats gemaakt voor een warme zon en de wind is de laatste dagen m'n bondgenoot geworden... Ik zie het volledig zitten en vlotjes haal ik snelheden rond 40 km/u op dit vlakke stuk weg! Maar die vlakke weg blijft niet duren... de kustlijn wordt grilliger en de weg gaat bijgevolg ook steeds op en neer.

Regelmatig stop ik om foto's te nemen van de zonovergoten fjord... ik ben zo blij om hier in deze omstandigheden te kunnen fietsen! Veel Noordkaapreizigers zien deze fjord immers enkel in regen en mist door de slechte weersomstandigheden die hier normaal heersen. Na elke bocht heb ik een ander zicht op de fjord en heb steeds de neiging om elke keer een foto te nemen, maar zo gaat het fietsen ook niet vooruit natuurlijk!

Het is al 16u00 gepasseerd wanneer ik aan de eerste van 5 tunnels kom om de Noordkaap te bereiken: de Skarvbergtunnel van bijna 3 km lang. Ik stop even om m'n lichten aan te zetten en rijd de tunnel in. Daar ben ik verrast door de kou die me overvalt. Het temperatuurverschil loopt volgens mij gemakkelijk op tot 15 graden... minder dan 10 graden in de tunnel en zeker boven de 20 graden erbuiten! Maar bij het buitenrijden van de tunnel krijg ik het alweer warm en krijg daarbovenop een adembenemend nieuw zicht op de Porsangerfjord!

Een half uurtje later rijd ik door een tweede tunnel, de Sortviktunnel van net geen 500 meter lang. Daar is het verschil in temperatuur minder opmerkelijk en intussen neem ik onderweg ruim de tijd om te genieten van het prachtig uitzicht op de fjord... (ik weet het... ik val in herhaling, maar het is gewoon zo)! Iets na de klok van 17u00 bereik ik de gemeente Nordkapp, de noordelijkste gemeente van de provincie Finnmark. Ik geniet hier van en besef dat het einde nabij is. Desondanks lijkt de weg oneindig lang in dit verlaten en zo goed als kale landschap.

En dan, rond 18u40 sta ik aan de beruchte Noordkaaptunnel. "Berucht" bij de vakantiefietsers omdat de tunnel van bijna 7 km lang eerst 3 km aan 9% naar beneden gaat, dan 1 km vlak (op 212 meter onder zeenivau) en daarna nog eens 3 km in stijgende lijn aan 10% naar het eiland Magerøya. De tunnel verbindt dus het Noorse vasteland met Magerøya en werd op 15 juni 1999, na een bouwperiode van 6 jaar, in gebruik genomen. Daarvoor kon Magerøya enkel bereikt worden via de veerverbinding tussen Kåfjord en Honningsvåg. Gebruikers van de tunnel moesten hiervoor tol betalen (ongeveer dezelfde prijs als een veerticket). Maar bij de opening werd ook afgesproken om de tol af te schaffen wanneer 110 miljoen Euro aan tolopbrengsten werden bereikt. En dat was reeds het geval in 2012 met als gevolg dat de tunnel vanaf 1 juli 2012 volledig tolvrij geworden is!

Net vóór de tunnel stop ik even om mijn "winterkledij" aan te doen... mouwstukken, windvest, handschoenen en een muts tot over m'n oren! Aan een snelheid van meer dan 50 km/u zoef ik naar beneden. Het lawaai van de grote ventilatoren doet denken dat er zware vrachtwagens achter me aan rijden, maar dat is helemaal niet zo... toch wel verwarrend! Na de afdaling en het stukje plat volgt dan de beklimming van 3 lange kilometers aan 10%. Een kleine 25 minuten nadat ik de tunnel inreed, sta ik opnieuw in de gezonde buitenlucht, maar nu op het "Noordkaapeiland" Magerøya!

Op weg naar Honningsväg, de meest noordelijke stad van het Europese "vasteland", rijd ik nog door de Sarnestunnel (190 m) en de Honningsvägtunnel (4.440 m). Enkele honderden meters voorbij deze laatste tunnel ligt de JHB van de stad, waar ik vanaf morgen 2 overnachtingen gereserveerd heb. Doordat ik nu een dag voorsprong heb op m'n programma ga ik eerst en vooral een extra nacht reserveren, dat kan probleemloos. Inmiddels is het 20u00 gepasseerd en ik informeer naar de mogelijkheden om nog naar de Noordkaap te rijden. De vrouw aan de receptie vertelt me dat de site van de Noordkaap in de zomer dag en "nacht" open is... ik zal daar heus niet alleen zijn!

