Moskou 2019

Statistieken - Rittenoverzicht - Foto's 1 - Foto's 2 - Foto's 3 - Foto's 4 - Foto's 5 - Foto's 6 - Foto's 7

In m'n voorwoord vertelde ik het al, pas op woensdag 22 mei was ik gerustgesteld dat m'n voorbereidingen voor deze fietsvakantie naar Moskou niet voor niets geweest waren. Het parcours stond eind januari reeds op punt, hotelreservaties waren dan ook al ok, de terugreis met Brussels Airlines was geboekt, conditioneel was ik in orde, ... het enige dat ik dus nog moest afwachten was het verkrijgen van een toeristenvisum voor Rusland.

Visum Rusland
Want om in Rusland te reizen heb je een visum nodig, in mijn geval een toeristenvisum. Ik had al de wildste verhalen gehoord over hoe moeilijk het was en hoe lang het wel duurde om een Russisch visum te verkrijgen, maar daar heb ik eerlijk gezegd niks van ondervonden. Het vergt wel wat werk om de nodige documenten te verzamelen, dat wel, maar dat moet je er dan ook voor over hebben natuurlijk.

Nadat ik de nodige pasfoto's had kon ik in het begin van het jaar m'n internationaal paspoort aanvragen op de gemeente (€ 74,20). De verplichte ziektekostenverzekering, die aan een strikt aantal voorwaarden moet voldoen, sloot ik af bij VAB in Zwijndrecht (€ 20,00 enkel voor Rusland). De eveneens verplichte Russische uitnodiging (de zogenaamde Visa Support Letter) werd me via mail toegestuurd nadat ik deze had aangevraagd bij www.opreis.nl (€ 24,95). Er restte me alleen nog het officiële aanvraagformulier (terug te vinden op www.visa.kdmid.ru) online in te vullen, af te printen, te ondertekenen en in te dienen in het Russia Visa Application Centre Antwerp, gelegen aan de Jan Van Rijswijcklaan 158 in Antwerpen. Dit Visa Application Form mag ten vroegste 3 maanden vóór de datum dat je Rusland binnen wil, ingevuld worden. Aangezien ik op 28 juli m'n oversteek van Estland naar Rusland (St. Petersburg) gepland had, kon ik bijgevolg pas vanaf 28 april het aanvraagformulier invullen en indienen.

Op zaterdag 4 mei nam ik de tijd om dat aanvraagformulier in te vullen: naam, voornaam, geboortedatum, adres, telefoonnummer, paspoortnummer, data geldigheid paspoort, datum wanneer je Rusland binnenkomt en verlaat, gegevens van het Visa Support Letter, de steden waar je gaat overnachten, contactgegevens van je werkgever, of je al in Rusland geweest bent of niet, ... er worden heel wat zaken gevraagd om dat Visa Application Form correct in te vullen. Na het invullen, afprinten en tekenen van het aanvraagformulier moet je dit, samen met de overige documenten, persoonlijk gaan afgeven in het Russia Visa Application Centre Antwerp (Brussel kan ook trouwens), en dat kan enkel op afspraak.

Nu goed, ik maakte dus een afspraak op vrijdag 10 mei om 13u45 en was daar reeds om 13u20. Op de afsprakenbrief stond echter duidelijk vermeld dat ik maximum 15 minuten voor de afgesproken tijd ter plaatse mocht zijn (13u30 dus), en aangezien ik 10 minuten te vroeg was liet men me gewoon wachten op een stoel ondanks er niemand anders aan het loket stond... hoe strikt kan je zijn? Na controle van alle documenten (alles bleek in orde) moest ik enkel nog € 67,00 betalen (€ 30,00 servicevergoeding, € 35,00 consulair tarief en € 2,00 SMS kosten) en werd me verteld dat ik vanaf 20 mei m'n visum kon ophalen en dat ik daarvan bevestiging zou krijgen met een sms. Wanneer ik op 20 en 21 mei nog geen bericht ontvangen had begon ik me lichtjes zorgen te maken... zou m'n visum om één of andere reden geweigerd worden? Ik probeerde meerdere keren het visumcentrum in Antwerpen telefonisch te bereiken maar werd steeds in een wachtrij geplaatst, en ook op m'n mail kreeg in geen onmiddellijke reactie. Dus reed ik op 22 mei terug naar het Russia Visa Application Centre Antwerp in de hoop dat m'n visum zou klaarliggen, en dat was tot m'n grote opluchting ook zo... Pas op het einde van de week kreeg ik het sms-je en nog later kreeg ik antwoord op m'n mail.

Zondag 14 juli 2019 (Schellebelle - Venlo - 205 km)

Na alle beslommeringen in het voorjaar is nu eindelijk de dag aangebroken voor m'n grote avontuur, vandaag start ik aan m'n fietsreis naar Moskou. Hier heb ik lang naar uitgekeken omdat Moskou op z'n minst gezegd een niet alledaagse bestemming is.

De dag start wat in mineur: het is immers lichtjes aan het motregenen. Om 8u00 sta ik klaar om te vertrekken maar door de regen stel ik dat vertrek wat uit. Ik ga nog eens naar toilet en wanneer het om 8u20 even stopt met regenen profiteer ik ervan om te vertrekken. Eerst fiets ik naar het dorpsplein waar ik iemand vraag om mijn "officiële" vertrekfoto te nemen voor het gemeentehuis en dan ben ik definitief weg.

Vertrek uit Schellebelle
Maar amper 4 km verder hoor ik achter mij een wagen claxonneren... het is Guy, een oudgekende waarmee ik 10 jaar geleden tijdens mijn recordjaar heel wat kilometers samen heb afgehaspeld. In het centrum van Wichelen slaan we een korte babbel en nadat hij me veel succes heeft gewenst fiets ik voort... nog 200 km te gaan vandaag.

Na een tijdje stopt het met motregenen, maar het blijft zwaar bewolkt met een stevige wind uit het noorden. Nu en dan komt de zon even piepen maar lang duurt dat niet. Via Dendermonde, Willebroek, Mechelen, Aarschot en Diest rijd ik naar de Limburgse hoofdstad Hasselt.

Net vóór Hasselt stop ik na 104 km in Kermt aan een sandwichbar. Het is 13u00 en hoog tijd om terug wat krachten op te doen. Een smos en een cola later fiets ik verder richting noordoosten naar Genk en Maaseik en is de wind een lastige tegenstander geworden.

Eens in Nederland is het een verademing wat het fietsen betreft... heerlijk om daar op die perfect berijdbare en afzonderlijk gelegen fietspaden te rijden! Er is nog veel werk aan de winkel om België even fietsvriendelijk te maken, maar ik ondervind toch dat men daar mee bezig is en da's een goeie zaak!

Iets vóór 18u00 bereik ik Venlo waar op de Maasbrug enkele "Wachters" staan, vier gietijzeren monumenten ter nagedachtenis van alle slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog. M'n hotel voor vanavond (Campanile) ligt wat verder in de industriezone en om 18u05 ben ik daar ter plaatse na 205 km vandaag.

Nadat ik een bad heb genomen begeef ik me naar het restaurant en geniet van 2 deugddoende halve liters en een hete lasagna. 's Avonds kijk ik nog naar Vive le Vélo waar Kristof Allegaert te gast is, één van de beste ultra-rijders ter wereld, niet normaal die "kerel"...!

Maandag 15 juli 2019 (Venlo - Gütersloh - 188 km)

De wekker loopt af om 7u00 en een half uurtje later sta ik aan een lekker ontbijtbuffet, waarna ik om 8u40 stipt uit Venlo vertrek.

Nog geen 5 km verder sta ik aan de grens van Duitsland, waar ik de komende 4 dagen dwars doorheen zal fietsen, van west naar oost. De wind zit weer schuin op kop en het is amper 15 graden... wat koud voor de tijd van het jaar, maar zolang het niet regent vind ik het ok.

Van de zon zie ik niks de ganse dag... die zit goed verstopt achter een dik wolkendek. Met de wind heb ik later meer geluk... vanaf Wesel zit die meestal schuin in 't gat of zelfs soms volledig in de rug. De temperatuur blijft echter laag met een maximum van 18 graden in de loop van de namiddag.

In Haltern am See hou ik na 90 km een middagstop van 12u45 tot 13u05 voor een korte bevoorrading. De rest van de rit op zich verloopt vlot: allemaal vlak en veel op lange rechte wegen, eigenlijk wel een beetje saai. Het enige moment dat ik even kippenvel kreeg was het moment dat ik via de Sporza-app het bericht zag dat Wout Van Aert de Touretappe naar Albi gewonnen had in de sprint... van hem zullen we in de toekomst zeker nog het één en het ander mogen verwachten!

Om 17u40 ben ik aan m'n hotel in Gütersloh, dat in deelstaat Nordrhein-Westfalen ligt. En wanneer ik na de douche nog een korte wandeling door het centrum van de stad maak komt daar plots de zon toch nog tevoorschijn, een beetje laat maar ja, wat doe je eraan?

