Mont Ventoux 2018

Foto's

De Mont Ventoux beklimmen... de aanzet van deze korte fietsvakantie gebeurde reeds enkele jaren geleden. Tim, Patrick, Frank en ik praatten op het werk al eens over "de Ventoux", over hoe de ene hem makkelijk zou beklimmen, over hoe sterk je wel moet zijn om boven te geraken, over hoe dikwijls je zou moeten stoppen onderweg om even uit te rusten, over hoe hard het kan waaien boven op de top, over hoe de andere niet zou boven geraken of steunwieltjes zou nodig hebben om niet omver te vallen op de steilste stukken... je weet wel, veel "uitleggen en peten tekenen" zoals we zeggen (veel uitleggen en beloven maar er niks mee doen).

In een latere fase scheidden onze wegen door promoties en het bekleden van andere functies en werd het jarenlang stil rond een eventuele Ventoux-uitstap. Tot ik begin dit jaar met Tim in gesprek was en hij plots vroeg of ik geen zin had om mee te gaan naar de Mont Ventoux... Met enkele andere collega's had hij reeds een vakantiehuisje gereserveerd in het vakantiepark Les Demeures du Ventoux in Aubignan, een klein dorpje gelegen op +/- 18 km van Malaucène en Bédoin, de meest gekende startplaatsen om de Ventoux te beklimmen. Ze waren reeds met 5 om het klimavontuur aan te gaan: Tim1, Tim2, Kevin, Michaël en Patrick (die zou niet fietsen, maar assistentie voorzien met de wagen). Vermits er een huisje voor 6 personen gehuurd was kon er dus nog iemand bij en omdat het over fietsen en vakantie ging was ik meteen verkocht... Aangezien wat later ook Gunther besliste om mee te komen werd snel nog een tweede huisje besproken, wat achteraf geen overbodige luxe bleek te zijn. Met 4 volwassenen in een huisje voor 6 personen was immers meer dan genoeg vond ik... Van de 6 renners bleken er maar 2 te zijn die ooit al de Reus van de Provence hadden beklommen: Tim2 en ikzelf, voor de anderen zou dit de eerste kennismaking zijn van deze mythische berg.

Onze bende: Gunther, Tim2, Geert, Tim1, Patrick, Kevin en Michaël
In tegenstelling tot mijn andere fietsreizen en -uitstappen hoefde ik me deze keer ook niks aan te trekken van praktische organisatie, wat leuk meegenomen was.

De datum voor deze uitstap werd vastgelegd op het verlengde weekend van Pinkstermaandag: verlof nemen op vrijdag 18 mei om naar Aubignan te rijden (via Lille, Reims, Troyes, Dijon en Lyon iets meer dan 1.000 km), op zaterdag 19 mei zouden we de Ventoux één of twee keer beklimmen (sommigen misschien wel drie keer), op zondag 20 mei konden we dan genieten van de omgeving en eventueel door de Gorges de la Nesque fietsen en op maandag 21 mei (Pinkstermaandag dus) zouden we terug huiswaarts keren.
Zelf speel ik al een tijdje met het idee om een BRM (Brevets Randonneurs Mondiaux) van 1.000 km naar de Mont Ventoux in te richten, daarom kwam deze trip naar de Kale Berg me eigenlijk nog goed uit... Ik zou de terugweg met de fiets kunnen afleggen en op deze manier al de route gaan verkennen voor een eventuele BRM volgend jaar. Omdat ik de verkenning in verscheidene dagen wilde doen vroeg (en kreeg) ik ook verlof voor de rest van de week.

