Naar Istanbul fietsen... hoe kom ik er toch bij? Heel simpel eigenlijk: wie m'n vorige reisverslagen gelezen heeft weet dat ik reeds heel West-Europa (vooral Frankrijk) doorkruiste tijdens m'n eerdere fietsreizen. Daarbij stond ik al aan het meest noordelijke (Noordkaap, Noorwegen - 2013), westelijke (Cabo da Roca, Portugal - 2011) en zuidelijke (Tarifa, Spanje - 2011) puntje van het Europese vasteland. Enkel in het Verenigd Koninkrijk fietste ik nog niet omdat ik er het regenachtige weer "vrees". Van horen zeggen is het er prachtig om te fietsen, maar die grote kans op regenweer houdt me wel degelijk tegen...
M'n Europese "fietsreiskaart"
En die andere bestemming vond ik relatief snel: het zou Istanbul worden. Deze stad (het vroegere Constantinopel) is de grootste Turkse stad en ligt voor een groot deel op het Europese vasteland, maar ook deels op Aziatisch grondgebied. De Bosporus zorgt er immers voor een natuurlijke Euro-Aziatische grens. Istanbul ligt ook binnen de fietsafstand die ik aankan en wordt bovendien door heel wat toeristen bezocht. Door naar Istanbul te fietsen zou ik ook, via een omwegje, steden als Praag, Wenen, Budapest en Boekarest kunnen bezoeken... Istanbul was dus een "ideale" eindbestemming.
Bij het plannen van m'n reis tijdens het voorjaar rezen er evenwel twijfels... er waren de terroristische aanslagen in Parijs, Ankara, enkele in Istanbul zelf, op Zaventem en in de Brusselse metro. Op 28 juni (2 weken vóór m'n vertrek) was er een aanslag in de internationale luchthaven Atatürk met meer dan 40 doden en 240 gewonden, dat was de luchthaven van waaruit ik terug naar België zou vliegen. Was het dan wel een goed idee om naar Istanbul te vertrekken... zou ik het me wel riskeren? Sommige vrienden raadden me de reis absoluut af, anderen vonden dat ik met de recente aanslagen geen rekening moest houden...! Van mijn kant was de wil om de reis aan te vatten alleszins groter dan de schrik voor terroristische aanslagen, dus keek ik zeker en vast uit naar zaterdag 16/07, de dag van m'n vertrek!
Alsof die aanslagen in het voorjaar nog niet genoeg waren, vond er op vrijdag 15/07 ook nog eens een poging tot staatsgreep plaats... en dat was dan weer een ander probleem natuurlijk! Toch liet ik me niet afschrikken en vertrok op zaterdagmorgen om 5:55 samen met m'n broer die me de eerste 80 km zou vergezellen.
Volgens m'n planning zou ik de Turkse grens pas bereiken op 2 augustus en ik hoopte dat de situatie tegen dan wel terug normaal zou zijn. In het ergste geval, mocht de situatie in het land onveilig zijn en het risico te groot om Turkije binnen te rijden, dan moest ik maar zien terug te geraken vanuit Bulgarije, maar zo ver was het natuurlijk nog niet...
Om van de situatie ter plaatse wat op de hoogte te blijven probeerde ik regelmatig het nieuws te volgen, maar baseerde ik me vooral ook op het reisadvies voor Turkije, dat terug te vinden is op de website van buitenlandse zaken: Diplomatie.belgium.be. Daarop werden reizen naar Turkije zeker niet afgeraden, maar werd wel melding gemaakt dat een "Verhoogde waakzaamheid" aangeraden was.
Dag 1: Schellebelle - Keulen (zaterdag 16/07/16 - 257 km)
M'n broer had me dus laten weten dat hij die eerste rit een stukje zou meefietsen. Aangezien het al meteen een redelijke lange rit is (257 km naar Keulen) wil ik ook al vroeg vertrekken. Ik had voorzien om te starten tussen 5:00 en 5:30, maar het is met een klein half uurtje vertraging dat de reis van start gaat. Onder een dik bewolkte hemel en +/- 13 graden zetten we koers richting oosten. Veel zon is er niet, maar gelukkig blijft het droog en minstens even belangrijk: de wind komt uit het westen... een ganse dag wind in de rug dus!
"Kölner Lichter", vuurwerk in Keulen
Vanaf nu sta ik er dus alleen voor en zet m'n rit verder naar Tienen, waar ik net vóór het centrum even stop aan "Feestzalen Vogelzang"... Enkele jaren geleden (2011) had ik op ski-vakantie immers de eigenaar van deze zalen (Bert) leren kennen en had toen beloofd dat ik tijdens één of andere fietstocht ooit wel eens zou binnenspringen bij hem... wel, bij deze is dat dus gebeurd!
Via St. Truiden vervolg ik m'n weg naar de oudste stad van het land: Tongeren. Daar ben ik ongeveer halfweg van m'n dagetappe (het is trouwens middag ook) en beslis om er een eetpauze te nemen. In de schaduw van het standbeeld van Ambiorix eet ik m'n broodje op dat ik eerder in de Panos van St. Truiden had gekocht. 20 minuutjes later trek ik alweer verder, naar Maastricht en Aachen. Keulen komt steeds dichter in de buurt en exact 12 uur na m'n vertrek sta ik aan Hotel Arde in hartje Keulen.
Na te hebben ingecheckt (in een zeer kleine kamer trouwens), ga ik later die avond op wandel in het centrum van de stad. De receptionist vertelde me dat net vandaag het "Kölner Lichter" plaatsvindt. Dat is de grootste vuurwerkvoorstelling van Duitsland en vindt elk jaar plaats op de 2e of 3e zaterdag van juli op en langs de oevers van de Rijn. Samen met het vuurwerk wordt ook een klank- en muziekspektakel opgevoerd. Dit schouwspel zou jaarlijks een half miljoen bezoekers naar Keulen lokken!
Nadat ik in het centrum van Keulen eerst een pizza ben gaan eten wandel ik naar de "Deutzer Brücke" om naar het spektakel te kijken. De brug loopt stilletjes aan vol en het autoverkeer wordt omgeleid. Deel 1 van de show is teleurstellend, dit was dan ook maar het kleinere vuurwerk dat werd afgestoken. Maar na een dik half uur wachten begint deel 2 en dat is veel mooier en indrukwekkender! De moeite waard om te zien...! Rond 00:30 is het spektakel afgelopen en is het tijd om m'n hotel terug op te zoeken.
Dag 2: Keulen - Marburg (zondag 17/07/16 - 184 km)
Doordat ik gisteren nogal aan de late kant in bed lag heb ik m'n wekker deze morgen pas om 7:00 gezet... De rit vandaag is goed 70 km korter, dus kan ik gerust wat later vertrekken. Het is dan ook al 9:00 wanneer ik het hotel verlaat en rijd eerst nog eens naar de Dom voor een foto. Pas om 9:15 vertrek ik "voorgoed" uit Keulen.
De rit mag dan wel 70 km korter zijn, maar is wel een pak lastiger dan gisteren... ik moet immers het middelgebergte van centraal Duitsland doorkruisen. De 2.300 hoogtemeters (600 meer dan gisteren) op het einde van de rit liegen er ook niet om...
Na 52 km (760 Hm) hou ik net voor de middag al een eerste keer halt voor een korte pauze. De weergoden zijn me gunstig gezind (droog weer, afwisselend bewolkt met regelmatig een streepje zon, terug de wind in de rug) maar het parcours is lastig... Soit, ik heb het zelf uitgestippeld dus ik moet ook niet klagen hé! Een tweede korte pauze komt er na 100 km om 14:15, ik heb reeds 1.410 Hm overwonnen! Even ziet het er naar uit dat het gaat regenen, maar gelukkig blijft het droog voor de rest van de dag.
Het vervolg van de rit verloopt verder zonder problemen en tegen 18u10 sta ik aan hotel / restaurant Cala Luna, uitgebaat door Italianen afkomstig uit Sardinië. Het hotel ligt iets buiten het centrum van Marburg maar dat is op zich geen probleem omdat ik niet meer van plan ben om nog veel te gaan rondlopen. Ik kan er buiten op terras rustig een pintje drinken en lekkere pizza eten! Meer hoeft dat niet te zijn...
Dag 3: Marburg - Coburg (maandag 18/07/16 - 214 km)
Maandag 18 juli, ik had m'n gewassen fietskledij gisteren aan de buitenkant van het raam gehangen, maar door het vochtige weer is deze helemaal niet droog... In dat geval is het goed dat je als fietsreiziger reservewielerkledij mee hebt natuurlijk!
Opgestaan om 6:30 zodat ik om 7:00 aan de ontbijttafel kan gaan zitten. Ik wil vandaag immers wat vroeger vertrekken aangezien het weer een +200 km rit zal worden. De weersvoorspellingen zien er alleszins terug goed uit: droog en wind in de rug!
Toch is het uiteindelijk 8:35 wanneer ik vertrek... de vrouw van de uitbater en een stagiaire uit Rome zijn zeer geďnteresseerd in mijn fietsavontuur en natuurlijk moet ik dan over m'n vorige reizen ook wat vertellen.