Terwijl ik gisteren op hotel bleef eten (lasagne) kan ik het vandaag niet laten om een pizzeria op te zoeken... en er ligt er eentje op amper 100 meter van het hotel, en die kan ik niet laten liggen natuurlijk. Alle tafels op terras zijn bezet, maar gelukkig vind ik binnen nog een tafeltje vrij en heb zo zicht op de traditionele pizza-oven.

Na de pizza en (de even gebruikelijke) 2 halve liters keer ik terug naar het hotel om 's avonds weer naar een mooie aflevering van Vive le Vélo te gaan kijken. Voor morgen staat de wekker een half uurtje vroeger... de rit is dan namelijk een beetje langer ook.

Dinsdag 16 juli 2019 (Gütersloh - Wolfsburg - 209 km)

Vandaag dus een half uurtje vroeger (6u30) opgestaan met de bedoeling ook wat vroeger te vertrekken aangezien meer dan 200 km moeten afgelegd worden naar Wolfsburg. Ondanks die bedoeling wat vroeger te vertrekken is het toch alweer 8u25 wanneer ik aanzet. Op het gemak ontbijten, een babbeltje slaan met de hotelbaas, een keer naar toilet gaan, nog een keer naar toilet gaan, ... enfin, zo kan je nooit op tijd vertrekken hé.

Volkswagen-fabriek Wolfsburg
Het weer valt ook weer tegen, eigenlijk blijft het hetzelfde als de voorbije dagen: fris en zeer zwaar bewolkt. Deze keer trek ik wel m'n mouwstukken aan want het is amper 14 graden! Even later begint het zelfs te miezeren en daarna nog te motregenen, helemaal geen leuke vooruitzichten!

Het begin van de etappe is ook heuvelachtig, dit zijn de eerste (en ook de laatste) "bergen" die ik deze reis beklim. De temperatuur en het nat uit de lucht vallen dan wel tegen, maar de wind zit goed: een ganse dag wind in de rug is mooi meegenomen!

M'n parcours loopt door universiteitsstad Lemgo en wat verder buiten het centrum zie ik een opvallend huis staan: het Junkerhaus. Dit is de naam van het vakwerkhuis met twee verdiepingen gebouwd door kunstenaar Karl Junker, een echte toeristische attractie in de buurt.

Om 12u50 beslis ik om een korte eetpauze te nemen in Hameln, de stad der rattenvangers. Even buiten het centrum stop ik aan een bakkerij en bestel wat boterkoeken en een rozijnenbroodje. Twintig minuutjes later fiets ik voort en intussen is het gestopt met regenen. De bewolking blijft, de wind blijft, maar de miezer is gelukkig overgewaaid.

De rit verloopt verder prima en om 18u20 ben ik aan Centro Hotel Goya in Wolfsburg. Traditioneel ga ik na de douche met Google Maps op zoek naar eten (pizzeria's dus) en heb meteen prijs: om de hoek ligt het Italiaans restaurant Bingo Bingo, da's dus bingo hé... meer moet dat niet zijn!

Na het eten en twee halve liters maak ik nog een korte wandeling door Wolfsburg, een stad die in 1938 gesticht werd door de nazi's als woonplaats voor de arbeiders van de autofabriek die hier werd gebouwd. Want wie Wolfsburg zegt, denkt meteen aan Volkswagen! De autofabriek ligt vlakbij het stadscentrum, ten noorden van het Mittellandkanal en valt op door de 4 grote schoorstenen van 125 meter hoog van de elektriciteitscentrale, kenmerkend als orientatiepunt voor de stad. Met een oppervlakte van iets minder dan 6,5 miljoen m² is dit trouwens één van de grootste fabrieken ter wereld.

Wanneer de wandeling er op zit ga ik op tijd naar bed... morgen gaat de rit naar Berlijn en dat is weer 200+ km.

Woensdag 17 juli 2019 (Wolfsburg - Berlijn - 218 km)

Vandaag sta ik nóg een half uurtje vroeger op... reeds om 6u00! Dat doe ik omdat ik bij aankomst in Berlijn vanavond eerst een toeristisch rondritje wil maken vooraleer me naar m'n hotel te begeven, en daar kruipt wat tijd in, dus vertrek ik reeds om 7u40. Qua temperatuur is het weer zeer fris, uit noodzaak trek ik mijn mouwstukken weer aan ook al is het niet bewolkt en schijnt de zon.

Eerst maak ik nog een ommetje langs Autostadt (een toeristische attractie naast de fabriek van Volkswagen met een focus op auto's), de Volkswagen Arena (het stadion van VfL Wolfsburg) en het Kasteel van Wolfsburg, waarna ik koers zet richting oosten. De wind werkt terug mee vandaag en dat is alweer mooi meegenomen. Ik hou het tempo gezapig en geniet van de vele bossen waar ik doorheen fiets.

Na 126 km hou ik mijn middagstop in Rathenow (13u30 tot 13u50) in de plaatselijke bakkerij. Het is intussen al veel warmer geworden en hier ben ik al in deelstaat Brandenburg aan het fietsen.

Volgens mijn berekening van een gemiddelde vooruitgang van ongeveer 20 km/uur zou ik normaal gezien rond 18u00 aan m'n hotel moeten zijn, maar doordat ik eerst een korte Tour Touristique zal doen zal dat vandaag wat later zijn. Op 30 km van de "eindstreep" haal ik een oudere Duitse wielertoerist in met wie ik een babbeltje sla en die me de geschiedenis van Berlijn en z'n muur begint te vertellen. Eigenlijk versta ik er niet veel van want hij probeert z'n uitleg in het Engels te doen maar er zit toch nog veel Duits tussen...

Via de Bundesstrasse 2 (een zeer lange - ongeveer 1.000 km van aan de Poolse grens in het noordoosten tot aan de Oostenrijkse grens in het zuiden - rechte en drukke baan) fiets ik langs een herdenkinsmonument van de Berlijnse Muur recht naar de Siegessäule (overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864), passeer ik het Tiergarten Sovjet War Memorial (gebouwd in 1945 om de in de WO II omgekomen soldaten van het Rode Leger te gedenken) waarna ik wat verder de Branderburger Tor bereik, hét symbool van Berlijn.

Branderburger Tor Berlijn
Na de "verplichte" fotosessie aan de Branderburger Tor fiets ik onder andere verder naar de Bebelplatz (waar de beruchte boekverbranding van de nazi's in 1933 werd georganiseerd) en de Berliner Dom. Via Checkpoint Charlie leg ik m'n laatste kilometers af naar m'n hotel/pension. Uiteindelijk is het 18u55 wanneer ik daar aankom. Omdat er geen receptie voorzien is, moet ik eerst een code intikken in een bakje dat naast de ingang hangt, en daaruit kan ik dan m'n sleutels nemen.

Later die avond ga ik aan de andere kant van de straat een pizza eten in een Spaans restaurant. Laten we zeggen dat mijn voorkeur toch gaat naar Italiaanse pizza's :-)

Donderdag 18 juli 2019 (Berlijn - Miedzychod - 197 km)

Het ontbijt wordt vandaag pas om 8u00 aangeboden, dus staat de wekker om 7u15. Nog vóór ik ga ontbijten heb ik het grootste deel van m'n bagage reeds op de fiets gehangen, kwestie van daar straks geen tijd meer mee te verliezen.

Om 9u00 vertrek ik dan eindelijk uit het Pension en ga via Potzdammer Platz en het Topographie des Terrors (een documentatiecentrum in Berlijn over de nazi-misdaden gelegen op dezelfde plek als het verdwenen Gestapohoofdkwartier) eerst nog naar een stukje authentieke Berlijnse Muur gaan kijken. Daarna fiets ik nog langs Checkpoint Charlie en zo zijn er nog wel enkele andere fotomomenten (oa. de Neptunusfontein) deze morgen. Pas rond 10u00 ben ik "voorgoed" weg uit centrum Berlijn.

Het weer zit meteen goed vandaag: warm en zonnig, maar de wind zit wel tegen... als het dat maar is. M'n route is ruim van op voorhand uitgestippeld en ik probeer daarbij ook op te letten dat deze wel degelijk langs wegen loopt waarop ik mag fietsen. Toch kom ik tijdens elke reis wel eens tot de vaststelling dat ik op bepaalde wegen dan toch niet mag fietsen! Ook nu is dat het geval: ik rijd op de B1 richting Müncheberg en plots mag ik de hoofdweg niet meer volgen... verboden voor fietsers! Er is niet direct een alternatief te zien dus zoek ik zelf maar een oplossing.