Vanuit Karasjok legde ik vandaag al 239 km af, daar komen nog 66 km bij wanneer ik heen en terug naar de Noordkaap ga fietsen, hoog tijd dus om eerst de maag nog eens goed te vullen! Dat doe ik aan een Shell-tankstation wat verder waar ik 2 crocque-monsieurs bestel en m'n drinkbussen bijvul. Om 20u55 vat ik dan m'n laatste kilometers van de reis aan en dit, voor alle duidelijkheid, met al m'n bagage nog op fiets!

Die eerste van m'n laatste kilometers beginnen vlak, naast de Skipsfjordbaai. Maar daarna begint het... uit eerder ingewonnen informatie weet ik dat die laatste 30 km geen cadeau zijn voor fietsers! Het bordje langs de kant van de weg neemt alle twijfels weg: de volgende klim over een lengte van 7 km haalt stijgingspercentages van 9%. Eens boven, op een hoogte van bijna 300 meter, gaat het in dalende lijn terug naar 45 meter hoogte en na 2 kortere klimmetjes volgt nu een klim van 3 km aan een gemiddelde van 7,5%...! Vóór mij zie ik een prachtige ondergaande zon, die voor de laatste keer dit jaar helemaal niet zal ondergaan... Dan volgt weer een korte afdaling om tenslote de laatste 3 km grotendeels te klimmen naar het beroemde Globe Monument, gelegen op een 307 meter hoge leisteenrots die bijna loodrecht uit de Noordelijke IJszee oprijst.

Tijdens de hele rit tussen Honningsväg en de Noordkaap heb ik meerdere kippenvelmomenten... niet van de kou, maar gewoon door het feit van in deze unieke omgeving te fietsen en te beseffen dat deze reisbestemming, waar ik al jaren van droom, nu eindelijk op m'n palmares staat! Intussen sta ik ook versteld van hoeveel verkeer er op de baan is op dit late uur... Er rijden constant bussen, mobile-homes, wagens en motoren op dit enige traject naar Noordkaap. Maar eigenlijk is dit simpel uit te leggen: er ligt namelijk een Italiaans cruiseschip aangemeerd in Honningsväg en het zijn deze passagiers die nu een uitstap maken naar de Kaap. Velen claxonneren zelfs om me aan te moedigen op de steile hellingen!

Net vóór ik de Noordkaap effectief bereik, stop ik eerst aan het "Nordkapp"-plakkaat voor een foto en rijd dan verder naar de betaalhokjes aan de inkom van de Noordkaap-site. Als fietser, met bagage op de fiets, mag ik gratis het terrein op. Personen die met de wagen of motor naar hier komen dienen inkom te betalen: 245,00 NOK per persoon (zo'n 30,00 Euro).

Een kleine 300 meter verder ligt dan de zeer mooie en moderne Noordkaaphal, waarachter ik uiteindelijk het Globe Monument bereik! Het is maandag 22 juli 2013 en na in totaal 3.533 km (3.494 km zonder extra kms in m'n bezochte steden en dorpen) sta ik nu om 22u50 op het eindpunt van m'n reis... Verder naar het noorden kan ik niet meer fietsen! Vanaf hier is het nog 2.080 km naar de Noordpool! Ik geniet enorm van dit unieke moment en wordt door de vele aanwezige toeristen gefeliciteerd! Enkelen willen zelfs met mij op de foto...! Wat een prachtige belevenis om hier nu te staan!