Russisch-Orthodoxe kerk in Karlovy Vary
Na 91 km ben ik in Fulda, de grootste stad die ik vandaag zal passeren tussen Marburg en Coburg. Het is 12:50 en ik beslis terug een eet- en drankpauze te houden in het mooie centrum van de stad op terras van een familiebakkerij. Een broodje schnitzel + cola en een pintje zouden moeten volstaan om met verse krachten m'n rit verder te zetten...
Een klein half uurtje later ben ik terug weg richting Coburg, de stad waarvan onze Koninklijke familie afkomstig is. Onderweg rijd ik na 120 km op de grens tussen deelstaten Hessen en Beieren over het hoogste punt van de reis tot nog toe: ik fiets hier op 715 meter hoogte.
Aangekomen in Coburg rijd ik door het mooie stadscentrum vooraleer me naar het hotel te begeven. Wanneer ik daar aankom ben ik aangenaam verrast... die kamer is zeker 5 keer groter dan de kamer die ik in Keulen had en is bovendien 10,00 Euro goedkoper... Maar ja, Keulen is sowieso een dure stad en met het vuurwerk dat er plaatsvond waren bijna alle hotelkamers bovendien volzet, dus logisch dat je daar een prijs voor betaalt!
Na me geďnstalleerd te hebben op hotel maak ik een wandeling terug naar het centrum van de stad. Daar vind ik al snel een pizzeria waar ik m'n gewoonte om 's avonds telkens pizza te gaan eten kan verder zetten :-) Nadien wandel ik via het kasteel terug naar het hotel... blijkt daar het jaarlijkse "Schlossplatzfest" plaats te hebben. Er zijn talrijke bier- en wijnbars aanwezig en er staan grote tenten en talrijke terrasjes opgesteld! Op 2 podia worden er eveneens optredens verzorgd. Leuke, aangename sfeer hier...!
Dag 4: Coburg - Karlovy Vary (dinsdag 19/07/16 - 189 km)
Omdat het vandaag een "rustige" dag zou worden ben ik ook niet echt gehaast om vroeg te vertrekken... het is 8:50 wanneer ik op m'n fiets zit. De eerste 70 km zijn eigenlijk relatief vlak en ik hou rond de middag in Himmelkron een eerste pauze. Na die pauze duik ik meteen het Fichtelgebergte in, op weg naar de Tsjechische grens. Op een bepaald moment zit ik op 777 meter hoogte en is het zwaarste klimwerk van de dag voorbij.
Om 14:45 bereik ik de Tsjechische grens (130 km) en stop 500 m verder aan het eerste tankstation om nog een broodje te eten en rustig wat te drinken. Daarna gaat het verder naar Karlovy Vary (Karlsbad), een stad in het noord-westen van Tsjechië die in 1370 gesticht werd door de Boheemse koning Karel IV en vooral bekend staat om z'n thermale baden. Het is één van de beroemdste en traditierijkste kuuroorden in de wereld waar ondergrondse bronnen warm mineraalwater naar de oppervlakte brengen waaraan geneeskrachtige eigenschappen worden toegekend.
Ik laat al dat thermisch gedoe aan me voorbij gaan en ga 's avonds gewoon op wandel én pizza eten natuurlijk... Aan de receptie van het hotel weet men me te vertellen dat pizzeria Palermo de beste is in stad, dus gaat het daarheen. Na een pizza Hawaď (met champignons als extraatje) en 2 halve liters bier trek ik verder de stad in voor een rustige avondwandeling.
Karlovy Vary is een zeer proper en pittoresk stadje waar heel wat luxueuze resorts gelegen zijn. Je vindt er ook één van 's werelds grootste Russisch-Orthodoxe kerken ter wereld terug, speciaal gebouwd voor de Russische aristocratie die hier in de 19e eeuw vaak kwam.
Dag 5: Karlovy Vary - Praag (woensdag 20/07/16 - 131 km)
Bestemming van vandaag is Praag, één van de steden die ik zeker ooit eens wilde bezoeken. Daarom dat ik vandaag ook een relatief korte rit heb gepland zodat ik in de namiddag de tijd heb om in stad te gaan wandelen...
Om 7:30 zit ik aan de ontbijttafel maar uiteindelijk is het 9:00 tegen dat ik vertrek. De rit naar de Tsjechische hoofdstad is goed 131 km lang, met enkel in het begin van de rit wat klimwerk over het Ertsgebergte. Na de bergketen zou het verder naar Praag vrij vlak zijn, maar niks is minder waar. Ik rijd op een plateau van +/- 400 meter hoogte en de baan gaat met lange rechte stukken steeds op en af! Niet wat ik voor ogen had dus... Voor het eerst ook deze reis zit de wind tegen, maar gelukkig schijnt het zonnetje! Maar goed, ik ga niet klagen en de rit zelf verloopt eigenlijk redelijk vlot. Om 12:20 hou ik na 71 km een eerste keer halt in een tankstation voor een broodje tonijn en een liter cola.
Pas op ongeveer 25 km van Praag houden de beklimmingen op en wordt het relatief vlak tot zelfs dalende lijn. Ik volg hier de E 48 en het verkeer wordt vrij druk wanneer ik Praag nader. De Praagse Burcht, één van de topbezienswaardigheden van Praag, ligt aan de westkant van de stad en het is net van die kant dat ik m'n dagbestemming bereik. Ik stop er dus eerst even voor wat foto's aan het Kasteel van Praag en de St. Vituskathedraal, vooraleer verder af te dalen naar het centrum van Praag. Tegen 15:50 bereik ik m'n hotel, dat vlakbij het oude centrum gelegen is. Na een deugddoende douche start ik om 18:00 aan een 5 uur durende wandeltocht door de stad.
Burcht van Praag gezien vanop de Karlsbrug
Voor de terugweg naar het centrum loop ik over de onvermijdelijke wereldberoemde Karlsbrug, 516 meter lang, uitsluitend toegankelijk voor voetgangers en uiteraard één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Praag! Het is intussen al een tijdje donker en ik wandel door drukke steegjes naar het oude centrum van één van Europa's mooiste steden. Het historische centrum van deze Gouden Stad is sinds 1992 tevens erkend als Werelderfgoed Cultuur bij de Unesco. Daar ga ik natuurlijk even kijken naar de al even beroemde astronomische klok. Dit was een mooie afsluiter van een stad die ik zeker eens wou bezoeken...
Dag 6: Praag - Brno (donderdag 21/07/16 - 226 km)
Deze morgen is het de bedoeling om vroeg vertrekken... ik moet namelijk naar Brno, goed voor een rit van 226 km. Om 8:40 vertrek ik aan het hotel, ga eerst "rap" nog wat foto's nemen in de stad en het is ruim 9:00 gepasseerd wanneer ik uiteindelijk weg ben... het belooft een lange dag te worden!
Ik heb al ruim 20 km gereden wanneer ik het bordje Praag (met een streep door) voorbij rijd, ook al ben ik al lang uit het drukke stadscentrum en zelfs de buitenwijken van de stad volgens mij... ik wil maar zeggen: Praag is zeker geen kleine stad.
Het parcours is redelijk vlak en de rit verloopt vlot! Na 60 km, om 11:15 is het tijd voor een korte eetpauze: in een tankstation bij het binnenrijden van Kolin koop ik een broodje tonijn en een 1/2 liter cola. Een kwartiertje later zit ik terug op de fiets en kan ik verder. Maar nog geen 20 km verder dringt zich een toiletbezoek op... Gelukkig zijn er langs de grote wegen regelmatig tankstations te vinden en om 12:40 heb ik dus m'n tweede pauze van de dag... Het toilet kan ik echter niet zomaar binnen, ik moet eerst de sleutel vragen aan de kassa... blijkbaar is dat hier de gewoonte zo...
Later in de namiddag trekken donkere wolken vóór mij samen, dat ziet er even niet goed uit! Gelukkig er is ook de zijwind die er voor zorgt dat de regenzone me nét voor is... de weg ligt nat, maar ik kan m'n regenvestje in m'n fietstas laten zitten.
Na een goede 142 km zie ik in de verte een speciaal gebouw liggen op de top van een heuvel. Het is de Sint Johannes van Nepomuk kerk op de Groene Berg, nabij de stad Zdár nad Sázavou. Dit is blijkbaar een van de meest bijzondere christelijke kerken, gebaseerd op de vorm van een vijfpuntige ster en een parel van de Europese Barokarchitectuur!
Op een kleine 30 km vóór Brno (grootste stad van Moravië) zie ik een andere fietsreiziger rijden. Ik haal hem snel in en sla een babbel... het blijkt een Schot te zijn die op weg is naar Santiago de Compostella. "Dan ben je toch serieus verkeerd aan het rijden" zeg ik hem al lachend... Maar neen hoor, hij was via Nederland eerst een stuk door Duitsland gereden en is nu via een (grote) omweg enkele mooie Europese steden aan het bezoeken! 2 dagen geleden (hij rijdt "maar" ongeveer 100 km per dag) was hij ook in Praag en is nu ook op weg naar Wenen, net als ik.
Zoals verwacht werd het dus een lange dag (ik kom pas iets na 19:00 aan in het hotel) en gelukkig weet de receptionist een goede pizzeria in de buurt zijn! Na me te hebben opgefrist ga ik dus alweer pizza eten en trek nadien nog even door het centrum van de tweede grootste stad van Tsjechië.