Eerst fiets ik nog even naast de hoofdweg op wat ik denk een fietspad te zijn, maar 1,5 km verder loopt dat wegje dood... terugkeren dus! Daarna probeer ik een aarden parallelweg (dat blijkt achteraf een trainingsparcous voor renpaarden) en dan geef ik het al snel op. Ik wil niet te veel tijd verspillen bij het zoeken naar een alternatieve weg en ik fiets terug naar de hoofdbaan waarop ik, ondanks het verbodsteken, m'n weg verder zet. Nu en dan claxonneert er wel een chauffeur maar ik trek het me niet aan. Een kleine 5 km verder is er dan terug een fietspad naast de hoofdweg waarop ik verder kan.

Om 14u30 bereik ik de grens met Polen, een grens die daar bepaald wordt door de rivier Oder/Odra. Aan Poolse zijde liggen de ruïnes van Kostrzyn nad Odra en dan volgen nog een kleine 100 km vooraleer ik aan m'n hotel in Miedzychod ben. De weg die ik volg is meestal in perfecte staat, ik fiets op de nationele weg "22" en later op de "24" waar redelijk veel vrachtverkeer op zit. Gelukkig zijn de chauffeurs hier oplettend en rijden me in een ruime bocht voorbij... op geen enkel moment voel ik me onveilig vandaag.

Het is 18u45 wanneer ik in Miedzychod ben, een rustig stadje dat aan het Jezioro Miejskie ligt (City Lake). Vooraleer ik het hotel bereik ga ik eerst 500 Poolse Zloty afhalen (= 117,45 Euro) en eens in het hotel kan ik van uit m'n kamer genieten van het prachtige zicht op het meertje!

Maar de traditie van elke avond pizza te gaan eten krijgt hier alweer een klein deukje... Het hotel ligt buiten het centrum van de stad en het terras met zicht op het meertje is er zo gezellig dat ik besluit om hier te blijven eten. De prijzen vallen hier ook zeer goed mee: amper 7 Zloty voor een halve liter bier (da's omgerekend € 1,6), 22 Zloty (€ 5,2) voor een overheerlijk penne met kip en champignons... enfin, voor 57 Zloty ("maar" € 13,4) heb ik daar mijn buikje goed vol gegeten en gedronken!

Totaalbedrag van overnachting met avondeten en ontbijt is net geen 200 Zloty (net geen € 47,00)... da's redelijk goedkoop in vergelijking met vele andere plaatsen! Het enige waarover ik niet tevreden ben in dit hotel is de WiFi-verbinding... is het misschien omdat ik op een kamer helemaal in de hoek zit, maar de WiFi is alleszins heel zwak en in feite niet bruikbaar, jammer!

Vrijdag 19 juli 2019 (Miedzychod - Kolo - 211 km)

Ontbijt om 7u00 en ik zit alleen in de eetzaal. Er staat een bord klaar met ham, kaas, salami, gesneden tomaat, komkommer, stukjes gedroogde worst en nog 2 hoopjes van iets dat ik niet ken. Daarnaast nog een mand met 4 sneden brood, 2 pistolets, een ander broodje en een potje yoghurt. Dan komt men uit de keuken nog een bord omelet brengen... ik wil maar zeggen dat ik daar niet met honger vertrokken ben!

Pizza eten in Kolo
Om 8u20 vertrek ik om 500 meter verder al terug te stoppen. Daar is namelijk een supermarkt en ik ga er 2 flessen water halen, het kraantjeswater is hier in Polen namelijk niet overal zuiver genoeg om te drinken. Met 1 fles vul ik mijn drinkbussen en de andere gaat mee als reserve.

Het weer is aangenaam en de wind zit in de rug... het enige dat minder aangenaam is zijn de kilometerslange rechte wegen en dat begint een beetje monotoon te worden! Nu zijn er in deze streek wel regelmatig fietspaden aanwezig, maar bijlange niet overal.

De passage door Poznán na een kleine 80 km is een leuke afleiding tijdens deze rit door Centraal-Polen. Ik kreeg een tip van Tino dat ik er zeker de kerk moest gaan bekijken... dat die prachtig is. Maar ja, er staan zoveel kerken in die stad, dus rijd ik maar naar het mooie pittoreske centrum tot aan de markt waar het stadhuis ligt. Ik ben daar net vóór de middag en zie er een hoop volk staan. "Hier staat iets te gebeuren" denk ik en vraag uitleg aan een omstaander. En ja hoor, elke middag (om klokslag 12u00) komen er bovenaan het gebouw 2 geiten te voorschijn die met elkaar "vechten". Dat heeft te maken met één of andere legende. Alé, ikke blij dat ik dat ook gezien heb :-), maar die kerk die ik moést zien, tja die heb ik dus niet gezien.

Er resten nu nog een kleine 130 km en die worden in vakantiemodus "afgehaspeld". Op een bepaald moment moet ik volgens m'n track over een onverharde weg, maar gezien mijn ervaringen in het verleden heb ik m'n twijfels over een goede afloop hiervan. Ik bekijk even m'n GPS of er geen andere mogelijkheden zijn, maar de omweg hiervoor is redelijk lang, dus neem ik het risico. Gelukkig blijkt de weg nog relatief goed berijdbaar en kom ik een kleine 5 km verder terug op een geasfalteerde weg terecht.

Door het late vertrekuur gisteren reed ik toen een hele dag door, zonder eetpauze, maar at tussendoor wel enkele kleinigheden al fietsend. Vandaag kan ik het me wel veroorloven om even te stoppen en doe dat ook in Nekla, na 119 km om 14u00. Het is gewoon een kleine supermarkt waar ik stop en profiteer ervan om een Magnum Strawberry te kopen en verder drink ik er 1 liter cola en vul m'n watervoorraad aan.

De rest van de rit verloopt vlotjes en om 17u50 ben ik aan het moderne design-hotel Mazurek in Kolo. Intussen heb ik het al enkele keren laten vallen... het is normaal gezien m'n gewoonte om 's avonds op reis telkens pizza te gaan eten, maar ik heb de indruk dat de Polen geen pizza lusten of dat de Italianen hun weg naar Polen nog niet gevonden hebben... ik kom hier namelijk amper pizzeria's tegen! Maar vandaag heb ik geluk! Op weg naar het hotel zag ik een restaurant waar buiten ook "pizza" vermeld stond, dus ik daar naartoe en geniet er van een pizza Capriciosa en 2 halve liters Tyskie! Morgen zal het in Warschau wel vlotter lopen zeker...?

Zaterdag 20 juli 2019 (Kolo - Warschau - 189 km)

Omdat het weekend is kan ik pas ontbijtbuffet nemen vanaf 7u30. Ik ben er als eerste bij en eet m'n buikje terug goed vol. Om 8u30 start ik m'n rit die me vandaag naar de Poolse hoofdstad zal brengen, Warschau.

Het weer is alweer zonnig en warm en de wind zit ook meteen goed, die komt pal uit het westen. Mede door die wind leg ik het eerste uur 28 km af, het gaat dus snel. Maar het is ook warm en in Kutno (km 50) stop ik een eerste keer voor extra drinken. De wind is intussen gedraaid en komt nu uit het zuiden, het gaat dan ook wat trager nu.

Na 100 km stop ik terug voor fris drinken en wat te eten, ik ben nu in Lowicz. Op de "92" is het veilig rijden omdat er een brede pechstrook ligt die als fietspad gebruikt kan worden. Op andere wegen is er helemaal niks voorzien voor fietsers maar houden de wagens wel rekening met je, op één uitzondering na... een halve gare die me rakelings voorbij zoeft!

In Kampinos (km 140) stop ik een laatste keer voor een frisse halve liter cola en een Snicker. Daarna gaat het in laatste rechte lijn naar Warschau. Daar aangekomen doe ik eerst een kleine toeristische toer in het centrum en zie zo onder andere de mooie tuin van het Koninklijk Paleis, het Warsaw Uprising Monument, de Warsaw Barbican (overblijfselen van historische vestingen die ooit Warschau omcirkelden) de Zygmunt-zuil en fiets via de drukke Krakowskie straat naar m'n hotel enkele kilometers buiten het toeristisch centrum van de stad.

Het is even zoeken naar dat hotel want de ingang ervan ligt aan de ingang van een zwembad en de receptie ligt op de 2e verdieping van het gebouw. Maar goed, eens geïnstalleerd wandel ik naar de dichtstbijzijnde pizzeria (hier zijn er al wat meer te vinden) en ga rond 23u00 slapen.

Na 7 dagen fietsen staan er inmiddels 1.417 kilometers op de teller... een derde van de reis zit er al op!

Zondag 21 juli 2019 (Warschau - Grajewo - 223 km)

Ontbijt om 7u00 en tegen 7u50 ben ik weg. Het wordt mijn tweede langste rit van de reis dus wil ik niet te veel tijd verliezen. Ik verlaat Warschau en rijd nu noordwaarts, richting Litouwen. Links van mij (in het westen) ziet het er regenachtig uit en de wind komt ook van daar... dat voorspelt weinig goeds!