Omdat het elders op het eiland zwaar aan het onweren is blijf ik hier bewust wat rondhangen. Ik zet m'n fiets tegen de hal en verken de site al wandelend. Eigenlijk is er niet veel te zien, maar gewoon het feit dat hier een werelddeel aan de Bartenszee "stopt" maakt dit toch wel een speciale, mythische plaats! Daarna loop ik wat rond in de soevenirshop van de Noordkaaphal en stuur enkele gefrankeerde postkaarten op... (voor de 4 postkaarten betaalde ik bijna € 5,00, de postzegels kostten € 9,00). Om middernacht neem ik een foto van de ondergaande zon, die nog net volledig boven de horizon zichtbaar is. Volgens statistieken ziet zelfs maar 10% van de bezoekers hier de Middernachtzon omdat het hier dikwijls mistig en regenachtig weer is...! Ik ben dus één van die gelukkigen die van een bijna wolkenloze hemel kan genieten! Vanaf morgen zal de zon trouwens elke dag steeds een beetje dieper zakken tot op het moment dat ze niet meer opkomt en het gebied boven de Noordpoolcirkel gedurende een half jaar in duisternis dompelt. Maar in die periode kan dan wel het Noorderlicht waargenomen worden natuurlijk...!

De regenzone is intussen verdwenen en het is 0u55 wanneer ik beslis om terug naar Honningsväg te rijden. Ik voel meteen aan de wind dat dit nog lastig zal worden... Het wordt "stoempen" om vooruit te geraken, zelfs bergafwaarts moet ik bijtrappen om wat snelheid te halen. Intussen blijf ik wel genieten van de zon, die nu terug aan het opkomen is en voor mooie kleuren op het landschap zorgt. Om 3u05 bereik ik dan eindelijk de JHB van Honningsväg, ik reed 2u en 10 minuten voor nog geen 33 km... Zo'n tegenwind heb ik nog maar zelden meegemaakt!

Na installatie in m'n kamer, noteren van m'n statistieken en een deugddoend stortbad is het reeds 4u30 wanneer ik eindelijk m'n bedje opzoek!

Dag 18 (dinsdag 30/07/13): Honningsväg

Vandaag rustdag, maar daarom ben ik nog niet uitgeslapen! Omdat het ontbijt in de JHB maar tot 9u00 geserveerd wordt heb ik, na m'n late aankomst deze nacht, amper 4 uurtjes geslapen! Maar goed, ik heb toch niks spectaculairs op het programma staan vandaag, dus is dat slaaptekort nog niet zo erg...

Na het ontbijt besluit ik om een wandeling te maken naar Honningsväg, de noordelijkste stad van het Europese vasteland. Naast de visserij haalt de plaatselijke bevolking (ongeveer 2.600 inwoners) vooral inkomsten uit het toerisme. Jaarlijks meren hier immers een honderdtal cruiseschepen aan!

De wandeling naar de stad, ongeveer 2 km, neemt een klein half uurtje in beslag. Het Italiaanse cruiseschip van gisteravond ligt nog steeds aangemeerd en zal pas later die dag vertrekken. Ik slenter wat door de haven, ga hier en daar een winkeltje binnen, zie een boot van Hurtigruten aanmeren, en neem tenslotte nog een kijkje in de soevenirshop aan het toerismebureau. Ik koop er nog wat soevenirs voor mezelf (een pet en een T-shirt) en wandel, na me te hebben geïnformeerd voor een busrit naar de Noordkaap (eventueel voor morgen), terug naar de JHB.

Daar aangekomen ontmoet ik aan de receptie een Nederlander, Arthur van der Lee. De man is voor het 4e opeenvolgende jaar naar hier gefietst met een ligfiets en hij blijkt eveneens een gepassionneerd lange-afstandsfietser te zijn. Op z'n website www.roadworkx.com kunnen z'n fietsavonturen gevolgd worden. Terwijl hij die late namiddag nog naar de Noordkaap fietst verblijf ik de rest van de avond in de rustige JHB.

Dag 19 (woensdag 31/07/13): Honningsväg / Noordkaap

Het gevolg van hier een dag eerder te zijn dan gepland is dat ik me nu ook een dag extra moet "bezighouden". De oplossing is simpel: ik ga nog eens naar de Noordkaap, want voor de rest is er in Honningsväg niet veel te doen.

Het weer valt nog altijd reuze mee, wat hier zeer uitzonderlijk is blijkbaar, da's dus geen probleem! Maar toch twijfel ik om met de fiets naar de Noordkaap te rijden, of toch maar de bus zal nemen... Met de fiets zal het weliswaar zonder bagage zijn, maar het waait nog steeds keihard en dat houdt me tenslotte tegen. Ondanks de rit met de bus me bijna € 65,00 kost (inclusief inkom op de Noordkaap-site) kies ik toch hiervoor.