Vrijdag 18 mei. Na een aantal kleine vergaderingen en afspraken in de loop van de voorbije weken staan we om 4u30 op de oprit bij Patrick. Tim2 en Patrick zullen met de wagen (elk voorzien van een rek om 3 fietsen op te plaatsen) rijden en nadat deze zijn ingeladen met onze bagage en de fietsen is het 5u10 wanneer we uit Serskamp vertrekken richting Zuid-Frankrijk. Tim1, Kevin en ik rijden met Patrick mee terwijl Michaël en Gunther met Tim2 meerijden, die overigens z'n nieuwe Pinarello niet op het fietsenrek wilde zetten, maar achteraan in de wagen legde.
Net vóór 8u00 houden we na 309 km een eerste keer halt in een wegrestaurant van Reims Sud. Omdat Tim2 op de verkeerswisselaar van Arras de verkeerde richting uitreed (richting Parijs) moeten we daar toch een kleine 20 minuten op onze reisgezellen wachten. Na een koffie- en plaspauze vertrekken we terug samen om 8u35. Dik 3 uur later stoppen we een tweede keer in Aire de Dacé na 724 km (11u45 - 12u20). Ook hier moeten we terug wachten op Tim2 omdat hij ergens een verkeerde route had genomen... Omdat het wachten te lang duurt beslissen we dan maar om alleen verder te rijden. Kevin neemt hier ook even het stuur over van Patrick, zodat deze laatste een dutje kan doen. Een derde, korte, tussenstop houden we op km 915 (14u30 - 14u35) in een Aire de repos. Net genoeg tijd voor een plasje en terug van chauffeur te wisselen.
Intussen hebben we ook vernomen dat Tim2 een accidentje heeft gehad... bij een uitwijkmanoeuvre om een zatte fietser te ontwijken reed een achterligger in op het fietsenrek. Gelukkig was er niks erg aan de hand en bleef het bij zeer lichte blikschade aan het rek.

Het is 15u45 wanneer we na 1.013 km aankomen in het vakantiepark Les Demeures du ventoux. We checken in, moeten nog toeristenbelasting betalen en ik huur ter plaatse ook nog bed- en badlinnen. We installeren ons in het huisje, kiezen waar we gaan slapen (Patrick, Kevin en Tim1 zullen boven slapen, ik neem genoegen met de slaapbank beneden) en zetten ons daarna op terras waar we op de rest van onze compagnie wachten. Zij komen uiteindelijk een goed uur later aan, om 16u55.
Om de komende dagen niet te verhongeren en te verdorsten hadden we intussen ook een boodschappenlijstje gemaakt. Nadat we elk 50,00 Euro uitlegden gingen Patrick en ik naar de nabijgelegen Carrefour die boodschappen gaan halen. Bier, water, melk, witte wijn, rosé, chips, nootjes, Ricard, Picon, bananen, charcuterie, stokbrood, ... allemaal gezonde rennerskost dat op het lijstje stond :-)

Gunther z'n vriendin had voor onze eerste avond (lekkere) spaghettisaus klaargemaakt. In afwachting dat deze opgewarmd was en de spaghetti gekookt werd, zaten we intussen gezellig in het zonnetje te genieten van een welverdiende aperitief! Enkelen onder ons ontfermden zich over het klaarmaken van ons eten en anderen ontfermden zich over het goede verloop van het voldoende bijschenken van de aperitief... we konden toch niet allemaal aan de potten gaan staan hé.

In Bédoin, klaar om aan onze eerste beklimming te beginnen
Met de lekkere spaghetti en het overvloedige aperitieven werd het nog een gezellige avond waarbij voor sommigen het glas wel heel diep was om in te kijken :-) De afwas werd nog gedaan en rond middarnacht lag eindelijk iedereen in bed!

Zaterdag 19 mei. Tim2 was de enige die gisteren voorstelde om reeds om 6u00 's ochtends te vertrekken met de fiets, maar daar wilde niemand anders iets van horen, we waren hier tenslotte wel op vakantie hé, en dan hoor je niet vroeg op te staan! Neen... rond 9u00 aanzetten zou vroeg genoeg zijn. Tegen 7u45 werd iedereen verwacht aan het ontbijt en Patrick zorgde daarbij voor een leuke verrassing: hij had eitjes mee van z'n kippen en zo kregen we dus ook omelet voorgeschoteld. Eerder was hij al naar de bakker geweest om stokbrood en boterkoeken te gaan halen en Tim1 had koffie gezet die door iedereen goed gesmaakt werd.

Na het stevige ontbijt stonden we tegen 8u50 klaar voor vertrek en reden we naar Bédoin, een goeie 19 km verder. Tim2 was tijdens deze verbindingsrit al uit ons groepje weggereden... hij zat op hete kolen en kon niet langer wachten om aan de beklimming te beginnen. De anderen bleven samen tot in Bédoin (waar Tim2 ons wel stond op te wachten) en daar maakten we de laatste afspraken: tijdens de klim zouden we elk ons ding doen en boven zouden we op elkaar wachten en zien wat daarna nog mogelijk was.