En inderdaad, wanneer ik over de Narev fiets, na ongeveer 30 km, begint het wat te regenen. Niet de moeite om te stoppen, maar na een tijdje begint het toch wat steviger te regenen en besluit om samen met enkele andere fietsers even te schuilen onder een brug. Na een kleine 10 minuten wachten is het ergste voorbij en fiets in de lichte motregen verder.

Na regen komt meestal zonneschijn, en dat is ook nu duidelijk het geval! De wolken maken plaats voor de zon en het wordt warmer. Al fietsend eet ik een droge worst en m'n echte eetpauze hou ik pas na 140 km in een benzinestation. Later stop ik nog eens gewoon om een frisse cola te drinken en om 18u00 ben ik na 223 km op m'n bestemming in Grajewo.

De rit vandaag was weer redelijk saai en monotoon op de typisch lange rechte wegen hier in Polen, maar vanaf Lomza was het opletten geblazen! Ondanks het zondag was (of was het misschien net daardoor), was de "61" een enorm druk bereden baan... hier is geen fietspad voorzien dus moet je hier als fietser goed geconcentreerd rijden!

Morgen is de rit een goede 40 km korter en kijk ik vooral uit om terug in een "nieuw" land te gaan fietsen: Litouwen. Onderweg kreeg ik trouwens een Messenger bericht van een ex-collega, Frederik, die me liet weten dat hij me voorbijgereden was (met de wagen welteverstaan)... hij is met een vriend op weg naar Vilnius om daarna door de natuurparken van de Baltische Staten rond te trekken. Ik laat hem weten dat ik overmorgen ook in Vilnius passeer en we misschien eens kunnen afspreken.

Maandag 22 juli 2019 (Grajewo - Birstonas - 179 km)

De gastvrouw van m'n zogenaamde "hotel" vroeg me gisteren om hoe laat ik wilde ontbijten, en 7u00 leek me wel ok, dus sta ik om 7u00 in de ontbijtzaal. Dat wil wel zeggen dat ik deze namiddag redelijk "vroeg" in Birstonas zal aankomen, maar extra rust mag ook wel eens... ik ben tenslotte al 9 dagen (1.800 km) onderweg zonder rustdag. Alhoewel dat "vroeger aankomen" een relatief begrip is aangezien het in Litouwen een uurtje later is dan bij ons.

Die eerste rustdag is trouwens pas voorzien in St. Petersburg (na 15 dagen fietsen) om die stad op 't gemak eens te bezichtigen.

Om 8u00 stipt stap ik op m'n fiets en rijd noordoostwaarts naar Augustów. De wind komt uit het westen maar het bolt nog redelijk goed. Nu en dan valt er wel wat miezer uit de lucht maar later in de namiddag wordt het zonniger.

Vanaf Augustów draai ik noordwaarts naar Suwalki en wordt het met de sterke zijwind een stuk lastiger fietsen. In Suwalki (op 25 km van de Litouwse grens) probeer ik nog wat Poolse Zloty's op te doen door aan een tankstation wat drank en eten / snoep te kopen, maar blijf uiteindelijk nog met 48,48 Zloty zitten... die raak ik wellicht wel kwijt in België!

Toevallige ontmoeting met ex-collega Frederik in Vilnius
Het is 12u50 (13u50 Litouwse tijd) wanneer ik na 102 km de Pools/Litouwse grens bereik. Litouwen is ook de eerste van de 3 Baltische Staten die zich op 1 mei 2004 aansloot bij de Europese Unie. Hier neem ik even een korte pauze en eet m'n broodje op dat ik in Suwalki kocht. Het blijft verder lastig fietsen met die wind tot in Marijampolé, waar ik verder oostwaarts moet en nu de wind vol in de rug heb... dat fietst al stukken gemakkelijker!

Om 17u15 ben ik aan m'n hotel in Birstonas, een bekend Litouws kuuroord gelegen aan de Memel. Het **** Hotel Pusyne ligt in een rustig parkje en de sfeer is er gemoedelijk, maar ik ben hier niet om te kuren! Na een deugddoende douche blijf ik in het hotel eten en neem terug contact op met Frederik om verder af te spreken. We zullen elkaar normaal gezien morgen rond 13u00 ontmoeten in het centrum van Vilnius, aan de Kathedraal.

Dinsdag 23 juli 2019 (Birstonas - Utena - 193 km)

Eigenlijk wil ik vandaag vroeg vertrekken, maar het ontbijt is pas mogelijk vanaf 8u30... dat heb je dan met kuuroorden hé: mensen blijven uitslapen. Een vriendelijk meisje komt me vragen of ik een omelet wil, waarop ik antwoord van wel. Intussen begin ik aan de rest van het ontbijtbuffet en na 20 minuten heb ik nog steeds geen omelet gehad, dus vertrek ik maar.

Het is al 9u10 wanneer ik uit Birstonas vertrek en gelukkig komt de wind uit het westen zodat die mee zit om de 90 km naar Vilnius te fietsen. De weg is licht heuvelachtig en om 13u00 stipt sta ik aan de Kathedraal van Vilnius. Frederik heeft me intussen al laten weten dat hij op de hoek van het plein op een terras zit waardoor ik hem gemakkelijk kan vinden. We eten en drinken iets, babbelen wat bij en om 14u10 gaan we elk terug onze eigen weg. Voor mij wordt dat nog een "lastige" opdracht: nog 100 km met sterke zijwind richting noorden naar Utena.

Een goede 20 km buiten het centrum van Vilnius kom ik een bordje tegen dat vermeld dat het geografische centrum van Europa wat verder ligt. Da's iets wat ik niet wist dus ga ik een kijkje nemen, en effectief... in 1989 werd volgens een groep Franse wetenschappers bepaald dat het middelpunt van het Europese continent zich hier in Litouwen bevindt! Het monument staat op amper 100 meter van de A14 en het is leuk meegenomen om daar gestaan te hebben hé!

Daarna gaat de rit op de onaangename A14 (veel kilometers weg in slechte staat) verder en om 19u30 ben ik aan het hotel in Utena. Daar is niet direct eetgelegenheid in de buurt, tenzij in het stadscentrum maar daar heb ik niet veel zin meer in, dus vraag ik om pizza te bestellen en te laten leveren op m'n kamer. Een half uurtje later is men daar met de pizza en is m'n honger en dorst (met pintjes uit de bar van het hotel) alweer gestild.

Woensdag 24 juli 2019 (Utena - Riga - 208 km)

Wanneer ik om 6u30 de gordijnen van m'n kamer opentrek ziet het er zeer bewolkt en fris uit, ook de wind zal (volgens m'n meteo-earth app) een hele dag tegenzitten! Een hele andere temperatuur dan in België waar momenteel een hittegolf aan de gang is met recordtemperaturen van rond de 40 graden!

Tegen 7u00 ben ik aan het ontbijt en om 8u25 vertrek ik uit Utena. Ik twijfel even om m'n armstukken aan te trekken, maar dat is net niet nodig. Ik fiets noord-westwaarts en heb de wind vol op de neus... het zal een lange dag worden vandaag!

Gelukkig breekt de zon al snel door en wordt het aangenaam warm, alleen de wind blijft tegenwerken! Op de middag stop ik even in een winkeltje om een liter frisse cola te kopen en rond 14u30 doe ik nog eens hetzelfde voor een frisse Ice Tea + wat koekjes.

Net daarvoor was ik om 14u00 (132 km) al de Letse grens overgestoken, meteen de tweede Baltische Staat die ook lid werd van de EU op 1 mei 2004. Vanaf hier is het nog een goede 76 km naar de hoofdstad Riga.

Voor de rest van de dag hou ik eigenlijk praktisch geen stops omdat ik vanavond op tijd in Riga wil zijn... ik heb er namelijk een afspraak met Rudi, een ex-Kinois die met de Estse Kristi is getrouwd en in Riga woont vanwaar hij z'n bedrijf www.uniweb.eu (ontwerpen, onderhouden en dergelijke van websites) runt.

Met Rudi en Kristi in Riga
Ik eet dus wat kleinigheden al fietsend en ben om 18u55 (208 km) eindelijk aan m'n **** hotel Radi Un Draugi pal in het centrum van Riga. De afspraak met Rudi is dat hij me om 20u00 komt oppikken, dus heb ik nog een uurtje tijd om mij klaar te maken.

Iets na 20u00 sta ik beneden aan het hotel en wacht er Rudi op, zoals gezegd een oude vriend van in de tijd dat we in het voormalige Zaïre woonden. Samen met z'n vrouw Kristi en pasgeboren zoontje Alexander gaan we gezellig iets eten en drinken. Daarna zetten we vrouw en kind af en krijg ik van Rudi in de latere avond nog een korte rondleiding van historische gebouwen in de stad. De wandeling wordt afgesloten in een gezellig cafétje en pas tegen 00u30 ben ik terug aan het hotel. Het zal dus een korte nacht worden vannacht!

Donderdag 25 juli 2019 (Riga - Pärnu - 190 km)

De wekker gaat af om 6u30... met een slaperig hoofd ga ik naar de ontbijtruimte en tegen 8u40 verlaat ik het hotel.