Wanneer ik tegen 11u00 terug aan de Noordkaaphal sta, blijk ik nu één van de weinige bezoekers te zijn! Volgens mij komen de meeste toeristen in de late namiddag of avond om de zonsondergang boven de Barentszee te zien... Ik profiteer alvast van het mooie weer om nog een pak foto's te nemen en daarna ga ik op uitgebreid bezoek in de Noordkaaphal.

De Noordkaaphal bevindt zich in een landschappelijk beschermd gebied. Daarom werd het drie verdiepingen tellend gebouw in de rots uitgehouwen waarvan enkel de bovenste verdieping bovengronds zichtbaar is. In dat gedeelte liggen enkele restaurants, een grote soevenirwinkel, een bar en een grote hal. In de twee onderste verdiepingen zijn toiletten, een cinema (waar een film over de Noordkaap vertoond wordt), een kapel, een Thaïs museum en nog een bar terug te vinden. In de ondergrondse gang die naar het "Kings View" leidt hangen ook tal van foto's die de geschiedenis van de ontdekking en verdere ontwikkeling van de Noordkaap weergeven. Toch wel interessante informatie!

Na m'n ontdekkingstocht door de zeer mooie en propere Noordkaaphal wandel ik nog een laatste keer buiten rond. Naast het Globe Monument (de wereldbol, symbool voor de Noordkaap) staan hier immers nog enkele andere monumenten... Zo is er onder andere het Midnattsolvegen (weg naar de Middernachtzon), een monument dat opgetrokken is met stenen uit 12 verschillende regio's uit Noorwegen, Zweden en Finland. Even verderop staat een monumentje dat wijst op de International Hiking Trail E1, een wandelroute van noord naar zuid... van de Noordkaap naar Sicilië! Er staat ook nog een monument dat door Koning Oscar II van Noorwegen geschonken werd op 2 juli 1873. En dan is er tenslotte nog het Children of the Earth Monument: een monument dat door 7 kinderen uit verschillenden werelddelen werd vervaardigd en dat vrede, vriendschap, hoop en vreugde symboliseert over de grenzen heen.

Ziezo... nu ik het hier allemaal gezien heb kan ik met de bus terug naar Honningsväg. Daar bezoek ik nog even het kleine Noordkaapmuseum en stap daarna terug naar de JHB waar ik alles in gereedheid breng om m'n terugreis morgen aan te vatten. Wat later geraak ik weer aan de praat met Arthur en blijkt dat we morgen op dezelfde boot (gedeeltelijk) terug zuidwaarts zullen varen

Dag 20 (donderdag 01/08/13): Honningsväg - Tromsø

Na een vroeg ontbijt deze morgen vertrekken Arthur en ik omstreeks 5u30 uit de JHB. Ik boekte reeds ruim op voorhand een ticket om met Hurtigruten (Noorse veer- en transportmaatschappij) naar Tromsø terug te varen. De vloot van Hurtigruten bestaat uit 12 schepen die dagelijks de Noorse kust bevaren, van Bergen (in het zuiden) tot Kirkenes (in het noorden), en daarbij 34 havens aandoen. Zo'n reis heen en terug duurt 12 dagen! Ik zal dus maar een klein deeltje van dit traject meevaren: Honningsväg - Havøysund - Hammerfest - Oksfjord - Skjervøy - Tromsø, goed voor een kleine 18 uren op de boot.

Rond 6u00 mogen we inschepen op de MS Vesterälen en tegen 6u30 verlaten we Honningsväg. M'n fiets staat in de vrachtruimte en ikzelf mag voor € 136,00 enkel op de dekken verblijven. Een kajuit kost bijna 4 keer zoveel, en dat vind ik toch iets van het goede te veel! Maar goed, ik installeer me boven op het zonnedek en verblijf daar bijna de hele dag in de hoop een mooie kustlijn van Noorwegen te zien... maar dat valt uiteindelijk wel tegen! Het enige opwindende feit is dat de kapitein op een bepaald moment, na vertrek uit de eerste "tussenstophaven" van Havøysund, enkele orca's opmerkt! De boot vertraagt en vaart voor de gelegenheid rond deze killer whales (toch indrukwekkend om deze beesten in het wild te zien) waarna verder koers gezet wordt naar Hammerfest.