Dag 7: Brno - Wenen (vrijdag 22/07/16 - 139 km)
"Alweer" een rustige dag voorzien vandaag, van Brno naar Wenen, goed voor 139 km zodat ik deze avond een wandelingetje kan doen in de stad van Sissi. Tegen 9:10 vertrek ik via een redelijk drukke en grote baan de stad uit. Door het fout inschatten van m'n GPS-track sla ik na enkele kms een afslag te vroeg af... wat verder wordt de drukke baan immers een autosnelweg! Terugkeren kan niet meer want dat is tegen de rijrichting in... dus blijf ik maar verder rijden op de afgeslagen weg die uitmondt op een verwaarloosd binnenbaantje. Gelukkig kom ik wat verder toch terug op een berijdbare weg en uiteindelijk geraak ik ook terug op het goeie spoor.
Heldenplatz in Wenen
Een kleine 12 km verder (Hevlin) ben ik bijna aan de grens met Oostenrijk en beslis om nog eens te stoppen aan een tankstation om iets te eten en nog te drinken. Het is dan 12:15 en daarmee kan ik ook nog wat Tsjechische Kronen opgebruiken die ik toch niet meer nodig heb. Na m'n eetpauze rijd ik amper 200 meter verder de Oostenrijkse grens over, ik ben nu ongeveer halfweg de rit van vandaag. De resterende kms in Oostenrijk lopen ook steeds op en af, behalve de laatste 15 km naar Wenen, die helemaal vlak zijn.
Na het inchecken in m'n hotel en (kleren) wassen is het bijna 18:00 wanneer ik eindelijk vertrek voor een wandeling in de stad. Met een plannetje in de hand heb ik een route uitgestippeld van bezienswaardigheden die ik wel eens op de gevoelige plaat wil leggen... maar ik ben amper de hoek omgedraaid of daar hangt een mooi bord "Pizzeria ..." Tja, dat kan ik niet laten liggen natuurlijk, ik moet nog eten ook hé! Dus eerst maar pizza gaan eten (7e van de reis) en daarna pas op wandeltocht vertrokken. In sneltempo haspel ik m'n parcours af (stadspark, Wiener Konzert Haus, Karelskerk, Museums Quartier, Natuurhistorisch Museum, Justitiepaleis, Votiv-kerk, stadhuis, Hofburgtheater, parlementsgebouw, Heldenplatz, Hofburg, Staatsopera, Stephansdom, ...) en tegen 22:00 ben ik terug op hotel... moe maar voldaan! Neen, ideaal is het niet want om Wenen op een deftige manier te bezoeken mag je toch minstens 2 dagen uitrekken! Maar ja... die tijd heb ik nu niet... Nog 12 ritten te gaan!
Dag 8: Wenen - Komárno (zaterdag 23/07/16 - 185 km)
Vandaag lukt het me om wat vroeger te vertrekken dan ik de laatste dagen gewoon was... reeds om 8:35 zit ik op de fiets. En ook geen extra toerke in stad deze keer, maar gewoon rechtstreeks de track volgen. Die is eigenlijk relatief simpel vandaag: gewoon de Donau volgen!
De eerste kms rijd ik nog naast de Donau (het valt me op dat hier en daar naturisten liggen... gewoon gezellig in hun blootje aan de oever), maar eens buiten Wenen ligt het fietspad (de E 6) nogal verwijderd van de Donau en staan er veel bomen tussenin. Het is pas bij het naderen van Bratislava (de Slowaakse hoofdstad), na ongeveer 65 km, dat ik terug zicht krijg op de Donau. Bratislava is niet groot maar ik heb toch een "ommetoertje" gepland langs de burcht die helemaal boven een heuvel staat.
Na dit korte bezoekje rijd ik terug naar de Donau en volg verder de geplande route. Even buiten de stad stop ik aan een terrasje langs het fietspad met het idee om er iets te eten... Maar blijkbaar zijn die kraampjes vooral voorzien om de vele fietsers die er passeren van drank te voorzien, want veel keuze van eten is er niet. Toch kan ik een portie(tje) goulash krijgen, dit samen met een halve liter bier en iets dat op cola lijkt ('t is warm en ik heb fris drinken nodig).
Daarna gaat de rit verder langs de op één na langste rivier van Europa (Wolga is de langste)... en dat wordt op den duur wel eentonig. Lange rechte stukken van kms lang, en dan nog tegenwind! De eerste 20 km voorbij Bratislava zijn er nog regelmatig drankvoorzieningen langs de kant van het fietspad, maar opeens is dat gedaan... Het worden dus nog ongeveer 100 lange eentonige kms...
Naar het einde toe, op amper 30 km van Komárno, gaat het (tot dan redelijk goede) jaagpad plots over tot een grindweg. Ik hoop dat dit maar een kort tussenstukje is, maar na 5 km is het nog steeds van dat! Op zo'n "fietspad" nog 25 km verder fietsen zie ik niet zitten en neem de eerste de beste afslag van de E 6. Op m'n GPS zie ik dat dit een "redelijke" omweg is, maar ik doe nu liever extra kms dan te zitten sukkelen op een grindpad!
Parlementsgebouw in Budapest
Naar dagelijkse gewoonte zoek ik 's avonds een pizzeria om m'n reeks verder te zetten en vind deze al snel in het toeristische centrum van stad... De bediening loopt niet al te vlot (ik moet bijna 20 minuten wachten vooraleer men m'n bestelling komt opnemen) maar uiteindelijk heb ik toch m'n 8e pizza van de reis + halve liter bier beet. Na de pizza doe ik nog een korte wandeling door het mooie centrum van de stad en ga daarna nog een pintje drinken op terras van m'n hotel. Morgen kan ik uitslapen want het ontbijt wordt pas geserveerd vanaf 9:00.
Dag 9: Komárno - Budapest (zondag 24/07/16 - 145 km)
Zoals daarnet gezegd: ontbijten in m'n hotel in Komárno kan deze morgen pas vanaf 9:00. Daar heb ik op zich geen probleem mee omdat het terug een "korte" (145 km) vlakke rit gaat worden naar Budapest vandaag. Maar wanneer ik om 8:55 aan de ontbijtzaal sta, is daar nog maar weinig beweging te zien. Een jonge dame komt me zeggen dat ik nog 10 minuutjes moet wachten. Na 10 minuten is er nog altijd geen beweging te zien en komen plots 2 jonge mannen binnen... dat blijken de koks van dienst te zijn. Die 10' wachten worden er uiteindelijk 25 want pas om 9:20 kan ik beginnen aan m'n ontbijt...
Omdat 9:00 al aan de "late" kant is voor het ontbijt heb ik m'n fiets en bagage intussen al volledig klaargezet zodat ik na het ontbijt direct kan vertrekken, en dat is dus om 9:55.
De rit van vandaag loopt verder naast de Donau en is alleszins een stuk aangenamer dan gisteren. Er is meer te zien en het is ook een veel gezelliger fietspad zonder lange, rechte, eentonige stukken.
Om 12:15, na 52 km, moet ik via een brug de Donau oversteken en dat is meteen ook de grens met Hongarije, waar ik zicht krijg op de indrukwekkende basiliek van Esztergom. Via de voorziene track rijd ik verder op het fietspad langs de Donau, een fietspad dat door een zeer mooie omgeving loopt, maar niet altijd even goed berijdbaar is... Veel bulten en oneffenheden zorgen voor een oncomfortabel rijgedrag, maar dat houdt de vele fietsers die ik onderweg tegenkom blijkbaar niet tegen op dit stuk E 6!
Op een bepaald moment moet ik verder op een fietspad aan de andere kant van de Donau en moet daarvoor een overzet nemen. Bij de afslag om naar de overzet te rijden neem ik eerst een korte plaspauze en wanneer ik 500 meter verder aan de overzet kom vaart die net weg... Geen probleem natuurlijk, dan wacht ik wel tot hij terugkomt. Maar de overzet komt niet terug, hij blijft gewoon liggen de andere kant! Na een half uurtje wachten is er nog altijd geen beweging te zien, dus beslis ik maar om via de "grote" weg verder te rijden.
Goed 14 km verder is er terug een mogelijkheid om een overzet te nemen, wat ik dan ook doe. Ik heb nog geen Hongaarse forinten in mijn bezit, maar kan zonder probleem met Euro's betalen. Met een briefje van € 10,00 betaal ik m'n ticket (ik moest omgerekend € 3,00 betalen) en krijg daarop 2.200 Forint terug... Amai wat een bedrag denk ik, maar ja... € 1,00 is dan ook 313 Forint waard...
Ik zet m'n rit dus verder via de voorziene track en moet ergens terug een overzet nemen, maar door plaatselijke festiviteiten vaart die overzet niet. Dat is nu geen probleem... door de Donau verder stroomafwaarts te volgen kom ik sowieso in Budapest uit! Eens in de stad heb ik m'n track via het wondermooie parlementsgebouw laten lopen, dat is eigenlijk de enige reden waarvoor ik via Budapest rijd. Dit gebouw is werkelijk indrukwekkend mooi!