Eerst fiets ik nog wat rond in de stad om wat monumenten op foto vast te leggen en het is al 9u30 wanneer ik voor "echt" vertrek. Het weertje ziet er perfect uit: zonnig en warm, maar de wind... tja, die werkt voor de 4e dag op een rij alweer tegen!

Van Riga fiets ik richting kust, waarvan ik niet veel zie zolang ik op de E67 blijf rijden. Heel af en toe loopt de weg op een kleine 100 meter van de Golf van Riga, maar er staan steeds bomen in het gezichtsveld. Om echt eens zicht op het strand te hebben moet ik een parking oprijden, en dan zie je een kust zoals ze er elders ook uitzien.

Het is warm, de wind zit tegen (waardoor het wel makkelijk een uurtje langer duurt om 100 km af te leggen) en ik stop in totaal 3 keer om fris drinken te kopen. Wat wel opvalt is dat ik hier enkele andere vakantiefietsers tegenkom. Ik ben namelijk op een stukje parcours van EuroVélo 10 en 13 aan het fietsen, en da's een route van ongeveer 8.000 km die volledig rondom de Oostzee loopt.

124 km na m'n vertrek uit Riga deze morgen sta ik nu om 14u15 aan de grens van de derde en laatste Baltische Staat, Estland (eveneens toegetreden tot de EU op 1 mei 2004). M'n bestemming vandaag is Pärnu, dat volgens Wikipedia vanwege zijn strand en talrijke zomerse festivals officieus de "Zomerhoofdstad van Estland" wordt genoemd. Het is bovendien een kuuroord met een verleden dat teruggaat tot 1838, toen het eerste kuurbad werd geopend. Kristi (afkomstig uit Estland) en Rudi hadden me eigenlijk al verwittigd dat Pärnu een zeer populaire badplaats is, en dat blijkt duidelijk bij m'n aankomst. Bij het binnenrijden van het stadscentrum staan nog grote woonblokken die doen terugdenken aan het communisme van vroeger, maar de badplaats is modern en mooi. Veel volk op straat en op strand... maar ik fiets eerst en vooral naar m'n hotel waar ik om 18u55 aankom.

Later op de avond maak ik nog een wandeling langs het strand waar ik een mooie zonsondergang zie en ga pizza eten bij Steffani, ook op aanraden van Kristi en Rudi. Ze zeiden me nog dat ik niet moest verschieten indien er een rij mensen staat aan te schuiven, zó populair is die pizzeria hier... maar gelukkig viel het nog mee en kreeg ik vrijwel onmiddellijk een plaatsje. Pizza, pintjes en ijsje... het heeft me allemaal gesmaakt!

Het ontbijt morgen is "gelukkig" pas vanaf 8u00... zo kan ik wat slaap inhalen en de rit van morgen is ook één van m'n kortste: amper 168 km naar Tallinn.

Vrijdag 26 juli 2019 (Pärnu - Tallinn - 168 km)

Wel, het is eigenlijk de eerste keer deze reis dat ik 's nachts niet wakker geworden ben, dat ik een hele nacht heb doorgeslapen en dat deed deugd! Na het ontbijt vertrek ik om 9u05 richting Estse hoofdstad en je raad het nooit... de wind zit alweer schuin op kop!

Op de weg wordt het weer een saaie dag: hetzelfde liedje van de voorbije 4 dagen, talrijke kilometerslange saaie rechte stukken weg. En met die wind op kop duren de kilometers dubbel zo lang, ik begin er tegenop te zien!

Onderweg stop ik 2 keer voor fris drinken en om 18u20 ben ik, na een kort bezoekje met de fiets aan het oude stadscentrum, aan m'n hotel dat aan het centraal station ligt.

Alexander Nevski-Kathedraal in Tallinn
Tallinn is een oude stad met fantastisch mooie gebouwen en een rijke geschiedenis. Dat ervaar ik 's avonds wanneer ik op wandel ga. Ik neem een stadsplannetje mee uit het hotel en ga te voet op verkenning. Het ene na het andere kiekje wordt geschoten en wanneer ik op de markt ben wordt het tijd om iets te eten, het is al 21u00! Ver moet ik niet zoeken... ik sta pal aan een groot restaurant/pizzeria. Het grote terras zit goed vol maar gelukkig is er nog een tafeltje vrij. Ik bestel er mijn zoveelste pizza Capriciosa (mijne favoriet) en een halve liter Saku.

Intussen geniet ik van het live optreden van een plaatselijke zangeres en van het vele volk/toeristen dat op de markt loopt rond te slenteren. Na het betalen van een gepeperde rekening (midden in het toeristische centrum en seizoen moet je het niet goedkoop verwachten natuurlijk) wandel ik verder met m'n stadsplannetje in de hand van de ene bezienswaardigheid naar de andere.

Iets na 23u00 ben ik terug aan het hotel en ga slapen. Morgen zal weer vroeg dag zijn en fiets ik mijn laatste rit in Estland, naar het oostelijke Johvi.

Zaterdag 27 juli 2019 (Tallinn - Johvi - 186 km)

Ontbijt een uurtje vroeger dan gisteren, om 7u00. Vertrek uit het hotel om 8u00 en, het begint een dagelijkse gewoonte te worden, de wind komt pal uit het oosten... dus terug op de kop voor de rest van de dag.

Vooraleer ik uit de stad ben moet ik eerst nog wat rode lichten verwerken, maar het is zeer rustig en praktisch geen verkeer. De route die ik uitgestippeld heb loopt in feite tussen de E20 en de kust, maar al snel beslis ik om die E20 toch te nemen. Mijn voorziene weg zal weliswaar mooier zijn van route (daar loopt onder andere die EuroVélo-route), maar de asfalt "bolt" slecht. Ook heb ik de indruk dat ik hier niet veel mogelijkheden heb op drankinkopen. En het is warm, tot 37 graden in de loop van de namiddag, het wordt dus de E20. Daar zit ik weer op de lange rechte wegen, maar kan toch een paar keer stoppen om fris drinken aan te kopen.

De benen voelen ook vermoeid aan na reeds 6 dagen tegenwind te rijden, een rustdag is dus meer dan welkom, maar die komt er pas overmorgen in St. Petersburg! Voor het overige valt er niet veel te vertellen over de rit van vandaag.

Om 17u55 ben ik aan het hotel en ben wat teleurgesteld in m'n kamer... redelijk klein, zeer warm vanbinnen en vooral geen airco of zelfs geen ventilator aanwezig. Ik verkoel me dan maar met 2 halve liters A. LeCoq en neem daarna een verfrissende douche. Nadien ga ik op terras van het onderliggende restaurant ribbetjes met frietjes eten, kijk via YeloPlay nog naar het journaal op VRT en ga vroeg slapen.

Na 14 dagen fietsen staan er nu bijna 2.800 kilometers op mijn kilometriek... Benieuwd wat morgen in petto heeft, dan fiets ik na +/- 50 km Rusland binnen op weg naar St. Petersburg.

Zondag 28 juli 2019 (Johvi - St. Petersburg - 197 km)

Ontbijt is pas om 8u00, dat wil zeggen dat ik om 8u50 vertrek en waarschijnlijk laat aan m'n hotel in St. Petersburg zal zijn: de rit is namelijk een kleine 200 km lang.

Het is zonnig, warm en wonder boven wonder zit de wind eens mee. Het gaat dus relatief snel richting Narva, naar de Russische grens. Rond 11u00 kom ik aan in het grensdorp en beslis om daar nog wat inkopen aan voedsel en drinken te doen. Ik heb namelijk nog geen Russische roebels op zak en weet niet waar of wanneer ik een bankautomaat zal tegenkomen... het kan goed zijn dat dit pas in St. Petersburg is!

Na m'n inkopen in een tankstation begeef ik me naar de grens. Met m'n fiets mag ik de wagens niet volgen maar moet via een aparte doorgang voor voetgangers. De eerste controle aan Estse zijde verloopt probleemloos en ik mag verder. Dan moet ik te voet (met de fiets aan de hand) de brug over de rivier Narva (de eigenlijke grens met Rusland) oversteken en me dan aanmelden bij de Russische grenspost. De controle van paspoort duurt een tijdje maar ook daar verloopt alles probleemloos (ik word niet gefouilleerd en er is ook niemand die m'n fietstassen controleert) en kan ik verder. Om 11u30 sta ik officieel op Russisch grondgebied.

Mijn eerste kilometers in Rusland gaan ook snel vooruit... eens voorbij de grens zit ik op een grote brede baan (dezelfde E20 die ik in Estland reeds volgde) door de bossen en de wind zit nog steeds mee.