Vanwege de grotere haven en drukkere activiteiten blijft de boot er wat langer liggen dan elders, wat me de gelegenheid geeft voor een korte wandeling in de stad. Na een uur en een kwart te hebben stilgelegen vaart de boot opnieuw uit. Eerst wordt nog aangemeerd in Oksfjord, daarna in Skjervøy en tenslotten wordt om 23u45, na een kleine 400 km op zee, Tromsø bereikt.

Tromsø wordt weleens het Parijs van het Noorden genoemd en is de hoofdplaats van de provincie Troms. De stad heeft tevens een centrumfunctie voor Noord-Noorwegen. Ik check uit, neem m'n fiets en rijd van de boot. Plots hoor ik m'n naam roepen... het is Arthur die me vanop het voorste bovendek nog komt uitwuiven. Omdat hij last had aan z'n achillespees / kuit verbleef hij de hele dag in een lounge om zich wat te verzorgen en zo goed mogelijk uit te rusten. We zagen elkaar dus niet of nauwlijks op de boot... Na een vriendelijke terugzwaai rijd ik meteen naar m'n hotel dat net buiten het centrum van de stad ligt. Ik heb dan wel niet veel gedaan vandaag, maar voel wel de vermoeidheid van bijna 18 uur op die boot te vertoeven... Blij dat die boottoch voorbij is en ik in een lekker warm bedje kan duiken!

Dag 21 (vrijdag 02/08/13): Tromsø - Schellebelle

Na een deugddoende nachtrust en dito ontbijt verlaat ik het Hotel Elisabeth en rijd naar het centrum van Tromsø. De luchthaven ligt amper 5 km verder en m'n vlucht vertrekt pas om 14u00... tijd zat dus om eerst in de stad nog wat rond te fietsen.

In het centrum ligt het imposante stadhuis dat een grote glazen gevel en dak heeft. Daarvoor staat een standbeeld van Koning Haakon VII, die van 1905 tot 1957 de eerste Noorse koning was. Op het marktplein staat een symbolisch beeld van een walvisjager en daarna rijd ik over de Tromsø-brug, naar het vasteland. Doordat de stad deels verspreid ligt over het vasteland, deels over een groot centraal gelegen eiland, en deels verspreid over meerdere kleine eilandjes is Tromsø één van de meest uitgestrekte steden van Europa.

Net op de oever van het vasteland staat dan de Tromsdalen kerk, misschien beter gekend als de IJszeekathedraal. Dit gebouw valt vooral op door z'n speciale architectuur en heeft een volledig glazen voor- en achtergevel. Het ontwerp symboliseert de ijsbergen, het poollicht en de poolnachten. Met enige verbeelding doet deze kerk (jawel, hoewel de naam anders doet vermoeden is dit een kerk en geen kathedraal) denken aan het Sydney Opera House, vanwaar ze ook wel eens de Opera wordt genoemd.

Daarna rijd ik terug de brug over en passeer nu langs het Polsarmuseet (Noordpoolmuseum), de haven van Tromsø, het Rica-hotel en de bibliotheek met wel heel speciale architectuur... De bibliotheek (verkozen als beste van Noorwegen) wordt vooral in de wintermaanden bezocht en geldt, wanneer het hier 2 maanden aan een stuk donker blijft, ook als een soort ontmoetingsplaats voor de 50.000 inwoners van de stad.

En dan heb ik het hier wel allemaal gezien, dus vervolg ik m'n weg naar de luchthaven. Deze ligt aan de andere kant van het eiland en ik moet daarvoor eerst de "bergkam" over. Het is nog maar 10u00 wanneer ik de kleine luchthaven binnenkom, dus ben ik ruim op tijd om m'n fiets en bagage vluchtklaar te maken (liever 2 uurtjes te vroeg dan 5 minuten te laat hé...).

Ik begin met de fiets: pedalen eraf, lucht uit de banden en stuur loszetten en 90° draaien. Normaal wordt voor transport van de fiets in een vliegtuig aangewezen om deze in een kartonnen doos te verpakken, maar dat heb ik zelf nog nooit gedaan en wordt hier ook niet verplicht. Enkel de ketting moet afgeschermd worden, zodat deze geen olie- of vetplekken op andere bagagestukken kan aanbrengen.