Zo gezegd en zo gedaan en om 10u00 begonnen we aan onze eerste klim van de Mont Ventoux uit Bédoin. Tim2 was direct al weg, en ook Michaël en Gunther namen meteen wat voorsprong. Ik bleef de eerste 6 kilometers, licht oplopend aan gemiddeld 4,5%, samen met Tim1 en Kevin fietsen. Pas vanaf de scherpe bocht naar links in St. Estève begint het échte steile klimwerk (meteen aan 12% en de volgende 7 kms aan 9,5% gemiddeld) en liet ik m'n 2 kompanen achter. De eerstvolgende plaats waar je even kan bekomen is aan Chalet Reynard, op 6 km van de top, maar voor de rest is er nergens een moment van verpozing mogelijk. Wat verder haalde ik Michaël in en enkele minuten later zag ik Gunther rijden.

Toen ik wat later bijna aan Chalet Reynard was (rond 11u15), voelde ik wat regendruppels vallen en zag meteen dat hier een serieus onweer op komst was. Ik twijfelde niet en ging meteen gaan schuilen in de Chalet, net op tijd vóór de wolkbreuk openbarstte...! Patrick stond me daar op te wachten en wist te vertellen dat Tim2 enkele minuten geleden gepasseerd was. We verwachtten dat die zou terugkeren met dat onweer, maar neen... hij reed in dat helse weer toch naar de top, waar hij achteraf volledig onderkoeld tot aan de Chalet teruggebracht werd door een hulpvaardige fotograaf. Gunther kwam enkele minuten later aan de Chalet en had eerst de intentie om ook verder te rijden, maar zag snel in dat dat onverantwoord was en kwam ook schuilen. Nog wat later kwam Michaël ons ook vervoegen en waren het enkel Tim1 en Kevin waarvan we niet wisten waar zij zaten. Het water viel met bakken uit de hemel en doordat we geen "service" hadden op onze smartphones konden we elkaar niet bereiken. Patrick besliste dan maar om een stukje terug te rijden op zoek naar Tim1 en Kevin. Zij bleken amper 800 meter vóór Chalet Reynard te staan schuilen en kwamen ons tegemoet op een moment dat het wat minder regende.

Pas rond 12u40 stopte het volledig met regenen en zetten we onze weg naar de top verder. Tim2 was toen net afgezet door de fotograaf en zette z'n fiets op het rek van Patrick z'n wagen... hij zou niet meer fietsen vandaag vanwege z'n onderkoeling! De laatste 6 km naar de top zijn prachtig om te fietsen door het welgekende "maanlandschap", toch ook nog aan 8% gemiddeld, en we konden terug "genieten" van het mooie weer ondanks er hier en daar zelfs nog sneeuw lag langs de kant van de weg. Tussen 13u15 en 13u30 bereikten we allemaal de top (1.909 m) en dat was waarvoor de meesten onder ons naar hier gekomen waren! Iedereen had afgezien maar was super content om de top te bereiken!
Omdat er een tweede regenzone op komst was bleven we niet te lang staan en reden we langs dezelfde terug naar Bédoin. Tim1 en Kevin zagen de afdaling niet zitten en zetten hun fiets ook op het rek om in de wagen naar beneden te rijden.

We hebben het gehaald!
In Bédoin aangekomen (14u10) werd beslist om eerst iets te drinken en eventueel een hapje te gaan eten, want om nog veel verder te fietsen vandaag, daar had met de dreigende hemel niemand nog zin in. We installeerden ons op een terrasje, dronken een biertje, verhuisden dan naar een ander terrasje waar we een snack en opnieuw een biertje bestelden, en nog eentje... Het was ongeveer 16u00 wanneer we Bédoin verlieten om terug naar onze vakantiehuisjes te fietsen. Tim1, Tim2 en Kevin namen voor deze gelegenheid hun fiets toch nog van het rek en in groep reden we terug naar Aubignan.

Daar aangekomen installeerden we ons terug op terras van onze woning, het was immers terug tijd voor een aperitiefje en een chipje waarbij we gezellig konden napraten over de voorbije dag. We maakten er meteen ook een programma op voor de volgende dag waarbij verschillende opties open lagen: ofwel de Gorges de la Nesque bezoeken (wat oorspronkelijk de bedoeling was), ofwel nog eens de Ventoux beklimmen langs een andere kant. Iedereen was het er vrijwel meteen over eens om de Kale Berg een tweede keer te beklimmen en we kwamen nogal snel overeen dat we dat via Sault (de gemakkelijkste kant) gingen doen.

Nadat iedereen een bad/douche genomen had reden we met de wagens naar Aubignan, waar we in een plaatselijk restaurantje/pizzeria gereserveerd hadden tegen 20u00 om te gaan eten. Pizza en wijn... dat vond iedereen fijn! Iets na 22u00 werd het tijd om terug te keren en werd op terras van ons vakantiehuisje nog wat nagedronken.