Maar dat mooie liedje blijft niet duren. Vanaf km 80 moet ik wat meer noord-oostwaarts fietsen en plots zit de wind met volle kracht tegen. Het zal wel aan bepaalde meteorologische factoren liggen, maar ik kan er niet onderuit... de volgende 120 km heb ik het weer zitten. Ook opvallend: hoe meer ik St. Petersburg nader, hoe frisser het wordt!

Wat later (13u10) hou ik een korte eetpauze en om 17u10 doe ik dat nog eens over. Zoals eerder al gezegd, met die tegenwind duurt de dag een pak langer en wordt veel energie verbruikt. Rond 18u00 kom ik het bordje "St. Petersburg" tegen, maar m'n GPS zegt dat het nog 30 km rijden is naar het centrum van de stad... ik ben dus nog niet aan m'n hotel!

Het is uiteindelijk 19u50 wanneer ik, na het stoppen aan de vele rode lichten, aan m'n hotel ben op een steenworp van het toeristische centrum. Intussen heb ik ook kippenvel gekregen, en da's echt wel van de kou!

In het hotel vraagt men mij om meteen m'n overnachtingen af te rekenen. Op de factuur zie ik dat er maar één nacht is aangerekend (terwijl ik er 2 nachten zal verblijven) en vraag of dat het te betalen bedrag is voor 2 nachten. De vrouw aan de receptie bevestigt dit en ik vraag nog eens of het bedrag klopt waarna nogmaals een bevestigend antwoord volgt. "Dan kom ik er hier goedkoop vanaf" denk ik bij mezelf... "2 keer blijven slapen en maar voor één nacht betalen maak je niet alle dagen mee" (later zal het hotel de vergissing inzien en werd alsnog een tweede overnachting in rekening gebracht op m'n Mastercard).

Izaäkkathedraal St. Petersburg
Wanneer ik 's avonds de deur uitga heb ik nog steeds geen Roebels en hoop straks toch een automaat te vinden om wat geld af te halen. Maar dat blijkt niet zo evident... volgens Google Maps zijn er 2 automaten in de buurt. Ofwel kijk ik erover, ofwel zijn het automaten in gebouwen die nu gesloten zijn! Alleszins, zonder cash geld ga ik naar een Italiaanse pizzeria waar ik gelukkig wel met de kaart kan betalen.

Er loopt ook een hele hoop volk in de stad, en da's omdat vandaag Navy Day gevierd wordt (blijkbaar was president Putin hier ook aanwezig deze namiddag). Navy Day is de dag van de Russische marine en is een nationale feestdag in de Russische Federatie. De dag eert de zeelieden in eenheden van de Russische marine en haar gespecialiseerde wapens. Aangezien St. Petersburg de marinehoofdstad van Rusland is wordt dat hier uiteraard uitbundig gevierd... 'k heb ook nog nooit zoveel zatte Russen op straat zien lopen... :-)

Maandag 29 juli 2019 (St. Petersburg)

Om 8u00 gaat de wekker af en na een snel ontbijt sta ik om 9u10 buiten om aan een wandeling door de stad te beginnen. Het is redelijk fris en kan m'n trui met lange mouwen goed gebruiken nu... Gewapend met een stadsplan ga ik verschillende bezienswaardigheden gaan bekijken: het Nikolaev Paleis, kerk van Tserkov, Zayachy Island met de de Petrus-en-Paulusvesting en z'n gelijknamige Kathedraal, de Rostral Columns, de zomertuin van Peter de Grote, het Michailovski-kasteel, de eeuwige vlam in de Field of Mars, het Marmeren Paleis, Winterpaleis, Hermitage en gebouw van de Generale Defensiestaf op het Paleisplein, Izaäkkathedraal, ... alles samen goed voor een wandeling van zo'n 20 km.

Rond 14u40 sta ik weer aan het hotel, ga er even wat rusten op m'n kamer en vertrek om 17u00 voor een tweede wandeling waarbij ik 13,0 km afleg en onder andere het Mariinskipaleis, de Kazankathedraal, Anichkov-brug, het Russisch Museum, de Kerk van de Wederopstanding van Jezus Christus, ... ga bekijken.

Om 21u15 ben ik terug aan m'n hotel. Op m'n zogezegde rustdag heb ik dus eigenlijk weinig rust gehad... maar ja, in zo'n stad kan je moeilijk een ganse dag op de kamer blijven zitten.

Dinsdag 30 juli 2019 (St. Petersburg - Novgorod - 196 km)

De wekker gaat reeds af om 7u00 zodat ik wat gerief aan de fiets kan gaan hangen en daar straks minder tijd mee verlies. Ik zit namelijk op de derde verdieping van het hotel zonder lift. Alles wat ik vóór het ontbijt niet meer nodig heb kan dus al weg.

Om 8u45 vertrek ik uit St. Petersburg en dat gaat vlot... ik had hectisch verkeer verwacht, maar neen, daar merk ik niks van. Wel moet ik regelmatig stoppen aan de vele rode lichten. Het weer is zonnig maar koud, amper 14 graden en dat zal later op de dag niet veel warmer worden. Gelukkig bestaat er zoiets als mouwstukken! Een grote vriend deze keer is de wind... die zit de eerste 125 km volledig in de rug.

Op de grote en drukke E105 vrees ik vooral het verkeer aangezien Rusland totaal niet voorzien is op fietsers en hier dus geen fietspad aanwezig is. En een andere weg nemen richting Moskou is gewoon niet mogelijk, tenzij je via onverharde binnenwegen wil rijden of honderden kilometers wil omrijden.

Maar dat verkeer valt uiteindelijk goed mee... het is effectief wel druk, maar er is dikwijls een brede pechstrook aanwezig dat ik als fietspad kan gebruiken. Soms is die pechstrook er niet en moet je op de baan, maar ik heb me op geen moment onveilig gevoeld.

Om 11u30 (na ongeveer 68) km komt er een licht regenbuitje overgewaaid en ga daarvoor even schuilen onder een brug die daar heel "toevallig" ligt, want veel ben ik er vandaag niet tegengekomen. Na het stadje Ushaki loopt de weg 53 km kaarsrecht en met amper rode lichten gaat het dan snel vooruit natuurlijk... na 125 km ligt m'n gemiddelde snelheid net boven de 29 km/u, maar dan maak ik een "bocht" naar rechts en komt de wind van opzij. De snelheid daalt wat maar het is alleszins leuker fietsen dan de voorbije dagen met de wind vol op kop.

16u35, ik arriveer aan m'n hotel in Velki Novgorod, m'n gemiddelde snelheid is intussen gedaald naar 27,2 km/u en is een nieuw "record" tijdens een fietsreis! Na de douche ga ik op wandel in het Kremlin van Novgorod dat Unesco Werelderfgoed is en ga daarna uiteraard pizza eten.

Novgorod
Woensdag 31 juli 2019 (Novgorod - Vysnij Volocek - 233 km)

Vandaag de langste rit van m'n reis, 233 km lang, maar met de voorspelling dat de wind in de rug zou moeten zitten zal dat een fluitje van een cent worden.

Wanneer ik opsta om 7u00 is het aan het miezeren en zwaar bewolkt... pfff, dat ziet er niet goed uit. Ik rek m'n ontbijt een beetje en hoop dat de miezer voorbij waait. En inderdaad, tegen 8u20 sta ik vertrekkensklaar en is het gestopt met miezeren. Maar de temperatuur valt dik tegen: het is nog geen 11 graden! Met m'n overschoenen, armstukken en regenvestje aan vertrek ik. De wind, die in het voordeel zou moeten blazen, komt een beetje van alle kanten heb ik de indruk, maar ik ben al blij dat hij niet een ganse dag zal tegenzitten!

Na een km of 50 begint het terug te miezeren en heb ik echt wel kou op de fiets, ik geraak maar niet opgewarmd! Dan maar handschoenen aandoen, en dat helpt. De rest van de rit doe ik regelmatig m'n regenvestje en handschoenen aan/uit, afhankelijk wanneer de zon er even doorkomt of wanneer het weer begint te miezeren, maar echt warm wordt het nooit... maximum 15 graden!

Het zijn pas de laatste 75 km dat ik echt voel dat de wind in de rug zit en ben om 18u20 aan het Zdeshevo Holiday Park. De laatste kilometers naar het "park", dat aan een groot meer ligt, gaan over onverharde binnenwegen. "Waar ben ik hier beland" denk ik bij mezelf.

Ik word ontvangen in een klein bureeltje en het eerste wat ik moet doen is betalen. Daarna volgt een kort gesprek met de smartphone... er is hier namelijk niemand die een woord engels spreekt. Met behulp van een vertaalt-app legt de receptioniste me een paar zaken uit: waar de bar ligt, om hoe laat ik kan onbtbijten, wat de Wifi-code is, ...

Het park ligt helemaal afgezonderd en veel andere mogelijkheden dan hier te blijven eten zijn er dus niet. Wanneer ik in het restaurant vraag om iets te eten verwacht ik eigenlijk een menu-kaart, maar neen... ik krijg meteen een bord rijst met wat stukjes kip (denk ik), een bordje met kolen en wat brood voorgeschoteld. Het is dat of niks heb ik de indruk. Nog een pintje erbij en nadien een ijsje en m'n diner voor vanavond zit erop!