Na de fiets volgen m'n fietszakken. Ergens onderweg kocht ik 2 rollen plasticfolie van 50 m en deze gebruik ik nu om m'n 3 zakken samen in te wikkelen en tot één bagagestuk om te vormen. Handig om te dragen en het belet ook om eventuele "curieuzeneuzen" uit m'n bagage te houden. Om 11u00 staat alles klaar, maar m'n vlucht vertrekt pas om 14u00... dus wordt het wachten!

Twee uurtjes later bevind ik me in de transit zone en wordt er eveneens omgeroepen dat vlucht SK 4417 naar Oslo (mijn vlucht dus) 20 minuutjes vertraging zal oplopen doordat het toestel vertraging heeft op z'n vorige vlucht. Op het eerste zicht lijkt dat allemaal niet erg, maar in Oslo moet ik wel een andere vlucht nemen naar Brussel die om 16u30 vertrekt! Volgens het normale vluchtschema (Tromsø - Oslo duurt 1u50) zou ik een speling van 40 minuten hebben, maar met die vertraging wordt dat al maar een goed kwartiertje! Het zal dus nipt worden in Oslo...

Tijdens de vlucht naar Oslo wordt er gelukkig reeds omgeroepen naar welke gate de passagiers voor vlucht SK 4745 van Oslo naar Brussel zich moeten begeven. Op m'n GPS zie ik intussen dat het vliegtuig op bijna 2.500 m hoogte vliegt en een maximale snelheid haalt van 875 km/u...! Dat is sneller dan de aangegeven kruissnelheid van de Boeing 737-700, maar daardoor heeft de piloot wel 10 minuten van de 20 minuten vertaging ingelopen!

Aangekomen in Oslo moet ik me reppen naar gate 44 voor m'n aansluitende vlucht naar Brussel. Het is alsof het erom gedaan is... maar gate 44 lag de hele de andere kant van de luchthaven (Oslo Gardemoen)! Meer dan een kwartier moet ik snelwandelen om aan gate 44 toe te komen en daar op het scherm te zien dat de bestemming van het klaarstaande vliegtuig niet Brussel, maar Zürich is...! Blijkbaar is er in laatste instantie nog een switch gebeurd waardoor ik weer een heel eind moet terug lopen. Gelukkig ben ik nog net op tijd want even na mij wordt de incheckbalie afgesloten!

Uiteindelijk is het 16u45 wanneer de Boeing 737-800 uit Oslo vertrekt en land het 1u40 later op het voorziene uur (18u25) in Zaventem. Hoog in de lucht profiteer ik ervan om m'n laatste Noorse Kronen op te soeperen. in België kan ik er toch niks mee aanvangen, tenzij ik ze weer ga wisselen...

Wanneer ik wat later op de transportband m'n fietszakken afhaal sta ik ietwat bang af te wachten hoe m'n fiets er zal voorkomen na deze 2 vluchten. Zal ik hem überhaupt vandaag nog terugzien...? Ik sta hier immers al een dik half uur te wachten, maar m'n fiets is nog steeds niet aan het "Speciale Bagage"-punt afgeleverd. Het doemscenario van twee jaar geleden duikt weer op... toen had ik in Malága heel wat problemen om m'n fiets door de douane te krijgen. Daardoor stond ik zelfs voor een reeds gesloten vliegtuigdeur (gelukkig mocht ik na enkele telefoontjes alsnog het vliegtuig op)! Maar toen ik in Zaventem toekwam bleek m'n fiets nog in Malága te staan! Gelukkig is dat vandaag niet het geval... plots komt daar een kruier tevoorschijn met m'n fiets. Die mensen waren onderbezet, vandaar de vertraging...

Ik maak m'n fiets weer rijklaar naast de transportband, hang m'n zakken erop, ga me nog even omkleden in de toiletten en rond 20u00 stap ik met m'n fiets aan de hand door de douane en uit de aankomsthal. Dat levert telkens heel wat vragende blikken op bij het volk dat in die hal staat te wachten... grappig!

Via Machelen, Vilvoorde, Grimbergen, Wolvertem, Merchtem, Lebbeke en Schoonaarde kom ik om 22u10 terug thuis in Schellebelle!

M'n reis zit er nu definitief op en mag 100% geslaagd genoemd worden! Vanaf nu kan ik me bezighouden met het plannen van m'n volgende reis, zomer 2014...!