Daarna zoek ik gewoon m'n hotel op, ga 's avonds weer eens pizza eten en wandel later die avond nog speciaal terug naar het parlementsgebouw om Budapest by night eens te zien! Tijdens die wandeling word ik trouwens ook 2 keer "versierd" door mooie Hongaarse vrouwen die me uitnodigen iets met hen te gaan drinken in een bar en eventueel "something more"... Natuurlijk ben ik niet van gisteren en bedank vriendelijk voor de uitnodiging met het excuus dat ik morgen zeer vroeg op moet... en dat is niet gelogen natuurlijk. Op naar de volgende rit dus...
Dag 10: Budapest - Gyula (maandag 25/07/16 - 234 km)
Na enkele kortere ritten tijdens de voorgaande dagen wordt het vandaag terug tijd voor een iets langere rit... Daarom ben ik deze morgen reeds als eerste gast terug te vinden aan het ontbijt om 7:00. Een uurtje later, om 8:00 stipt zit ik op de fiets en kan Budapest verlaten, richting zuid-oosten van Hongarije.
Hongarije: op weg naar Gyula
En jawel hoor... de wind zit niet perfect in de rug, maar komt van schuin langszij, ook goed natuurlijk :-) Het gaat redelijk snel vooruit en dank zij de lange rechte wegen moet ik weinig stoppen en ligt m'n gemiddelde snelheid redelijk hoog. De meeste fietspaden liggen gescheiden van de weg en zijn soms in goede staat, al is dat zeker niet overal het geval! Hier en daar kom ik ook verbodstekens voor fietsers tegen, maar dan is er meestal wel een fietspad voorzien naast de hoofdweg! Dit is trouwens iets dat bij m'n voorbereidende werk al opgevallen was... bij het nakijken van m'n traject in Google Street View zag ik regelmatig van die "verboden voor fietsers" bordjes opduiken! In praktijk blijkt dit dus mee te vallen doordat er (bijna) overal fietspaden voorzien zijn naast de hoofdweg.
Omdat ik nu en dan geen fietspad zie liggen wanneer ik met de fiets niet op een bepaalde baan mag rijden heb ik me dan ook het volgende voorgenomen:
- fietspad aanwezig en goed berijdbaar: op het fietspad rijden
- fietspad aanwezig maar in slechte staat: op de baan gaan rijden
- geen fietspad aanwezig: op de baan rijden
- geen fietspad aanwezig en verboden voor fietsen op de baan: toch op de baan gaan rijden.
Het is immers enkele keren voorgevallen dat ik op een fietspad reed dat plots stopte, wat verder staat dan een "verboden voor fietsers"-bord en daar sta je dan ergens in Hongarije waar je je weg niet kent... Op dat moment veegde ik daar m'n voeten aan en reed toch verder! Dat leverde af en toe wel wat geclaxonneer op van autobestuurders, maar dat was dan maar zo...!
Over het weer heb ik het nog niet dikwijls gehad, maar in de loop van de namiddag loopt de temperatuur op tot boven de 38 graden en regelmatige stops dringen zich dan ook op... ik ben dan wel voorzien in genoeg drinken (2 extra flessen water van 1,5 liter in de zakken achteraan), maar een frisse cola doet natuurlijk veel meer deugd dan dat lauwe water!
M'n gemiddelde snelheid ligt intussen op 27 km/h, en al zeg ik het zelf... da's redelijk veel voor een vakantiefietser met 20 kg bagage op de fiets achteraan...! Dat gemiddelde wil ik graag behouden tegen het einde van de rit en ik rijd er dan ook voor... al is dat niet altijd evident! Naar het einde toe draait en keert het parcours af en toe en dan zit de wind eens tegen, of gewoon opzij...
Maar Gyula komt eindelijk in zicht... wat ben ik opgelucht! Een "lastige" rit van 234 km is weer voorbij en bij aankomst in het pension in Gyula krijg ik van de eigenaar meteen een sterk drankje voorgeschoteld, als welkom... het is een soort appeljenever, maar nog straffer!
In gebrekkig Duits en met wat handgebaren maakt hij me bepaalde afspraken duidelijk en voor mij is dat allemaal ok... Uit de koelkast aan de receptie neem ik nog snel een 1/2 liter mee en die zorgt op de kamer meteen voor hydratatie... :-)
Na m'n 10e pizza en korte wandeling door het kleine stadscentrum stuur ik later die avond nog een mailtje naar de Turkse ambassade in Brussel. Door de situatie in Turkije (poging tot staatsgreep vorige week) ben ik er niet 100% gerust in dat ik veilig zal zijn in het land. Hun antwoord (de dag nadien) is dat ik me geen zorgen hoef te maken!
Dag 11: Gyula - Câmpeni (dinsdag 26/07/16 - 203 km)
Ontbijten deze morgen is pas mogelijk vanaf 8:00, wat ik (rekening houdend met het uurverschil in Roemenië) wat laat vind... maar goed, daar kan ik niet veel aan veranderen. Vanaf de Roemeense grens rijd ik immers over een tijdzone waardoor 8:00 plots 9:00 wordt... Om 8:00 ontbijten wil zeggen dat ik rond 9:00 zal vertrekken, maar in Roemeense tijd is dat dus 10:00... en met een rit van meer dan 200 km (inclusief een lange beklimming) zou het deze avond aan de late kant kunnen worden tegen dat ik op m'n bestemming geraak!
Op 1.209 m hoogte in het Apuseni-gebergte (Transsylvanië)
Om 8:45 vertrek ik uit Gyula en een klein uurtje later ben ik aan de Roemeense grens. Na een paspoortcontrole door de douaniers (de eerste controle die ik deze reis moet ondergaan) mag ik zonder problemen verder. Zoals verwacht past het uur op m'n GPS zich automatisch aan... in plaats van 9:45 wordt het ineens 10:45. Ik zit nu in een andere tijdzone!
De eerste 14 km op Roemeens grondgebied naar Salonta ligt er een proper fietspad naast de rijweg... dat ziet er dus veelbelovend uit! Maar nadat ik in Salonta eerst geld ben gaan afhalen aan een automaat is de staat van de weg plots veel minder tot slecht! Er zijn constant wegenwerken aan de gang (die zijn er ook echt nodig) en waar niet gewerkt wordt ligt de weg er archislecht bij! Door de vele werken en het drukke verkeer gaat het maar traag vooruit en bovendien word ik plots verrast door een helse stortbui...! Binnen de minuut staat het water in m'n schoenen! Gelukkig duurt de bui niet te lang en is het warm genoeg om snel terug op te drogen! Maar ongeveer halfweg de rit (Beius) ga ik toch snel even schuilen... er is namelijk weer een serieuze regenzone in aantocht. Ik stop aan een tankstation waar ik meteen ook een broodje eet en wat cola drink.
Maar omdat ik niet kan blijven wachten tot het gedaan is met regenen trek ik m'n schoenovertrekken en regenvestje aan en rij dan maar verder in de (mot)regen. Ter hoogte van Lunca sla ik af en ongeveer 10 km verder begint de echte klim van de dag. Ik moet van +\- 250 meter hoogte naar 1.208 meter in het Apuseni-gebergte, het westelijk gedeelte van de Karpaten. De klim is ongeveer 16 km lang en ik doe er dik 1,5 uur over. Daar bovengekomen neem ik snel wat foto's en rijd meteen verder naar m'n bestemming: Câmpeni, 52 km verder. Het is intussen ook reeds 18:00 (plaatselijk tijd), dus geen tijd te verliezen! Gelukkig zijn die resterende 52 km grotendeels in dalende lijn...
Om 20:05 kom ik toe aan het hotel, 2 km voorbij het centrum van Câmpeni, en aangezien dat al redelijk laat is informeer ik meteen naar een mogelijkheid om pizza te eten. Pizza bestellen gaat blijkbaar niet dus heb ik 2 mogelijkheden: na de douche terug naar stad, een pizzeria gaan zoeken of in het restaurant van het hotel blijven eten... Terugfietsen naar het centrum van Câmpeni, daar heb ik (gezien het druiligere weer) geen zin in, en aangezien ik intussen aan de praat geslagen ben met een Duitse Roemeen kies ik voor de laatste optie en wordt het een steak met frieten in het hotel! Geen 11e pizza dus...!
Dag 12: Câmpeni - Sighisoara (woensdag 27/07/16 - 194 km)
Ontbijt alweer om 8:00 deze morgen... ééntje op bestelling: ik mag kiezen uit een menu wat ik wil hebben. Ik zit terug aan tafel met de Duitse Roemeen en na een gezellig babbel vertrek ik om 9:10. De eerste kms zijn vals plat en na een kleine 15 km begint een "echt" klimmetje van een kleine 6 km naar ongeveer 910 meter hoogte. Na de afdaling blijf ik op een hoogte van +/- 300 meter fietsen. Ik laat het "hooggebergte" achter me en rijd nu in een vlakte. Later in de rit komen weer bergen in zicht, maar ik blijf er de rest van de dag tussenin fietsen. Dit zijn de uitlopers van de Oostelijke Karpaten. De temperatuur loopt intussen weer op richting 36/38 graden en ik stop onderweg dan ook enkele keren om iets fris te drinken.