Zondag 20 mei. Zoals afgesproken was iedereen netjes op tijd aan de ontbijttafel tegen 7u15. Patrick zorgde alweer voor een omeletje en na een laatste toiletbezoek startten we onze tweede "Ventoux-dag" om 8u15. We reden met z'n allen naar Carpentras vanwaar we onze weg verder zetten naar Sault. Enkel Tim2 verliet de groep in Carpentras omdat hij een ander plannetje in gedachte had... hij wou per se z'n tijd verbeteren met de klim uit Bédoin en ging dus alleen verder op stap.

De rest van de groep reed verder aan een rustig tempo in licht stijgende lijn naar Sault, tot het na ongeveer 20 km wat steiler bergop begon te lopen. Dat bergop lopen bleef maar duren, en bleef maar duren tot we eindelijk boven waren... Daar bleek dat we de Col des Abeilles hadden beklommen, een col van 996 meter hoog en die 11 km langs was, met bijgevolg een gemiddeld stijgingspercentage van 6,5%. Enkelen zagen het toen al niet meer zitten om vanaf Sault de Ventoux terug te beklimmen maar ik verzekerde hen dat die beklimming niet zo lastig zou zijn als hetgeen we net gedaan hadden.

De afdaling van de Col des Abeilles naar Sault deed deugd en zorgde ervoor dat iedereen wat kon bekomen van de klim. In Sault zelf beslisten we eerst om een terrasje te doen, we waren daar om 10u50 en bleven er iets langer zitten dan voorzien omdat er een regenbui kwam overwaaien. Intussen kregen we via ons WhatsApp-groepje de melding dat Tim2 de top bereikt had en dat hij ons tegemoet zou rijden naar Sault. Na de regenbui vertrokken we dus om 11u30 uit Sault richting Chalet Reynard en enkele kilometers verder kwamen we dan inderdaad Tim2 tegen die ons de rest van de klim terug zou vergezellen. Gunther en Kevin hadden goeie benen vandaag en reden vlot naar boven (gemiddeld 4,5% over de ganse klim), zelf bleef ik bij Michaël en Tim1 wat rondhangen om hen aan te moedigen. Maar net als gisteren begon het hier op de berg terug te regenen... weliswaar geen stortvloed, maar toch een goeie regenbui en nu was er niks om te gaan schuilen! Er zat dus niks anders op dan in de regen verder te rijden naar Chalet Reynard, waar ik om 13u00 aankwam. Gunther, Kevin, Michaël en Tim2 stonden daar ook te schuilen en samen wachtten we op Tim1 die even later volledig onderkoeld toekwam. Hij zag de laatste 6 km naar de top niet meer zitten en plaatste z'n fiets op het rek. De rest reed wel nog door en na een korte stop aan het monument van Tom Simpson stonden we tegen 13u50 voor de tweede keer in twee dagen tijd bovenaan op de top van de Mont Ventoux.

Geert had 2 flessen bubbels mee... tijd om deze te kraken
Ook nu bleven we hier niet te lang treuzelen en vatten wat later de afdaling aan, deze keer niet naar Bédoin, maar naar Malaucène. Kevin is niet zot van steile afdalingen en opnieuw zette hij z'n fiets op het rek om met de wagen verder te rijden. Nog geen half uurtje later (14u25) zat de afdaling erop en zochten we naar een terrasje in het centrum van Malaucène. Nadat we ons in het zonnetje geïnstalleerd hadden om onze kledij wat te laten drogen kwam Tim2 vertellen dat hij hier enkel snel iets zou drinken en dan weer vertrekken... Hij wou de Ventoux vandaag voor een derde keer beklimmen want hij wou alles uit z'n fietsweekend halen! We wensten hem nog veel goede moed (en vooral goed weer) en weg was hij...

Terwijl Tim2 dus aan z'n derde beklimming bezig was zaten wij zeer relaxed te genieten van een snack en een drankje, meer moest dat niet zijn voor ons! Zoals wel meer het geval is bestelde ik me een Dame Blanche met Duvel, voor Patrick mocht het een bordje vlees met Duvel zijn, terwijl de rest het hield op crocque-monsieur met Duvel en / of cola. Een klein anderhalf uur later hielden we het daar voor bekeken en reden we terug naar Aubignan, misschien konden we daar nog even aan het zwembad gaan liggen.