Donderdag 1 augustus 2019 (Vysnij Volocek - Klin - 215 km)

Even twijfelde ik gisteren om vandaag hier het ontbijt te nemen of niet, ontbijt is namelijk pas vanaf 9u00 mogelijk en da's redelijk laat omdat vandaag terug een rit van 200+ op het programma staat. Maar aan de andere kant zal de wind weer meezitten, dus dat helpt ook al.

Ik zorg er wel voor dat m'n fiets (die op de kamer staat) reeds geladen is vooraleer ik naar het ontbijt ga, zo beperkt ik toch nog wat het tijdverlies ten gevolge van het late ontbijt. Net als gisteren bij het avondeten heb ik bij het ontbijt ook niet te kiezen: ik krijg een pot met een soort warme rijstpap, 3 warme pannenkoeken met een sausje op en enkele kleine sneden brood. Een potje yoghurt en thee kan ik zelf nemen.

Ik ben dus snel klaar met ontbijten en om 9u25 zit ik op de fiets. De wind zit zoals voorspeld terug in de rug maar het is nog altijd koud en zwaar bewolkt.

Voor de rest valt er over vandaag weinig te vertellen... gewoon hetzelfde beeld van de voorbije 2 dagen op de E105: constant rechtdoor, weinig bochten en in de dorpen overal hetzelfde type huizen langs de weg, velen vervallen en de meesten lijken onbewoonbaar.

Het is 18u40 wanneer ik m'n hotel in Klin bereik, na een beetje zoeken want de kamers van dit "hotel" zijn in feite enkele appartementen in een appartementsblok. Volgens m'n reservatie op Booking.com zit ik ook in een suite... proper is de kamer wel, maar om het een suite te noemen is er wel wat over. Bijkomend "probleem" is dat de receptioniste (net als gisteren) geen woord Engels spreekt. De hulp van Google translate wordt dus weer ingeroepen.

Na de douche ga ik zoals gewoonlijk naar de dichtstbijzijnde pizzeria (die hebben ze hier gelukkig wel) en ga daarna terug relaxen in m'n suite :-)

Volgens ik van de receptioniste begrepen heb zou het ontbijt morgen gewoon in de kamer gebracht worden om 9u00... ben eens benieuwd! Vroeg moet ik alleszins niet vertrekken want er resten me maar 94 km naar het hotel in Moskou, dus heb ik alle tijd van de wereld!

Vrijdag 2 augustus 2019 (Klin - Moskou - 94 km)

Aangekomen in Moskou
Vóór ik op reis vertrok had ik een artikel in HLN gelezen over een zekere Dieter Van Nuffel die voor het goede doel (aankoop van fietsen voor revaliderende kinderen in het UZ Gent) van Moskou (Rusland) naar Moscou (België - Gentbrugge) zou fietsen... een tocht van 3.000 km die hij op 15 dagen wou rijden. Zijn vertrek was gepland op zaterdag 3 augustus, dus vond ik het wel interessant om eens contact met hem op te nemen, wat ik al gedaan had vooraleer ik vertrok.

We hadden eigenlijk "halvelings" afgesproken dat hij de laatste 25 km van mijn laatste etappe eventueel zou meefietsen en dus nam ik gisteren nog eens contact op met Dieter en we spraken af op een bepaald punt aan de E105. Volgens een snelle berekening zou ik daar (bij een vertrek om 10u00 uit Klin) tussen 12u15 en 12u30 wel zijn, de wind was namelijk terug mijn grote vriend vandaag!

Na het ontbijt op de kamer vertrek ik om 9u55 en het gaat vlot vooruit. Ik lijk het afgesproken uur in het baanrestaurant gemakkelijk te gaan halen tot ik een berichtje krijg van Dieter... hij weet me te vertellen dat hij er niet zal geraken omdat hij materiaalpech heeft: er is een pedaal afgebroken! Dan maar alleen verder naar het centrum van Moskou.

M'n track loopt natuurlijk eerst en vooral naar het Rode Plein voor een officiële finishfoto aan de sprookjesachtige Kathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods, of korter: de Basiliuskathedraal! Er is heel wat volk aanwezig en ik trek de aandacht van velen... ze zien hier blijkbaar niet elke dag een Belgische Randonneur gepakt en gezakt op de fiets :-)

Mensen nemen foto's van me en sommigen komen me vragen of ik met hen op de foto wil... ze zijn hier blijkbaar wel onder de indruk dat ik hier met de fiets sta met een Belgisch vlagje. Ik word ook aangesproken door enkelen van hen, een Belgische (Waalse), een Franse en een Nederlandse familie... leuk!

Na wat "fotoshoots" begeef ik me naar m'n hotel, het **** Azimut op een goede 4 km van het Rode Plein, waar ik om 14u40 aankom. In de latere namiddag ga ik nog op wandel naar het Rode Plein, via de welgekende Arbat Street. Ik blijf lang genoeg in het centrum rondslenteren om "Moscou by night" te zien. Daarna wandel ik terug naar m'n hotel en hou m'n wandeltijd in de gaten... morgen vertrekt Dieter immers om 9u30 aan z'n fietstocht en ik wil hem succes toewensen bij z'n vertrek!

Zaterdag 3 augustus 2019 (Moskou)

Het is 8u25 wanneer ik na het ontbijt vertrek. De weg naar het centrum ken ik intussen al... gewoon door Arbat Street, op het einde naar links en dan rechts via de Vozdvizhenka Street naar het Manége-plein aan het Kremlin. Daar, aan de Arsenaal-Toren, ligt ook het Graf van de Onbekende Soldaat met een Eeuwige Vlam, dat dag en nacht bewaakt wordt! Nog even rond het Kremlin wandelen naar het Rode Plein en het is in een zijstraat naast het grote Gum-winkelcentrum dat Dieter van start zal gaan.

Ik ben er om 9u10 en zie een fietser staan, maar ik besef ook onmiddellijk dat dat Dieter niet is... de man heeft geen bagage op de fiets. Het blijkt Vladimir te zijn, een Moskoviet die over Dieter z'n project heeft gehoord en de eerste rit zal meefietsen. Wat later komt de man om wie het draait ook de straat ingereden, we slaan een babbeltje, ik wens hem nog een goede en vooral veilige reis en om iets vóór half tien vertrekken de twee fietsers.

Ikzelf ga daarna op stap voor een korte wandeling door een gedeelte van het centrum: via het Oorlogsmuseum naar het Revolutieplein en het Bolsjojtheater, de Russische thuisbasis voor balletten en opera. Daarna wandel ik verder naar het Pushkinplein en via de Tverskoy Boulevard kom ik terug uit aan het Kremlin, dat ik toch wel eens wil gaan bekijken. Na een half uurtje aanschuiven heb ik m'n ticket beet om het "Architectural Ensemble" te mogen bezoeken.

Hier (en elders in het centrum) loop ik zeker niet alleen rond... duizenden toeristen (zeer veel Aziaten) zijn hier dagelijks aanwezig om de cultuurhistorische schatten van Moskou / het Kremlin te komen bekijken. Toegang tot het Kremlin is via de 76 meter hoge Drievuldigheidstoren en het eerste gebouw dat je in het Kremlin ziet is het Paleis van het Kremlin. De échte toeristische attracties in het Kremlin zijn een serie Russische veldkanonnen uit de 17e en 18e eeuw, het indrukwekkende Tsarenkanon (Tsar Poesjka - gegoten in 1586), het Kathedralenplein (met onder andere De Kathedraal van de Ontslapenis van de Moeder Gods, Kathedraal van de Aartsengel Michaël, de Verkondigingskathedraal, De Klokkentoren van Ivan de Grote) en verder nog de Tsarenklok, de grootste klok die ooit is gegoten, de tuin en het Senaatspaleis. Rond de middag begint het plots fel te regenen en koelt het flink af... ik heb geen regenjas of paraplu bij maar kan gelukkig gaan schuilen onder de nis van één van de kathedralen.

Na 2u15 in het Kremlin te hebben rondgelopen ga ik me even verwarmen in het Gum (een modern, luxueus en duur winkelcentrum naast het Rode Plein). Daarna wandel ik via een omwegje (op de kade van de Moskva, langs de achterzijde van het Kremlin, via een 17,5 meter hoog monument voor Vladimir de Grote en de Christus Verlosserkathedraal) terug naar het hotel. Onderweg krijg ik nog een regenbui over me heen en ben ook getuige van het optreden van politie tegen betogers... iets ivm de aankomende verkiezingen. In zo'n sfeer loop je als toerist beter niet rond dus haast ik me naar het hotel.

Na een verwarmende douche is het nog steeds aan het regenen en gezien de toestand buiten laat ik later op de avond de room-service maar komen met 2 porties spaghetti.