Tegen 18:10 kom ik aan in Sighisoara, een klein pittoresk stadje in Müres en ook gekend als de geboorteplaats van graaf Vlad Dracula. Na het inchecken in m'n sjieke 5* hotel trek ik er alweer op uit met het stadsplannetje in de hand. Heel groot is het stadje niet, maar wel mooi! Ik ben dus snel rond met m'n bezoek en ben net op tijd terug aan "The Old Square" om pizzeria "La Perla" binnen te stappen... het begint immers te regenen...!
5* hotel BinderBudi in Sighisoara
Na de afrekening van m'n eten ga ik met een klein hartje terug naar m'n hotel, het is inmiddels 22:00 en al dik 3 kwartier aan het regenen! De regen is nu wel fel verminderd, dus profiteer ik ervan om zo droog mogelijk terug te geraken. Aangekomen in het hotel blijkt de "schade" goed mee te vallen... Mijn kledij is niet natter geworden en enkel op de vensterbank ligt wat nattigheid van de regen.
Dag 13: Sighisoara - Sinaia (donderdag 28/07/16 - 165 km)
Het ontbijt wordt deze morgen reeds vanaf 7:00 geserveerd, maar omdat er een "korte" rit gepland staat vandaag sta ik pas om 7:30 op... Het ontbijtbuffet is, net als de kamer en het hotel op zich, natuurlijk wel in orde... anders zou het geen 5 sterren hebben hé!
Pas om 9:20 zit ik op de fiets om m'n reis verder te zetten. Alles verloopt redelijk vlot en het weer is alweer prachtig! De rit gaat verder langs de E 60 en vandaag liggen de wegen er redelijk goed bij. Het parcours is meestal licht heuvelachtig, soms plat. Na 115 km (om 14:30) beslis ik om een eetpauze in te lassen in Brasov, een middeleeuwse stad in het hart van Roemenië. Brasov is ook berucht om zijn beren die hun voedsel op sommige winteravonden zoeken in vuilnisbakken in de buitenwijken van de stad. Hopelijk kom ik die niet tegen onderweg want die kunnen naar het schijnt nogal rap lopen... en gelukkig dat het zomer is!
Het is nog een kleine 50 km naar m'n dagbestemming Sinaia en in een tankstation ga ik een broodje kip halen + 2 halve liters cola. Een half uurtje later zet ik m'n tocht verder, richting Bucegigebergte. De weg loopt lichtjes naar omhoog, maar wordt toch wel wat steiler na een tijdje. Een goede 18 km verder zit ik op 1.039 meter hoogte in het stadje Busteni, een toeristische trekpleister aan de voet van het Bucegigebergte... veel volk hier! Vanaf daar is het nog 8 km dalen naar Sinaia, waar ik weer een 5* hotel geboekt heb via www.booking.com. Van de dorpskern naar het hotel gaat het op anderhalve kilometer wel nog 112 meter de hoogte in... een gemiddeld stijgingspercentage van 7 % dus!
In het hotel wordt ik zeer vriendelijk ontvangen door een jonge dame die haar uiterste best doet om me zo goed mogelijk in het engels te woord te staan. Uit ervaring weet ik intussen al dat men in veel hotels (vooral op "den buiten") dikwijls verwonderd staat te kijken wanneer ik aankom met een fiets, ook hier weer... Het doet me dan telkens plezier om te zien dat deze mensen veel respect tonen voor wat ik doe en wat ik presteer, al vind ik dat voor mezelf de normaalste zaak ter wereld... :-)
Omdat het hotel redelijk afgezonderd ligt van het stadscentrum beperk ik me deze avond enkel tot een wandeling naar de dichtsbij gelegen pizzeria op amper 5 minuutjes stappen. De 2 halve liters, de heerlijke pizza prosciutto e funghi en stukje appeltaart met bolletjes vanille-ijs hebben me toch alweer goed gesmaakt, en dit allemaal voor nog geen 13,00 Euro!
Terug aan het hotel zie ik op de bierlijst aan de bar dat er Blonde Leffe te verkrijgen is... tja, dan moet ik er nog wel eentje drinken hé! Op terras geraak ik ook nog aan de praat met een Roemeen en z'n vrouw die redelijk goed frans spreken en op die manier wordt de avond met een gezellige babbel afgesloten.
Dag 14: Sinaia - Boekarest (vrijdag 29/07/16 - 154 km)
Deze morgen neem ik rustig de tijd om op te staan, te gaan ontbijten en me klaar te maken. Het wordt alweer een kort ritje van amper 154 km naar de Roemeense hoofdstad Boekarest, en dan nog hoofdzakelijk in dalende lijn, tijd zat dus... Om 9:20 zit ik terug op de fiets en het eerste wat ik doe is eerst nog even naar het koninklijke kasteel "Castelul Peles" gaan kijken. Dat is dus het Kasteel van Peles, een hoogstaand architecturaal bouwwerk, waar nu een rijke kunst- en wapenverzameling te bezichtigen is. Het was ook de vroegere zomerresidentie van koning Carol I van Roemenië.
Boekarest: Bulevardul Unirii met parlementsgebouw op achtergrond
Door het warme weer (terug rond de 37/38 graden) stop ik enkele keren aan tankstations voor een frisse cola. Na het berggebied volgen lange rechte wegen van kilometers lang, waar het soms gevaarlijk fietsen is door het drukke verkeer...
Aangekomen in Boekarest ligt de weg er intussen al iets beter bij en rijd ik via grote, brede boulevards naar het stadscentrum. Hier liggen wel mooie fietspaden, gescheiden van de grote weg, wat een contrast met de wegeninfrastructuur elders in dit land!
Het duurt een tijdje vooraleer ik aan de Piata Unirii ben, het centrum van de stad. Vanaf dit centrale plein, versierd met tal van fonteintjes, leidt de grote Bulevardul Unirii recht naar het immens grote parlementsgebouw... en dat is het enige waarvoor ik eigenlijk naar Boekarest gekomen ben, om dat parlementsgebouw eens van dichtbij te zien. Midden op de boulevard staan tientallen fonteintjes (zeer mooi allemaal), maar wanneer ik aan het parlementsgebouw ben zie ik een grote afsluiting... De omgeving is helemaal afgesloten wegens een optreden van de Britse Rockband MUSE deze avond en ik kom niet verder dan deze afsluiting! Jammer maar helaas, de security houdt me overal tegen en ik kan nergens een gaatje vinden om toch binnen te glippen.
Dan maar naar het hotel, waarna ik eerst nog wat kleine boodschappen doe om extra bevoorrading te hebben morgen. Dan staat namelijk m'n langste rit van de reis gepland: van Boekarest naar Constanta aan de Zwarte Zee, goed voor 261 km. Na de boodschappen vind ik al snel een pizzeria (waar trouwens Stella Artois beschikbaar is) en maak daarna nog een wandeling langs de grote boulevard. Rond 23:00 ga ik slapen want morgen moet ik er vroeg uit!
Dag 15: Boekarest - Constanta (zaterdag 30/07/16 - 261 km)
Rit 15... die staat al een tijdje in m'n agenda aangekruist! Dit wordt niet alleen de langste rit van m'n reis, maar ik moet er bovendien voor zorgen dat ik op tijd ben aan de overzet in Calarasi (na 125 km) om de Donau over te steken! Volgens mijn info wordt er maar één keer om de 4 uren gevaren en ik wil me ten laatste laten overzetten om 13:00, na die overzet volgen immers nog 135 km...! Veel andere mogelijkheden om de Donau daar over te steken zijn er namelijk niet, tenzij ik vele extra kms rond rijd...
Het ontbijt in het Golden Tulip Hotel wordt normaal gezien pas vanaf 7:00 geserveerd, maar op mijn aanvraag (van gisteren) krijg ik om 6:15 reeds een ontbijtpakketje dat ik op de kamer opeet! Tegen 6:55 zit ik op de fiets en vertrek vol goede moed naar Calarasi: ik ben daar immers liever een uur te vroeg dan 1 minuutje te laat! De weg die ik volg is nu wel in redelijk goede staat en het gaat, ondanks de tegenwind, redelijk goed vooruit. Met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 26 km/u kom ik na 125 km toe aan de overzet (het is 11:40). Daar aangekomen blijkt mijn info over de overzet niet helemaal correct te zijn... de "bac" vaart eigenlijk constant over en weer, en niet om de 4 uren...!
Maar goed, nu ik hier toch "zo vroeg" ben moet ik me voor de rest van de dag geen zorgen maken, het vervolg van de rit is, zo denk ik toch, zo goed als vlak! Op de overzet geraak ik echter met een "local" aan de praat, en die beweert dat de route naar Constanta eigenlijk nog redelijk heuvelachtig is... Oei, daar heb ik niet op gerekend...
En inderdaad... vanaf Silistra (een Bulgaarse stad aan de andere kant van de Donau) is de weg naar Constanta een opeenvolging van korte beklimmingen en korte afdalingen, en dat allemaal met de wind op kop! Samen met de af te leggen afstand en de temperatuur die na de middag oploopt tot 39 graden is dit de lastigste rit van m'n reis tot nu toe!