Vermits Tim1 en Kevin het niet meer zagen zitten om te fietsen, en Tim2 terug boven op de Ventoux stond (in de regen), waren het enkel Gunther, Michaël en ik die met redelijk wat vaart terug naar ons vakantiepark snelden. Tegen 16u30 waren we daar terug en gingen dan nog voor een uurtje aan het zwembad liggen. Daarna werd het tijd om onze flessen bubbels te kraken (ik had voor de gelegenheid 2 flessen Champagne mee om de goede afloop van dit leuke weekendje te vieren). Het was inmiddels 18u00 en Tim2 was nog steeds niet terug, maar we konden ook niet blijven wachten op hem en begonnen dus alvast met de eerste fles te ledigen. Wat later was hij daar dan toch en kon hij mee aanschuiven voor de tweede fles, terwijl enkele restjes van onze aangekochte charcuterie samen met wat stokbrood tussendoor nog perfect bruikbaar waren als aperitiefhapje (ham / rauwe ham / kaas). Een buurman bood ons zelfs nog een volledige grote pizza aan die hij over had...

Tegen 20u30 werd het dan tijd om aan te schuiven voor ons laatste avondmaal. En ook hier was het met overschot te doen, namelijk de rest van de spaghetti van vrijdagavond. Samen met de aperitiefhapjes van daarnet, de onverwachte pizza en nog wat stokbrood was dit echter voldoende om onze magen terug goed te vullen. Tijdens het eten werden tevens verdere afspraken gemaakt voor morgen. De wagens zouden tussen 8u00 en 8u30 vertrekken en ikzelf wist nog niet goed wanneer ik precies met de fiets zou aanzetten.

Dat ik met de fiets terug huiswaarts zou rijden, dat stond al vast... maar wanneer precies hing een beetje af van het weer. De voorspellingen voor maandag zagen er niet denderend uit, maar aangezien we pas op dinsdag ons verblijf moesten verlaten kon ik gerust een dagje langer blijven en hopen dat dinsdag beter weer voorspeld werd.

Maandag 21 mei. Om 7u30 is iedereen present op het gezamenlijke ontbijt en worden daarna de wagens terug ingeladen. Aangezien het weer er de komende uren er dan toch nog goed uitziet, en het volgens de voorspellingen deze nacht droog zou blijven, laat ik m'n metgezellen weten dat ik straks ook zal vertrekken. Daarbovenop heb ik de intentie om de hele terugtocht in één etappe af te leggen... zonder slapen dus! Indien dat lukt zou ik volgens mijn schattingen tegen woensdagmiddag terug thuis moeten zijn.

Het verblijf van Michaël, Gunther en Tim2 wordt nog snel volledig opgekuist en ik krijg de sleutel om straks aan de receptie, die pas open gaat om 9u00, af te geven. Iets na 8u00 zijn zij de eersten die terug naar België vertrekken. Intussen zijn Patrick, Kevin en Tim1 bezig om het bovenverdiep (waar zij gebruik van maakten) van ons verblijf op te kuisen en ben ik nog wat aan het sorteren wat ik al dan niet zal nodig hebben op m'n fiets de komende dagen. Het gerief dat ik niet nodig heb geef ik mee met de wagen en de rest kan ik net kwijt in m'n rugzakje en "bike-packing-uitrusting". Tegen 8u30 zijn ook Patrick, Tim1 en Kevin vertrokken en daar sta ik dan... er is geen weg meer terug, nu moet ik wel met de fiets terug naar huis!

Ik veeg nog snel even het gelijkvloers, ga nog eens naar het toilet, stuur nog een berichtje naar m'n ouders dat ik met de fiets zal terugrijden en sta om 9u45 ook vertrekkensklaar om terug noordwaarts te fietsen. Al jaren zit ik ermee in m'n hoofd dat ik ooit eens een fietsrit van 1.000 km in één etappe wilde rijden, en de komende dagen moet ik het dus maar waarmaken! De vorm is er alvast, het zit goed in m'n hoofd en als het weer nu ook nog een beetje meezit dan is de kans op slagen redelijk groot denk ik.

Maar in het begin loopt het eigenlijk al mis... de track die ik thuis tekende om op de GPS te volgen start in feite pas in Malaucène. Wanneer ik van het vakantiepark naar het centrum van Aubignan rijd, sla ik daar de verkeerde richting in en fiets naar het zuid-westen in plaats van naar het noord-oosten. Pas enkele kilometers verder zie ik in dat ik volledig verkeerd aan het fietsen ben en moet terugkeren. "Eigenlijk niet erg" denk ik bij mezelf... "dat zijn gewoon wat extra kilometers"!