Zondag 4 augustus 2019 (Moskou)

Normaal gezien zou ik vandaag met de fiets op verkenning gaan naar de luchthaven, maar de weg ernaartoe is redelijk eenvoudig, dus beslis ik dat niet te doen. In de plaats daarvan ga ik met de metro naar de Izmailovsky Market, een beroemde vlooienmarkt buiten het centrum van Moskou en volgens de toeristengidsen een "to do" wanneer je in Moskou bent.

Die metro neem ik op het einde van Arbat Street terwijl er (daar kom ik later op de dag achter) op 200 meter van het hotel ook een station is. Op een klein kwartiertje ben ik in Partizanskaya en loop dan van het metrostation richting Kremlin Izmailovo. Met z'n kasteeltjes heeft dit Kremlin een beetje een Disney-achtige uitstraling en op de vlooienmarkt die er net naast ligt vind je werkelijk van alles!

Ik slenter er wat rond, koop twee bontmutsen voor de dochters (enkel cash te betalen op de markt) en keer daarna terug naar het hotel om m'n aankopen op te bergen. Omdat ik al veel gehoord heb over de prachtige marmeren metro-stations in Moskou beslis ik om in de namiddag nog te gaan "metro-hoppen". Op m'n I-Pad zoek ik eerst de meest bezienswaardige stations op, duid deze aan op m'n metro-plannetje, koop een ticket van 55,00 Roebel (€ 0,80) en ben vertrokken om een dikke 2 uur onder Moskou door te brengen.

Metrostation in Moskou: Komsomolskaya
Wikipedia: "De metro van Moskou is één van de meest intensief gebruikte metronetten ter wereld, waarmee op werkdagen dagelijks meer dan 9 miljoen passagiers worden vervoerd. Omdat het aantal passagiers in het weekend gemiddeld een stuk lager ligt, komt het dagelijks gemiddelde daarmee op 7,1 miljoen mensen. Het netwerk staat bekend om de bijzondere architectuur van de metrostations met voorbeelden van het socialistische bouwen, maar ook moderne architectuur en telt meer dan 200 stations. De metro van Moskou was één van de meest extravagante architecturale projecten van de USSR. Stalin wou de mensen het idee geven dat ze een stralende toekomst voor de deur hadden staan. Zo kon het vertrouwen in de Sovjetstaat worden verstevigd. Met hun marmeren muren, hoge kroonluchters en gouden versieringen wilden ze ook het idee van een ondergrondse zon propageren. Tijdens de Koude oorlog bouwde men de stations diep genoeg om eventueel dienst te doen als schuilkelder tijdens een eventuele nucleaire aanval."

Op m'n plannetje heb ik de top 5 van stations (volgens TripAdvisor) aangeduid, maar in feite stap ik gewoon in elk station even uit om een foto te nemen. En zoals TripAdvisor het zegt, staat ook voor mij Komsomolskaya op nummer 1! Wat een prachtig en indrukwekkend station... net een balzaal! Ik neem er even de tijd om wat foto's te nemen en zet m'n metro-tocht verder.

Rond 17u45 beslis ik dat het genoeg geweest is en stap af aan het Theater station. Ik ga nog een laatste keer naar het Rode Plein en wandel dan terug naar Arbat Street waar ik nog even stop in "Il Pizzaiolo" voor een pizza (wat anders ?) vooraleer naar het hotel te gaan. Op het einde van de straat ga ik in een supermarkt die 24u op 24 open is nog een ijsje en enkele rollen plasticfolie halen en hiermee eindig ik m'n bezoek aan de Russische hoofdstad. Morgen naar huis...

Maandag 5 augustus 2019 (Moskou - Schellebelle)

De dag van m'n vertrek! Ik zet m'n wekker om 6u45, maar vooraleer die afgaat ben ik reeds wakker... op de dag van m'n vertrek heb ik namelijk altijd toch nog wat zenuwen: zal ik tijdig op de luchthaven geraken (omwegen of materiaalpech zijn nooit uitgesloten), zal ik mijn fiets vlot vluchtklaar kunnen maken, zal het inchecken en douanecontrole goed verlopen, en dan bij aankomst: hoe zal mijn fiets uit de vlucht komen? Of eerst en vooral, zat hij wel op de vlucht (in het verleden is het al 2x gebeurd dat ik op Zaventem stond zonder fiets). Bij m'n vertrek uit de luchthaven pak ik die stevig in in plasticfolie, maar hoe gaan de materiaalbehandelaars er mee om...?

Om 8u00 vertrek ik naar luchthaven Sherementyevo (32 km ten noord-westen van het centrum) en die rit verloopt alleszins probleemloos... het is koud (zoals de laatste dagen hier in Moskou), de wind zit tegen en het regent wat, maar anderhalf uurtje na m'n vertrek sta ik aan vertrekterminal E. Na de afslag van de E105 reed ik wel enkele kilometers over een autosnelweg, maar er stonden geen verbodstekens voor fietsers en ik zou niet weten hoe er anders te geraken. Ik ben dan wel ruim te vroeg (vlucht vertrekt pas om 16u15) maar ik ben liever enkele uren te vroeg dan een half uur te laat en mij te moeten opjagen voor alles!

Bij het binnenstappen van de luchthaven moet ik meteen door een metaaldetector. Ook m'n fiets moet door de scanner en wordt nadien nog uitvoerig met een handscanner nagekeken. Blijkbaar hebben de controleurs iets verdacht gezien in m'n bagage want ik moet mijn grote fietszakken, mijn stuurtas en mijn frametasje open maken en laten zien wat daar allemaal in zit.

Eens deze controle voorbij is kan ik mijn fiets op het gemak vluchtklaar maken: lucht uit de banden, pedalen demonteren en stuur dwars zetten. Daarna wikkel ik hem nog in met 60 meter plasticfolie die ik gisteren in de supermarkt kocht, ga ik me omkleden in het toilet en is het enkel nog wachten.

De incheckbalie gaat om 14u15 open en er staat een hele rij passagiers aan te schuiven. Ik blijf nog een goed half uurtje wachten en wanneer de rij herleid is tot nog 5 passagiers ga ik ook aanschuiven, met m'n fiets. Inchecken verloopt feilloos al zijn er (dat maak ik elk jaar mee) enkele telefoontjes nodig om m'n fiets in te checken. Ik moet hem nog even naar de "oversized luggage" afdeling brengen en ik ben er van af. Daarna is er de douane waar ik streng gecontroleerd word... ik moet zelfs m'n bril afzetten omdat ik op m'n pasfoto geen bril op heb. Na de douane nog even door de metaaldetector + fouillage en ik kan met een gerust hart naar gate 35 wandelen waar vlucht SN 2846 zal vertrekken met een A319, één van de kleinere modellen van Airbus.

Van in de wachtruimte zie ik m'n fiets op de bagagekarretjes liggen en deze wordt hier vrij zorgzaam behandeld. Het is alleszins al een geruststelling dat m'n fiets op de vlucht zit!

Vertrek is voorzien om 16u15 plaatselijke tijd (15u15 in België) maar het is met 20 minuutjes vertraging dat we uiteindelijk opstijgen. Na m'n ontbijt deze morgen heb ik eigenlijk nog niks gegeten vandaag en bestel tijdens de vlucht een portie lasagne en 2 sandwiches om toch m'n maag een beetje te vullen.

Na een vlekkeloze vlucht landen we in Zaventem om 18u45 Belgische tijd, dus na 3 uur en 10 minuten vliegen, en 10 minuten vroeger dan voorzien. De bagage ligt snel op de bagageband, ook m'n fiets wordt snel geleverd en ziet er precies uit zoals ik hem in Rusland achterliet. In het verleden is dat wel al eens anders geweest met gebarsten spatborden of verwrongen remhendels. Ik zet m'n stuur terug recht, plaats de pedalen, pomp de banden op, hang m'n fietszakken terug op het stoeltje, ga me omkleden en stap dan met de fiets aan de hand voorbij de douane richting uitgang, waar ik om 20u15 vertrek.

Intussen had Guy (die me op dag één al zag vertrekken) me al uitgenodigd om bij hem eens te stoppen en "enen te drinken" op m'n geslaagde fietsreis... wanneer ik daar om 22u20 aankom word ik ontvangen met een glas cava. Bij het vertellen van m'n reisverhaal wordt de fles volledig soldaat gemaakt en volgen nog enkele Blauwe Chimays. Uiteindelijk is het 1u55 wanneer ik thuis ben en dat m'n reis er definitief opzit!

Deze fietsvakantie is alweer geslaagd, ook al heb ik me mateloos geërgerd aan de vele kilometerslange en monotone rechte wegen, vooral wanneer de wind op kop zat. Maar ik heb natuurlijk prachtige steden zoals Berlijn, Warschau, Tallinn, St. Petersburg en Moskou bezocht!

Op naar een volgende fietsvakantie!

Overzicht van de reis: 3.700 km