Aan het oude casino van Constanta aan de Zwarte Zee
Dag 16: Constanta - Varna (zondag 31/07/16 - 162 km)
Na die tegenvallende wind van gisteren check ik deze morgen toch even op de MeteoEarth-app vanwaar de wind vandaag zal komen... en ik ben gerustgesteld: vandaag geen tegenwind, maar grotendeels in de rug, uit het N-O. De wind die goed zal zitten en een minder lange rit... dus zit ik pas op de fiets om 9:45. Eerst ga ik nog even een stukje op de dijk rijden voor een foto aan het oude Casino van Constanta en daarna zet ik via de drukke E 87 m'n weg verder naar het zuiden. Ondanks dit een kustweg is zie ik eigenlijk niks van de Zwarte Zee... ofwel ligt de weg er te ver af, ofwel belemmeren bomen en struiken het zicht...
Tegen 12:30, met bijna 60 km in de benen bereik ik de Bulgaarse grens. Net als om Roemenië binnen te rijden moet ik ook hier m'n identiteitskaart laten zien en wordt deze gescand. Aangezien ik ook nog redelijk wat Roemeense Lei over heb beslis ik om aan het wisselkantoor aan de grens te stoppen en 200 Lei (+/- 45,00 Euro) om te wisselen in Bulgaarse Lev. Hoe de wisselkoers precies staat weet ik niet, maar ik krijg alleszins 83 Lev in de plaats... Daarmee heb ik al zeker de plaatselijke munt op zak en moet ik niet op zoek naar een bankautomaat, want ik weet niet wanneer ik die ga tegenkomen. Door het (alweer) warme weer stop ik immers regelmatig om een frisse cola te kopen.
Pas in Balchik verlaat ik de grote, drukke E 87 om via secundaire wegen verder te rijden naar Varna. Langs deze weg heb ik af en toe ook zicht op de Zwarte Zee. Vooraleer Varna te bereiken rijd ik nog op 't gemak door Golden Sands, een zeer populaire badplaats op 17 km ten noorden van Varna.
Aangekomen op hotel maak ik eerst wat tijd om te relaxen, daarna pizza gaan eten, gevolgd door een korte wandeling. Een ander belangrijk puntje dat nu door mijn gedachten gaat: wat is de toestand precies in Turkije? Ik heb in de loop van vorige week 2 mailtjes verstuurd: ééntje naar de Turkse Ambassade in Brussel en ééntje naar het Belgisch Consulaat in Istanbul. In m'n mail legde ik kort uit dat ik op fietsvakantie ben richting Istanbul en vroeg daarbij of het veilig genoeg is voor mij om effectief tot daar te rijden. Van de Turkse Ambassade kreeg ik de dag nadien al antwoord dat ik me geen zorgen hoef te maken en zonder problemen kan verder reizen, maar van het Belgisch Consulaat kreeg ik geen antwoord! Dus zal ik morgenochtend, vooraleer ik verder richting Turkse grens rijd eerst eens telefonisch contact proberen te nemen met het Consulaat in Istanbul en hun advies vragen... Wordt vervolgd!
Dag 17: Varna - Tsarevo (maandag 01/08/16 - 203 km)
Deze morgen sta ik om 8:00 op... volgens m'n info is het Belgisch Consulaat in Istanbul immers pas om 9:00 open. Na het ontbijt maak ik m'n bagage rustig klaar en om 9:05 bel ik naar het Consulaat in Istanbul. Eerst heb ik de bewaking aan de lijn maar word al snel doorverbonden naar een Nederlandstalige dame. Ik leg haar in het kort de situatie uit, dat ik met de fiets op reis ben naar Istanbul etc... en krijg als antwoord dat de situatie in Istanbul voorlopig normaal is! Ik kan dus met een gerust hart verder reizen, dat gaat geen probleem opleveren. Met deze bemoedigende woorden vertrek ik uiteindelijk om 9:30 uit Varna en maak me verder geen zorgen meer.
Na een telefoontje naar het ouderlijk huis 's avonds raadt m'n moeder me wel aan om m'n Belgische vlag van de fiets te halen... blijkbaar zijn er wat strubbelingen met Duitsland en om alle verwarring en misverstanden te voorkomen (Belgische en Duitse vlag hebben dezelfde kleuren, weliswaar in een andere richting en volgorde) vind ik het ook geen slecht idee om m'n vlag te "camoufleren".
De rit zelf dan...: die is redelijk heuvelachtig (reeds 1.348 Hm na 100 km bij m'n eerste pauze in Sunny Beach). Ik rijd alweer op de drukke E 87, maar da's dan ook omdat er weinig andere keuze is... Vanaf Burgas lijkt het wat vlakker te worden, maar de laatste 30 km gaan weer op en neer.
De temperatuur loopt ook weer hoog op vandaag (tot 43 graden) waardoor ik regelmatig een drankstop moet inlassen. M'n dagconsumptie bedraagt op het einde van de rit dan ook 7 liter water en cola...!
Na 18 dagen fietsen ben ik aan de Turkse grens
In de buurt van het hotel is niet direct een pizzeria te vinden, dus blijf ik maar in het plaatselijke restaurant eten 's avonds... varkenskotelet met champignonsaus en frietjes met mayonnaise... en niet te vergeten terug een 1/2 liter Stella... Het moet ook niet alle dagen pizza zijn hé... :-)
Dag 18: Tsarevo - Cerkezköy (dinsdag 02/08/16 - 201 km)
Voorlaatste dag... het einde is in zicht en ik kijk er naar uit! 't Is niet dat mijn fietsvakantie me tegensteekt, maar ik vind het gewoon fijn om de bestemming te bereiken waar je al zo lang naar uitkijkt! Met een gemiddelde afstand van bijna 188 km per dag, zonder rustdagen, wordt het ook tijd om m'n lichaam eens wat rust te gunnen! Overdag een ganse dag op de fiets, 's avonds dikwijls een stevige wandeling en niet altijd voldoende nachtrust (gedurende 3 weken) zorgen er toch wel voor dat een mens vermoeid geraakt...
Het ontbijt wordt deze morgen vanaf 8:00 geserveerd en wanneer ik nadien wil uitchecken en met m'n kaart betalen kan dat blijkbaar niet... ik moet cash betalen! Dus eerst naar een automaat 400 meter verder, afrekenen en om 9:00 op de fiets.
Bij het uitstippelen van m'n parcours had ik al gezien dat ik vanaf Tsarevo stevig zou moeten klimmen om naar de Turkse grens te rijden, daarna zou het licht heuvelachtig worden en tenslotte vrij vlak! Maar wat ik niet wist, dat was in welke staat de baan eraan toe was... en die ligt er bij de beklimming aan Bulgaarse kant echt archi-slecht bij... ik geraak amper vooruit door het slechte wegdek dat vol met putten en oneffenheden ligt. Zelfs in de stukjes afdaling sta ik soms bijna stil om het minst geaccidenteerde traject te zoeken! Neen... ik zal niemand aanraden om hier te komen fietsen! Het gebied is nochtans zeer mooi, maar niet te doen met de fiets! Bij dat slechte wegdek komt nog eens bij dat er zwermen vliegjes rond mijn kop zoemen...! Ongelofelijk irritant en om pissig van te worden! Van zodra het minder steil is stuur ik met één hand en gebruik de andere om de vliegjes van rond m'n hoofd weg te slaan... Dat helpt zolang ik met m'n arm blijf zwaaien, maar van zodra ik daarmee stop zijn die vliegjes er binnen de 2 seconden terug!
Maar goed, de Turkse grens bereik ik dan uiteindelijk om 13:30 na 66 km en reeds 1.300 hoogtemeters in de benen. De grenspost zelf ligt op 650 meter hoogte en na een dubbele paspoortcontrole aan Bulgaarse kant word ik ook aan Turkse kant aan een dubbele controle onderworpen. M'n electronisch visum heb ik bij de hand en word zonder verdere problemen Turkije binnengelaten.
En dan, wat een luxe om hier te fietsen... een zeer brede dubbele 2-vaksbaan ligt op me te wachten! Dat is nogal wat anders dan het rotweggetje van daarnet in Bulgarije! De eerste 30 Turkse kilometers verlopen verder zeer heuvelachtig naar Kirklareli, waar ik eerst en vooral een automaat zoek om wat Turkse Lira aan te schaffen. Vanaf Kirklareli moet ik terug oostwaarts en nu zit de wind volledig tegen, en wat voor één... amai!
De combinatie van het vele klimwerk vandaag (2.600 Hm in totaal) en de straffe tegenwind de laatste 110 km zorgen ervoor dat ik achterstand oploop op m'n "20-km-per-uur-schema"... Da's de snelheid waarmee ik rekening hou voor het bepalen van de afstanden van m'n ritten... In die 20-km-per-uur zitten zowel rij- als rusttijden inbegrepen. Om 9:00 vertrekken voor een rit van 200 km wil dus zeggen dat ik om 19:00 ten laatste zou moeten aankomen! Maar door de combinatie van het slechte wegdek deze voormiddag, het vele klimmen en de straffe tegenwind zit ik serieus achter op m'n schema en kom pas om 20:15 aan in Cerkezköy. Pffff... blij dat deze laatste zware rit erop zit! Nu enkel morgen nog "uitbollen" naar Istanbul!