Klaar voor de trip van 1.000 km
Vanaf Malaucène kan ik m'n track perfect volgen en kan het aftellen beginnen... nog 990 km!! Ik rijd via Vaison la Romaine naar Valréas en bereik tegen 14u00 het kleine pittoreske dorpje Saou in het departement Drôme. De eerste 103 km zitten erop en ik besluit hier wat te eten in het plaatselijk restaurantje. M'n keuze valt op een gemengd bord met vlezen en kazen en stokbrood, cola hebben ze niet, maar wel huisgemaakte limonade, dat moet voldoende zijn om straks een eindje verder te kunnen.

Na een pauze van 40 minuten fiets ik verder door een kloof in de rotsen en begin aan een klimmetje dat de "Col du Pas de Lauzun" (504 m) blijkt te zijn. Gedurende vele kilometers volg ik een mooie route van het fietsnetwerk "La Drôme à Vélo". Via Crest en Chabeuil fiets ik ten oosten van Valence naar Romans-sur-Isère waar ik een tweede pauze neem van 25 minuten na 163 km. Hier koop ik ook wat drank en eet in het centrum van de stad een broodje met kipfilet dat ik deze morgen klaarmaakte. Het weer valt voorlopig goed mee: geen regen maar de wind zit wel redelijk tegen!

De volgende 100 km gaan steeds op en af, wat maakt dat ik na 250 km reeds meer dan 3.200 hoogtemeters heb behaald. Het is inmiddels 21u30 gepasseerd en het wordt hoog tijd om over te schakelen naar nachtmodus. M'n voor- en achterlicht worden aangezet en ik doe een geel fluo-hesje aan (verplicht in Frankrijk voor fietsers 's nachts). Aangezien het nog warm genoeg is zijn been- en armstukken voorlopig niet nodig. Eigenlijk wou ik ergens nog iets warm (pizza / spaghetti / lasagne / ...) eten vooraleer het donker werd, maar aangezien ik maar af en toe door kleine dorpjes fiets en het bovendien hoogdag is (Pinkstermaandag), vind ik geen eetgelegenheden meer. Dan moet ik het maar verder zien te redden met de bevoorrading die ik deze morgen klaarmaakte!

Het is pikkedonker op de Franse wegen maar gelukkig rijd ik met een naafdynamo en goede verlichting, iets wat zeker tot de standard uitrusting van een Randonneur hoort! Ik vervolg m'n weg en rij ten oosten van Lyon verder naar Château-Gaillard en Bourg-en-Bresse. Om in Bourg-en Bresse te geraken rij ik al een tijdlang op de D1075, maar moet deze op een bepaald moment verlaten omdat er verder enkel auto's zijn toegelaten. Geen probleem, dan moet ik maar een omwegje doen en zoek ik een andere weg naar de stad hé! Wanneer ik het centrum bereik krijg ik even hoop op een warme maaltijd... ik zie reclameborden van een McDonalds die 7 dagen op 7 open is. Uit ervaring weet ik ook dat zo'n McDonalds in grote steden steeds laat open is, maar ik heb pech! Het hamburgerresaturant was open tot 01u00 's nachts, en het is nu 01u45... Was ik deze morgen een uurtje vroeger vertrokken, dan had ik hier nog kunnen eten, maar nu was het te laat! In Bourg-en-Bresse staan reeds 345 km op de teller en alles gaat nog goed!

M'n GPS leidt me de stad uit en dan volgt een lang saai stuk op de D975 naar Tournus en Chalon-sur-Saône. De weg loopt kaarsrecht, doorkruist af en toe een dorpje en is licht glooiend. De enige vorm van afleiding die ik had was een groot standbeeld van een Poulet de Bresse in Mantenay, internationaal beroemd als luxeproduct van hoge kwaliteit, met zeer mals en smakelijk vlees. Met een temperatuur van 17 graden is het ook nog altijd goed rijden zonder arm- en beenstukken. Tussen 03u00 en 04u00 krijg ik het toch voor een eerste keer wat lastig om wakker te blijven... de baan is kaarsrecht, het is donker, er is niks te zien, buiten af en toe een vrachtwagen is er bijna geen verkeer en ik moet me concentreren om niet in slaap te vallen! Maar uit ervaring weet ik intussen ook dat dit van voorbijgaande aard is... dus blijf ik geconcentreerd verder fietsen!