Dag 19: Cerkezköy - Istanbul (woensdag 03/08/16 - 121 km)
Het einde is nabij... nog een laatste kort ritje en de reis zit erop! Na het ontbijt zet ik me een laatste keer vol goede moed op de fiets en vlieg die eerste 28 km richting Marmaarse Zee... letterlijk "vliegen" want de wind zit vanachter en ik rij op een brede snelweg... het gaat snel!
Istanbul... aan de beroemde Bosporusbrug
Na deze "verkenning" rijd ik via de geplande route verder naar m'n hotel, nog 19 km. De weg die ik volg is volledig afgezet aan de zijkanten... men is hier druk bezig met wegenwerken en andere bouwwerken.
Eens ik aan m'n hotel ben, op amper 500 meter van de Blauwe Moskee en de Ayasofya beslis ik om met pak en zak eerst nog een ritje door de stad te maken, kwestie van wat foto's te hebben met de fiets en bagage op... Ik rij dus eerst naar het toeristisch centrum van Istanbul, de Sultanahmet-wijk waar ik de Blauwe Moskee en Ayasofya kan bewonderen. Daarna rijd ik verder naar het noordelijke gedeelte (de Nieuwe Stad) van Istanbul om een foto te nemen van de gekende Bosporusbrug, de brug die het Europese met het Aziatische gedeelte van de stad verbindt. Onderweg naar de brug rijd ik ook nog voorbij het nieuwe stadion van Besiktas...
Nadat ik tot aan de Bosporusbrug ben gereden keer ik terug naar het hotel en stop onderweg nog voor wat foto's. Ik ben immers niet van plan op hier de komende dagen nog terug te komen... neen, de bedoeling is om de fiets langs de kant te laten en het Oude Centrum van de stad wat te verkennen de komende 2 dagen.
Dag 20: Istanbul (donderdag 04/08/16)
M'n eerste fietsloze dag in 3 weken tijd... Omdat Istanbul veel te groot is om alle bezienswaardigheden op 2 dagen te bezoeken had ik reeds op voorhand een kleine selectie gemaakt. Vandaag staan de Sultan Ahmet Moskee (Blauwe Moskee zoals de meesten hem kennen) en het Topkapi-paleis + een wandeling in het Istanboel ten noorden van de Gouden Hoorn (Haliç) op het programma. De Gouden Hoorn is de rivier die de oude binnenstad (het oude Constantinopel) met de Nieuwe Stad (de wijk Galata) scheidt.
Na het ontbijt deze morgen informeer ik eerst aan de receptie welke kledij ik best aantrek om de moskee binnen te mogen. Zoals ik al dacht moet je minstens een T-shirt met korte mouwen aanhebben en een kniebroek. Een T-shirt zonder mouwen en short met pijpen tot boven de knie mag niet! Met de voorgeschreven dresscode trek ik wat later naar de moskee, op nog geen 10 minuutjes stappen van het hotel.
De hoofdingang van de moskee bevindt zich aan de kant van Het Hippodroom, een stadion uit de Romeinse tijd gebruikt voor wagenrennen en andere vormen van publiek vermaak (bouwjaar 203 - 330). Van dit circus zelf zijn vrijwel geen resten over, enkel 2 obelisken zijn bewaard gebleven. De Blauwe Moskee (1609 - 1617) is indrukwekkend om aan de buitenkant te bekijken, maar de binnenkant is natuurlijk ook prachtig...! Inkom is gratis en iedereen moet z'n schoenen uitdoen... daar wordt heel nauwlettend op toegezien!
Wikipedia: "De moskee is omgeven door zes minaretten, het op twee na hoogste aantal ter wereld. Het aantal minaretten stond vroeger voor de rijkdom van de financier en omdat de meeste moskeeën er één hebben, sommige twee of uitzonderlijk vier, getuigen zes minaretten van de rijkdom en de wil van de sultan om die rijkdom uit te stralen. Het interieur van de Blauwe Moskee is gedecoreerd met 20.000 handgeschilderde tegeltjes in de kleuren blauw, groen en roodbruin. De binnenkant van de moskee is niet geheel blauw, ondanks de bijnaam."
Na het bewonderen van de moskee wandel ik wat verder via de Aghia Sophia (die ga ik morgen bezoeken) naar het Topkapi-paleis. Ik koop me er een algemeen ingangsticket (40,00 TL) én eentje voor een bezoek aan de harem-vertrekken (25,00 TL) uit het paleis.
Sultan Ahmed Moskee (Blauwe Moskee)
Het paleis bestaat uit vier verschillende hoven. Het eerste hof beslaat het gehele Seraglio-punt en wordt omringd door hoge muren. Toegang is mogelijk via de Bab-i Hümayun, ofwel de Keizerlijke Poort. De Poort van de Groet (Babüsselam) leidt naar het tweede hof met gebouwen als de bakkerij, een hospitaal, paardenstallen, de keizerlijke harem, een Divan (regeringsinstelling) en kwartieren van de Janitsaren (militair elitekorps). Door de Poort van Geluk (Babüssaade) komt men vervolgens in het derde hof, dat het centrum van het paleis vormt, een tuin omgeven door de Zaal van de Privékamer (Has Oda) gebruikt door personeel, de schatkamer, de harem, enkele paviljoens en de bibliotheek van Ahmed II in het midden. Het vierde hof ten slotte was een wat meer private tuin van de sultan met een aantal paviljoens, kiosken en terrasjes.
Andere plaatsen in het Topkapipaleis zijn de Toren van Gerechtigheid en het Paviljoen van de Heilige Mantel met relieken van de profeet Mohammed en de eerste kaliefen.
Het paleis doet tegenwoordig dienst als museum."
Na het bezoek aan het paleis, dat 2,5 uur duurt, daal ik de heuvel af richting Galata-brug over de Gouden Hoorn. De brug heeft 2 verdiepingen en is met z'n 466 m de langste basculebrug ter wereld. Onder de brug zijn tal van (voornamelijk) visrestaurants gelegen. Ik wandel de brug over om het "nieuwe" stadsgedeelte van Istanbul te verkennen. Via de Galata-toren (61 m hoog) stap ik verder door de Istiklal Caddesi (Onafhankelijkheidsstraat), een 1,4 km lange en populaire shopping-straat die tot het Taksim-plein loopt. Vanaf het Taksim-plein, ook wel het hart van het moderne Istanbul genoemd, wandel ik terug via het gloednieuwe voetbalstadion van Besiktas (Vodafone Arena) naar de Bosporus. Ik blijf de kaai volgens tot ik weer aan de Galata-brug ben om zo terug naar m'n hotel te stappen...
Het is intussen al 18:00 en ben dus goed 8 uur op wandel geweest. Ik ondervind dat dit bijna even vermoeiend is als 200 km te fietsen :-)
Op m'n kamer neem ik eerst een douche, rust wat uit en wandel 's avonds terug naar het centrum om een Turkse pizza te gaan eten. Nadien neem ik nog wat foto's van de de Blauwe Moskee en Ayasofya met een prachtig verlichte fontein op de voorgrond.
Morgen staan een "cruise" op de Bosporus, een bezoek aan de Ayasofya en de befaamde Grand Bazaar op het programma.
Dag 21: Istanbul (vrijdag 05/08/16)
Net als gisteren sta ik vandaag pas om 8:00 op en wandel na m'n ontbijt rechtstreeks naar de pieren aan de Galata-brug waar de boottochten op de Bosporus starten. Aan het loket van Nostalgic Bosporus Tours koop ik me een ticket van 25,00 TL voor een trip heen en weer op de Bosporus tot aan de Zwarte Zee, een tocht die dik 2,5 uur zou duren (denk ik volgens hetgeen ik begrijp van de infoborden). Om 10:00 zit ik goed en wel geďnstalleerd op de boot die om 10:35, zoals voorzien, van wal steekt.
Veel volk is er niet aan boord en de boot houdt verschillende tussenstops aan zowel Europese als Aziatische kant van de Bosporus. Deze stops duren telkens amper een paar minuten, de tijd die nodig is om enkele passagiers op of af de boot te laten stappen. Aan de oevers van de Bosporus (Europese kant) liggen onder andere gebouwen zoals het Dolmabahçe Paleis, de Galatasaray University, de Ortaköy Mecidiye Moskee, het Kasteel van Roemelië (Rumelihisari - ook wel Het Fort van Europa genoemd), ... Natuurlijk varen we ook onder de Bogaziçi-brug (1.590 m), de eerste van 3 Bosporus-bruggen, wat later gevolgd door de Fatih Sultan Mehmetbrug (1.510 m). Intussen is me al duidelijk dat deze boottrip langer dan 2,5 uur zal duren, we zijn namelijk al bijna 2 uur onderweg richting Zwarte Zee... Dan zie ik plots een derde brug over de Bosporus, de gloednieuwe Yavuz Sultan Selimbrug (2.164 m) en officiëel nog niet in gebruik (pas geopend op 26/08/16). Achter die brug ligt de Zwarte Zee, maar zover varen we niet, de boot legt om 12:30 namelijk aan in Anadolu Kavagi, een klein vissersdorpje in Anatolië. De motoren worden stilgelegd en iedereen stapt af. Net als nog enkele andere buitenlanders vraag ik me af wat de bedoeling is... Blijkbaar is dit een grote tussenstop en vertrekt de boot pas terug om 15:00... Hier sta ik dan, met de bedoeling om na de middag nog de Ayasofya te bezoeken en in de Grand Bazaar eens rond te lopen... Ik zal pas rond 17:00 terug in Istanbul zijn! Nu goed, niks aan te doen... ik wandel dan maar eens de heuvel op, waar de ruďnes van het Yoros-kasteel staan en waarvan ik een mooi uitzicht heb op de nieuwe Eurazië brug en over de Bosporus zelf natuurlijk.