Bij het krieken van de dag om 05u30 bereik ik Chalon-sur-Saône (426 km) en is m'n dipje al lang over. Ik stop er even bij een bakker om twee boterkoeken en een flantaartje op te eten en ben om 05u55 al terug op weg, richting Dijon. Hier ook alweer lange rechte wegen en na de passage door Beaune kijk ik uit naar m'n doortocht van Dijon.

Dijon bereik ik tegen 9u15 (al bijna 24 u onderweg) en ben hier met 495 km op de teller goed halfweg m'n terugreis. Ik hou er eerst een half uurtje halt aan een broodjeszaak waar ik met veel smaak een broodje smos opeet en een cola drink. Dan volg ik verder m'n track en doe een rustige sight-seeing van het centrum waarbij ik tijd neem voor wat foto's.

Waar ik de voorbije 250 km op lichtglooiende tot vlakke wegen reed op ongeveer 200 meter hoogte, daar komt nu weer verandering in. Na Dijon blijft de weg stijgen naar meer dan 500 meter en zullen de komende 50 km op een hoogte variërend tussen 400 en 550 meter afgelegd worden... lastig stukje met reeds 500 km in de benen! Gelukkig gaat het daarna terug grotendeels naar beneden en bereik ik om 14u15 Châtillon-sur-Seine (584 km). Daar ga ik eerst m'n drankvoorraad gaan bijvullen in de Carrefour en koop eveneens een pakje melkbroodjes voor mocht ik onderweg honger krijgen en geen eetgelegenheid vinden. Bij het binnenrijden van Châtillon zie ik terug een reclamebord van McDonalds en daar heb ik nu echt wel zin in! De McDonalds ligt weliswaar enkele kms buiten het centrum van de stad, maar ik moest en zou een hamburger eten, dus die extra kms deerden me niet!

Na 35 minuten pauze in de McDonalds ben ik om 15u10 klaar met eten en trek me weer op gang. Wat verder kom ik de regio "Champagne-Ardenne" binnen en fiets vanaf nu een tijdlang door immense wijngaarden. In de verte loeren donkere onweerswolken en het ziet er niet naar uit dat ik er deze keer zal aan ontsnappen! En effectief, rond 17u00 begint het lichtjes te regenen. Omdat de regen blijft aanhouden beslis ik om in de kleine gemeente Avirey-Lingey (departement Aube) even een half uurtje regenpauze te nemen (17u05 - 17u35 / 626 km). Omdat het door de regen gevoeliger frisser begint te worden doe ik ook m'n arm- en beenstukken én regenjas aan, maar dat doe ik even later terug allemaal uit omdat de korte venijnige klimmetjes in de streek sowieso voor genoeg opwarming van het lichaam zorgen.

Een kleine 2 uur later bereik ik Troyes, en dat is de laatste grote stad waar ik voorzie om een deftige maaltijd te veroberen. De teller staat intussen op 664 km en hier hou ik ook m'n langste pauze (van 19u25 tot 20u10) in een pizzeria. M'n ogen waren blijkbaar groter dan m'n buik want ik bestelde er de grootste pizza die er was, ondanks dat de baas me dat afraadde... En ja hoor, de baas had gelijk, 1/4 van de pizza kreeg ik niet op, maar m'n maag was toch opnieuw goed gevuld en ik zou er opnieuw voor een tijdje tegen kunnen!

Van Troyes naar Châlons-en-Champagne volgde op de D977 opnieuw een lang saai stuk kaarsrechte weg van ettelijke tientallen kilometers met veel vrachtverkeer! De enige bezorgdheid die ik nu had was echter om nog aan drank te geraken in Châlons-en-Champagne (en neen... dat hoefde geen champagne te zijn). Ik ging intussen m'n tweede nacht in zonder slapen, maar voelde me gezien de omstandigheden nog goed. Het was middernacht wanneer ik er aankwam en gelukkig zag ik onmiddellijk een pitta-zaak waar nog wat volk zat en waar ik terug m'n drinkbussen kon bijvullen. 750 km zitten erop, nog 250 te gaan!

Terug thuis na 2 nachten zonder slaap
De volgende (korte) verbindingsrit naar Reims was er weer zo eentje langs een drukke baan (D944) en eigenlijk niet geschikt om veilig te fietsen vanwege het vele vrachtverkeer. Gelukkig was het nacht en viel ik goed op met m'n verlichting en fluo-kledij! Aangekomen in Reims (2u20 - 790 km) hoopte ik stiekem een nachtwinkel te vinden om iets te eten, maar dat was ijdele hoop. Dan maar van m'n noodrantsoen, de melkbroodjes, eten en hopen dat ik daarmee de volgende ochtend haal...

Bij het verlaten van Reims om 2u30 voelde ik me nog steeds in orde, maar anderhalf uur later was dat niet meer zo. In het pikdonker, tussen de wijngaarden waar de ene venijnige klim de andere opvolgde kreeg ik het plots zeer lastig! Enerzijds begon de vermoeidheid nu wel écht door te wegen aan de hand van hallucinaties... ik begon dingen te zien die er niet waren en beeldde me in dat ik achtervolgd werd! Anderzijds kreeg ik het puur fysisch ook lastig: m'n kuiten, dijen, maar vooral knieën begonnen te reclameren en pijn te doen. Had ik hier mijn limiet bereikt of kon ik nog verder? Puur op karakter en wilskracht ging ik nog verder... die pijn in de benen kon ik oplossen door meer op souplesse te rijden, ook al ging het dan bijna niet meer vooruit, en die hallucinaties kon ik na enige tijd (toen het terug klaar werd) ook uit m'n hoofd bannen. De 75 km tussen Reims en Vervins legde ik dan ook af in 4,5 uur, dus amper aan 17 km/u. Het was duidelijk dat ik er begon "door te zitten".

In Vervins aangekomen (7u00 - 864 km) zocht ik onmiddellijk de plaatselijke bakker om terug iets "deftig" naar binnen te spelen en kon ik 20 minuutjes later m'n weg verder zetten. Die weg, dat was de N2, niet meteen de meest aangename weg om op te fietsen... maar die had ik nu eenmaal voorzien om huiswaarts te rijden en ik had nu niet veel zin meer om andere opties te bekijken. Ik bleef die N2 dus volgen, steeds op en af naar La Capelle, Avesnes-sur-Helpe en zo verder naar Maubeuge. Het bobijntje was bijna helemaal op maar van Maubeuge moest ik "maar" een kleine 100 km meer naar huis fietsen, dat zou toch nog wel lukken zeker?

Om 10u50 was ik terug in België, nog 86 km... het aftellen kon beginnen! Bergen, Edingen, Ninove, ... ik kwam terug op bekend terrein en normaal gezien zou me dat vleugels geven, maar niet deze keer. Waar ik anders op middelmatige hellingen nog op de grote plateau gezwind boven kan geraken, moest ik nu van het minste knikje overschakelen op de 39, afzien... maar niet afgeven! Ik moest en ik zou die 1.000 km halen! Aangekomen in Oordegem laste ik zelfs nog een kort extra omwegje in speciaal om naar de bouw van een goed bevriend koppel te gaan kijken in Westrem, dus eigenlijk zat ik nog zo slecht niet hé :-)

Maar toch was ik blij wanneer ik het bordje zag staan met "Schellebelle" op! Na m'n vertrek in Aubignan op maandag om 9u45 was ik op woensdag om 15u35 eindelijk thuis! Bijgevolg ben ik voor die 1.010 km 53u50 onderweg geweest, waarvan 45u20 op de fiets (= gemiddeld 22,2 km/u rijtijd) en had meer dan 8.000 hoogtemeters overbrugd. Na een geweldig deugddoend bad, een lichte maaltijd en een bezoekje van m'n ouders legde ik me omstreeks 20u00 even in de zetel om wat te bekomen, maar werd pas de volgende dag om 9u00 terug wakker... die 13u00 slaap zullen allicht nodig geweest zijn zeker...?

Overzicht van het parcours
De volledige track van m'n route kan trouwens hier bekeken worden.

En om af te sluiten nog een dankwoordje aan m'n fietscompagnons van het "Ventoux-weekend"... sommigen onder hen kende ik al redelijk goed, anderen totaal niet of minder, maar ik kan wel zeggen dat ik me geweldig geamuseerd heb en wil zeker Michaël, Gunther, Tim1 en Kevin (onze neofieten op de Ventoux) nog eens proficiat wensen met het behalen van hun doel! Maar ook Tim2 heeft een mooie prestatie neergezet door een "Cinglé" neer te zetten (3 x de ventoux beklimmen langs 3 verschillende kanten) en Patrick heeft z'n rol als volger en begeleider perfect uitgespeeld!

Dank u allen en misschien zijn we gestart voor andere uitdagingen in de loop van de volgende jaren...?