Binnen in de Ayasofya
Vanaf 14:30 mogen de passagiers terug de boot op en terwijl we wachten op de afvaart om 15:00 verzorgt de plaatselijke jeugd een "duikshow"... een viertal jongeren kruipen op het dak van de boot en duiken dan het water in (toch wel 6 ŕ 7 meter hoog denk ik). Het levert hen alvast applaus op van de passagiers en de mensen op terras van de restaurants aan de kade. Stipt om 15:00 vertrekt de boot dan terug richting Istanbul, weer met enkele stops onderweg en om 16:30 zijn we terug aan het vertrekpunt van deze voormiddag. Wat me wel opvalt is dat er aan Aziatische zijde van de Bosporus, naast de Kuleli Military High School en het Beylerbeyi Paleis, veel meer mooie huizen en villa's staan...
Door de lange tussenstop in Anadolu Kavagi heeft mijn "programma" wat vertraging opgelopen maar hoeft daarom niet aangepast te worden. Ik stap terug richting Hippodroom waar ik voor 40,00 TL een ticket koop om de Ayasofya binnen te mogen.
Wikipedia: "De Hagia Sophia of Aya Sophia (Turks: Ayasofya) is een voormalige kathedraal (gedurende de hele periode van 537 - 1453 de grootste ter wereld) en moskee in de Turkse stad Istanboel. Tegenwoordig is het een museum. De Hagia Sophia bevindt zich in het oude stadscentrum op het Europese deel, vlak bij de Sultan Ahmetmoskee, de Hippodroom en het Sarnici-waterreservoir. De website Lonely Planet heeft een lijst samengesteld van de mooiste gebouwen ter wereld. De Hagia Sophia is ook aan de lijst toegevoegd, vanwege de geschiedenis van het gebouw en zijn unieke architectonische kenmerken. Het gebouw staat ook op de werelderfgoedlijst van de UNESCO."
Net als de Blauwe Moskee is dit ook wel een indrukwekkend gebouw met een hele grote geschiedenis (en ik ben content van er eens binnen te zijn geweest), maar ik verwachtte er eigenlijk wel iets meer van. Een kleine 45 minuten later ben ik al terug buiten, want ik wil vandaag ook graag in de beruchte Grand Bazaar gaan rondwandelen.
Wikipedia: "De Grote Bazaar van Istanboel of Overdekte Bazaar (Turks: Kapaliçarsi) is één van de grootste overdekte markten ter wereld met meer dan 58 straten, 1.200 winkels en heeft tussen de 250.000 en 400.000 bezoekers per dag. De bazaar is bekend voor zijn winkels voor sieraden, aardewerk, specerijgewassen en tapijten. Veel van de kraampjes in de bazaar zijn gegroepeerd per type van goederen, met speciale gebieden voor leren jassen, gouden sieraden en dergelijke. De bazaar is sterk uitgebreid in de 16e eeuw tijdens de heerschappij van sultan Süleyman I."
Maar ook hier ben ik redelijk snel buiten... Het is best leuk om hier rond te wandelen, maar dat je er op 100 meter 15 keer aangeklampt wordt door een verkoper die je naar zijn winkel lokt vind ik er te veel aan... Het zijn zeer vriendelijke mensen hoor: "Hello my friend, where are you from? When did you arrive in Istanbul? Do you like the town? Where do you work? I have a friend in Belgium. Come, I have good price for you..." altijd maar hetzelfde verhaaltje en dat steekt dus snel tegen...
Terug naar het hotel dus, met onderweg nog een snelle hap, en dan alles klaarmaken voor m'n vertrek morgen. M'n vlucht met Turkish Airlines vertrekt normaal om 10:10, maar ik moet toch dik 3 uur op voorhand aanwezig zijn. Plus het feit dat ik van het hotel naar luchthaven (19 km) met de fiets wil afleggen maakt dat ik toch tegen 5:30 ten laatste wil vertrekken aan het hotel.
Normaal gezien vlieg ik het liefst met Brussels Airlines maar vreemd genoeg vliegen die niet op Istanbul... dan zit er weinig anders op dan met Turkish Airlines te vliegen, ook lid van de Star Alliance, en volgens eerdere commentaren die ik van andere vakantiefietsers hoorde ook zeer goed!
Dag 22: Istanbul - Schellebelle (zaterdag 06/08/16)
M'n wekker gaat af om 4:30 deze morgen en om 5:00 ben ik reeds vertrokken... Ik weet immers uit ervaring dat, wanneer je met een fiets toekomt op een luchthaven de zaken niet altijd vlot verlopen.
Tegen 5:45 ben ik dus op Atatürk Airport, zeeeeeeer ruim op tijd voor een vlucht die om 10:10 vertrekt. Vanaf je daar het luchthavengebouw binnenkomt moet iedereen al door een scanner, ook m'n bagage en fiets. Door m'n brede stuur zorgt de fiets voor wat problemen... die past niet meteen op de rolband van de scanner maar hij moét erdoor! Door dat "gepruts" met m'n fiets ontstaat er al snel een file achter mij en uiteindelijk lukt het dan toch... wel met een lichte beschadiging aan m'n remhendel als gevolg.
Nu ik binnen ben ga ik eerst naar het toilet om mijn fietstenue in te wisselen in een gewone short en T-shirt. Daarna maak ik de fiets vluchtklaar: pedalen eraf, stuur gedraaid en lucht uit de banden. Eens ik mijn "werkgerief" niet meer nodig heb mag dit in de fietszakken en kunnen door een Securebag samen in plastiekfolie ingepakt worden, prijs = 40,00 TL. Zoveel heb ik echter niet meer op zak, en met de kaart betalen kan niet. Ik kan ook in Euro's betalen (prijs in Euro's = € 12,50) en ga dus 50,00 Euro afhalen aan de automaat. De bediende van Secure-bag kan echter niet weergeven, dus ik weer naar de Bancontact achter 100,00 TL nu, zodat ik genoeg bijheb voor in het geval ik m'n fiets ook moet laten inpakken...
Schellebelle - Istanbul - 2016 - 3.568 km
Dan naar de douane, daar wordt ook flink gecontroleerd en staat er een grote file aan de afdeling "internationale paspoorten". Maar het gaat vlot, nog geen uurtje later ben ik erdoorheen, enkel mijn vlaggenstokje moet ik er achterlaten wegens "te gevaarlijk".
Het is intussen 8:00 en alles is nu eindelijk in orde. Een kleine 20 minuten later wordt bekendgemaakt dat vlucht TK 1943 uit gate 201 zal vertrekken, een gate helemaal aan het uiteinde van de luchthaven. Van uit de wachthal heb ik een mooi zicht op de handelingen die het grondpersoneel met de bagage uitvoert en ik zie dat ze m'n fiets maar raar bekijken, maar uiteindelijk toch voorzichtig op een bagagekar leggen. Het is alleszins al een geruststelling dat m'n fiets op het vliegtuig geladen is, want in het verleden ben ik al tegengekomen dat ik in Zaventem stond zonder fiets, dat die nog op de plaats van vertrek stond...
Met een kleine 25 minuten vertraging (10:35) vertrekt de vlucht naar Brussel. Bij de reservatie van m'n ticket had ik meteen ook m'n zitje reeds gekozen, net achter de ruimte van Business Class, dus net achter een scheidings"muur", zodat ik genoeg beenruimte heb. Zoals anders probeer ik ook steeds aan het raam te zitten, wat nu ook lukte. Het vliegtuig zit trouwens bijlange niet vol want op mijn rij van 6 zetels zijn er maar 2 bezet... ook elders in het vliegtuig is nog veel plaats!
Het type vliegtuig waarmee we vliegen is een A 321-200, met een TV-schermpje voor elke passagier. Via een bedieningsbakje kan ik een aantal zaken selecteren: vluchtgegevens, muziek, film, spelletjes, ... Als filmliefhebber bekijk ik de films die ter beschikking staan en kies er "Money Monster" uit, een nieuwe film met George Clooney en Julia Roberts. Na de film luister ik nog naar wat muziek...
De vlucht verloopt vlekkeloos en 3 uurtjes later landen we om 12:30 plaatselijke tijd op Zaventem. En dan is het bang afwachten in welke staat m'n fiets afgeleverd wordt... en die ziet er nog precies hetzelfde uit als bij m'n vertrek uit Turkije, geen schade te bespeuren! Ik maak m'n rijtuig terug fietsklaar, wissel m'n short en T-shirt terug in voor een wieleruitrusting en stap op deze manier door de douane het luchthavengebouw uit.
Ziezo, alweer een mooie en geslaagde fietsreis die erop zit... Ik kan al beginnen uitkijken naar volgend jaar :-)